Την τελευταία μέρα του Ιούλη, κάτω από το μπλε φεγγάρι, παρευρεθήκαμε στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στις Άγιες Παρασκιές, ένα χωριό του Ηρακλείου. Όταν μάς είχε προσκαλέσει σε δείπνο κυανίου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, είχαμε επισημάνει πως έφερε το καλοκαίρι μέσα στον χειμώνα και στην τόση βροχή και μας έκανε να χαλαρώσουμε. Τώρα, στην καλοκαιρινή του συναυλία ξεφαντώσαμε και περάσαμε τόσο τρελά κι ωραία που είναι σαν το καλοκαίρι να έφτασε με τον Αύγουστο!
Γενικά..
Η συναυλία έγινε στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου του χωριού. Ένας χώρος, όπου έχουν γίνει πάρα πολλές συναυλίες και εκδηλώσεις, κάτι που προσωπικά το βρίσκω πολύ όμορφο.
Φτάσαμε λίγο πριν τις 21.00. Η συναυλία ξεκινούσε στις 21.30. Λίγοι είχαν ήδη καταφτάσει, ενώ οι μουσικοί μιλούσαν με τον κόσμο, ήταν πολύ χαλαροί και κεφάτοι. Στην είσοδο μάς περίμενε κέρασμα με ρακή και ξηρούς καρπούς, ενώ μέσα μπορούσαμε να αγοράσουμε μπύρες, κρασί και πολλά άλλα. Πολύ καλή οργάνωση και εξυπηρέτηση από τους διοργανωτές.
Η συναυλία ξεκίνησε περίπου στις 22.00. Ο χώρος μπροστά από τη σκηνή είχε γεμίσει. Υποδεχτήκαμε τον Θανάση με ένα μεγάλο χειροκρότημα και μία υπέροχη βραδιά ξεκίνησε!
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μίλησε για τους Κρητικούς, λέγοντας πως είναι αυτάρκεις. Επίσης, τους μνημόνευσε για την ικανότητά τους να φτιάχνουν μαντινάδες, κάνοντας λόγο για την αδυναμία του να γράψει στίχους στην έτοιμη μουσική που έχει. Η έμπνευση είναι πολύ περίεργη, και αυτό το διάστημα δεν τον επισκέπτεται.
Κατά τη διάρκεια της συναυλίας παρουσιάστηκε πρόβλημα με τον ήχο για το κοινό, το οποίο έπρεπε άμεσα να λυθεί, καθώς ήταν αδύνατον να συνεχιστεί έτσι η συναυλία. Το κοινό δεν πτοήθηκε καθόλου, συνέχισε να τραγουδά, παρασύροντας αρκετές φορές τους μουσικούς, που ακολουθούσαν χωρίς μικρόφωνα. Η όρεξη αυτή φαίνεται πως έκανε λιγότερο εκνευριστική την αναμονή τόσο για το κοινό όσο και για τους μουσικούς. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μας είπε δύο κομμάτια μόνος του όση ώρα περιμέναμε. Μετά από αρκετές προσπάθειες και μικρές απώλειες, ο ήχος αποκαταστάθηκε χρησιμοποιώντας δύο από τα μόνιτορ ως ηχεία για το κοινό. Έτσι, το γλέντι κράτησε μέχρι τις 2 περίπου.
Η Μουσική/Οι Μουσικοί...
Το βράδυ της Παρασκευής ακούσαμε πάρα πολύ καλή μουσική. Ακούσαμε παλιά, αγαπημένα μας κομμάτια και κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου, που ακόμα δεν έχουμε προλάβει όλοι να τα χωνέψουμε και να τα αγαπήσουμε πολύ, ήταν όμως τόσο ωραία. Ξεκίνησε από πιο ήρεμα κομμάτια και πέρασε στα πιο δυναμικά, σε εκείνα που καταλήξαμε να χοροπηδάμε και να κρατιόμαστε με τους διπλανούς μας, να τραγουδάμε όλοι με μια φωνή.
Τα καινούρια κομμάτια που ακούσαμε, όπως η Εξαφάνιση, ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, το Μηδεία-μα, η Ηλιόπετρα ήταν ακριβώς όπως τα ακούμε και στον δίσκο. Η ενορχήστρωση γενικότερα ήταν απίστευτη. Σε κάθε κομμάτι αναδεικνύονταν όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία. Τα πνευστά, το κλαρίνο και η τρομπέτα δίνουν ένα τόσο πλούσιο αποτέλεσμα. Κιθάρες, ηλεκτρική και ακουστική, μπάσο και ντραμς, πλήκτρα, οι ηλεκτρονικοί ήχοι-οι ομιλίες, τα κρουστά του Θανάση. Ο Παπακωνσταντίνου πλαισιώνεται από εξαιρετικούς μουσικούς.
Παρά το πρόβλημα με τον ήχο, αυτή τη φορά ακούγονταν καλύτερα τα κομμάτια και όλα όσα έλεγε. Γι' αυτό, στην εμφάνισή του αυτή, μάς φάνηκε καλύτερος.
Η Ματούλα Ζαμάνη μέσα από την απλότητά της κάνει τα κομμάτια πλούσια και μας παρασύρει με τη στεντόρεια φωνή της. Μας κράτησε συντροφιά με την κιθάρα της, όταν δεν είχαν μικρόφωνα, και πραγματικά ακουγόταν!!
Μερικά από τα κομμάτια που ακούσαμε:
Ανδρομέδα, Κάτω απ'το μαξιλάρι, Μηδεία-μα, Εξαφάνιση, Ηλιόπετρα, Στυλίτης, Πεχλιβάνης, Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, Μιλώ για σένα, Η Κοιλάδα των Τεμπών, Διάφανος, Αερικό, Τρυγητής, Τειρεσίας, Φορτίνο Σαμάνο, Σκουλαρίκι, Σαν παιδί.
Η μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι ιδιαίτερη, τόσο που ο καθένας μπορεί να εστιάσει σε κάτι διαφορετικό στο ίδιο κομμάτι. Οι στίχοι του ακουμπούν από τη μία στην πραγματικότητα, σχολιάζοντας την επικαιρότητα, και από την άλλη ακουμπούν στο εξωπραγματικό, τονίζοντάς το.
Το κοινό ενθουσιάστηκε ακόμη με τη φωνή του Αλέξανδρου Κτιστάκη, ο οποίος "εκτός από το να μου αλλάζει τα όργανα", όπως είπε χαριτολογώντας ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, "τραγουδάει κιόλας". Είναι πραγματικά εξαιρετικός. Ακούστε τον παρακάτω:
Ακόμη, με την εκπληκτική φωνή της μάς τραγούδησε μία φίλη της Ματούλας Ζαμάνη από την Ιερισσό. Τραγούδησε το Δημοσθένους Λέξις, υψώνοντας για άλλη μία φορά φωνή κι ανάστημα εναντίον της εξόρυξης. Τραγούδησε και ο Παντελής Ζεμπίλης, ο κρητικός συνεργάτης του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ένας μουσικός ακέραιος, με ήθος, που δεν τον ενδιαφέρουν οι τυμπανοκρουσίες . Παράγει μουσική, γράφει ποίηση, πλάθει ψυχές και όνειρα. Δίνει σάρκα και οστά στις απόκρυφες σκέψεις του και σκέψεις μας, έχει το θάρρος να μας πει κατάμουτρα τι είμαστε (καλό και κακό). Είναι αληθινός. Δεν είναι τυχαίο που νέοι τον ακολουθούν σταθερά.
Οι φωτογραφίες είναι από το βράδυ της Παρασκευής και ανήκουν στην Αγγελική Γλένη.
Γενικά..
Η συναυλία έγινε στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου του χωριού. Ένας χώρος, όπου έχουν γίνει πάρα πολλές συναυλίες και εκδηλώσεις, κάτι που προσωπικά το βρίσκω πολύ όμορφο.
Φτάσαμε λίγο πριν τις 21.00. Η συναυλία ξεκινούσε στις 21.30. Λίγοι είχαν ήδη καταφτάσει, ενώ οι μουσικοί μιλούσαν με τον κόσμο, ήταν πολύ χαλαροί και κεφάτοι. Στην είσοδο μάς περίμενε κέρασμα με ρακή και ξηρούς καρπούς, ενώ μέσα μπορούσαμε να αγοράσουμε μπύρες, κρασί και πολλά άλλα. Πολύ καλή οργάνωση και εξυπηρέτηση από τους διοργανωτές.
Η συναυλία ξεκίνησε περίπου στις 22.00. Ο χώρος μπροστά από τη σκηνή είχε γεμίσει. Υποδεχτήκαμε τον Θανάση με ένα μεγάλο χειροκρότημα και μία υπέροχη βραδιά ξεκίνησε!
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μίλησε για τους Κρητικούς, λέγοντας πως είναι αυτάρκεις. Επίσης, τους μνημόνευσε για την ικανότητά τους να φτιάχνουν μαντινάδες, κάνοντας λόγο για την αδυναμία του να γράψει στίχους στην έτοιμη μουσική που έχει. Η έμπνευση είναι πολύ περίεργη, και αυτό το διάστημα δεν τον επισκέπτεται.
Κατά τη διάρκεια της συναυλίας παρουσιάστηκε πρόβλημα με τον ήχο για το κοινό, το οποίο έπρεπε άμεσα να λυθεί, καθώς ήταν αδύνατον να συνεχιστεί έτσι η συναυλία. Το κοινό δεν πτοήθηκε καθόλου, συνέχισε να τραγουδά, παρασύροντας αρκετές φορές τους μουσικούς, που ακολουθούσαν χωρίς μικρόφωνα. Η όρεξη αυτή φαίνεται πως έκανε λιγότερο εκνευριστική την αναμονή τόσο για το κοινό όσο και για τους μουσικούς. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μας είπε δύο κομμάτια μόνος του όση ώρα περιμέναμε. Μετά από αρκετές προσπάθειες και μικρές απώλειες, ο ήχος αποκαταστάθηκε χρησιμοποιώντας δύο από τα μόνιτορ ως ηχεία για το κοινό. Έτσι, το γλέντι κράτησε μέχρι τις 2 περίπου.
Η Μουσική/Οι Μουσικοί...
Το βράδυ της Παρασκευής ακούσαμε πάρα πολύ καλή μουσική. Ακούσαμε παλιά, αγαπημένα μας κομμάτια και κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου, που ακόμα δεν έχουμε προλάβει όλοι να τα χωνέψουμε και να τα αγαπήσουμε πολύ, ήταν όμως τόσο ωραία. Ξεκίνησε από πιο ήρεμα κομμάτια και πέρασε στα πιο δυναμικά, σε εκείνα που καταλήξαμε να χοροπηδάμε και να κρατιόμαστε με τους διπλανούς μας, να τραγουδάμε όλοι με μια φωνή.
Τα καινούρια κομμάτια που ακούσαμε, όπως η Εξαφάνιση, ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, το Μηδεία-μα, η Ηλιόπετρα ήταν ακριβώς όπως τα ακούμε και στον δίσκο. Η ενορχήστρωση γενικότερα ήταν απίστευτη. Σε κάθε κομμάτι αναδεικνύονταν όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία. Τα πνευστά, το κλαρίνο και η τρομπέτα δίνουν ένα τόσο πλούσιο αποτέλεσμα. Κιθάρες, ηλεκτρική και ακουστική, μπάσο και ντραμς, πλήκτρα, οι ηλεκτρονικοί ήχοι-οι ομιλίες, τα κρουστά του Θανάση. Ο Παπακωνσταντίνου πλαισιώνεται από εξαιρετικούς μουσικούς.
Παρά το πρόβλημα με τον ήχο, αυτή τη φορά ακούγονταν καλύτερα τα κομμάτια και όλα όσα έλεγε. Γι' αυτό, στην εμφάνισή του αυτή, μάς φάνηκε καλύτερος.
Η Ματούλα Ζαμάνη μέσα από την απλότητά της κάνει τα κομμάτια πλούσια και μας παρασύρει με τη στεντόρεια φωνή της. Μας κράτησε συντροφιά με την κιθάρα της, όταν δεν είχαν μικρόφωνα, και πραγματικά ακουγόταν!!
Μερικά από τα κομμάτια που ακούσαμε:
Ανδρομέδα, Κάτω απ'το μαξιλάρι, Μηδεία-μα, Εξαφάνιση, Ηλιόπετρα, Στυλίτης, Πεχλιβάνης, Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, Μιλώ για σένα, Η Κοιλάδα των Τεμπών, Διάφανος, Αερικό, Τρυγητής, Τειρεσίας, Φορτίνο Σαμάνο, Σκουλαρίκι, Σαν παιδί.
Η μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου είναι ιδιαίτερη, τόσο που ο καθένας μπορεί να εστιάσει σε κάτι διαφορετικό στο ίδιο κομμάτι. Οι στίχοι του ακουμπούν από τη μία στην πραγματικότητα, σχολιάζοντας την επικαιρότητα, και από την άλλη ακουμπούν στο εξωπραγματικό, τονίζοντάς το.
Το κοινό ενθουσιάστηκε ακόμη με τη φωνή του Αλέξανδρου Κτιστάκη, ο οποίος "εκτός από το να μου αλλάζει τα όργανα", όπως είπε χαριτολογώντας ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, "τραγουδάει κιόλας". Είναι πραγματικά εξαιρετικός. Ακούστε τον παρακάτω:
Ακόμη, με την εκπληκτική φωνή της μάς τραγούδησε μία φίλη της Ματούλας Ζαμάνη από την Ιερισσό. Τραγούδησε το Δημοσθένους Λέξις, υψώνοντας για άλλη μία φορά φωνή κι ανάστημα εναντίον της εξόρυξης. Τραγούδησε και ο Παντελής Ζεμπίλης, ο κρητικός συνεργάτης του Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ένας μουσικός ακέραιος, με ήθος, που δεν τον ενδιαφέρουν οι τυμπανοκρουσίες . Παράγει μουσική, γράφει ποίηση, πλάθει ψυχές και όνειρα. Δίνει σάρκα και οστά στις απόκρυφες σκέψεις του και σκέψεις μας, έχει το θάρρος να μας πει κατάμουτρα τι είμαστε (καλό και κακό). Είναι αληθινός. Δεν είναι τυχαίο που νέοι τον ακολουθούν σταθερά.
Οι φωτογραφίες είναι από το βράδυ της Παρασκευής και ανήκουν στην Αγγελική Γλένη.
Σχετικό θέμα