Καλημέρα παιδιά.
Πριν 3,5 χρόνια περίπου, το Μάη του 2012, θυμάμαι ένα βράδυ που είχα κατηφορίσει στο Passport για μια εμφάνιση του Θάνου Ανεστόπουλου. Λίγες εβδομάδες πριν, είχε κυκλοφορήσει το τελευταίο album του, "Ως το τέλος", που μου είχε αρέσει πολύ.
Ήταν μια συναισθηματική συναυλία, χωρίς εξάρσεις, αλλά με πολλές εικόνες... Ήταν η πρώτη φορά που γνώρισα τη συντάκτρια μας Παναγιώτα Κλεάνθους, η οποία είχε πάρει 2 διαφορετικά λεωφορεία για να έρθει μόνη της από το κέντρο στον Πειραιά να δει τον Θάνο Ανεστόπουλο. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση.
Πριν λίγες ημέρες, η Παναγιώτα μου είπε ότι θέλει πολύ να γράψει για την επανεμφάνιση των Κρίνων. Σήμερα το βράδυ θα είναι στην Τεχνόπολη, μαζί με την Ελένη Σουλιώτη. Έτσι, το αναλυτικό review το αφήνω για την Παναγιώτα. Θα έχει σίγουρα πολλά να σας πει.
Αν μάλιστα η εμφάνιση των Κρίνων είναι πάλι τόσο, μα τόσο καλή, θα δυσκολευτώ να μαζέψω την Παναγιώτα...
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στις 8 μμ ακριβώς ο Alex K, ο Γιώργος Καρανικόλας και οι υπόλοιποι Last Drive ήταν στη σκηνή της Τεχνόπολης. Στα πρώτα 2 τραγούδια, υπήρχαν κάποια προβλήματα στον ήχο, τα οποία λύθηκαν αμέσως μετά. Οι Drive μας γύρισαν 20 χρόνια πίσω, στην αγαπημένη δεκαετία των 90s. Απόλαυσα το αυθεντικό garage και τις punk επιρροές τους σε κομμάτια, όπως το "Never let it go" (δυνατή εκτέλεση), το "Blue City Shores", το "Glass of Broken Dreams" και το "Baby it's real". Για 45 λεπτά οι Last Drive μας έβαλαν για τα καλά στο rock n' roll, ακόμη κι αν δεν είχαν χρόνο να μας πουν όλα τα τραγούδια που έχουμε αγαπήσει από το "Underworld Shakedown", το "F*Head Entropy" και το "Subliminal".
Λίγα λεπτά πριν τις 9 μμ, ο Γιάννης Αγγελάκας και η νέα μπάντα του ανέβηκαν στη σκηνή. Ακουστική, Ηλεκτρική κιθάρα, Drums & Τρομπέτα συνθέτουν το νέο ήχο του Γιάνναρου. Ο ίδιος μας είπε ότι δεν είναι ακόμη έτοιμοι, αλλά για το Θάνο θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν ένα δείγμα από την προετοιμασία που γίνεται.
Είναι γεγονός ότι ο μπαγλαμάς του Ντίνου Σαδίκη και γενικότερα η ένταση και το πάθος που έβγαζε στη σκηνή έλειπε χθες. Βέβαια, αυτό είναι απόλυτα λογικό γιατί τον είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια... Η τρομπέτα και ενίοτε η ηλεκτρική κιθάρα αντικαθιστούν τα κομμάτια του μπαγλαμά. Ακόμη, οι καρέκλες έχουν φύγει και όλοι (σχεδόν) οι μουσικοί είναι όρθιοι.
Στα 25 λεπτά περίπου που ο νέος Αγγελάκας ήταν στη σκηνή, ακούσαμε το "Γλέντι", την "Ευγνωμοσύνη" και το "Σαράβαλο" από την τελευταία δισκογραφική του δουλειά. Ακόμη, στο setlist είχαμε το αγαπημένο μου "Αιρετικό", το "Ο Χαμένος τα παίρνει όλα" (από την αντίστοιχη αγαπημένη ταινία του Λουκά Κάκου) και το "Σιγά μην κλάψω" για το τέλος. Δεν μπορώ να σας πω ακόμη πολλά για το νέο μουσικό ύφος του Γιάννη Αγγελάκα. Θέλω λίγο ακόμη χρόνο για να το "χωνέψω" και σίγουρα σε μια ολοκληρωμένη συναυλία του, θα έχουμε πολλά να πούμε. Σε γενικές γραμμές όμως αυτό που άκουγα μου άρεσε. Αν μάλιστα προστεθεί και το σαξόφωνο, θα έχουμε ακόμη πιο διαφορετικό ήχο στα γεμίσματα του.
Πάμε και στα Διάφανα Κρίνα τώρα. Όπως σας είπα παραπάνω, δε θα γράψω πολλά, για να υπάρχει χώρος για την Παναγιώτα. Πολύς κόσμος είχε ανησυχία για την κατάσταση στην οποία θα ήταν ο Θάνος Ανεστόπουλος, αλλά και γενικότερα η μπάντα. Δύο ώρες και κάποια λεπτά μετά, όλοι μπορούσαμε να πούμε ότι είδαμε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις των Διάφανων Κρίνων! Φοβερός ήχος, δεμένη μπάντα (σα να μην πέρασε μια μέρα), πολύ καλό setlist, πετυχημένη σύμπραξη με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη στο "Θέμεθλο" και το "Βάλτε να πιούμε" (ένα από τα highlights της βραδιάς) και ένας πολύ κεφάτος Θάνος Ανεστόπουλος (όσοι έχουν παρακολουθήσει παλαιότερες συναυλίες των Κρίνων, καταλαβαίνουν τι εννοώ).
Όλα τα είχε η χθεσινή εμφάνιση των Κρίνων. Ξεσπάσματα στο "Κλόουν την Τετάρτη", την "Κυριακή των Βαϊων", τις "Μέρες Αργίας" και τη "Μουχλαλούδα", έντονα συναισθήματα στο "Έγινε απώλεια η συνήθεια μας" και τη "Γιορτή", πολλά καπνογόνα, δυνατά χειροκροτήματα και ίσως ο περισσότερος κόσμος που είχαν ποτέ σε συναυλία τα Κρίνα (πάνω από 5.500 χθες, άρα πάνω από 11.000 και τις δύο ημέρες).
Ξέρετε, δεν είναι εύκολο να έχουν περάσει 6,5 χρόνια από τη διάλυση της μπάντας και να κάνει τέτοια εμφάνιση σε τόσο μεγάλο κοινό και σε ανοιχτό χώρο. Άλλωστε, οι κλειστοί χώροι τους πήγαιναν περισσότερο - θυμάστε τη συναυλία τους στο Ρόδον; Για δείτε εδώ.
Χθες βράδυ, όταν η συναυλία είχε ολοκληρωθεί, μια κοπέλα που αγαπάει πολύ τα Διάφανα Κρίνα με ρώτησε αν μπορώ να τη βοηθήσω να βρει εισιτήριο για τη σημερινή βραδιά... Ήθελε να ξανάρθει με οποιοδήποτε κόστος. Καταλαβαίνετε λοιπόν το τι έγινε χθες βράδυ στην Τεχνόπολη.
Σήμερα η συνέχεια.
Η φωτογραφία ανήκει στον Δημήτρη Δημόπουλο και το Mixgrill.gr
Πριν 3,5 χρόνια περίπου, το Μάη του 2012, θυμάμαι ένα βράδυ που είχα κατηφορίσει στο Passport για μια εμφάνιση του Θάνου Ανεστόπουλου. Λίγες εβδομάδες πριν, είχε κυκλοφορήσει το τελευταίο album του, "Ως το τέλος", που μου είχε αρέσει πολύ.
Ήταν μια συναισθηματική συναυλία, χωρίς εξάρσεις, αλλά με πολλές εικόνες... Ήταν η πρώτη φορά που γνώρισα τη συντάκτρια μας Παναγιώτα Κλεάνθους, η οποία είχε πάρει 2 διαφορετικά λεωφορεία για να έρθει μόνη της από το κέντρο στον Πειραιά να δει τον Θάνο Ανεστόπουλο. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση.
Πριν λίγες ημέρες, η Παναγιώτα μου είπε ότι θέλει πολύ να γράψει για την επανεμφάνιση των Κρίνων. Σήμερα το βράδυ θα είναι στην Τεχνόπολη, μαζί με την Ελένη Σουλιώτη. Έτσι, το αναλυτικό review το αφήνω για την Παναγιώτα. Θα έχει σίγουρα πολλά να σας πει.
Αν μάλιστα η εμφάνιση των Κρίνων είναι πάλι τόσο, μα τόσο καλή, θα δυσκολευτώ να μαζέψω την Παναγιώτα...
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στις 8 μμ ακριβώς ο Alex K, ο Γιώργος Καρανικόλας και οι υπόλοιποι Last Drive ήταν στη σκηνή της Τεχνόπολης. Στα πρώτα 2 τραγούδια, υπήρχαν κάποια προβλήματα στον ήχο, τα οποία λύθηκαν αμέσως μετά. Οι Drive μας γύρισαν 20 χρόνια πίσω, στην αγαπημένη δεκαετία των 90s. Απόλαυσα το αυθεντικό garage και τις punk επιρροές τους σε κομμάτια, όπως το "Never let it go" (δυνατή εκτέλεση), το "Blue City Shores", το "Glass of Broken Dreams" και το "Baby it's real". Για 45 λεπτά οι Last Drive μας έβαλαν για τα καλά στο rock n' roll, ακόμη κι αν δεν είχαν χρόνο να μας πουν όλα τα τραγούδια που έχουμε αγαπήσει από το "Underworld Shakedown", το "F*Head Entropy" και το "Subliminal".
Λίγα λεπτά πριν τις 9 μμ, ο Γιάννης Αγγελάκας και η νέα μπάντα του ανέβηκαν στη σκηνή. Ακουστική, Ηλεκτρική κιθάρα, Drums & Τρομπέτα συνθέτουν το νέο ήχο του Γιάνναρου. Ο ίδιος μας είπε ότι δεν είναι ακόμη έτοιμοι, αλλά για το Θάνο θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν ένα δείγμα από την προετοιμασία που γίνεται.
Είναι γεγονός ότι ο μπαγλαμάς του Ντίνου Σαδίκη και γενικότερα η ένταση και το πάθος που έβγαζε στη σκηνή έλειπε χθες. Βέβαια, αυτό είναι απόλυτα λογικό γιατί τον είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια... Η τρομπέτα και ενίοτε η ηλεκτρική κιθάρα αντικαθιστούν τα κομμάτια του μπαγλαμά. Ακόμη, οι καρέκλες έχουν φύγει και όλοι (σχεδόν) οι μουσικοί είναι όρθιοι.
Στα 25 λεπτά περίπου που ο νέος Αγγελάκας ήταν στη σκηνή, ακούσαμε το "Γλέντι", την "Ευγνωμοσύνη" και το "Σαράβαλο" από την τελευταία δισκογραφική του δουλειά. Ακόμη, στο setlist είχαμε το αγαπημένο μου "Αιρετικό", το "Ο Χαμένος τα παίρνει όλα" (από την αντίστοιχη αγαπημένη ταινία του Λουκά Κάκου) και το "Σιγά μην κλάψω" για το τέλος. Δεν μπορώ να σας πω ακόμη πολλά για το νέο μουσικό ύφος του Γιάννη Αγγελάκα. Θέλω λίγο ακόμη χρόνο για να το "χωνέψω" και σίγουρα σε μια ολοκληρωμένη συναυλία του, θα έχουμε πολλά να πούμε. Σε γενικές γραμμές όμως αυτό που άκουγα μου άρεσε. Αν μάλιστα προστεθεί και το σαξόφωνο, θα έχουμε ακόμη πιο διαφορετικό ήχο στα γεμίσματα του.
Πάμε και στα Διάφανα Κρίνα τώρα. Όπως σας είπα παραπάνω, δε θα γράψω πολλά, για να υπάρχει χώρος για την Παναγιώτα. Πολύς κόσμος είχε ανησυχία για την κατάσταση στην οποία θα ήταν ο Θάνος Ανεστόπουλος, αλλά και γενικότερα η μπάντα. Δύο ώρες και κάποια λεπτά μετά, όλοι μπορούσαμε να πούμε ότι είδαμε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις των Διάφανων Κρίνων! Φοβερός ήχος, δεμένη μπάντα (σα να μην πέρασε μια μέρα), πολύ καλό setlist, πετυχημένη σύμπραξη με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη στο "Θέμεθλο" και το "Βάλτε να πιούμε" (ένα από τα highlights της βραδιάς) και ένας πολύ κεφάτος Θάνος Ανεστόπουλος (όσοι έχουν παρακολουθήσει παλαιότερες συναυλίες των Κρίνων, καταλαβαίνουν τι εννοώ).
Όλα τα είχε η χθεσινή εμφάνιση των Κρίνων. Ξεσπάσματα στο "Κλόουν την Τετάρτη", την "Κυριακή των Βαϊων", τις "Μέρες Αργίας" και τη "Μουχλαλούδα", έντονα συναισθήματα στο "Έγινε απώλεια η συνήθεια μας" και τη "Γιορτή", πολλά καπνογόνα, δυνατά χειροκροτήματα και ίσως ο περισσότερος κόσμος που είχαν ποτέ σε συναυλία τα Κρίνα (πάνω από 5.500 χθες, άρα πάνω από 11.000 και τις δύο ημέρες).
Ξέρετε, δεν είναι εύκολο να έχουν περάσει 6,5 χρόνια από τη διάλυση της μπάντας και να κάνει τέτοια εμφάνιση σε τόσο μεγάλο κοινό και σε ανοιχτό χώρο. Άλλωστε, οι κλειστοί χώροι τους πήγαιναν περισσότερο - θυμάστε τη συναυλία τους στο Ρόδον; Για δείτε εδώ.
Χθες βράδυ, όταν η συναυλία είχε ολοκληρωθεί, μια κοπέλα που αγαπάει πολύ τα Διάφανα Κρίνα με ρώτησε αν μπορώ να τη βοηθήσω να βρει εισιτήριο για τη σημερινή βραδιά... Ήθελε να ξανάρθει με οποιοδήποτε κόστος. Καταλαβαίνετε λοιπόν το τι έγινε χθες βράδυ στην Τεχνόπολη.
Σήμερα η συνέχεια.
Η φωτογραφία ανήκει στον Δημήτρη Δημόπουλο και το Mixgrill.gr