Λίγο πριν από την αναμενόμενη (και sold out!) συναυλία του με τίτλο "Πάνος στο Γκαζόν" στις 25/9 στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής, συναντήσαμε τον Πάνο Μουζουράκη σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουμε τι κρύβει, άραγε, αυτή η καλλιτεχνική προσωπικότητα στο βάθος του δικού της κήπου. Και η αλήθεια είναι ότι ανακαλύψαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα!
Το φετινό καλοκαίρι περιοδεύσατε με την Πένυ Μπαλτατζή και τη μουσική σας παράσταση "Πού και Πού". Πώς ήταν η συνεργασία σας αλλά και η γενικότερη εμπειρία;
Εξαιτίας του καλοκαιριού δεν έγιναν πάρα πολλές συναυλίες. Όσες έγιναν όμως ήταν εξαιρετικές! Ήταν καταπληκτική η συνεργασία μας, διότι εκτός από την εξαιρετική φωνή της και τα τραγούδια της, που έχουν αυτόν τον χαριτωμένο swing χαρακτήρα η Πένυ είναι τρομερά επαγγελματίας. Έχει απίστευτη σκηνική παρουσία και επικοινωνία με το κόσμο. Θα έλεγα ότι ήταν μία όμορφη περιοδεία που μακάρι να κρατούσε περισσότερο!
Αν ήσουν σύνθημα σε τοίχο, τι θα έλεγε και πού θα απευθυνόταν;
Θα ήθελα να είμαι εκείνο το "Πάψε να γκρινιάζεις" που είναι ψεκασμένο άτεχνα, με μεγάλα πρόχειρα γράμματα, σε ένα τοίχο κάπου στην Λένορμαν ή την Καβάλας, λίγα φανάρια από τον Κηφισό. Δεν θυμάμαι γεωγραφικά πού ακριβώς με βρήκε εκείνη την μια φορά που συναντηθήκαμε, αλλά θυμάμαι την στιγμή. Ήταν η κατάλληλη.
Το μυαλό μου περνούσε μια περίοδο υπερσκοτούρας, άγχους και προσπάθειας τακτοποίησης πολλών υπερχρεώσεων που εκκρεμούσαν να συμβούν. Το πνεύμα και η διάθεση μου δεν συμφωνούσαν με αυτό. Έτσι το αποτέλεσμα ήταν μια μόνιμη καθυστέρηση, ένας εκνευρισμός απέναντι στα πάντα- και μια ενοχή, που γρήγορα έβρισκε διαφυγή στο μπροστινό αμάξι που πήγαινε με το πάσο του την ώρα που εμένα καιγόταν ο κώλος μου.
Σε μια τέτοια διαδρομή, αφού είχα τελειώσει να μιλάω μέσα στο μυαλό μου με όλα τα αμάξια που μου έκλειναν τον δρόμο, τα φανάρια που επιδεικτικά είχαν ντυθεί κόκκινα με μόνο σκοπό, όχι την ρύθμιση κυκλοφορίας, αλλά για να μου σπάσουν εμένα τα νεύρα, άρχισα να τα βάζω με την τύχη μου, το σύμπαν και τον Θεό, που δεν μου άνοιγαν τον δρόμο να φτάσω στη δουλειά μου εγκαίρως ενώ ούτε εγώ είχα φροντίσει να ξεκινήσω από το σπίτι μου στην ώρα μου. Και εκεί που χάνω το μοναδικό καθαρό πράσινο φανάρι που συνάντησα, για κάποια μικροδευτερόλεπτα, και καρφώνομαι πρώτος στην ουρά, με το κόκκινο πλέον μάτι του να με κοιτάει σαν Κύκλωπας χαρούμενος από ικανοποίηση που μόλις με κλείδωσε στην σπηλιά του- κοιτάω την οροφή του αμαξιού μου και απευθυνόμενος στα επουράνια βγάζω μια κραυγή "ΓΙΑΤΙ;"
Ηττημένος από την άδικη ζωή, χαμηλώνω το βλέμμα μου προς τον απέναντι τοίχο και εκεί συναντήθηκα με το συνθημά μου. Το "Πάψε να γκρινιάζεις" ήταν εκεί για μένα. Δεν ξέρω ποιος το άφησε εκεί, αλλά ηχούσε περίεργα ήρεμα μέσα στα αυτιά μου. Παρόλη την προστακτική της φράσης, δεν είχε καμιά αυστηρότητα. Είχε ίσως ένα "μας κούρασες, τελείωνε", αλλά κατά τα άλλα ήταν σαν μια σοφή οδηγία για το μυστικό της ευτυχίας "άμα δεν είσαι ευτυχισμένος, ξεκίνα να είσαι".
Ποιο τραγούδι θα αφιέρωνες στους πολιτικούς;
Το "Ράβε ξήλωνε";!
Μέσα από ποιες διεργασίες προέκυψε το καινούριο τραγούδι "Στο Βάθος Κήπος"; Τι συναισθήματα σου βγάζει εσένα ως ακροατή;
Σκεφτόμασταν πως θα ονομάσουμε την επικείμενη συναυλία στον κήπο του Μεγάρου και έπεσε σαν ιδέα αυτός ο τίτλος. Εμένα μου κόλλησε η έκφραση. Όσο τον σκεφτόμουν τόσο περισσότερο με έλκυε η εικόνα "στο βάθος κήπος". Ο πατέρας μου είχε κυλικείο, ο παππούς μου είχε καφενείο στο χωριό. Έτσι το καφενείο είναι για μένα μια βαθιά ριζωμένη ανάμνηση με μια μυρωδιά νοσταλγίας. Σαν συμβολισμός το καφενείο μέσα στο τραγούδι είναι ο χώρος μέσα στην καρδιά μας που είναι πιο εύκολο να καταπατηθεί απο ευαισθησίες μας, από σημάδια που αφήνει η καθημερινότητα και η ρουτίνα πάνω στο μεράκι και τα όνειρα μας. Ο κήπος είναι ο πιο προσωπικός μας χώρος, το καταφύγιο μας, που μέσα εκεί κουβαλάμε τους ανθρώπους μας. Οι ωραίες αναμνήσεις και αισθήσεις, η ομορφιά και η χαρά και αυτός ο πιο όμορφος και αληθινός εαυτός μας που δεν τον δείχνουμε σε όλους, και κάποιες φορές ούτε καν σε εμάς.
Όμως, πιστεύω ότι όλοι έχουμε έναν πανέμορφο κήπο μέσα μας.
Ήθελα λοιπόν να γράψω ένα τραγούδι για αυτό αλλά τα τελευταία χρόνια, μετά τον "Στόχο", έχω καταπιαστεί περισσότερο με τη μουσική και νόμιζα ότι δεν μπορώ να αποτυπώσω ακριβώς αυτά που ήθελα. Έτσι, γνωρίστηκα με τον Αντώνη Κατσαμά, ο οποίος μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, με δύο τρία στοιχεία που του έδωσα έγραψε τους στίχους του τραγουδιού αυτού και ήταν σαν να βρισκόταν μέσα στο μυαλό μου. Εγώ το μόνο που τόλμησα να κάνω είναι να αλλάξω λίγο τα ρεφρέν. Έτσι για να μπει και το δικό μου όνομά μου στους στίχους (γέλια). Όταν το ακούω είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Το χαίρομαι, με συγκινεί! Το θεωρώ απόλυτα δικό μου και ας μην έχω κάνει τη διαδικασία των στίχων!
Πέρα από τον "Πάνο στο γκαζόν" τι άλλο πρόκειται να δούμε και να ακούσουμε στις 25/9 στον Κήπο του Μεγάρου Μουσική;
Η αλήθεια είναι ότι μαζεύτηκαν πολλοί φίλοι μου για αυτήν τη συναυλία, γιατί δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν ακουστεί , θα είναι και η Μαρίζα Ρίζου και ο Μανώλης Φάμελλος και ποτέ δεν ξέρεις ποιος άλλος θα περάσει εκείνη την μέρα από τον κήπο... Η συναυλία θα περιέχει τραγούδια δικά μου αλλά και διασκευασμένα τραγούδια φίλων που είτε τους ξέρω προσωπικά είτε τους νιώθω έτσι μέσα από τα τραγούδια τους! Τέλος, θα ακούσετε και ένα πολύ ωραίο καινούργιο τραγούδι που το έχει γράψει ο Μανώλης Φάμελλος και θα συμπεριληφθεί στο δίσκο μου! Το μόνο κρίμα είναι ότι δεν μπορούμε να το ξενυχτίσουμε λόγο ωραρίου.
Στον κήπο θα είσαι με φίλους που θα έρθουν να σε τιμήσουν εκείνη τη μέρα. Τι είναι , όμως, τελικά για σένα η φιλία κ τι χρειάζεται για να φτιάξει ρίζες βαθιές στο χρόνο;
Νομίζω ότι εσύ πρέπει να είσαι ολοκληρωμένος πρώτα ως άνθρωπος και έπειτα με αυτόν τον τρόπο θα είσαι και καλός μέσα σε μία οποιαδήποτε σχέση. Είτε ερωτική είτε φιλική. Φιλία δεν είναι για μένα, να μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο, ούτε στην ανάγκη φαίνεται. Οι φίλοι μου είναι οι άνθρωποι που χωρις να προσπαθήσω μου βγάζουν τον καλύτερο εαυτό μου.
Στο site του Κήπου του Μεγάρου, η συναυλία σου είναι sold out.Πώς αισθάνεσαι για αυτό το γεγονός και ποια ευθύνη φέρει παράλληλα;
15 μέρες πριν τη συναυλία! Δεν το πίστευα οπότε άρχισα να μοιράζω την ευθύνη της επιτυχίας στους τόσο εξαιρετικούς καλεσμένους και τόσο καλούς φίλους μου, που εκείνο το βράδυ οι 7-8 θα είναι πάνω στην σκηνή να τραγουδάμε μαζί και οι υπόλοιποι 3500 θα είναι από κάτω και θα χοροπηδάμε μαζί! Η ευθύνη είναι να δώσεις πίσω όλη την αγάπη που πήρες από όλους αυτούς τους ανθρώπους! Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για αυτό!
Ετοιμάζεις κάτι για τον χειμώνα, είτε δίσκο είτε κάποιες προγραμματισμένες εμφανίσεις;
Το live αυτό θα ηχογραφηθεί, θα δισκογραφηθεί και θα κυκλοφορήσει ως ο τέταρτος προσωπικός μου δίσκος με τίτλο "Στο Βάθος Κήπος". Γράφω και τη μουσική για μια παιδική θεατρική παράσταση, που θα ανέβει τον Οκτώβριο στο "Μικρό Παλάς", σε σκηνοθεσία Χρήστου Χατζηπαναγίωτη, με μια εξαίρετη ομάδα ηθοποιών, σε θεατρική μεταφορά Γιώργου Λεμπέση του βιβλίου της Κατερίνας Μαρκαδάκη "Το Σπάταλο Τερατάκι". Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποιες προτάσεις τις οποίες σκέφτομαι, αλλά το κύριο μέλημά μου είναι να πάρω την μπάντα μου, τους αγαπημένους μουσικούς μου και να παίξουμε σε όσες περισσότερες πόλεις της Ελλάδας γίνεται φέτος το χειμώνα. Να μεταδώσουμε μουσική και αγάπη!
Αν έκανες εσύ μια ερώτηση στον εαυτό σου, ποιά θα ήταν αυτή;
Θα έκανα πιο εσωτερικές ερωτήσεις... Υπάρχει κάποιο νόημα σε όλα αυτά; Πόσο μακριά είσαι από την κατάθλιψη;
Υπάρχει κάποιο νόημα σε όλα αυτά; Πόσο μακριά είσαι από την κατάθλιψη;
(γέλια) Είναι αυτό το "ψάχνουμε ένα νόημα που δεν βρίσκει κανείς, μα τελικά υπάρχει...όπου το δώσουμε εμείς"! Εννοείται πως έχει νόημα... Για την αγάπη που παίρνεις και που δίνεις... και εγώ παίρνω πάρα πολλή, μπορεί και χωρίς να αισθάνομαι ότι το αξίζω, είναι όμως κάτι που δίνει νόημα σε όλο αυτό!
Εμένα οι υπαρξιακές μου ερωτήσεις είναι περισσότερο γιατί είμαστε εδώ... Δεν ξέρουμε πραγματικά γιατί. Είναι το νόημα να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά; Να κάνεις τον κόσμο καλύτερο; Να κάνεις εσένα καλύτερο; Να κάνεις ό,τι σου κατέβει; Να ακολουθείς πιστά τους κανόνες της κοινωνίας και να γίνεις υποδειγματικός; Να ανατρέψεις το σύστημα για να φτιάξεις ένα καινούργιο να ανατρέψει κάποιος άλλος; Να μπεις στο σύστημα; Να βγεις στο σύστημα; Να παίξεις σύστημα και να χάσεις στο πάμε στοίχημα; Από την άλλη, όμως, θα με ρωτούσα:"Γιατί, Πάνο Μουζουράκη, κάνεις ερωτήσεις στον εαυτό σου που δεν μπορείς να τις απαντήσεις;" (γέλια).
Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το παρακάτω:
"Όλοι κουβαλάμε μια κάποια λάσπη μέσα μας!
Για φαντάσου να χτίζαμε με αυτήν,
αντί να την πετάμε δίπλα μας ."
Είναι πολύ όμορφη η μεταφορά που διαβάζω. Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο περισσότερο μου αρέσει. Έτσι είναι!
Το φετινό καλοκαίρι περιοδεύσατε με την Πένυ Μπαλτατζή και τη μουσική σας παράσταση "Πού και Πού". Πώς ήταν η συνεργασία σας αλλά και η γενικότερη εμπειρία;
Εξαιτίας του καλοκαιριού δεν έγιναν πάρα πολλές συναυλίες. Όσες έγιναν όμως ήταν εξαιρετικές! Ήταν καταπληκτική η συνεργασία μας, διότι εκτός από την εξαιρετική φωνή της και τα τραγούδια της, που έχουν αυτόν τον χαριτωμένο swing χαρακτήρα η Πένυ είναι τρομερά επαγγελματίας. Έχει απίστευτη σκηνική παρουσία και επικοινωνία με το κόσμο. Θα έλεγα ότι ήταν μία όμορφη περιοδεία που μακάρι να κρατούσε περισσότερο!
Αν ήσουν σύνθημα σε τοίχο, τι θα έλεγε και πού θα απευθυνόταν;
Θα ήθελα να είμαι εκείνο το "Πάψε να γκρινιάζεις" που είναι ψεκασμένο άτεχνα, με μεγάλα πρόχειρα γράμματα, σε ένα τοίχο κάπου στην Λένορμαν ή την Καβάλας, λίγα φανάρια από τον Κηφισό. Δεν θυμάμαι γεωγραφικά πού ακριβώς με βρήκε εκείνη την μια φορά που συναντηθήκαμε, αλλά θυμάμαι την στιγμή. Ήταν η κατάλληλη.
Το μυαλό μου περνούσε μια περίοδο υπερσκοτούρας, άγχους και προσπάθειας τακτοποίησης πολλών υπερχρεώσεων που εκκρεμούσαν να συμβούν. Το πνεύμα και η διάθεση μου δεν συμφωνούσαν με αυτό. Έτσι το αποτέλεσμα ήταν μια μόνιμη καθυστέρηση, ένας εκνευρισμός απέναντι στα πάντα- και μια ενοχή, που γρήγορα έβρισκε διαφυγή στο μπροστινό αμάξι που πήγαινε με το πάσο του την ώρα που εμένα καιγόταν ο κώλος μου.
Σε μια τέτοια διαδρομή, αφού είχα τελειώσει να μιλάω μέσα στο μυαλό μου με όλα τα αμάξια που μου έκλειναν τον δρόμο, τα φανάρια που επιδεικτικά είχαν ντυθεί κόκκινα με μόνο σκοπό, όχι την ρύθμιση κυκλοφορίας, αλλά για να μου σπάσουν εμένα τα νεύρα, άρχισα να τα βάζω με την τύχη μου, το σύμπαν και τον Θεό, που δεν μου άνοιγαν τον δρόμο να φτάσω στη δουλειά μου εγκαίρως ενώ ούτε εγώ είχα φροντίσει να ξεκινήσω από το σπίτι μου στην ώρα μου. Και εκεί που χάνω το μοναδικό καθαρό πράσινο φανάρι που συνάντησα, για κάποια μικροδευτερόλεπτα, και καρφώνομαι πρώτος στην ουρά, με το κόκκινο πλέον μάτι του να με κοιτάει σαν Κύκλωπας χαρούμενος από ικανοποίηση που μόλις με κλείδωσε στην σπηλιά του- κοιτάω την οροφή του αμαξιού μου και απευθυνόμενος στα επουράνια βγάζω μια κραυγή "ΓΙΑΤΙ;"
Ηττημένος από την άδικη ζωή, χαμηλώνω το βλέμμα μου προς τον απέναντι τοίχο και εκεί συναντήθηκα με το συνθημά μου. Το "Πάψε να γκρινιάζεις" ήταν εκεί για μένα. Δεν ξέρω ποιος το άφησε εκεί, αλλά ηχούσε περίεργα ήρεμα μέσα στα αυτιά μου. Παρόλη την προστακτική της φράσης, δεν είχε καμιά αυστηρότητα. Είχε ίσως ένα "μας κούρασες, τελείωνε", αλλά κατά τα άλλα ήταν σαν μια σοφή οδηγία για το μυστικό της ευτυχίας "άμα δεν είσαι ευτυχισμένος, ξεκίνα να είσαι".
Ποιο τραγούδι θα αφιέρωνες στους πολιτικούς;
Το "Ράβε ξήλωνε";!
Μέσα από ποιες διεργασίες προέκυψε το καινούριο τραγούδι "Στο Βάθος Κήπος"; Τι συναισθήματα σου βγάζει εσένα ως ακροατή;
Σκεφτόμασταν πως θα ονομάσουμε την επικείμενη συναυλία στον κήπο του Μεγάρου και έπεσε σαν ιδέα αυτός ο τίτλος. Εμένα μου κόλλησε η έκφραση. Όσο τον σκεφτόμουν τόσο περισσότερο με έλκυε η εικόνα "στο βάθος κήπος". Ο πατέρας μου είχε κυλικείο, ο παππούς μου είχε καφενείο στο χωριό. Έτσι το καφενείο είναι για μένα μια βαθιά ριζωμένη ανάμνηση με μια μυρωδιά νοσταλγίας. Σαν συμβολισμός το καφενείο μέσα στο τραγούδι είναι ο χώρος μέσα στην καρδιά μας που είναι πιο εύκολο να καταπατηθεί απο ευαισθησίες μας, από σημάδια που αφήνει η καθημερινότητα και η ρουτίνα πάνω στο μεράκι και τα όνειρα μας. Ο κήπος είναι ο πιο προσωπικός μας χώρος, το καταφύγιο μας, που μέσα εκεί κουβαλάμε τους ανθρώπους μας. Οι ωραίες αναμνήσεις και αισθήσεις, η ομορφιά και η χαρά και αυτός ο πιο όμορφος και αληθινός εαυτός μας που δεν τον δείχνουμε σε όλους, και κάποιες φορές ούτε καν σε εμάς.
Όμως, πιστεύω ότι όλοι έχουμε έναν πανέμορφο κήπο μέσα μας.
Ήθελα λοιπόν να γράψω ένα τραγούδι για αυτό αλλά τα τελευταία χρόνια, μετά τον "Στόχο", έχω καταπιαστεί περισσότερο με τη μουσική και νόμιζα ότι δεν μπορώ να αποτυπώσω ακριβώς αυτά που ήθελα. Έτσι, γνωρίστηκα με τον Αντώνη Κατσαμά, ο οποίος μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, με δύο τρία στοιχεία που του έδωσα έγραψε τους στίχους του τραγουδιού αυτού και ήταν σαν να βρισκόταν μέσα στο μυαλό μου. Εγώ το μόνο που τόλμησα να κάνω είναι να αλλάξω λίγο τα ρεφρέν. Έτσι για να μπει και το δικό μου όνομά μου στους στίχους (γέλια). Όταν το ακούω είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Το χαίρομαι, με συγκινεί! Το θεωρώ απόλυτα δικό μου και ας μην έχω κάνει τη διαδικασία των στίχων!
Πέρα από τον "Πάνο στο γκαζόν" τι άλλο πρόκειται να δούμε και να ακούσουμε στις 25/9 στον Κήπο του Μεγάρου Μουσική;
Η αλήθεια είναι ότι μαζεύτηκαν πολλοί φίλοι μου για αυτήν τη συναυλία, γιατί δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν ακουστεί , θα είναι και η Μαρίζα Ρίζου και ο Μανώλης Φάμελλος και ποτέ δεν ξέρεις ποιος άλλος θα περάσει εκείνη την μέρα από τον κήπο... Η συναυλία θα περιέχει τραγούδια δικά μου αλλά και διασκευασμένα τραγούδια φίλων που είτε τους ξέρω προσωπικά είτε τους νιώθω έτσι μέσα από τα τραγούδια τους! Τέλος, θα ακούσετε και ένα πολύ ωραίο καινούργιο τραγούδι που το έχει γράψει ο Μανώλης Φάμελλος και θα συμπεριληφθεί στο δίσκο μου! Το μόνο κρίμα είναι ότι δεν μπορούμε να το ξενυχτίσουμε λόγο ωραρίου.
Στον κήπο θα είσαι με φίλους που θα έρθουν να σε τιμήσουν εκείνη τη μέρα. Τι είναι , όμως, τελικά για σένα η φιλία κ τι χρειάζεται για να φτιάξει ρίζες βαθιές στο χρόνο;
Νομίζω ότι εσύ πρέπει να είσαι ολοκληρωμένος πρώτα ως άνθρωπος και έπειτα με αυτόν τον τρόπο θα είσαι και καλός μέσα σε μία οποιαδήποτε σχέση. Είτε ερωτική είτε φιλική. Φιλία δεν είναι για μένα, να μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο, ούτε στην ανάγκη φαίνεται. Οι φίλοι μου είναι οι άνθρωποι που χωρις να προσπαθήσω μου βγάζουν τον καλύτερο εαυτό μου.
Στο site του Κήπου του Μεγάρου, η συναυλία σου είναι sold out.Πώς αισθάνεσαι για αυτό το γεγονός και ποια ευθύνη φέρει παράλληλα;
15 μέρες πριν τη συναυλία! Δεν το πίστευα οπότε άρχισα να μοιράζω την ευθύνη της επιτυχίας στους τόσο εξαιρετικούς καλεσμένους και τόσο καλούς φίλους μου, που εκείνο το βράδυ οι 7-8 θα είναι πάνω στην σκηνή να τραγουδάμε μαζί και οι υπόλοιποι 3500 θα είναι από κάτω και θα χοροπηδάμε μαζί! Η ευθύνη είναι να δώσεις πίσω όλη την αγάπη που πήρες από όλους αυτούς τους ανθρώπους! Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για αυτό!
Ετοιμάζεις κάτι για τον χειμώνα, είτε δίσκο είτε κάποιες προγραμματισμένες εμφανίσεις;
Το live αυτό θα ηχογραφηθεί, θα δισκογραφηθεί και θα κυκλοφορήσει ως ο τέταρτος προσωπικός μου δίσκος με τίτλο "Στο Βάθος Κήπος". Γράφω και τη μουσική για μια παιδική θεατρική παράσταση, που θα ανέβει τον Οκτώβριο στο "Μικρό Παλάς", σε σκηνοθεσία Χρήστου Χατζηπαναγίωτη, με μια εξαίρετη ομάδα ηθοποιών, σε θεατρική μεταφορά Γιώργου Λεμπέση του βιβλίου της Κατερίνας Μαρκαδάκη "Το Σπάταλο Τερατάκι". Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποιες προτάσεις τις οποίες σκέφτομαι, αλλά το κύριο μέλημά μου είναι να πάρω την μπάντα μου, τους αγαπημένους μουσικούς μου και να παίξουμε σε όσες περισσότερες πόλεις της Ελλάδας γίνεται φέτος το χειμώνα. Να μεταδώσουμε μουσική και αγάπη!
Αν έκανες εσύ μια ερώτηση στον εαυτό σου, ποιά θα ήταν αυτή;
Θα έκανα πιο εσωτερικές ερωτήσεις... Υπάρχει κάποιο νόημα σε όλα αυτά; Πόσο μακριά είσαι από την κατάθλιψη;
Υπάρχει κάποιο νόημα σε όλα αυτά; Πόσο μακριά είσαι από την κατάθλιψη;
(γέλια) Είναι αυτό το "ψάχνουμε ένα νόημα που δεν βρίσκει κανείς, μα τελικά υπάρχει...όπου το δώσουμε εμείς"! Εννοείται πως έχει νόημα... Για την αγάπη που παίρνεις και που δίνεις... και εγώ παίρνω πάρα πολλή, μπορεί και χωρίς να αισθάνομαι ότι το αξίζω, είναι όμως κάτι που δίνει νόημα σε όλο αυτό!
Εμένα οι υπαρξιακές μου ερωτήσεις είναι περισσότερο γιατί είμαστε εδώ... Δεν ξέρουμε πραγματικά γιατί. Είναι το νόημα να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά; Να κάνεις τον κόσμο καλύτερο; Να κάνεις εσένα καλύτερο; Να κάνεις ό,τι σου κατέβει; Να ακολουθείς πιστά τους κανόνες της κοινωνίας και να γίνεις υποδειγματικός; Να ανατρέψεις το σύστημα για να φτιάξεις ένα καινούργιο να ανατρέψει κάποιος άλλος; Να μπεις στο σύστημα; Να βγεις στο σύστημα; Να παίξεις σύστημα και να χάσεις στο πάμε στοίχημα; Από την άλλη, όμως, θα με ρωτούσα:"Γιατί, Πάνο Μουζουράκη, κάνεις ερωτήσεις στον εαυτό σου που δεν μπορείς να τις απαντήσεις;" (γέλια).
Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το παρακάτω:
"Όλοι κουβαλάμε μια κάποια λάσπη μέσα μας!
Για φαντάσου να χτίζαμε με αυτήν,
αντί να την πετάμε δίπλα μας ."
Είναι πολύ όμορφη η μεταφορά που διαβάζω. Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι τόσο περισσότερο μου αρέσει. Έτσι είναι!