Φέτος κλείνουν 20 χρόνια στην δισκογραφία. Από το 1995 που κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο μέχρι και σήμερα έχουν κερδίσει τέσσερα Grammy και αμέτρητα άλλα βραβεία. Το σημαντικό, όμως, είναι ότι έδειξαν το δρόμο για να ανοίξει μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα μουσική κοινότητα γύρω από το είδος του big beat και την ηλεκτρονική μουσική.
Ο λόγος για το δίδυμο των Chemical Brothers, οι οποίοι θεωρούνται πρωτεργάτες (παρέα με τον Fatboy Slim, τους Prodigy κ.α.) της συγκεκριμένης μουσικής τη δεκαετία του ’90. Τραγούδια από τους πρώτους τους δίσκους παίζουν ακόμα σε clubs, ενώ αποτελούν ακόμα πηγή έμπνευση για τους νεότερους καλλιτέχνες της ηλεκτρονικής μουσικής. Από τα μέσα των 00’s, ωστόσο, το αγγλικό ντουέτο άρχισε να μας τα χαλάει με αποκορύφωμα τον δίσκο “Further” το 2010 που περιελάμβανε αδιάφορα κομμάτια.
Από τότε, αποφάσισαν να κάνουν διάλειμμα – με εξαίρεση το soundtrack που δημιούργησαν για την ταινία “Hanna” το 2011 – και να επιστρέψουν φέτος με ολοκαίνουριο υλικό. “Born in the Echoes”, λοιπόν, ονομάζεται ο 8ος δίσκος των Chemical Brothers οι οποίοι δείχνουν έτοιμοι να επιστρέψουν στις ρίζες τους. Και το κατάφεραν με τον πλέον εμφατικό τρόπο ηχογραφώντας τραγούδια που άνετα μπορούν να συγκριθούν με εκείνα της χρυσής εποχής τους. Από το εναρκτήριο “Sometimes I Feel So Deserted” με τα «κολλημένα» EDM beats μέχρι το ήρεμο “Wide Open” με τα φωνητικά του Beck, ο δίσκος κινείται σε υψηλά επίπεδα. Ακούμε ενδιαφέρουσες συνεργασίες, όπως την St. Vincent στο ψυχεδελικό “Under Neon Lights” και τον ράπερ Q-Tip στο άκρως χορευτικό “Go” (με εξαιρετικό video clip επίσης).
Η συνταγή της επιτυχίας του album είναι ότι το δίδυμο από την Αγγλία δεν υπερβάλλει σε κανέναν σημείο. Ακολουθεί μονοπάτια με μινιμαλιστικές μουσικές ιδέες οι οποίες, όμως, είναι εύστοχες και σε κάνουν να κολλήσεις με τις συνθέσεις τους. Όλα τα κομμάτια του album είναι λες και ηχογραφήθηκαν κατόπιν πολύ ώριμης σκέψης με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν «τσιφτετέλια» του τύπου “Galvanize”. Το “Born in the Echoes” δεν είναι ο δίσκος – ορόσημο για τους Chemical Brothers, αλλά αποτελεί μια ακόμη απόδειξη γιατί το συγκεκριμένο γκρουπ θα βρίσκεται πάντα στο θρόνο της ηλεκτρονικής μουσικής. Ο Tom Rowlands και ο Ed Simons έκαναν τα θαυματάκια τους πάλι πίσω από τα μηχανήματά τους και εμείς δεν μπορούμε αλλιώς, παρά να χαθούμε στον όμορφο χαοτικό κόσμο τους.
Από τότε, αποφάσισαν να κάνουν διάλειμμα – με εξαίρεση το soundtrack που δημιούργησαν για την ταινία “Hanna” το 2011 – και να επιστρέψουν φέτος με ολοκαίνουριο υλικό. “Born in the Echoes”, λοιπόν, ονομάζεται ο 8ος δίσκος των Chemical Brothers οι οποίοι δείχνουν έτοιμοι να επιστρέψουν στις ρίζες τους. Και το κατάφεραν με τον πλέον εμφατικό τρόπο ηχογραφώντας τραγούδια που άνετα μπορούν να συγκριθούν με εκείνα της χρυσής εποχής τους. Από το εναρκτήριο “Sometimes I Feel So Deserted” με τα «κολλημένα» EDM beats μέχρι το ήρεμο “Wide Open” με τα φωνητικά του Beck, ο δίσκος κινείται σε υψηλά επίπεδα. Ακούμε ενδιαφέρουσες συνεργασίες, όπως την St. Vincent στο ψυχεδελικό “Under Neon Lights” και τον ράπερ Q-Tip στο άκρως χορευτικό “Go” (με εξαιρετικό video clip επίσης).
Η συνταγή της επιτυχίας του album είναι ότι το δίδυμο από την Αγγλία δεν υπερβάλλει σε κανέναν σημείο. Ακολουθεί μονοπάτια με μινιμαλιστικές μουσικές ιδέες οι οποίες, όμως, είναι εύστοχες και σε κάνουν να κολλήσεις με τις συνθέσεις τους. Όλα τα κομμάτια του album είναι λες και ηχογραφήθηκαν κατόπιν πολύ ώριμης σκέψης με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν «τσιφτετέλια» του τύπου “Galvanize”. Το “Born in the Echoes” δεν είναι ο δίσκος – ορόσημο για τους Chemical Brothers, αλλά αποτελεί μια ακόμη απόδειξη γιατί το συγκεκριμένο γκρουπ θα βρίσκεται πάντα στο θρόνο της ηλεκτρονικής μουσικής. Ο Tom Rowlands και ο Ed Simons έκαναν τα θαυματάκια τους πάλι πίσω από τα μηχανήματά τους και εμείς δεν μπορούμε αλλιώς, παρά να χαθούμε στον όμορφο χαοτικό κόσμο τους.