Αύγουστος 2015
Ακούγοντας το άλμπουμ αυτό ο τίτλος ξεκινάει να βγάζει λίγο παραπάνω νόημα. Η Angel Deradoorian δημιούργησε μια συλλογή δέκα «γεμάτων» τραγουδιών, το καθένα απ’ τα οποία συμβάλλει με το δικό του τρόπο στην ύπαρξη (κάπου στο μυαλό της ή των ακροατών) του κόσμου αυτού. Το κύριο όργανο είναι η φωνή της, με την οποία είναι πολύ ικανή, και το μπάσο της, που πριν μερικά χρόνια βοήθησε τους Dirty Projectors να βγάλουν ένα από τα καλύτερά τους άλμπουμ (‘Bitte Orca’, 2009). Εκείνη τη χρονιά είχε κυκλοφορήσει και ένα πρώτο προσωπικό EP, αλλά τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν μόνο στη θέση δεύτερων φωνητικών πίσω από ονόματα όπως ο Flying Lotus και ο Brandon Flowers. Επίσης συμμετείχε στο σχήμα του Avey Tare, Slasher Flicks, στην πρώτη κυκλοφορία τους το 2014, και, επιτέλους, έφτασε ο καιρός για το ντεμπούτο της.
Με το ‘The Expanding Flower Planet’ η σχεδόν τριαντάχρονη Deradoorian αποδεικνύει πως έχει τη δυνατότητα για μερικές όμορφες συνθέσεις και πως πραγματικά μπορεί να τραγουδήσει, ή έστω να δημιουργήσει διάφορους ήχους με τη φωνή της. Κάτι τέτοιο κάνει στο ‘The Invisible Man’, το πρώτο τραγούδι που με τα τύμπανά του ζωντανεύει λίγο τη νωχελική, αλλά όμορφη πορεία ως τη μέση του δίσκου. Το ίδιο συμβαίνει και στο ‘The Eye’, λίγο πριν το κλείσιμο με το μεγαλύτερο σε διάρκεια ‘Grow’ σε πιο ήρεμο ύφος και με βάση την ακουστική κιθάρα αντί για το μπάσο. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν, όμως, είναι το ‘A Beautiful Woman’, που θυμίζει ελαφρώς την PJ Harvey, και το αιθέριο, κατά κάποιο τρόπο «Χατζιδακικό» ‘Komodo’. Σίγουρα δεν είναι ένας αψεγάδιαστος δίσκος, ίσως να κουράσει μερικούς η επικάλυψη στρωμάτων φωνητικών και η απουσία ιδιαίτερής ποικιλίας στο μοτίβο των τραγουδιών, αλλά ικανοποιεί την αναμονή όσων την παρακολουθούσαν και δίνει υποσχέσεις για το μέλλον.
Ακούγοντας το άλμπουμ αυτό ο τίτλος ξεκινάει να βγάζει λίγο παραπάνω νόημα. Η Angel Deradoorian δημιούργησε μια συλλογή δέκα «γεμάτων» τραγουδιών, το καθένα απ’ τα οποία συμβάλλει με το δικό του τρόπο στην ύπαρξη (κάπου στο μυαλό της ή των ακροατών) του κόσμου αυτού. Το κύριο όργανο είναι η φωνή της, με την οποία είναι πολύ ικανή, και το μπάσο της, που πριν μερικά χρόνια βοήθησε τους Dirty Projectors να βγάλουν ένα από τα καλύτερά τους άλμπουμ (‘Bitte Orca’, 2009). Εκείνη τη χρονιά είχε κυκλοφορήσει και ένα πρώτο προσωπικό EP, αλλά τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν μόνο στη θέση δεύτερων φωνητικών πίσω από ονόματα όπως ο Flying Lotus και ο Brandon Flowers. Επίσης συμμετείχε στο σχήμα του Avey Tare, Slasher Flicks, στην πρώτη κυκλοφορία τους το 2014, και, επιτέλους, έφτασε ο καιρός για το ντεμπούτο της.
Με το ‘The Expanding Flower Planet’ η σχεδόν τριαντάχρονη Deradoorian αποδεικνύει πως έχει τη δυνατότητα για μερικές όμορφες συνθέσεις και πως πραγματικά μπορεί να τραγουδήσει, ή έστω να δημιουργήσει διάφορους ήχους με τη φωνή της. Κάτι τέτοιο κάνει στο ‘The Invisible Man’, το πρώτο τραγούδι που με τα τύμπανά του ζωντανεύει λίγο τη νωχελική, αλλά όμορφη πορεία ως τη μέση του δίσκου. Το ίδιο συμβαίνει και στο ‘The Eye’, λίγο πριν το κλείσιμο με το μεγαλύτερο σε διάρκεια ‘Grow’ σε πιο ήρεμο ύφος και με βάση την ακουστική κιθάρα αντί για το μπάσο. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν, όμως, είναι το ‘A Beautiful Woman’, που θυμίζει ελαφρώς την PJ Harvey, και το αιθέριο, κατά κάποιο τρόπο «Χατζιδακικό» ‘Komodo’. Σίγουρα δεν είναι ένας αψεγάδιαστος δίσκος, ίσως να κουράσει μερικούς η επικάλυψη στρωμάτων φωνητικών και η απουσία ιδιαίτερής ποικιλίας στο μοτίβο των τραγουδιών, αλλά ικανοποιεί την αναμονή όσων την παρακολουθούσαν και δίνει υποσχέσεις για το μέλλον.
Σχετικό θέμα