Την Παρασκευή το βράδυ βρέθηκα στην Αρχιτεκτονική στο Γκάζι για να παρακολουθήσω τα «γενέθλια» του Ταυτισμένου Λάθος ή, γνωστού κατά κόσμον, Παναγιώτη Κυριακού. Έκλεινε τα 10 χρόνια δισκογραφικής δουλειάς, τότε που ξεκίνησε με το «Κάνοντας μια βόλτα», ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε και την τελευταία του δουλειά, το «Ελπίδα», που έχει αγαπηθεί απ’ το κοινό αν κρίνουμε από τα συνεχή sold out lives του κατά τη διάρκεια του tour προώθησης του album.
Ο χώρος ήταν γεμάτος από πολύ νωρίς, ενώ όσο έφτανε η ώρα να βγει (γύρω στις 10.30) το πλήθος γινόταν ασφυκτικά μεγάλο. Νομίζω πως και γι’ αυτό το λόγο άργησε να ξεκινήσει, αφού υπήρξε τεράστια ουρά αναμονής στην είσοδο. Μάλιστα, το κοινό δεν ήταν απλά πολύ μεγάλο, αλλά και ασυγκράτητο, αφού στην πρώτη σειρά τα κάγκελα δεν ήταν αρκετά για να σταματήσουν τον κόσμο και χρειάστηκε να βοηθήσουν και οι υπεύθυνοι ασφαλείας (χωρίς φυσικά να υπάρχουν ιστορίες)! Σίγουρα έπαιξε ρόλο και ο δείκτης ηλικίας, ο οποίος είναι πολύ νεανικός, για να υπάρξει αυτή η ατμόσφαιρα γιορτής και εκρηκτικότητας (χαρακτηριστικό ότι στήνονταν μικρά mosh pits ανάμεσα στο κοινό!).
Το live ξεκίνησε με ένα κομμάτι απ’ το τελευταίο άλμπουμ, το «Διηγήματα Χαμένης Νιότης» που, όπως εξομολογείται σε μια συνέντευξη του ο Παναγιώτης, περιγράφει την τελευταία δεκαετία της ζωής του. Συνεχίζει με το «Καλημέρα» και το «Ελεύθερος Ακόμα», ενώ κάπου εκεί μας καλωσορίζει και μας εκμυστηρεύεται ότι αυτό το live (ή μάλλον ένα τέτοιο live) ήταν ένα παιδικό του όνειρο. Συνέχισε με τραγούδια απ’ όλη του τη δισκογραφική δουλειά, ενώ το κοινό από κάτω ήταν φοβερά θερμό και τον συνόδευε σχεδόν σε όλα (ακόμα και όταν αυτός ξέχασε ένα κουπλέ, το κοινό του το θύμισε!). Λίγο αργότερα, ο Ταφ. Λάθος υποδέχτηκε στη σκηνή πολλούς ράπερς της Bashment Records (της οποίας είναι και ιδρυτής) και το αποτέλεσμα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Πολλά διαφορετικά beats, flows, στίχοι, τόσο ελληνικοί όσο και αγγλικοί, και γενικά η στιγμή τότε μου θύμισε πραγματικό hip-hop event. Νομίζω πως γενικότερα το live εκτυλίχτηκε σαν μια πραγματική hip-hop γιορτή.
Το live συνεχίστηκε μέχρι τις 12, οπότε και έγινε ένα μικρό διάλειμμα, στο οποίο ο Ταφ. Λάθος βρήκε την ευκαιρία να μας παραδεχτεί ότι το αποψινό live είναι το live της ζωής του! Επέστρεψε απ’ το διάλειμμα με το αγαπημένο του κοινού «Όταν σε είδα ξανά» και με μερικά τραγούδια απ’ το «Ελπίδα», όπως το «Φλόγα», το ομώνυμο, «Στης Φυλακής το Προαύλιο» κ.α. Κάπου στις 12.30 ανέβηκαν στη σκηνή και τα υπόλοιπα μέλη των «Ψυχόδραμα 07» (το γκρουπ στο οποίο ανήκει ο Ταφ. Λάθος) και τραγούδησαν μερικά απ’ τα πιο γνωστά τους κομμάτια, όπως το «Σανατόριο» και το «Ψυχή των Ψυχό», ξεσηκώνοντας το κοινό, που πραγματικά αδημονούσε να εμφανιστούν πάνω στη σκηνή, καθώς φώναζαν αρκετά συχνά το όνομα του γκρουπ. Ύστερα, αφού κατέβηκαν τα «αδέρφια» του Ταφ. Λάθος, συνέχισε με 4 τραγούδια ακόμη και μας καληνύχτισε, υπενθυμίζοντας μας πόσο ωραίος τύπος είναι.
Και λέω ωραίος, γιατί αυτό βγάζει, τόσο στις συνεντεύξεις που διαβάζω και στους στίχους που ακούω όσο και στην on-stage παρουσία του. Δεν τον είχα ξαναδεί ζωντανά, ενώ είχα ακούσει αρκετά κομμάτια του – χωρίς να είμαι αυτό που λέμε fanboy – και μου ήταν ιδιαίτερα συμπαθής σαν ράπερ, ενώ αυτό που με εντυπωσίαζε ήταν το γεγονός ότι οι στίχοι του, τις περισσότερες φορές, ήταν φοβερά ακριβείς στο να περιγράφουν συναισθήματα και καταστάσεις. Μάλλον μόνο ένας άνθρωπος που έχει βιώσει μερικές εμπειρίες και γράφει γι’ αυτές με ειλικρινή τρόπο μπορεί να το καταφέρει αυτό, χωρίς να υποκρίνεται. Είναι ένας βιωματικός ράπερ και νομίζω γι’ αυτό είναι και πολύ αγαπητός στο κοινό του.
Στα πολύ θετικά, επίσης, της συναυλίας ήταν η ύπαρξη ζωντανών φωνητικών (Γιώργος Μανδενάκης), κιθάρας (νομίζω ο ίδιος) και πλήκτρων (Γιάννης Γαργαλάκος. Σημ: Οι δύο μουσικοί άλλαζαν πολύ συχνά θέση και δυσκολεύτηκα να τους ξεχωρίσω, παρά το γεγονός πως ο Ταφ. Λάθος τους παρουσίασε στο Live), που έδωσαν άλλη χάρη σε ορισμένα τραγούδια. Ειδικά τα πλήκτρα σε κάποιες εισαγωγές (π.χ. «Όταν σε είδα ξανά») γέμιζαν το χώρο με ένα αίσθημα μελαγχολίας, ακριβώς ό, τι έπρεπε για τα κομμάτια και για να συναισθανθούμε τους στίχους του Ταφ. Λάθος. Το μόνο που δεν μου άρεσε στο live ήταν ο ήχος, καθώς θεωρώ ότι σε κάποια τραγούδια υπήρχε ένα σκαμπανέβασμα της έντασης, ενώ «μπούκωνε» και σε ένα hip-hop live έχει σημασία να ακούς καθαρά τη φωνή του ράπερ. Επίσης, η κιθάρα ήταν λίγο χαμηλά για τα γούστα μου. Κατά τ’ άλλα δεν νομίζω ότι υπήρξε κάτι άλλο που να με «χάλασε» και η γιορτή του Ταφ. Λάθος καλά κράτησε μέχρι τη 1.30 σχεδόν, σε ένα live που παρότι δεν με εντυπωσίασε στο σύνολο (πιθανώς επειδή δεν είμαι και fanboy όπως αναφέρω), μου άρεσαν κάποια επιμέρους στοιχεία του, καθώς κάποια άλλα με άφησαν αδιάφορο, ενώ κάποια με άγγιξαν αρκετά.
Playlist:
Διηγήματα Χαμένης Νιότης
Ο χώρος ήταν γεμάτος από πολύ νωρίς, ενώ όσο έφτανε η ώρα να βγει (γύρω στις 10.30) το πλήθος γινόταν ασφυκτικά μεγάλο. Νομίζω πως και γι’ αυτό το λόγο άργησε να ξεκινήσει, αφού υπήρξε τεράστια ουρά αναμονής στην είσοδο. Μάλιστα, το κοινό δεν ήταν απλά πολύ μεγάλο, αλλά και ασυγκράτητο, αφού στην πρώτη σειρά τα κάγκελα δεν ήταν αρκετά για να σταματήσουν τον κόσμο και χρειάστηκε να βοηθήσουν και οι υπεύθυνοι ασφαλείας (χωρίς φυσικά να υπάρχουν ιστορίες)! Σίγουρα έπαιξε ρόλο και ο δείκτης ηλικίας, ο οποίος είναι πολύ νεανικός, για να υπάρξει αυτή η ατμόσφαιρα γιορτής και εκρηκτικότητας (χαρακτηριστικό ότι στήνονταν μικρά mosh pits ανάμεσα στο κοινό!).
Το live ξεκίνησε με ένα κομμάτι απ’ το τελευταίο άλμπουμ, το «Διηγήματα Χαμένης Νιότης» που, όπως εξομολογείται σε μια συνέντευξη του ο Παναγιώτης, περιγράφει την τελευταία δεκαετία της ζωής του. Συνεχίζει με το «Καλημέρα» και το «Ελεύθερος Ακόμα», ενώ κάπου εκεί μας καλωσορίζει και μας εκμυστηρεύεται ότι αυτό το live (ή μάλλον ένα τέτοιο live) ήταν ένα παιδικό του όνειρο. Συνέχισε με τραγούδια απ’ όλη του τη δισκογραφική δουλειά, ενώ το κοινό από κάτω ήταν φοβερά θερμό και τον συνόδευε σχεδόν σε όλα (ακόμα και όταν αυτός ξέχασε ένα κουπλέ, το κοινό του το θύμισε!). Λίγο αργότερα, ο Ταφ. Λάθος υποδέχτηκε στη σκηνή πολλούς ράπερς της Bashment Records (της οποίας είναι και ιδρυτής) και το αποτέλεσμα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Πολλά διαφορετικά beats, flows, στίχοι, τόσο ελληνικοί όσο και αγγλικοί, και γενικά η στιγμή τότε μου θύμισε πραγματικό hip-hop event. Νομίζω πως γενικότερα το live εκτυλίχτηκε σαν μια πραγματική hip-hop γιορτή.
Το live συνεχίστηκε μέχρι τις 12, οπότε και έγινε ένα μικρό διάλειμμα, στο οποίο ο Ταφ. Λάθος βρήκε την ευκαιρία να μας παραδεχτεί ότι το αποψινό live είναι το live της ζωής του! Επέστρεψε απ’ το διάλειμμα με το αγαπημένο του κοινού «Όταν σε είδα ξανά» και με μερικά τραγούδια απ’ το «Ελπίδα», όπως το «Φλόγα», το ομώνυμο, «Στης Φυλακής το Προαύλιο» κ.α. Κάπου στις 12.30 ανέβηκαν στη σκηνή και τα υπόλοιπα μέλη των «Ψυχόδραμα 07» (το γκρουπ στο οποίο ανήκει ο Ταφ. Λάθος) και τραγούδησαν μερικά απ’ τα πιο γνωστά τους κομμάτια, όπως το «Σανατόριο» και το «Ψυχή των Ψυχό», ξεσηκώνοντας το κοινό, που πραγματικά αδημονούσε να εμφανιστούν πάνω στη σκηνή, καθώς φώναζαν αρκετά συχνά το όνομα του γκρουπ. Ύστερα, αφού κατέβηκαν τα «αδέρφια» του Ταφ. Λάθος, συνέχισε με 4 τραγούδια ακόμη και μας καληνύχτισε, υπενθυμίζοντας μας πόσο ωραίος τύπος είναι.
Και λέω ωραίος, γιατί αυτό βγάζει, τόσο στις συνεντεύξεις που διαβάζω και στους στίχους που ακούω όσο και στην on-stage παρουσία του. Δεν τον είχα ξαναδεί ζωντανά, ενώ είχα ακούσει αρκετά κομμάτια του – χωρίς να είμαι αυτό που λέμε fanboy – και μου ήταν ιδιαίτερα συμπαθής σαν ράπερ, ενώ αυτό που με εντυπωσίαζε ήταν το γεγονός ότι οι στίχοι του, τις περισσότερες φορές, ήταν φοβερά ακριβείς στο να περιγράφουν συναισθήματα και καταστάσεις. Μάλλον μόνο ένας άνθρωπος που έχει βιώσει μερικές εμπειρίες και γράφει γι’ αυτές με ειλικρινή τρόπο μπορεί να το καταφέρει αυτό, χωρίς να υποκρίνεται. Είναι ένας βιωματικός ράπερ και νομίζω γι’ αυτό είναι και πολύ αγαπητός στο κοινό του.
Στα πολύ θετικά, επίσης, της συναυλίας ήταν η ύπαρξη ζωντανών φωνητικών (Γιώργος Μανδενάκης), κιθάρας (νομίζω ο ίδιος) και πλήκτρων (Γιάννης Γαργαλάκος. Σημ: Οι δύο μουσικοί άλλαζαν πολύ συχνά θέση και δυσκολεύτηκα να τους ξεχωρίσω, παρά το γεγονός πως ο Ταφ. Λάθος τους παρουσίασε στο Live), που έδωσαν άλλη χάρη σε ορισμένα τραγούδια. Ειδικά τα πλήκτρα σε κάποιες εισαγωγές (π.χ. «Όταν σε είδα ξανά») γέμιζαν το χώρο με ένα αίσθημα μελαγχολίας, ακριβώς ό, τι έπρεπε για τα κομμάτια και για να συναισθανθούμε τους στίχους του Ταφ. Λάθος. Το μόνο που δεν μου άρεσε στο live ήταν ο ήχος, καθώς θεωρώ ότι σε κάποια τραγούδια υπήρχε ένα σκαμπανέβασμα της έντασης, ενώ «μπούκωνε» και σε ένα hip-hop live έχει σημασία να ακούς καθαρά τη φωνή του ράπερ. Επίσης, η κιθάρα ήταν λίγο χαμηλά για τα γούστα μου. Κατά τ’ άλλα δεν νομίζω ότι υπήρξε κάτι άλλο που να με «χάλασε» και η γιορτή του Ταφ. Λάθος καλά κράτησε μέχρι τη 1.30 σχεδόν, σε ένα live που παρότι δεν με εντυπωσίασε στο σύνολο (πιθανώς επειδή δεν είμαι και fanboy όπως αναφέρω), μου άρεσαν κάποια επιμέρους στοιχεία του, καθώς κάποια άλλα με άφησαν αδιάφορο, ενώ κάποια με άγγιξαν αρκετά.
Playlist:
Διηγήματα Χαμένης Νιότης
Καλημέρα
Ελεύθερος ακόμα
Λευκή Σημαία
Το μετά
Δεν μπορώ να ξεφύγω
Όποτε κοιτώ ουρανό
Το κάλεσμα
Χαμένος στο Πλήθος
Έχω
Γυρνάω Γης σφαίρα
Απλά και ωραία
Όταν σε είδα ξανά
Ελπίδα
Φλόγα
Στης φυλακής το προαύλιο
Η μέρα μου όμορφη
Ακολούθησε τη λάμψη
Το φως που σε τρομάζει
Μαύρη Σημαία
Οι φωτογραφίες είναι από την προσωπική σελίδα του Ταφ.Λάθος στο facebook.