Οκτώβριος 2015
Συνεχίζοντας αυτό που κάνουν τα τελευταία χρόνια, οι Young Galaxy κυκλοφορούν τον πέμπτο τους δίσκο, σε συνεργασία και πάλι με τον παραγωγό Dan Lissvik. Το ‘Falsework’ δεν απομακρύνεται ιδιαίτερα από τον ήχο των ‘Shapeshifting’ (2011) και ‘Ultramarine’ (2013), αλλά καταφέρνει εύκολα να δημιουργεί μια πολύ ευχάριστη χορευτική pop. Το άλμπουμ συνοδεύεται από μια σύντομη ομότιτλη ιστορία του επίσης Καναδού μυθιστοριογράφου και κριτικού μουσικής, Sean Michaels. Η ιστορία αυτή έχει τις παραξενιές της και δε δένει με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο με το άλμπουμ, αλλά η ανώνυμη κοπέλα θα μπορούσε να χορεύει με τις μουσικές των Young Galaxy σ’ εκείνο το περίεργο club που επισκέπτεται.
Το πρώτο single και ένα από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το ‘Body’, με το synthesizer σε πλήρως EDM διάθεση και στίχους όπως “will you still want me If I’m just a body”. Οι ηλεκτρονικοί ήχοι κυριαρχούν σε όλα τα τραγούδια και η φωνή της Catherine McCandless προσφέρει μια ταιριαστή αύρα. Φέρνουν λίγο από τη δεκαετία του 1980, αλλά υπάρχουν και αρκετοί σύγχρονοί τους με τους οποίους θα μπορούσαν να συγκριθούν. Ο Caribou θα μπορούσε να είναι μια εύκολη σύγκριση, αν και οι Young Galaxy βγάζουν μια πιο ανάλαφρη και ευδιάθετη αίσθηση. Το άλμπουμ κυλάει ευχάριστα απ’ την αρχή ως το τέλος και με αρκετές καλές στιγμές στην πορεία, όπως το ‘Factory Flaws’ ή το ‘Must Be Love’. Το μοναδικό περιθώριο για παράπονο που αφήνει είναι πως δεν προσφέρει πολλά καινούρια στοιχεία στη μουσική πορεία του συγκροτήματος. Αλλά είναι τόσο ευχάριστο που μάλλον δεν πειράζει.
Συνεχίζοντας αυτό που κάνουν τα τελευταία χρόνια, οι Young Galaxy κυκλοφορούν τον πέμπτο τους δίσκο, σε συνεργασία και πάλι με τον παραγωγό Dan Lissvik. Το ‘Falsework’ δεν απομακρύνεται ιδιαίτερα από τον ήχο των ‘Shapeshifting’ (2011) και ‘Ultramarine’ (2013), αλλά καταφέρνει εύκολα να δημιουργεί μια πολύ ευχάριστη χορευτική pop. Το άλμπουμ συνοδεύεται από μια σύντομη ομότιτλη ιστορία του επίσης Καναδού μυθιστοριογράφου και κριτικού μουσικής, Sean Michaels. Η ιστορία αυτή έχει τις παραξενιές της και δε δένει με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο με το άλμπουμ, αλλά η ανώνυμη κοπέλα θα μπορούσε να χορεύει με τις μουσικές των Young Galaxy σ’ εκείνο το περίεργο club που επισκέπτεται.
Το πρώτο single και ένα από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το ‘Body’, με το synthesizer σε πλήρως EDM διάθεση και στίχους όπως “will you still want me If I’m just a body”. Οι ηλεκτρονικοί ήχοι κυριαρχούν σε όλα τα τραγούδια και η φωνή της Catherine McCandless προσφέρει μια ταιριαστή αύρα. Φέρνουν λίγο από τη δεκαετία του 1980, αλλά υπάρχουν και αρκετοί σύγχρονοί τους με τους οποίους θα μπορούσαν να συγκριθούν. Ο Caribou θα μπορούσε να είναι μια εύκολη σύγκριση, αν και οι Young Galaxy βγάζουν μια πιο ανάλαφρη και ευδιάθετη αίσθηση. Το άλμπουμ κυλάει ευχάριστα απ’ την αρχή ως το τέλος και με αρκετές καλές στιγμές στην πορεία, όπως το ‘Factory Flaws’ ή το ‘Must Be Love’. Το μοναδικό περιθώριο για παράπονο που αφήνει είναι πως δεν προσφέρει πολλά καινούρια στοιχεία στη μουσική πορεία του συγκροτήματος. Αλλά είναι τόσο ευχάριστο που μάλλον δεν πειράζει.
Σχετικό θέμα