Είναι, ίσως, ο πιο αντισυμβατικός κιθαρίστας που ξέρω. Ευγενικός και
χειμαρρώδης, σε μια σόλο συνέντευξη. Είναι ο Παύλος Συνοδινός!
Η πρωινή ελπίδα μας, η Βραδυνή μας πόρνη. Νέο τραγούδι. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία με τον Σταμάτη Μορφονιό και ποιά ανάγκη την εξώθησε στα ηχεία;
Η πρωινή ελπίδα μας, η Βραδυνή μας πόρνη. Νέο τραγούδι. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία με τον Σταμάτη Μορφονιό και ποιά ανάγκη την εξώθησε στα ηχεία;
απ. Με τον Σταμάτη είχαμε γνωριστεί πριν δύο χρόνια σε ένα από τα live που κάναμε, σαν Greeklish, στο Σταυρό το Νότου. Το κομμάτι αυτό μου το έστειλε κάποια ξημερώματα κι εγώ του έστειλα κάποια βάση πίσω, τα ίδια ξημερώματα. Έτσι, είχε μπει ο σπόρος από πέρυσι, ενώ επανήλθε ο Σταμάτης φέτος το Σεπτέμβριο και μου ζήτησε να το ενορχηστρώσω και να κάνω την παραγωγή. Μου πρότεινε - πρώτη φορά μου πρότεινε κάποιος - να το τραγουδήσουμε μαζί. Η ανάγκη που το έκανε να συμβεί είναι η μη ματαιότητα του ίδιου του τραγουδιού που έρχεται κόντρα με τον αέρα, που φυσά στα τετριμμένα του πράγματος και του συστήματος, που περιβάλλει το τραγούδι, αλλά και την εποχή μας. Δεν χωράνε τέτοια τραγούδια και τέτοιοι στίχοι στο μιντιακό πρόσχημα!
Στο subscribe μιλάτε για τις καθημερινές ιστορίες προδοσίας. Τί έχετε στο μυαλό σας ακριβώς αλλά και τελικά, ήταν ποτέ ιστορικά αλλιώς;
απ. Όχι, δεν ήταν ποτέ ιστορικά αλλιώς! Ωστόσο, αυτό το τραγούδι είναι περισσότερο μια φωτογραφία της περασμένης Ελλάδας του 2004 π.χ που ήταν πολύ πιο φανταχτερή η βιτρίνα της, ενώ από πίσω έζεχνε και μας οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε αυτά που ζούμε σήμερα. Ήταν η εποχή που μαθαίναμε να ''ξεπουλιόμαστε'' στα ξυράφια των δανείων παντός καιρού και σκοπού. Νομίζω ότι αυτό το πράγμα εκφράζει αλλά αντιστοιχεί, εύκολα, και στο σημερινό πολιτικό σύστημα!
<<Για να γλιτώσει το κλαρί σκοτώστε τη συνήθεια>> λέει κάπου μέσα το τραγούδι. Πώς σκοτώνει κανείς τη συνήθεια αποφεύγοντας να δημιουργήσει μία άλλη στη θέση της;
απ. Είναι δύσκολο! Αν και θα πρέπει πρώτα να σκεφτούμε γιατί διατηρούμε συνήθειες που αποδεδειγμένα μας κάνουν κακό. Τώρα, είναι δύσκολο να μην υποπέσεις σε μια άλλη συνήθεια. Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να το γλιτώσει αυτό. Όμως, το σημαντικό είναι να μην είναι κάποιος βαλτωμένος για πάντα σε ένα σημείο.
Υπάρχει η άποψη πως μόνο όταν η ελπίδα χαθεί μπορεί να σωθεί κάτι, υποχρεώνοντας το να αλλάξει τακτική και βούληση. Μάλιστα, μια απόδειξη είναι η χώρα μας και όλα αυτά που δεν λένε να αλλάξουν, να πετάξουν από πάνω τους συστημικές αγκυλώσεις χρόνων γιατί κάποιοι ελπίζουν ακόμα πως μπορούν να φτιάξουν ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά. Πώς βλέπεις αυτή την κατάσταση, αλλά και ποιά η σκέψη σου ως προς τη λύση, αν υπάρχει.
απ. Η λύση είναι ένα κλισέ που έχει φορεθεί πολύ τον τελευταίο καιρό. Αλλά αν μου έβαζες το μαχαίρι στο λαιμό να επιλέξω κάτι ανάμεσα στα πολυφορεμένα, είναι η παιδεία και η υγιής μόρφωση. Όμως, και αυτά τα διαχειρίζεται το ήδη σκουριασμένο σύστημα με τους δικούς του κανόνες. Άρα είναι μια μάλλον προσωπική υπόθεση που ξεκινάει από το σπίτι και το σύστημα αξιών του καθενός.
Τελικά, τί είναι ελπίδα για εσένα;
απ. Η ελπίδα, αισθάνομαι, ότι με δεσμεύει σαν άνθρωπο γιατί σου δίνει κάτι να φοβάσαι μην το χάσεις! Το ζητούμενο είναι τί σε ελευθερώνει και μάλλον αυτό γίνεται μόνο όταν δεν ελπίζεις τίποτα.Η μεγαλύτερα ελπίδα για μένα είναι να φτάσει κάποιος να μπορεί να είναι παραγωγικός, δημιουργικός και με κριτική σκέψη χωρίς να έχει, απαραίτητα, κάποια από τις άτσαλες μορφές του κέρδους.
Ανθρώπινα είναι η πιο άγονη μεταπολιτευτική περίοδος για να είσαι Έλληνας. Καλλιτεχνικά από την άλλη, περίοδοι όπως αυτή θεωρούνται λίπασμα για την έκφραση. Ποιά η σκέψη σου σχετικά;
απ. Δε νομίζω ότι είναι μια εποχή που βοηθάει καλλιτεχνικά! Δεν δείχνουν, καλλιτεχνικά, τα πράγματα να οδηγούνται σε μια πιο ακονισμένη αλήθεια. Κοιτάζω γύρω μου και συναντώ τις ίδιες παρελθοντικές φόρμες και διαδρομές, τώρα που θα περίμενε κάποιος, να είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Παρά το γεγονός ότι λόγω εποχής αναδύθηκαν άλλες μουσικές, πέραν του σκυλάδικου, βλέπω ότι και εκεί ακολουθούν τη λογική του mainstream. Σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι που προσπαθούν με νύχια και δόντια να κουνήσουν αυτά που, όμως, άλλοι αρνούνται να ταράξουν μες την ησυχία του ύπνου τους.
Τα περισσότερα αριστουργήματα σε κάθε μορφή τέχνης, γεννήθηκαν στα κατακάθια εποχών και συνθηκών. Γιατί η τέχνη έχει τόση ανάγκη τον ανθρώπινο βόρβορο για να ανθίσει κατά την γνώμη σου;
απ. Γιατί θέλεις δεν θέλεις έρχονται οι συνθήκες και όλα αυτά που συζητάμε γίνονται πράξεις! Δεν έχεις να φας, δεν έχεις να ζεσταθείς, να πιεις νερό και πρέπει να αλλάξεις, να κουνηθείς, να σκεφτείς.
Πού θα σε δούμε το χειμώνα και τί άλλο σχεδιάζετε;
απ. Κυκλοφόρησε ένας νέος δίσκος από τη 14music που συμμετέχουμε σαν Greeklish Babylon. Το μουσικό αυτό project ακούει στο όνομα ΕΥΤΙΧΟΜΑΝΙΑ και είναι σε σύμπραξη με τον Σουλη Λιακό και τον Νίκο Ζιώγαλα. Και έτσι με μεγάλη μου χαρά βλέπω το πείραμα greeklish babylon να συνεχίζεται. Διαφορετικές ηλικίες, κουλτούρες, μουσικές και αυτοκριτικοσαρκαστικοί στίχοι αναμιγνείονται και φέρνουν ενα παγανοβουκολικό σκα ροκ, αποτέλεσμα για μένα απολύτως ελληνικό, χαρούμενο αλλά και προοδευτικό επι τέλους. Θα το παρουσιάσουμε live τον Μάρτιο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με απότερο σκοπό το καλοκαίρι.
Θα θέλαμε να μας σχολιάσετε το παρακάτω.
Με αγάπη!
Έτσι πληγώνει κανείς βαθύτερα.
Με αγάπη!
Έτσι σκοτώνει κανείς καλύτερα ~
απ. Αυτό που ονομάζουμε εμείς αγάπη, είναι ένα καθαρά εγωιστικό συναίσθημα.
Είσαι ικανός να θυσιαστείς για την αγάπη αλλά γιατί σε ανταμείβει, σου δίνει πράγματα πίσω.
Αυτό που αγαπάς, το αγαπάς γιατί κάτι σου δίνει και θες να το έχεις στη ζωή σου και πολλές φορές αυτό το εκδηλώνεις με αφόρητη αγάπη.
Γι' αυτό, λοιπόν, μπορεί να πληγώσει, ακόμα και να σκοτώσει η αγάπη με χιλιάδες και απίστευτους τρόπους.
Θέλω, όμως, να πιστεύω πως μπορεί να υπάρχει και ένα ανώτερο είδος αγάπης που ξεπερνάει τον κακό μας εαυτό!!!