Οι INK μπήκαν δυνατά στο 2016, κυκλοφορώντας την πρώτη κιόλας μέρα του έτους το νέο άλμπουμ τους με τίτλο Loom. Το ροκ συγκρότημα από την Αλεξανδρούπολη παρουσιάζει αυτή τη φορά ένα σαφώς ωριμότερο πρόσωπο, ενώ συνεργάζεται με γνωστά ονόματα της διεθνούς σκηνής. Με αυτή την ευκαιρία, κάναμε μια κρούση στον μπροστάρη της μπάντας, Χρήστο Τσάνταλη, ο οποίος, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, ήταν πρόθυμος να μας εξηγήσει τα πάντα.
Ο νέος σας δίσκος κυκλοφόρησε την πρώτη μέρα του 2016 – έξοχος τρόπος για να ξεκινήσει η νέα χρονιά. Τι συμβολισμό έχει ο τίτλος Loom και ποια η θεματολογία των τραγουδιών;
Loom σημαίνει αργαλειός, έχει να κάνει με τη σύνθεση σε ένα βαθύτερο πνεύμα, τη σύνθεση της νύχτας, το loom over, από την άλλη, έχει να κάνει με την επιβολή. Ο δίσκος έχει βάθος, ψυχεδέλεια, είναι ένα ταξίδι κυρίως νυχτερινό, μυστικιστικό θα έλεγα. Η θεματολογία των τραγουδιών είναι η εσωτερική αναζήτηση, η μοίρα, το πείσμα, η μάχη, το καλό και το κακό, οι παιδικοί ήρωες, ο έρωτας, η ίδια η έννοια της μούσας και οι συνομιλίες μαζί της. Έχει στενοχώρια, θλίψη, περηφάνια, δύναμη, έχει τις αρχέγονες συγκρούσεις, ήλιο, βροχή, στοιχεία της φύσης και στοιχειωμένα δάση, την Περσεφόνη και την Οφηλία, την ωραία Ελένη και τις χώρες της λήθης.
Τι έχει αλλάξει για τους INK στο Loom και τι παραμένει σταθερό;
Κατά τη διάρκεια της ολοκλήρωσης του δεύτερου δίσκου έχουν αλλάξει τα μέλη πολλές φορές. Νομίζω πως τώρα έχουμε μια σταθερή σύνθεση, σταθερή έχει μείνει η συνεργασία μου με το έτερον ήμισυ του συγκροτήματος τον Κώστα Αποστολόπουλο που είναι συνοδοιπόρος, φίλος, συνεργάτης, μαέστρος, εξαιρετικός κιθαρίστας και αυτό που λέμε ο μουσικός της μπάντας. Έχουν αλλάξει επίσης οι συνθήκες ζωής, ζούμε πλέον στην Αλεξανδρούπολη και όλοι εκτός από εμένα έχουν οικογένεια και παιδιά! Σταθερό παραμένει το πάθος και η αγάπη μας για τη μουσική, όπως και η φλόγα της δημιουργίας.
Συνεργάζεστε στο νέο άλμπουμ με τους Craig Walker (Archive) και Johnny Bacolas (Second Coming, Alice In Chains). Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες, ποια η συμβολή τους και πώς ακριβώς λειτουργήσατε σε αυτές;
Οι συνεργασίες προέκυψαν επειδή το θέλαμε και το ψάξαμε. Μας βγήκαν μόνο σε καλό, μιας και τα τραγούδια αυτά είχαν αρκετή αναγνώριση ως σήμερα – τα “Sirens” και “Ophelia” κυκλοφόρησαν πριν τον δίσκο, το “Little Story” που αποτελεί το φινάλε έχει και πάλι τη συμμετοχή του Craig. To “Ophelia”, λόγω του Johnny, βρίσκεται ήδη σε soundtrack αμερικάνικης ταινίας, δίπλα σε τραγούδι της μεγάλης Pamela Moore. Σίγουρα μας άνοιξαν πόρτες, ενώ οι ίδιοι οι καλλιτέχνες πέρα από πολύ καλοί μουσικοί είναι και εξαιρετικά άτομα.
Ανήκετε σε εκείνους που ακολουθούν την DIY τακτική. Για ποιους λόγους; Από την εμπειρία σου, το εγχώριο κοινό στηρίζει τέτοιες προσπάθειες;
Τo DΙΥ συμβαίνει αναγκαστικά. Η δισκογραφία έχει περάσει σε ένα επίπεδο που επί της ουσίας όλες οι εταιρείες σου ζητάνε χρήματα για το promo. Εγώ με όλους αυτούς γελάω, οι περισσότεροι δεν κάνουν τίποτα, στέλνουν ένα δελτίο τύπου και χρεώνουν μαζί με τοποθέτηση σε ψηφιακά καταστήματα κάτι χιλιάρικα! Δε χρειάζεται να αναφέρουμε απατεώνες, είμαι σίγουρος πως γνωρίζεις αρκετούς και εσύ ο ίδιος. Για την κυκλοφορία του δίσκου μίλησα με πάρα πολλές εταιρείες και κυρίως στο εξωτερικό και σε πληροφορώ πως κανένα deal δεν ήταν καλό. Κάποια που παρουσιάζανε μια κάποια προοπτική ήταν για 7 ολόκληρα χρόνια, επομένως καταλαβαίνεις πως δεν υπάρχει κανένας λόγος συνεργασίας... Επίσης, γνωρίζω και εγώ, αν θέλω να πληρώσω, πώς θα πάρω στο εμπορικό τμήμα των media για να το κάνω μόνος, δε χρειάζεται μεσάζοντας. Δυστυχώς, για όλους εμάς, αυτό περιορίζει τους διαύλους, αλλά προτιμώ εκτός εξαιρετικού απροόπτου να τρέχουμε μόνοι μας τις καταστάσεις, παίρνοντας την τύχη στα χέρια μας, παρά να περιμένω κάποιον άλλον. Έχει γίνει στο παρελθόν και δεν ενθουσιάστηκα, τις περισσότερες φορές απογοητεύεσαι από την κατάληξη και την έλλειψη ενδιαφέροντος από την ίδια την εταιρεία σου.
Ποιο είναι το πλάνο σας για την προώθηση της νέας δουλειάς, σε συναυλιακό, ραδιοφωνικό, διαδικτυακό και όποιο άλλο επίπεδο;
Όλα όσα είπες, μαζί με κάποιους διαγωνισμούς, και κυρίως συναυλίες, όταν το επιτρέπει το πρόγραμμά μας.
Είστε ένα συγκρότημα με έδρα την Αλεξανδρούπολη. Ποια είναι τα συν και ποια τα πλην του να ζεις και να δημιουργείς στην περιφέρεια;
Τα πλην είναι η απόσταση και τα έξοδα που έρχονται με αυτήν, τα συν ότι δουλεύουμε πιο εύκολα και ανεπηρέαστα, κάνοντας το δικό μας.
Ως γκρουπ έχετε πειραματιστεί και με τον ελληνικό στίχο. Υπάρχει τελικά νόημα στον “πόλεμο” μεταξύ ελληνόφωνων και αγγλόφωνων;
Το ελληνικό τραγούδι ήταν καθαρά ένα πείραμα: θέλαμε να δούμε αν μπορούμε να δέσουμε το στυλ μας με στίχους στη γλώσσα μας. Μεγάλο ρόλο σε αυτή την κίνηση έπαιξε η φιλία μου με τον Τάκη Δαμάσχη, ο οποίος είναι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πάρα πολύ, τόσο για την πορεία του στη μουσική, όσο και για το ότι με έχει βοηθήσει γενικά με την πείρα του, τις συμβουλές και τις συζητήσεις μας. Το “Θυμάμαι” ξένισε πολύ κόσμο λόγω ήχου, νιώθω πολύ περήφανος, όμως, που το κάναμε. Επίσης, η 14music κατάφερε και το έβαλε σε αρκετά ραδιόφωνα. Όσο για την ερώτησή σου, δεν υπάρχει κανένας λόγος για πόλεμο, ειδικά στην εποχή μας. Η απόλυτη πράξη επανάστασης είναι η δημιουργία. Τώρα εξαρτάται τι εννοείς και ελληνόφωνο... Δεν έχουμε καμιά σχέση με το σινάφι του ντισκομπούζουκου, αλλά ως προς το ελληνικό ροκ και οτιδήποτε έχει αξιοπρέπεια και ποιότητα όλα καλά.
Ήσουν ίσως ο πρώτος που πόσταρε στο Facebook την αναγγελία του θανάτου του David Bowie. Σου οφείλω, μάλιστα, μια δημόσια συγγνώμη γιατί με τις αμφιβολίες μου περί της εγγυρότητας της είδησης σε έκανα να σβήσεις το σχετικό post. Πες μου κάποια πράγματα σχετικά με το τι σημαίνει για σένα η δουλειά του συγκεκριμένου καλλιτέχνη;
Ο David είναι ίσως η μεγαλύτερη καλλιτεχνική μορφή της εποχής μας. Δεν ήταν, βέβαια, ποτέ ο αγαπημένος μου. Ως οντότητα δύσκολα εντάσσεται σε χαρακτηρισμούς, άνοιξε δρόμους για όλους μας, μέγας δάσκαλος. Αυτό που μου άρεσε πάντα, πέρα από την αναγνώριση της ευφυΐας του, την οποία εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο σε όλη του την πορεία, είναι πως ποτέ δε μου έβγαλε αυτοκαταστροφή: ήταν στη σωστή πλευρά, έλαμπε, χαμογελούσε, δημιουργούσε, ερωτεύτηκε χωρίς αύριο. Μια ασύγκριτη περσόνα, που έκανε μόνο καλό στην ανθρωπότητα. Μέγας αστέρας, όχι απαραίτητα "μαύρος", όπως αυτοχαρακτηρίστηκε. Ξέρεις, είναι δύσκολο να λεκτικοποιήσεις την ίδια την τέχνη. Bigger than life... Ναι, αυτό νομίζω του αρμόζει. Life imitates art...
Ποιοι άλλοι καλλιτέχνες έχουν επηρεάσει τους INK αλλά και τα δικά σου προσωπικά γούστα;
Θα μιλήσω για τα προσωπικά μου, επειδή όλοι ακούμε διαφορετικά πράγματα. Οι αδυναμίες μου είναι oι Layne Staley, Jim Morrison, Ian Astbury, Mike Patton, Jeff Martin, Nick Cave, Brett Anderson, Maynard James Keenan, Greg Dulli, Mark Lanegan, oι μεγάλοι Μonster Magnet, Soundgarden, Stone Temple Pilots, Depeche Mode, Pearl Jam, Kyuss, Wovenhand...
Πέρα από μουσικός, είσαι και μουσικογραφιάς, επιμελείσαι το site Music Festival. Για κάποιους αυτά τα δύο δεν συμβιβάζονται. Ποια είναι η δική σου οπτική;
Θεωρώ πως είμαι οπαδός της μουσικής, ποτέ δε μου άρεσε ο όρος μουσικός, είμαι εραστής της, από τη στιγμή που ξεκίνησε η σχέση δεν τελείωσε, δυναμώνει, είναι κάτι που αγαπώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Το Music Festival είναι και αυτό μια έκφανση αυτού του έρωτα. Πάντα ήθελα να συνδιαλέγομαι με μουσικούς που άκουγα μικρός, να γράφω κριτικές για δίσκους τους και να επαναφέρω όλα αυτά τα συναισθήματα στο σήμερα. Είναι για μένα η απόλυτη ψυχοθεραπεία, ένα είδος κατάθεσης ψυχής και αυτοκάθαρσης.
Είσαι, όμως, και δικηγόρος. Είναι ένα επάγγελμα που ασκείς καθαρά για βιοποριστικούς λόγους ή σου προσφέρει και άλλα πράγματα;
Η αλήθεια είναι πως για να τελειώσεις μια σχολή όπως η Νομική, και δη της Θεσσαλονίκης, πρέπει να διαβάσεις, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να το θέλεις... Φυσικά και είμαι επαγγελματίας, είναι ο βιοπορισμός μου η δικηγορία και προσπαθώ να είμαι όσο πιο συνεπής γίνεται. Η αλήθεια είναι πως δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη, όπως καταλαβαίνεις στη δικηγορία προσπαθείς να λύσεις προβλήματα, έχεις να κάνεις με αυτά και πολλές φορές δε χωρά η ευαισθησία. Ναι, μου προσφέρει το άλλο μου μισό, με γειώνει και με επαναφέρει πολλές φορές στην πραγματικότητα. Δεν ήμουν άνθρωπος πλασμένος μόνο για την τέχνη, στη ζωή είμαστε πολλά πράγματα και αυτό μου αρέσει. Όπως δεν θα ήθελα να είμαι μόνο δικηγόρος, η ζωή έχει πολλές διαστάσεις και παίζεται σε πολλά γήπεδα.
Τα πράγματα είναι, ως γνωστόν, πολύ δύσκολα για όσους κάνουν μουσική στην Ελλάδα σήμερα. Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον; Ποια είναι κατά τη γνώμη σου αυτά που θα έπρεπε να αλλάξουν στον μουσικό χώρο;
Δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, υπάρχουν ματαιώσεις και όλα είναι ρευστά στην εποχή μας. Δεν είμαι αισιόδοξος αλλά είμαι μαχητής. Η Ελλάδα δεν έχει τύχη, αν δε βελτιωθούν τα οικονομικά μας, θα βλέπεις μόνο εκπτώσεις στο τομέα της τέχνης και μια γενικότερη πνευματική καθίζηση. Από την άλλη, θα βγουν και πολύ αξιόλογα πράγματα και όλες αυτές τις ομορφιές πρέπει να τις προστατέψουμε, αυτός είναι ο ρόλος μας.
Περισσότερα για τους INK εδώ.