"Είναι
τολμηρό να αφήσεις το συγκρότημα σου (Techsoir), που μόλις έχει
κυκλοφορήσει το 1ο του cd (Dark Room), να αφήσεις την πόλη σου
(Θεσσαλονίκη) και να προσπαθήσεις να κάνεις μια καινούρια αρχή σε μια
άλλη πόλη (Αθήνα) και μόνος σου πια (Tareq). " - με αυτά τα λόγια ξεκινούσαμε το review στο δίσκο του Tareq: Cocoon.
Θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτόν. Για δείτε παρακάτω όλα όσα συζητήσαμε...
1. Ας πάμε λίγο πίσω, ήταν δύσκολο να αφήσεις τους Techsoir? Φοβήθηκες πως δε θα τα καταφέρεις μόνος σου, κι ότι ίσως είχες κάνει ένα μεγάλο λάθος? Κι αν όχι, ποια ήταν εκείνη η στιγμή που είπες πως τελικά άξιζε τον κόπο, ποιο τραγούδι, ποιος στίχος;
Οι TechSoir ήταν κάτι που είχαμε ξεκινήσει με αγάπη. Με αυτό το γκρουπ έκανα τα όνειρα μου και όλες τις προσπάθειες για να καταφέρω να μπω στην δισκογραφία. Είχαμε πολυ καλές στιγμές ως γκρουπ και παίξαμε διπλα σε πολυ γνωστά ονοματα της διεθνους δισκογραφίας. Το να αφήσω το γκρουπ ήταν κάτι πολύ δύσκολο, το οποίο σκεφτόμουν αρκετό καιρό μιας και δεν ακολουθούσαμε μια κοινή γραμμή από ένα σημείο και μετά.
Την απόφαση την πήρα μετά απο ένα gig το οποίο ήταν και το τελευταίο για μένα με το γκρουπ. Φοβήθηκα πολύ στην αρχή γιατί σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή και ήταν πολύ δύσκολο να μπω σε μια τέτοια διαδικασία. Ήμουν σχεδόν έτοιμος να τα παρατήσω αλλά γνωρίζοντας ότι έχω την υποστήριξη της UNDO άρχισα να παίρνω φόρα για μπροστά. Όταν έγραψα το Cold είπα ότι άξιζε τον κόπο και ο στίχος "Heart made of steel" έγινε το moto μου.
2. Πώς προέκυψαν οι συμμετοχές; Ήταν κάτι που είχες στο μυαλό σου από την αρχή ή τα τραγούδια σε οδήγησαν σε αυτές; Ή οι συμμετοχές στα τραγούδια;
Όλες οι συνεργασίες προέκυψαν σχεδόν από το πουθενά και είμαι πολύ περήφανος. Δεν ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου εξαρχής. Στην πορεία, συμπτώσεις και μοίρα, τους έφερε μπροστά μου. Είμαι ευγνώμων στους καλλιτέχνες που δέχτηκαν να παρουν μέρος στον δίσκο μου, γιατι αυτό μου έδωσε ακόμα περισσότερη ώθηση. Είναι ωραίο να ξέρεις οτι εκτιμούν την δουλειά σου, άνθρωποι που θαυμάζεις, και χαίρονται να συμμετέχουν στο έργο σου. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που στο ντεμπούτο αλμπουμ μου έχω όλα αυτά τα ονόματα.
3. Στα live σε είδαμε μόνο στη σκηνή, με τη συνδρομή του d:tek, σκέφτεσαι στο μέλλον να εμπλουτίσεις τη σκηνική σου παρουσία και με άλλους μουσικούς; Ή θα παραμείνεις πιστός στον electro-pop δρόμο σου; Ποιοι θα ήταν οι ιδανικοί μουσικοί που θα πλαισίωναν την μπάντα σου; Ξένοι ή Έλληνες.
Ο d:tek εκτός απο συνεργάτης έιναι και πολύ καλός μου φίλος τον οποίο εκτιμώ και σαν καλλίτεχνη. Με υποστήριξε σε όλη την διαδικασία του αλμπουμ, όντας απο τους πρώτους ακροατές κάθε κομματιου. Στόχος μου είναι να εμπλουτίσω τα live μου και με άλλους μουσικούς, άλλα πάντα έχοντας τον ηλεκτρονικό ήχο σα βάση. Δεν έχω σκεφτεί καθόλου ποιους μουσικούς θα ήθελα να με πλαισιώνουν, αλλα ελπίζω ότι συντομα θα δοθεί η τελική εικόνα του σχήματος.
4. θα πήγαινες στα βραβεία MAD, αν γινόσουν τόσο γνωστός ώστε να σε καλέσουν; Σε κάποιο από τα πρωινάδικα; Ή μόνο σε «σοβαρές» εκπομπές; Θα έκανες τα πάντα για την επιτυχία;
Η επιτυχία για μένα είναι όταν ξέρεις ότι έρχεται να σε ακούσει κόσμος που θαυμάζει την δουλειά σου και σιγοτραγουδά τους στίχους στα gigs σου. Θεωρώ ότι έρχεται όταν σέβεσαι τον εαυτό σου. Είναι κάτι που εύχομαι κάποια στιγμή να το ζήσω. Όσον αφορά την προβολή και την δημοσιότητα νομίζω ότι θα πήγαινα μόνο σε καποια μουσική εκπομπή, μιας και αυτό είναι ό,τι μπορώ να προσφέρω. Στα βραβεία MAD θα πήγαινα αν με καλούσαν, γιατί όχι; Η μουσική μου απευθύνεται σε όλους.
5. Γιατί κάποιος να ακούσει τη μουσική σου κι όχι μουσικές από γκρουπ που προέρχονται από χώρες με παράδοση στο είδος; Θα ήθελες να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό, νομίζεις ότι μπορεί κάποιος έλληνας καλλιτέχνης να το κάνει; Γιατί δε συμβαίνει, ενώ λέμε πως έχουμε τόσα καλά ονόματα? (πάντα μιλώντας για την αγγλόφωνη σκηνή) Οι Marsheaux που συμμετέχουν και στο cd σου, σου έχουν πει τον τρόπο;
Οι επιρροές μου είναι καθαρά απο ξένα σχήματα. Η αισθητική και η ποιότητα των κομματιών μου ήθελα πάντοτε να μην έχει να ζηλέψει κάτι από δουλειές του εξωτερικού και φυσικά θα ήθελα, λόγω αυτού, να μπορέσει να ακουστεί και έξω απο την Ελλάδα. Έθεσα υψηλά standards στην παραγωγή κι αυτό για να είμαι σίγουρος ότι πρώτα τα τραγούδια αρέσουν σε μένα. Είμαι σκληρός στην αυτοκριτική μου και πάντα προσπαθώ για το καλύτερο αποτέλεσμα.
Για να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό πρέπει να ζεις εκεί, αλλιως μπορεί να γίνεις το πολύ ενα one hit wonder. Οι Marsheaux έχουν καταφέρει με την γνήσια electro pop να αποκτήσουν fans παγκοσμίως και είναι το πιο επιτυχημένο αγγλοφωνο σχήμα της Ελλάδος.
6. Πώς σου φαίνεται η ζωή στην Αθήνα, έχεις τελικά περισσότερες ευκαιρίες για να πετύχεις πράγματα; Ή ακόμα κι αν ήσουν στη Θεσσαλονίκη, το Cocoon θα ήταν το ίδιο;
Η ζωή στην Αθήνα είναι πιο σκληρή, από ότι στην Θεσσαλονικη, όπου μεγάλωσα, αλλά σου μαθαίνει να παλεύεις για να πετύχεις τον στόχο σου. Έχει περισσότερες ευκαιρίες για να κάνεις πράγματα, μιας και όλα συμβαινουν εδώ. Καλώς ή κακώς για να προχωρήσεις κάνεις θυσίες και επιλογές. Ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να κάνω. Αν ήμουν στην Θεσσαλονίκη δεν ξέρω αν θα υπήρχε καν το Cocoon.
7. Ο τίτλος Cocoon με ταξιδεύει στην κλασική 80ς ταινία, θέλω να πιστεύω πως κι εσύ από εκεί εμπνεύστηκες τον τίτλο, σωστά; Από πού αλλού εμπνέεσαι για τη μουσική και τους στίχους σου;
Ο τίτλος, θα σε απογοητεύσω, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την ταινία. Το Cocoon για μένα είναι η περίοδος μιας αλλαγής, μιας εσωστρέφειας, μιας εσωτερικής μεταμόρφωσης και επούλωσης. Η απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου ήταν το ερέθισμα για να τελειώσω αυτό το album, και είναι το αντίο μου σε αυτόν. Όλο το διάστημα που πέρασε για να τελειώσει ο δίσκος και να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμά του με βοήθησε να νοιώσω καλύτερα, και σε όλη την πορεία, αυτή, συνεβησαν πολυ όμορφα πράγματα (όπως οι συμμετοχές και οι συνεργασίες), που αυτήν την στιγμή με έχουν φέρει μπροστά στον κόσμο και μπορώ να μοιράζομαι την μουσική μου. Αισθάνομαι περήφανος και χαρούμενος.
8. Σε αυτήν την ερώτηση μπορείς να γράψεις ότι θέλεις, αν είναι μια κακία ακόμα καλύτερα, κίτρινου χρώματος…
α.Υπάρχουν κι άλλοι, πέρα απο τους "free-press" καλλιτέχνες. Αναζητήστε τους.
β. Θέλω ο κόσμος να σταματήσει να είναι τρομοκρατημένος και να πάψει να παρατηρεί αυτα που συμβαίνουν γύρω του μέσα απο το facebook και το twitter.
Έχουμε όλοι δειλιάσει και λιώσει πάνω από στον αναπαυτικό καναπέ μας. Δεν ξερω για πόσο ακόμα...
Θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτόν. Για δείτε παρακάτω όλα όσα συζητήσαμε...
1. Ας πάμε λίγο πίσω, ήταν δύσκολο να αφήσεις τους Techsoir? Φοβήθηκες πως δε θα τα καταφέρεις μόνος σου, κι ότι ίσως είχες κάνει ένα μεγάλο λάθος? Κι αν όχι, ποια ήταν εκείνη η στιγμή που είπες πως τελικά άξιζε τον κόπο, ποιο τραγούδι, ποιος στίχος;
Οι TechSoir ήταν κάτι που είχαμε ξεκινήσει με αγάπη. Με αυτό το γκρουπ έκανα τα όνειρα μου και όλες τις προσπάθειες για να καταφέρω να μπω στην δισκογραφία. Είχαμε πολυ καλές στιγμές ως γκρουπ και παίξαμε διπλα σε πολυ γνωστά ονοματα της διεθνους δισκογραφίας. Το να αφήσω το γκρουπ ήταν κάτι πολύ δύσκολο, το οποίο σκεφτόμουν αρκετό καιρό μιας και δεν ακολουθούσαμε μια κοινή γραμμή από ένα σημείο και μετά.
Την απόφαση την πήρα μετά απο ένα gig το οποίο ήταν και το τελευταίο για μένα με το γκρουπ. Φοβήθηκα πολύ στην αρχή γιατί σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή και ήταν πολύ δύσκολο να μπω σε μια τέτοια διαδικασία. Ήμουν σχεδόν έτοιμος να τα παρατήσω αλλά γνωρίζοντας ότι έχω την υποστήριξη της UNDO άρχισα να παίρνω φόρα για μπροστά. Όταν έγραψα το Cold είπα ότι άξιζε τον κόπο και ο στίχος "Heart made of steel" έγινε το moto μου.
2. Πώς προέκυψαν οι συμμετοχές; Ήταν κάτι που είχες στο μυαλό σου από την αρχή ή τα τραγούδια σε οδήγησαν σε αυτές; Ή οι συμμετοχές στα τραγούδια;
Όλες οι συνεργασίες προέκυψαν σχεδόν από το πουθενά και είμαι πολύ περήφανος. Δεν ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου εξαρχής. Στην πορεία, συμπτώσεις και μοίρα, τους έφερε μπροστά μου. Είμαι ευγνώμων στους καλλιτέχνες που δέχτηκαν να παρουν μέρος στον δίσκο μου, γιατι αυτό μου έδωσε ακόμα περισσότερη ώθηση. Είναι ωραίο να ξέρεις οτι εκτιμούν την δουλειά σου, άνθρωποι που θαυμάζεις, και χαίρονται να συμμετέχουν στο έργο σου. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που στο ντεμπούτο αλμπουμ μου έχω όλα αυτά τα ονόματα.3. Στα live σε είδαμε μόνο στη σκηνή, με τη συνδρομή του d:tek, σκέφτεσαι στο μέλλον να εμπλουτίσεις τη σκηνική σου παρουσία και με άλλους μουσικούς; Ή θα παραμείνεις πιστός στον electro-pop δρόμο σου; Ποιοι θα ήταν οι ιδανικοί μουσικοί που θα πλαισίωναν την μπάντα σου; Ξένοι ή Έλληνες.
Ο d:tek εκτός απο συνεργάτης έιναι και πολύ καλός μου φίλος τον οποίο εκτιμώ και σαν καλλίτεχνη. Με υποστήριξε σε όλη την διαδικασία του αλμπουμ, όντας απο τους πρώτους ακροατές κάθε κομματιου. Στόχος μου είναι να εμπλουτίσω τα live μου και με άλλους μουσικούς, άλλα πάντα έχοντας τον ηλεκτρονικό ήχο σα βάση. Δεν έχω σκεφτεί καθόλου ποιους μουσικούς θα ήθελα να με πλαισιώνουν, αλλα ελπίζω ότι συντομα θα δοθεί η τελική εικόνα του σχήματος.
4. θα πήγαινες στα βραβεία MAD, αν γινόσουν τόσο γνωστός ώστε να σε καλέσουν; Σε κάποιο από τα πρωινάδικα; Ή μόνο σε «σοβαρές» εκπομπές; Θα έκανες τα πάντα για την επιτυχία;
Η επιτυχία για μένα είναι όταν ξέρεις ότι έρχεται να σε ακούσει κόσμος που θαυμάζει την δουλειά σου και σιγοτραγουδά τους στίχους στα gigs σου. Θεωρώ ότι έρχεται όταν σέβεσαι τον εαυτό σου. Είναι κάτι που εύχομαι κάποια στιγμή να το ζήσω. Όσον αφορά την προβολή και την δημοσιότητα νομίζω ότι θα πήγαινα μόνο σε καποια μουσική εκπομπή, μιας και αυτό είναι ό,τι μπορώ να προσφέρω. Στα βραβεία MAD θα πήγαινα αν με καλούσαν, γιατί όχι; Η μουσική μου απευθύνεται σε όλους.
5. Γιατί κάποιος να ακούσει τη μουσική σου κι όχι μουσικές από γκρουπ που προέρχονται από χώρες με παράδοση στο είδος; Θα ήθελες να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό, νομίζεις ότι μπορεί κάποιος έλληνας καλλιτέχνης να το κάνει; Γιατί δε συμβαίνει, ενώ λέμε πως έχουμε τόσα καλά ονόματα? (πάντα μιλώντας για την αγγλόφωνη σκηνή) Οι Marsheaux που συμμετέχουν και στο cd σου, σου έχουν πει τον τρόπο;
Οι επιρροές μου είναι καθαρά απο ξένα σχήματα. Η αισθητική και η ποιότητα των κομματιών μου ήθελα πάντοτε να μην έχει να ζηλέψει κάτι από δουλειές του εξωτερικού και φυσικά θα ήθελα, λόγω αυτού, να μπορέσει να ακουστεί και έξω απο την Ελλάδα. Έθεσα υψηλά standards στην παραγωγή κι αυτό για να είμαι σίγουρος ότι πρώτα τα τραγούδια αρέσουν σε μένα. Είμαι σκληρός στην αυτοκριτική μου και πάντα προσπαθώ για το καλύτερο αποτέλεσμα. Για να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό πρέπει να ζεις εκεί, αλλιως μπορεί να γίνεις το πολύ ενα one hit wonder. Οι Marsheaux έχουν καταφέρει με την γνήσια electro pop να αποκτήσουν fans παγκοσμίως και είναι το πιο επιτυχημένο αγγλοφωνο σχήμα της Ελλάδος.
6. Πώς σου φαίνεται η ζωή στην Αθήνα, έχεις τελικά περισσότερες ευκαιρίες για να πετύχεις πράγματα; Ή ακόμα κι αν ήσουν στη Θεσσαλονίκη, το Cocoon θα ήταν το ίδιο;
Η ζωή στην Αθήνα είναι πιο σκληρή, από ότι στην Θεσσαλονικη, όπου μεγάλωσα, αλλά σου μαθαίνει να παλεύεις για να πετύχεις τον στόχο σου. Έχει περισσότερες ευκαιρίες για να κάνεις πράγματα, μιας και όλα συμβαινουν εδώ. Καλώς ή κακώς για να προχωρήσεις κάνεις θυσίες και επιλογές. Ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να κάνω. Αν ήμουν στην Θεσσαλονίκη δεν ξέρω αν θα υπήρχε καν το Cocoon.
7. Ο τίτλος Cocoon με ταξιδεύει στην κλασική 80ς ταινία, θέλω να πιστεύω πως κι εσύ από εκεί εμπνεύστηκες τον τίτλο, σωστά; Από πού αλλού εμπνέεσαι για τη μουσική και τους στίχους σου;
Ο τίτλος, θα σε απογοητεύσω, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την ταινία. Το Cocoon για μένα είναι η περίοδος μιας αλλαγής, μιας εσωστρέφειας, μιας εσωτερικής μεταμόρφωσης και επούλωσης. Η απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου ήταν το ερέθισμα για να τελειώσω αυτό το album, και είναι το αντίο μου σε αυτόν. Όλο το διάστημα που πέρασε για να τελειώσει ο δίσκος και να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμά του με βοήθησε να νοιώσω καλύτερα, και σε όλη την πορεία, αυτή, συνεβησαν πολυ όμορφα πράγματα (όπως οι συμμετοχές και οι συνεργασίες), που αυτήν την στιγμή με έχουν φέρει μπροστά στον κόσμο και μπορώ να μοιράζομαι την μουσική μου. Αισθάνομαι περήφανος και χαρούμενος. 8. Σε αυτήν την ερώτηση μπορείς να γράψεις ότι θέλεις, αν είναι μια κακία ακόμα καλύτερα, κίτρινου χρώματος…
α.Υπάρχουν κι άλλοι, πέρα απο τους "free-press" καλλιτέχνες. Αναζητήστε τους.
β. Θέλω ο κόσμος να σταματήσει να είναι τρομοκρατημένος και να πάψει να παρατηρεί αυτα που συμβαίνουν γύρω του μέσα απο το facebook και το twitter.
Έχουμε όλοι δειλιάσει και λιώσει πάνω από στον αναπαυτικό καναπέ μας. Δεν ξερω για πόσο ακόμα...
Οι φωτογραφίες υπάρχουν στο MySpace site του Tareq και κάποιες ανήκουν στον Κωνσταντίνο Φούντο.