Μία αναλυτική αναφορά στο διπλό άλμπουμ-συλλογή του Ορφέα Περίδη "Live και με τους φίλους του", που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Ο δίσκος: "Ορφέας Περίδης-Live και με τους φίλους του" ( 02 / 2009 )
Μουσική: Ορφέας Περίδης (πλην του "Βαλς" που είναι σε μουσική Πέτρου Βαγιόπουλου)
Στίχοι: Ορφέας Περίδης, Θοδωρής Γκόνης, Μανώλης Ρασούλης, Γιώργος Θεοδωρόπουλος, Γιάννης Καλπούζος κ.ά.
Ερμηνεία: Ορφέας Περίδης, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Διονύσης Σαββόπουλος, Σωκράτης Μάλαμας, Φοίβος Δεληβοριάς, Μανώλης Ρασούλης, Πέτρος Βαγιόπουλος, Παύλος Παυλίδης, Δημήτρης Πάντος
Είδος μουσικής: Έντεχνο
Ο δίσκος: "Ορφέας Περίδης-Live και με τους φίλους του" ( 02 / 2009 )
Μουσική: Ορφέας Περίδης (πλην του "Βαλς" που είναι σε μουσική Πέτρου Βαγιόπουλου)
Στίχοι: Ορφέας Περίδης, Θοδωρής Γκόνης, Μανώλης Ρασούλης, Γιώργος Θεοδωρόπουλος, Γιάννης Καλπούζος κ.ά.
Ερμηνεία: Ορφέας Περίδης, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Διονύσης Σαββόπουλος, Σωκράτης Μάλαμας, Φοίβος Δεληβοριάς, Μανώλης Ρασούλης, Πέτρος Βαγιόπουλος, Παύλος Παυλίδης, Δημήτρης Πάντος
Είδος μουσικής: Έντεχνο
Ο Ορφέας Περίδης έκλεισε 15 χρόνια στην ελληνική δισκογραφία (το 1993 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο "Αχ ψυχή μου φαντασμένη") και με αφορμή το γεγονός αυτό δημιούργησε για πρώτη φορά έναν δίσκο που να μην περιέχει νέα τραγούδια (πλην ενός). Ο δίσκος "Ορφέας Περίδης - Live και με τους φίλους του" είναι ένα διπλό άλμπουμ με το πρώτο cd να περιέχει ζωντανές ηχογραφήσεις από τις περσινές εμφανίσεις του Ορφέα Περίδη, της Μελίνας Κανά και της Λιζέτας Καλημέρη στον "Σταυρό του Νότου", ενώ στο δεύτερο cd περιλαμβάνονται παλιά τραγούδια του Περίδη ερμηνευμένα από τον ίδιο και φίλους του καλλιτέχνες - όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Φοίβος Δεληβοριάς κ.ά. - μαζί με ένα νέο τραγούδι.
Συνήθως οι εκδόσεις live δίσκων αποτελούν έναν καλό και χαμηλού κόστους τρόπο που χρησιμοποιούν οι δισκογραφικές εταιρίες ώστε να έχουν σίγουρες πωλήσεις, ενώ και οι καλλιτέχνες πολλές φορές βολεύονται με τους live δίσκους που τους επιτρέπουν να παραμείνουν στο προσκήνιο χωρίς να παρουσιάσουν κάτι καινούριο. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει της μόδας και οι επετειακές εκδόσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ή 15 (κ.ο.κ.) χρόνων του καλλιτέχνη στη δισκογραφία. Ωστόσο, ο Ορφέας Περίδης ουδέποτε χρησιμοποίησε τέτοιες μεθόδους στη 15χρονη πορεία του, αν και άνετα θα μπορούσε. Είναι ένας πολύ σεμνός και ποιοτικός τραγουδοποιός που σπάνια ακολουθεί τους όποιους κανόνες του marketing και του εμπορίου, προσπαθώντας πάντα να δίνει τη μεγαλύτερη προσοχή στα τραγούδια του. Έτσι, παρότι με αφορμή μια επέτειο αποφάσισε και αυτός να κυκλοφορήσει συλλογή με παλιά του τραγούδια, δεν ακολούθησε την εύκολη οδό της απλής έκδοσης ενός live δίσκου, αλλά επέλεξε να μας παρουσιάσει έναν διπλό δίσκο που πέρα από ζωντανές ηχογραφήσεις περιλαμβάνει και επανεκτελέσεις παλιών του τραγουδιών με νέες ενορχηστρώσεις, παραχωρώντας μάλιστα το μικρόφωνο σε άλλους ερμηνευτές! Και για να το πω πιο απλά, δεν επαναπαύτηκε αλλά μπήκε στο studio και ξαναδούλεψε πάνω σε παλιά του κομμάτια συνεργαζόμενος μάλιστα με όλους αυτούς τους συναδέρφους του που αποδέχτηκαν την πρόσκλησή του. Πράγμα φασαριόζικο και κουραστικό, αλλά δημιουργικό. Αν μη, τι άλλο αξιέπαινη επιλογή, που πιστοποιεί και την αντίληψη του Περίδη για το τραγούδι.
Στα του δίσκου τώρα.
cd1: Κατά τη γνώμη μου το πιο ενδιαφέρον από τα δύο μέρη του διπλού άλμπουμ. Ξεκινά με το μοναδικό νέο τραγούδι του δίσκου, την "Κυψέλη". Ένα υπέροχο τραγούδι που προσωπικά το έχω ήδη λατρέψει. Είναι κάπως "δύσκολο" σαν άκουσμα καθώς είναι χαμηλών τόνων, αλλά η ενορχήστρωσή του και η εξαιρετική ερμηνεία του Περίδη με έχουν κάνει να το τοποθετήσω δίπλα στα υπόλοιπα όμορφα κομμάτια του. Από τα υπόλοιπα του μέρους αυτού, που όπως προείπαμε περιλαμβάνει επανεκτελέσεις παλιών τραγουδιών του Περίδη, ξεχωρίζω σαφώς την ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα στο "Γιατί πολύ σ’αγάπησα", τη διασκευή του δραματικά επίκαιρου "Ο Ρομπέν των καμμένων δασών", την από κοινού ερμηνεία Περίδη-Σαββόπουλου στο "Nτέρμπι-χούλιγκανς" και την ερμηνεία του Περίδη σε ένα δικό του τραγούδι σε στίχους Ηλία Κατσούλη ("Όλοι οι τρελοί τρελοί δεν είναι") που αναφέρεται στη ζωή του ποιητή Γιώργου Βιζυηνού και το είχε πρωτοερμηνεύσει η Καίτη Κουλλιά στο δίσκο "Η αγάπη λάθη συγχωρεί" (2004). Κλασικά και αγαπημένα βεβαίως και τα "Ρώσικά μου μάτια" και "Βαλς" της παρέας Ρασούλη-Βαγιόπουλου-Περίδη. Γενικά αυτό το μέρος του διπλου άλμπουμ είναι μια όμορφη συλλογή με φρέσκια ματιά πάνω σε παλιά τραγούδια του Περίδη τόσο από την προσωπική του δισκογραφία, όσο και από συμμετοχές του σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Το μόνο που με ξένισε ήταν η ερμηνεία του Παύλου Παυλίδη στο μελωδικότατο "Για πού το βαλες καρδιά μου".
cd2: Πρέπει να ομολογήσω ότι ο Ορφέας Περίδης είναι ανάμεσα στους πολύ αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Αγαπώ τα τραγούδια του, τη φωνή του και ξεχωρίζω το ήθος και τη σεμνότητά του. Ένα μόνο πράγμα δεν κατανόησα ποτέ. Το ότι ενώ οι δίσκοι του είναι πάρα πολύ προσεγμένοι και ποιοτικοί, ενώ πολλά από τα τραγούδια του είναι πραγματικά διαμάντια, ενώ έχει γράψει εξαιρετικά λαϊκά αλλά και ροκ κομμάτια και φυσικά μπαλάντες, συνήθως στις ζωντανές του εμφανίσεις επιλέγει τη λιτότητα και τη χαμηλή ένταση. Είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει βέβαια και σαν άνθρωπο και το περνάει και στις ζωντανές του εμφανίσεις, χωρίς να σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τα live του δεν είναι καλά. Κάθε άλλο! Απλά κάποια από τα κομμάτια του θα μπορούσαν να παρουσιάζονται σε πολύ πιο ενδιαφέρουσες και δυνατές εκτελέσεις στα live.Έκανα αυτή την εισαγωγή για να καταλήξω στο ότι η μικρή μου αυτή ένσταση σε σχέση με τις ζωντανές του εμφανίσεις υπάρχει και για τις περσινές του εμφανίσεις στον "Σταυρό του Νότου", άρα και για το 2ο μέρος του διπλού άλμπουμ για το οποίο μιλάμε σήμερα. Σε αυτό παρουσιάζονται ζωντανές ηχογραφήσεις μερικών από τα πιο γνωστά τραγούδια του καλλιτέχνη όπως τα "Φωτοβολίδα", "Ζηλεύει η νύχτα", "Φεύγω", "Υλαγιαλί", "Τα παλιά γκαρσόνια", "Αχ να σε δω!" κ.ά., με τη Λιζέτα Καλημέρη και τη Μελίνα Κανά να τον συνοδεύουν ερμηνευτικά σε κάποια από αυτά. Σίγουρα οι ερμηνείες είναι πολύ ικανοποιητικές και σαφώς διαφοροποιημένες (όπως πρέπει!) από τις studio ηχογραφήσεις. Οι ενορχηστρώσεις ενδιαφέρουσες με τα πνευστά του Γιώργου Μακρή να κλέβουν την παράσταση σε πολλά από τα τραγούδια. Αξιόλογη στιγμή το μόλις ενός λεπτού "Μπρονξ" ("Άλλοι φουμάρανε στο Μπρονξ / κι άλλοι κάτω απ’τα αμπέλια/ άλλοι τρομπέτες παίζανε / κι άλλοι βαρούσαν τέλια / Όλοι τα ίδια λέγανε / την ίδια αγάπη κλαίγανε") που αποτλεί μία άψογη, ατμοσφαιρική εισαγωγή στο υπέροχο τραγούδι "Tα τραγούδια μου τ’ Αμερικάνικα" που εκφράζει ακριβώς αυτό που περιγράφει σύντομα το "Μπρονξ", την παγκοσμιότητα της μουσικής και του τραγουδιού. Άλλη αξιόλογη στιγμή του μέρους αυτού είναι και η ερμηνεία του "Φάρου" από τη Λιζέτα Καλημέρη. Μία εξαιρετική ερμηνεία σε ένα μελωδικό και ευαίσθητο τραγούδι που είναι συνδεδεμένο με τη φωνή του Περίδη, ενώ όμορφος είναι και ο τρόπος που το τραγούδι αυτό "πλέκεται" με το αμέσως επόμενο ("Φυλακή") που ερμηνεύεται επίσης από την Καλημέρη με τον Περίδη στη β’ φωνή και μια εκτέλεση πιο χαμηλότονη από τη στουντιακή του.
Θεωρώ το διπλό αυτό άλμπουμ μία πολύ καλή δουλιά, μία ωραιότατη συλλογή που θα λατρέψουν όσοι είναι θαυμαστές των τραγουδιών του Περίδη, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελέσει μία θαυμάσια "σύνοψη" για όσους δεν ξέρουν πολλά για τον τραγουδοποιό αυτό και θέλουν νά μάθουν κάποιες από τις καλύτερες στιγμές του στη δισκογραφία.
Συνήθως οι εκδόσεις live δίσκων αποτελούν έναν καλό και χαμηλού κόστους τρόπο που χρησιμοποιούν οι δισκογραφικές εταιρίες ώστε να έχουν σίγουρες πωλήσεις, ενώ και οι καλλιτέχνες πολλές φορές βολεύονται με τους live δίσκους που τους επιτρέπουν να παραμείνουν στο προσκήνιο χωρίς να παρουσιάσουν κάτι καινούριο. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει της μόδας και οι επετειακές εκδόσεις, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ή 15 (κ.ο.κ.) χρόνων του καλλιτέχνη στη δισκογραφία. Ωστόσο, ο Ορφέας Περίδης ουδέποτε χρησιμοποίησε τέτοιες μεθόδους στη 15χρονη πορεία του, αν και άνετα θα μπορούσε. Είναι ένας πολύ σεμνός και ποιοτικός τραγουδοποιός που σπάνια ακολουθεί τους όποιους κανόνες του marketing και του εμπορίου, προσπαθώντας πάντα να δίνει τη μεγαλύτερη προσοχή στα τραγούδια του. Έτσι, παρότι με αφορμή μια επέτειο αποφάσισε και αυτός να κυκλοφορήσει συλλογή με παλιά του τραγούδια, δεν ακολούθησε την εύκολη οδό της απλής έκδοσης ενός live δίσκου, αλλά επέλεξε να μας παρουσιάσει έναν διπλό δίσκο που πέρα από ζωντανές ηχογραφήσεις περιλαμβάνει και επανεκτελέσεις παλιών του τραγουδιών με νέες ενορχηστρώσεις, παραχωρώντας μάλιστα το μικρόφωνο σε άλλους ερμηνευτές! Και για να το πω πιο απλά, δεν επαναπαύτηκε αλλά μπήκε στο studio και ξαναδούλεψε πάνω σε παλιά του κομμάτια συνεργαζόμενος μάλιστα με όλους αυτούς τους συναδέρφους του που αποδέχτηκαν την πρόσκλησή του. Πράγμα φασαριόζικο και κουραστικό, αλλά δημιουργικό. Αν μη, τι άλλο αξιέπαινη επιλογή, που πιστοποιεί και την αντίληψη του Περίδη για το τραγούδι.
Στα του δίσκου τώρα.
cd1: Κατά τη γνώμη μου το πιο ενδιαφέρον από τα δύο μέρη του διπλού άλμπουμ. Ξεκινά με το μοναδικό νέο τραγούδι του δίσκου, την "Κυψέλη". Ένα υπέροχο τραγούδι που προσωπικά το έχω ήδη λατρέψει. Είναι κάπως "δύσκολο" σαν άκουσμα καθώς είναι χαμηλών τόνων, αλλά η ενορχήστρωσή του και η εξαιρετική ερμηνεία του Περίδη με έχουν κάνει να το τοποθετήσω δίπλα στα υπόλοιπα όμορφα κομμάτια του. Από τα υπόλοιπα του μέρους αυτού, που όπως προείπαμε περιλαμβάνει επανεκτελέσεις παλιών τραγουδιών του Περίδη, ξεχωρίζω σαφώς την ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμα στο "Γιατί πολύ σ’αγάπησα", τη διασκευή του δραματικά επίκαιρου "Ο Ρομπέν των καμμένων δασών", την από κοινού ερμηνεία Περίδη-Σαββόπουλου στο "Nτέρμπι-χούλιγκανς" και την ερμηνεία του Περίδη σε ένα δικό του τραγούδι σε στίχους Ηλία Κατσούλη ("Όλοι οι τρελοί τρελοί δεν είναι") που αναφέρεται στη ζωή του ποιητή Γιώργου Βιζυηνού και το είχε πρωτοερμηνεύσει η Καίτη Κουλλιά στο δίσκο "Η αγάπη λάθη συγχωρεί" (2004). Κλασικά και αγαπημένα βεβαίως και τα "Ρώσικά μου μάτια" και "Βαλς" της παρέας Ρασούλη-Βαγιόπουλου-Περίδη. Γενικά αυτό το μέρος του διπλου άλμπουμ είναι μια όμορφη συλλογή με φρέσκια ματιά πάνω σε παλιά τραγούδια του Περίδη τόσο από την προσωπική του δισκογραφία, όσο και από συμμετοχές του σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Το μόνο που με ξένισε ήταν η ερμηνεία του Παύλου Παυλίδη στο μελωδικότατο "Για πού το βαλες καρδιά μου".
cd2: Πρέπει να ομολογήσω ότι ο Ορφέας Περίδης είναι ανάμεσα στους πολύ αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Αγαπώ τα τραγούδια του, τη φωνή του και ξεχωρίζω το ήθος και τη σεμνότητά του. Ένα μόνο πράγμα δεν κατανόησα ποτέ. Το ότι ενώ οι δίσκοι του είναι πάρα πολύ προσεγμένοι και ποιοτικοί, ενώ πολλά από τα τραγούδια του είναι πραγματικά διαμάντια, ενώ έχει γράψει εξαιρετικά λαϊκά αλλά και ροκ κομμάτια και φυσικά μπαλάντες, συνήθως στις ζωντανές του εμφανίσεις επιλέγει τη λιτότητα και τη χαμηλή ένταση. Είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει βέβαια και σαν άνθρωπο και το περνάει και στις ζωντανές του εμφανίσεις, χωρίς να σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τα live του δεν είναι καλά. Κάθε άλλο! Απλά κάποια από τα κομμάτια του θα μπορούσαν να παρουσιάζονται σε πολύ πιο ενδιαφέρουσες και δυνατές εκτελέσεις στα live.Έκανα αυτή την εισαγωγή για να καταλήξω στο ότι η μικρή μου αυτή ένσταση σε σχέση με τις ζωντανές του εμφανίσεις υπάρχει και για τις περσινές του εμφανίσεις στον "Σταυρό του Νότου", άρα και για το 2ο μέρος του διπλού άλμπουμ για το οποίο μιλάμε σήμερα. Σε αυτό παρουσιάζονται ζωντανές ηχογραφήσεις μερικών από τα πιο γνωστά τραγούδια του καλλιτέχνη όπως τα "Φωτοβολίδα", "Ζηλεύει η νύχτα", "Φεύγω", "Υλαγιαλί", "Τα παλιά γκαρσόνια", "Αχ να σε δω!" κ.ά., με τη Λιζέτα Καλημέρη και τη Μελίνα Κανά να τον συνοδεύουν ερμηνευτικά σε κάποια από αυτά. Σίγουρα οι ερμηνείες είναι πολύ ικανοποιητικές και σαφώς διαφοροποιημένες (όπως πρέπει!) από τις studio ηχογραφήσεις. Οι ενορχηστρώσεις ενδιαφέρουσες με τα πνευστά του Γιώργου Μακρή να κλέβουν την παράσταση σε πολλά από τα τραγούδια. Αξιόλογη στιγμή το μόλις ενός λεπτού "Μπρονξ" ("Άλλοι φουμάρανε στο Μπρονξ / κι άλλοι κάτω απ’τα αμπέλια/ άλλοι τρομπέτες παίζανε / κι άλλοι βαρούσαν τέλια / Όλοι τα ίδια λέγανε / την ίδια αγάπη κλαίγανε") που αποτλεί μία άψογη, ατμοσφαιρική εισαγωγή στο υπέροχο τραγούδι "Tα τραγούδια μου τ’ Αμερικάνικα" που εκφράζει ακριβώς αυτό που περιγράφει σύντομα το "Μπρονξ", την παγκοσμιότητα της μουσικής και του τραγουδιού. Άλλη αξιόλογη στιγμή του μέρους αυτού είναι και η ερμηνεία του "Φάρου" από τη Λιζέτα Καλημέρη. Μία εξαιρετική ερμηνεία σε ένα μελωδικό και ευαίσθητο τραγούδι που είναι συνδεδεμένο με τη φωνή του Περίδη, ενώ όμορφος είναι και ο τρόπος που το τραγούδι αυτό "πλέκεται" με το αμέσως επόμενο ("Φυλακή") που ερμηνεύεται επίσης από την Καλημέρη με τον Περίδη στη β’ φωνή και μια εκτέλεση πιο χαμηλότονη από τη στουντιακή του.Θεωρώ το διπλό αυτό άλμπουμ μία πολύ καλή δουλιά, μία ωραιότατη συλλογή που θα λατρέψουν όσοι είναι θαυμαστές των τραγουδιών του Περίδη, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελέσει μία θαυμάσια "σύνοψη" για όσους δεν ξέρουν πολλά για τον τραγουδοποιό αυτό και θέλουν νά μάθουν κάποιες από τις καλύτερες στιγμές του στη δισκογραφία.