Το «Ξύπνημα της Άνοιξης» του Κ. Γιάνναρη

Το «Ξύπνημα της Άνοιξης» αποτελεί την έκτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάνναρη έρχεται σαν «φινάλε» στην άτυπη τριλογία βίας που ξεκίνησε με την «Άκρη της πόλης» και συνεχίστηκε με τον «Όμηρο». Τίποτα όμως δεν είναι ίδιο με τις προηγούμενες ταινίες.
Διαβάστηκε φορες
Η ταινία «Το ξύπνημα της άνοιξης» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη είχε προκαλέσει τις θετικές αντιδράσεις του κοινού ήδη από την προβολή της στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Νοέμβριος 2015), όπου και απέσπασε το βραβείο Κοινού FISCHER του Ελληνικού Προγράμματος. Η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας όμως έγινε στις 25/2/16 και διανέμεται στις αίθουσες από την ODEON.

«Το ξύπνημα της άνοιξης» είναι η ιστορία πέντε εφήβων που στήνουν μια ένοπλη συμμορία, ένα μείγμα έρωτα, αφέλειας, αθώας απερισκεψίας και μηδενισμού που διαδραματίζεται στην Αθήνα του σήμερα όπου τα πάντα καταρρέουν μέσα στην οικονομική και κοινωνική κρίση. Οι πέντε εκπρόσωποι αυτή της νέας γενιάς, χαράζουν την δική τους πορεία, βιώνουν την δική τους βίαιη ενηλικίωση, γίνονται επαναστάτες χωρίς αίτια μέχρι τα αρχικά μικρό-εγκλήματα και η μικρό-παραβατικότητα να κλιμακωθούν σε πράξεις βίαιες και τελικά δολοφονικές.

Το «Ξύπνημα της Άνοιξης» αποτελεί την έκτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάνναρη και έρχεται σαν «φινάλε» στην άτυπη τριλογία βίας που ξεκίνησε με την «Άκρη της πόλης» και συνεχίστηκε με τον «Όμηρο». Τίποτα όμως δεν είναι ίδιο με τις προηγούμενες ταινίες. Στις δύο πρώτες η βία είχε να κάνει με περιθωριοποιημένες ομάδες που προσπαθούν να ενταχθούν στη ελληνική πραγματικότητα ή με την αμείλικτη βία της τοπικής κοινωνίας και του κράτους. Στο «Ξύπνημα της άνοιξης», οι ήρωες δεν χωρίζονται σε καλούς και κακούς, μιας και όλοι χρησιμοποιούν τη βία με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. «Εδώ έχουμε να κάνουμε με «κανονικά» παιδιά μεσοαστικής καταγωγής, πλήρως ενταγμένα στον mainstream κοινωνικό ιστό που ζουν τον δικό τους μύθο εξέγερσης», εξηγεί ο σκηνοθέτης.

Ο τίτλος της ταινίας είναι δανεισμένος από το ομότιτλο θεατρικό έργο του Φρανκ Βέντεκιντ. Γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν ένα επαναστατικό θεατρικό έργο που σκιαγραφούσε με τρόπο άμεσο τη στερημένη σεξουαλικά νεολαία εκείνης της εποχής που κατέφευγε στη βία. Στην πραγματικότητα η αναφορά του Γιάνναρη στον τίτλο έχει ειρωνική χροιά μιας και οι νεαροί πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ό,τι άλλο εκτός από καταπιεσμένοι ερωτικά. Όμως η παραβατικότητα, η αναταραχή και η βία είναι το ίδιο διάχυτες στη ζωή τους.

Πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία με δυνατές, μες στην απλότητά τους, ερμηνείες, τόσο από τους νέους ηθοποιούς που ενσαρκώνουν τη νεανική παρέα όσο και από τους υπόλοιπους. Το πολλά υποσχόμενο νεανικό καστ αποτελείται από την Δάφνη Πατακιά, τον Κώστα Νικούλι (του «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα), τον Κωνσταντίνο Ελματζίογλου και τον Αγγελο Τζάγια. Σκηνοθετικά η ταινία είναι εξίσου άρτια, με ενδιαφέρουσες επιλογές, όπως οι φωτογραφικές αποτυπώσεις συναισθημάτων και καταστάσεων που συνοδεύουν τις ομολογίες των πρωταγωνιστών κατά την ανάκριση.

Εν κατακλείδι, «Το ξύπνημα της άνοιξης» αποτελεί ίσως μια από τις καλύτερες αισθητικά στιγμές του Κ. Γιάνναρη,  ο οποίος μας έχει συνηθίσει πάντα σε αξιόλογες δουλείες. Από θεματικής πλευράς ωστόσο, δεν πρόκειται για κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, ούτε μας παρέχονται πληροφορίες που δεν αποτελούν ήδη κοινή γνώση για την σημερινή κοινωνία. Κατεστημένο, αγώνας, όπλα, παραβατικότητα, διαδηλώσεις, ναρκωτικά δίνουν μια λεπτομερέστατη εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας αλλά αδυνατούν να δώσουν ένα αμιγές συμπέρασμα σε μια κατά τα αλλά αξιοπρεπέστατη ελληνική ταινία.

trailer:


Αξιολόγηση ταινίας
Βαθμός ταινίας
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα