Το διήγημα του Νίκου Βασιλειάδη ανεβαίνει ξανά στη θεατρική αθηναϊκή σκηνή, στο θέατρο Τζένη Καρέζη. Ο μονόλογος της Ερασμίας, μιας γυναίκας που ζει στην ελληνική επαρχία σε μια απροσδιόριστη μεταπολεμική εποχή, έδώσε στην Υρώ Μανέ τα φτερά να απογειωθεί σε ένα είδος που δεν την έχουμε συνηθίσει.
Υπο τις σκηνοθετικές κατευθύνσεις του Γιώργου Καραμίχου, η Υρώ Μανέ ως Ερασμία, στήνει την ιστορία της ζωής της μπροστά στο κοινό, με σημείο εκκίνησης το θάνατο του συζύγου της και την πρώιμη χηρεία της. Με απόσταση και κριτική διάθεση προς τις καταστάσεις, αλλά και προς τον ίδιο της τον εαυτό, περιγράφει τα γεγονότα που έζησε την κλειστή ελληνική επαρχεία. Μπορεί εκείνη και οι κοινωνικές καταστάσεις να άλλαζαν, όμως τα ήθη και οι λαϊκές παραδόσεις παρέμεναν άκαμπτες, κρατώντας σφιχτοδεμένη την επιθυμία της να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Η ιστορία της συνεπαίρνει τον θεατή ο οποίος απορεί για την κατάληξη. Δυστυχώς, όταν οι επιθυμίες μεταξύ ανθρώπου και κοινωνίας βρίσκονται σε ασυμφωνία, η εξέλιξη των πραγμάτων αποβαίνει δυσχερής.
Ένα λιτό και λειτουργικό σκηνικό, με επιμέλεια της Χριστίνας Κωστέα, ζωντανεύει τον χώρο όπου ζούσε, εργαζόταν και μεγάλωνε η Ερασμία, με έπιπλα εποχής που έδειχναν πόσο "στενό-χωρος" ήταν ο περίγυρός της - κυριολεκτικός και ανθρώπινος. Παράλληλα, ο ενδόκοσμος της ηρωίδας "φωτιζόταν" περισσότερο όπως και η ίδια, όταν μας περιέγραφε τις δραματικές διαστάσεις της ζωής της, ενώ τα φώτα επανέρχονταν σταδιακά στο φυσιολογικό όταν επέστρεφε στην αφήγηση των καθημερινών γεγονότων. Εξάλλου, έτσι δεν είναι και η ίδια η ζωή; Πόσες δυσκολίες βιώνουμε ενσωματώνοντάς τες στην καθημερινότητα και αποδιώχνοντας σταδιακά τη δραματική τους όψη για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε;
Η κίνησή της στη σκηνή νευρική και κάποιες φορές απελπισμένη, ενώ δεν έλειπε από την προσωπικότητά της και μια χιουμοριστική πλευρά την οποία η ηθοποιός ενσάρκωνε εξαιρετικά. Την ίδια στιγμή, με ένα συνονθύλευμα δημοτικής και καθαρεύσουσας γλώσσας, με ιδιωματισμούς και αργκό εποχής, δίνεται ηθογραφική διάσταση στο έργο, φτάνοντας ο θεατής ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση των αδιεξόδων της ηρωίδας.
Αν και η παράσταση κλείνει με μια μικρή ασάφεια, φύγαμε με θετικές εντυπώσεις. Αξίζει σίγουρα να αφιερώσετε μία ώρα στην Ερασμία, εάν δεν βρήκε ηθική δικαίωση πουθενά αλλού, τότε της την οφείλουμε εμείς.
Η ταυτότητα της παράστασης
«Συμβολαιογράφος»
Κείμενο: Νίκος Βασιλειάδης
Θεατρική διασκευή: Εμμανουέλλα Αλεξίου- Γιώργος Καραμίχος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Καραμίχος
Βοηθός Σκηνοθέτη : Βιργινία Κυπριώτη
Σχεδιασμός φωτισμών: Μιχάλης Μπούρης
Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα
Κοστούμια: Έλενα Παπανικολάου
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης
Τραγούδι παράστασης: Κώστας Λειβαδάς
-Το τραγούδι ερμηνεύει η Υρώ Μανέ-
Πολιτιστικός Οργανισμός Sound & Picture Theatre Production
INFO
Διάρκεια: 70΄ λεπτά
Ημέρες παραστάσεων: Σάββατο & Κυριακή
Ώρα έναρξης: 6:00 μ.μ.
Υπο τις σκηνοθετικές κατευθύνσεις του Γιώργου Καραμίχου, η Υρώ Μανέ ως Ερασμία, στήνει την ιστορία της ζωής της μπροστά στο κοινό, με σημείο εκκίνησης το θάνατο του συζύγου της και την πρώιμη χηρεία της. Με απόσταση και κριτική διάθεση προς τις καταστάσεις, αλλά και προς τον ίδιο της τον εαυτό, περιγράφει τα γεγονότα που έζησε την κλειστή ελληνική επαρχεία. Μπορεί εκείνη και οι κοινωνικές καταστάσεις να άλλαζαν, όμως τα ήθη και οι λαϊκές παραδόσεις παρέμεναν άκαμπτες, κρατώντας σφιχτοδεμένη την επιθυμία της να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Η ιστορία της συνεπαίρνει τον θεατή ο οποίος απορεί για την κατάληξη. Δυστυχώς, όταν οι επιθυμίες μεταξύ ανθρώπου και κοινωνίας βρίσκονται σε ασυμφωνία, η εξέλιξη των πραγμάτων αποβαίνει δυσχερής.
Ένα λιτό και λειτουργικό σκηνικό, με επιμέλεια της Χριστίνας Κωστέα, ζωντανεύει τον χώρο όπου ζούσε, εργαζόταν και μεγάλωνε η Ερασμία, με έπιπλα εποχής που έδειχναν πόσο "στενό-χωρος" ήταν ο περίγυρός της - κυριολεκτικός και ανθρώπινος. Παράλληλα, ο ενδόκοσμος της ηρωίδας "φωτιζόταν" περισσότερο όπως και η ίδια, όταν μας περιέγραφε τις δραματικές διαστάσεις της ζωής της, ενώ τα φώτα επανέρχονταν σταδιακά στο φυσιολογικό όταν επέστρεφε στην αφήγηση των καθημερινών γεγονότων. Εξάλλου, έτσι δεν είναι και η ίδια η ζωή; Πόσες δυσκολίες βιώνουμε ενσωματώνοντάς τες στην καθημερινότητα και αποδιώχνοντας σταδιακά τη δραματική τους όψη για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε;
Η κίνησή της στη σκηνή νευρική και κάποιες φορές απελπισμένη, ενώ δεν έλειπε από την προσωπικότητά της και μια χιουμοριστική πλευρά την οποία η ηθοποιός ενσάρκωνε εξαιρετικά. Την ίδια στιγμή, με ένα συνονθύλευμα δημοτικής και καθαρεύσουσας γλώσσας, με ιδιωματισμούς και αργκό εποχής, δίνεται ηθογραφική διάσταση στο έργο, φτάνοντας ο θεατής ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση των αδιεξόδων της ηρωίδας.
Αν και η παράσταση κλείνει με μια μικρή ασάφεια, φύγαμε με θετικές εντυπώσεις. Αξίζει σίγουρα να αφιερώσετε μία ώρα στην Ερασμία, εάν δεν βρήκε ηθική δικαίωση πουθενά αλλού, τότε της την οφείλουμε εμείς.
Η ταυτότητα της παράστασης
«Συμβολαιογράφος»
Κείμενο: Νίκος Βασιλειάδης
Θεατρική διασκευή: Εμμανουέλλα Αλεξίου- Γιώργος Καραμίχος
Σκηνοθεσία: Γιώργος Καραμίχος
Βοηθός Σκηνοθέτη : Βιργινία Κυπριώτη
Σχεδιασμός φωτισμών: Μιχάλης Μπούρης
Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα
Κοστούμια: Έλενα Παπανικολάου
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Νανούρης
Τραγούδι παράστασης: Κώστας Λειβαδάς
-Το τραγούδι ερμηνεύει η Υρώ Μανέ-
Πολιτιστικός Οργανισμός Sound & Picture Theatre Production
INFO
Διάρκεια: 70΄ λεπτά
Ημέρες παραστάσεων: Σάββατο & Κυριακή
Ώρα έναρξης: 6:00 μ.μ.