Θοδωρής Κότσυφας (κιθάρα), Γιάννης Παπαδόπουλος (πιάνο), Ντίνος Μάνος (μπάσο), Βασίλης Ποδαράς (τύμπανα): αυτοί είναι οι τέσσερις βασικοί παίκτες πίσω από το όνομα The Next Step Quintet. Στα άλμπουμ και στις συναυλίες τους συμπληρώνονται από προσκεκλημένους συναδέλφους τους. Έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ μέσω της Puzzlemuzik (The Next Step Quintet το 2013 και 2 το 2015, στο οποίο ξεχωρίζει η συμμετοχή του Tivon Pennicott) ενώ πρόσφατα διακρίθηκαν στον διεθνή διαγωνισμό Made In New York Jazz Competition.
Το συγκρότημα έχει προγραμματίσει μια σειρά συναυλιών για το επόμενο διάστημα, η οποία έχει ως εξής:
Κυριακή 20 Μαρτίου
Κελλάρι Athenaeum (Θησείο)
Παρουσιάζουν το project τους με διασκευές σε τραγούδια των Radiohead, με καλεσμένο τον Στάθη Δράκο των Minor Project
Παρασκευή 1 Απριλίου
ΛΙΝΤΟ Οργανισμός (Λάρισα)
Παίζουν κομμάτια από τα δύο άλμπουμ τους, με έμφαση στο πρόσφατο 2, και με guest που θα ανακοινωθεί σύντομα.
Τετάρτη 6 Απριλίου
ΙΛΙΟΝ Plus (Πατησίων & Κοδριγκτώνος)
Παίζουν κομμάτια από τα δύο άλμπουμ τους, με έμφαση στο πρόσφατο 2, και με guest που θα ανακοινωθεί σύντομα.
Με αφορμή αυτές τις επερχόμενες εμφανίσεις, τα μέλη του γκρουπ καταγράφουν και σχολιάζουν παρακάτω τους 10 καλύτερους, κατά την άποψή τους, δίσκους της τζαζ:
10. Invisible Cinema - Aaron Parks (2008)
O πιο πρόσφατος δίσκος του top-10 μας, και συνάμα μια τεράστια επιρροή για εμάς. Ο λόγος που θεωρούμε τον δίσκο αυτό τόσο σπουδαίο και άξιο να συγκαταλέγεται με ιερά τέρατα που θα συναντήσουμε παρακάτω, είναι ο κοινός τόπος του με αυτά. Και αυτό είναι η πρωτοπορία. Ο τρόπος που ο Aaron Parks χειρίζεται πλέον τις μακροσκελείς συνθέσεις, την άρτια και ιδιαίτερης ακρίβειας ενορχήστρωση σε συνδυασμό με την τεράστια αυτοσχεδιαστική ευχέρεια του κουαρτέτου είναι φανταστική. Για εμάς δείχνει τον δρόμο για το πώς η τζαζ έχει πλέον εγκαθιδρυθεί στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα σαν το μουσικό είδος το οποίο επιλέγει από ένα τεράστιο φάσμα αισθητικών επιρροών, τα στοιχεία εκείνα που θα κάνουν την μουσική αυτή συναρπαστική αλλά και οικεία, πρωτότυπη αλλά και μεστή, απρόβλεπτη αλλά και ευχάριστη. Ο ιδιαίτερα ξεχωριστός ήχος αυτού του άλμπουμ καταφέρνει να σε ταξιδεύει από τον Arvo Part στους Radiohead, από τον Bill Evans στους... Dream Theater, από τον Debussy στον Coltrane και όμως, πάντα ακούγεται Ιnvisible Cinema.
9. The Sidewinder - Lee Morgan (1964)
Ένας τρομερά απολαυστικός δίσκος! Η ενέργεια, το groove, τα εκπληκτικά παιξίματα των θρύλων που συμμετέχουν σε αυτό το άλμπουμ-ορόσημο είναι παροιμιώδη. Μια πραγματική κατάθεση για το τι σημαίνει hard bop.
8. The Koln Concert - Keith Jarrett (1975)
Το απόλυτο σόλο άλμπουμ. Η μουσική απλά κυλάει μαγικά μέσα από τα χέρια του Jarrett και δημιουργεί στιγμιότυπα μοναδικής ομορφιάς και εικόνες που μένουν για πάντα στο μυαλό όποιου το ακούσει. Και όλα αυτά φυσικά, να είναι απλά η ηχογράφηση ενός αυτοσχεδιασμού, έχοντας σε ανατριχιαστικά μεγάλο βαθμό όλα αυτά που ζητάς από ένα γραμμένο μουσικό έργο. Αλλά όταν μιλάμε για μια ιδιοφυία σαν τον Keith Jarrett, για να παράξει ένα αριστούργημα χρειάζεται απλά να κάτσει στο πιάνο.
7. Maiden Voyage - Herbie Hancock (1966)
Η επιτομή του ήχου της jazz. Όσες φορές και να τον ακούσεις έχεις πάντα την αίσθηση ότι άκουσες κάτι καινούριο! Οι αυτοσχεδιασμοί είναι δαιδαλώδεις και σε παρασέρνουν με την απαράμιλλη τέχνη και τεχνική με την οποία σμιλεύτηκαν, από πέντε πραγματικούς θρύλους αυτής της μουσικής.
6. Bitches Brew - Miles Davis (1970)
Τα λόγια είναι περιττά για τον δίσκο που άλλαξε μια για πάντα το τι σημαίνει τζαζ ροκ, αυτοσχεδιαστική μουσική, ηλεκτρική μουσική, τζαζ, τα πάντα.
5. Underground - Τhelonious Monk (1968)
Ένα καλλιτεχνικό έργο-μνημείο στην έννοια του ιδιαίτερου, του ξεχωριστού, του αυτόφωτου. O Monk μας δείχνει ότι τα όρια της καλλιτεχνικής έκφρασης μέσα από την τζαζ, αλλά και γενικότερα, είναι εκεί που τα θέτεις εσύ. Άξιο ιδιαίτερης αναφοράς είναι το εκπληκτικό “Ugly Beauty”, το οποίο συνοψίζει κατά κάποιο τρόπο τον απίστευτα ιδιαίτερο τρόπο που ο Monk βλέπει τον λυρισμό και την μουσική ομορφιά, σε τεράστιο βάθος.
4. Trio '65 - Βill Evans (1965)
Κατά την ταπεινή μου άποψη, το σπουδαιότερο άλμπουμ με την μορφή πιάνο τρίο. Ένας μαγικός συνδυασμός μουσικής εξερεύνησης και διανόησης με τον άκρατο ρομαντισμό και την συγκινητική εκφραστικότητα. Ένα δημιούργημα εκπληκτικής ομορφιάς, από τον άνθρωπο που έδωσε τα πάντα στο πιάνο και στην τζαζ.
3. Nefertiti - Miles Davis (1968)
Ίσως ο σπουδαιότερος δίσκος του σπουδαιότερου γκρουπ όλων των εποχών. Miles Davis, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Ron Carter και Tony Williams δημιούργησαν κατά τη διάρκεια όλης της συνεργασίας τους την υπέρτατη μορφή τζαζ κουιντέτου, από όλες τις απόψεις, που δεν έχει ξεπεραστεί μέχρι και σήμερα.
2. A Love Supreme - John Coltrane (1965)
Ένα αριστούργημα που προφανώς ξεπερνάει τα όρια, όχι μόνο της τζαζ, αλλά και της μουσικής εν γένει, με την μοναδική του πνευματικότητα, το απίστευτο μουσικό και αισθητικό βάθος του και την ειλικρίνεια που το διακρίνει. H προσευχή του Coltrane στο ανώτερο Ον, όποιο και αν είναι αυτό, που ευτυχώς μας άφησε να την ακούσουμε.
1. Kind Of Blue - Μiles Davis (1959)
Οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει τζαζ και αυτοσχεδιασμός, βρίσκεται σε αυτό το δίσκο στον υπέρτατο βαθμό. Αν υπήρχε τέλεια μορφή τζαζ, αυτή θα ήταν το Kind Of Blue. Ευτυχώς δεν υπάρχει, και ευτυχώς υπάρχει το Kind Of Blue.
Σχετικό θέμα