Μαρίζα ρίζου

"Μπελεπόκ" με τη Μαρίζα Ρίζου στον ΣΤΝ Plus

Φαίνεται όταν τραγουδάς με την ψυχή σου, όταν δίνεις το εκατό τοις εκατό σου στη σκηνή. Η Μαρίζα έκανε ακριβώς αυτό. 
Διαβάστηκε φορες
Μια βραδιά στον Σταυρό του Νότου Plus με τη Μαρίζα Ρίζου μας θυμίζει μία βραδιά σε ευρωπαϊκή πόλη, πιθανότατα το Παρίσι, αρκετές δεκαετίες πριν. Εξαιρετικοί μουσικοί και μία φωνή απίστευτη μας κάνουν να βιώσουμε πολλά διαφορετικά συναισθήματα. Γυρνώντας μας πίσω, σε εποχές αυθεντικές, η Μπελεπόκ, είναι μία ανάσα από την ζοφερή πραγματικότητα. Ένα μουσικό ταξίδι τριών ωρών με πολύ αγαπημένα κομμάτια, δικά της αλλά και παλαιότερα. 

Εμείς βρεθήκαμε εκεί την περασμένη Παρασκευή στην τελευταία Μπελεπόκ, η οποία, όπως μας ανακοίνωσε η ίδια η Μαρίζα από τη σκηνή, πήρε παράταση κι έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να την ακούσουμε και την Παρασκευή 25 Μαρτίου. Θα παραταθεί άραγε κι άλλο; Πολύ πιθανό, αφού πρόκειται για μία απολαυστική εμφάνιση, με πολλή ενέργεια, πολύ συναίσθημα και πολλή οικειότητα. Σπάνια το συναντάς αυτό τώρα πια. Να μιλά ο καλλιτέχνης με το κοινό, να κάνει πλάκα, να αυτό-σαρκάζεται, να λέει ιστορίες και όλοι από κάτω να έχουν στραμμένη την προσοχή τους εκεί. Είναι όλοι μία παρέα. Είναι όλοι ίσοι.

Η παράσταση ξεκίνησε λίγο μετά τις 11. Ο χώρος ήταν γεμάτος και όλοι περίμεναν την έναρξη. Το σκηνικό ήταν εμπνευσμένο από τη Μπελεπόκ. Σε κόκκινο φόντο τα όργανα, καθώς και μία πολυθρόνα, μία παλιά τηλεόραση, λουλούδια και ένα μπουκάλι με νερό, εκείνο του Γιάνγκου Δράκου, όπως το αποκαλεί εκείνη. Ο σκηνοθέτης της Μπελεπόκ, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, μας καλωσορίζει και παρακαλεί να χαμηλώσει ο φωτισμός. Όλοι περιμένουν να εμφανιστούν οι μουσικοί. Όμως μία φωνή εκπληκτική ακούγεται από το βάθος του χώρου. Ανάμεσα στα τραπέζια, η Αγγελική Σπηλιάκου καθισμένη, μας χαρίζει τρία τραγούδια παρέα με ένα ακορντεόν. Ατμόσφαιρα μυσταγωγική, σαν από τα βάθη της καρδιάς της να μας έδινε ό,τι πολυτιμότερο είχε. 

Έπειτα τα φώτα στράφηκαν στη σκηνή, όπου βρισκόταν η Μαρίζα και ξεκίνησε μία τρελή βραδιά. Στο πρώτο μέρος της ακούσαμε κάπως πιο ήπια κομμάτια, ενώ στο δεύτερο χορέψαμε, κουνηθήκαμε περισσότερο ακολουθώντας τις οδηγίες της. Ένα είναι το σίγουρο: και στα δύο μέρη δε σταματήσαμε να τραγουδάμε. Φαίνεται όταν τραγουδάς με την ψυχή σου, όταν δίνεις το εκατό τοις εκατό σου στη σκηνή. Η Μαρίζα έκανε ακριβώς αυτό. 

Η παρουσία της επιβλητικότατη, η ενέργειά της εντυπωσιακή, η φωνή της σε αφήνει άφωνο! Αλωνίζει τη σκηνή και φαίνεται να απολαμβάνει το κάθε λεπτό, όπως κι εμείς. Έχω γράψει τρία άρθρα για τη Μαρίζα Ρίζου και σε όλα επισημαίνω το ίδιο χαρακτηριστικό της. Δεν θα πρωτοτυπήσω εδώ, θα χρησιμοποιήσω μάλιστα την ίδια φράση: η Μαρίζα Ρίζου είναι τρελή! Και η τρέλα αυτή, η δίψα, είναι το συστατικό που απογειώνει τις εμφανίσεις της και κάνει τους πάντες να μιλούν με τα καλύτερα λόγια για εκείνην.

Στην αρχή του δεύτερου μέρους, Μαρίζα και Αγγελική ανέβηκαν μαζί στη σκηνή και μας τραγούδησαν. Τυχεροί όσοι θα ακούσουν τις δύο φωνές μαζί. Η Μαρίζα, μάλιστα, μας είπε μία ιστορία, πως όταν ήταν μαζί στο σχολείο είχαν πάει σε μία συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη και εκείνη είπε στην Αγγελική πως μια μέρα θα είναι κι εκείνες πάνω στη σκηνή. 
Το ίδιο είπα κι εγώ στη δική μου Αγγελική, όταν είδα τη Μαρίζα πρώτη φορά στη σκηνή.

Εκτός από τις δύο κυρίες, στη σκηνή απολαύσαμε και τους Πάνο Μουζουράκη και Κωστή Μαραβέγια. Ακούσαμε το ανατριχιαστικό " Άδεια μου αγκαλιά", ενώ χορέψαμε με τα "Πετάω", "Πού να βρω μια να σου μοιάζει", "Παρτίδες". 

Συγκινητική είναι κάθε φορά η ερμηνεία της Μαρίζας στο "Ζητάτε να σας πω". Ενώ δεν διστάζει να ξεδιπλώσει τις χορευτικές της ικανότητες σε κομμάτια όπως το "Βενζινάδικο", "Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ", "Είναι μικρή η Ζωή", "Άλλη ευτυχία". Ως αθεράπευτη οπαδός του Φοίβου, μας τραγούδησε τη διασκευή της στην "Μπόσα Νόβα του Ησαϊα", ενώ στο τέλος εξέφρασε έναν νταλκά βαρύ κι ασήκωτο με το "Αν είναι η αγάπη αμαρτία". Προφανώς πρόκειται για ένα μικρό μέρος από τα κομμάτια που ακούσαμε. Δεν θα αποκαλύψω παραπάνω.

"Μπελεπόκ", μία παράσταση ψυχανάλυση. Μία εμφάνιση απίστευτη! Μία φωνή μαγευτική και ενορχηστρώσεις εξαιρετικές (αγαπώ τις παύσεις τους στα κομμάτια). Τι κι αν είναι τριήμερο, ούτως ή άλλως ο καιρός δεν είναι καλός. Τι καλύτερο, λοιπόν, από μία Μπελεπόκ το βράδυ της Παρασκευής;!

Αξιολόγηση Συναυλιών
Βαθμός συναυλίας
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα