Σήμερα ο Μπάμπης Παπαδόπουλος κατεβαίνει στην Αθήνα για ένα ακουστικό ταξίδι με αποσπάσματα από την προσωπική δισκογραφική του πορεία.
Μαζί του στη σκηνή οι ξεχωριστοί μουσικοί του «Acoustic Set» (Φώτης Σιώτας (βιολί και βιόλα), Μιχάλης Βρέττας (βιολί), Δημήτρης Βλαχομήτρος (μπουζούκι), Διονύσης Μακρής (κοντραμπάσο), Τάσος Μισυρλής (τσέλο), Τίτος Καργιωτάκης (κονσόλα ήχου)), οι οποίοι
συμμετείχαν και στην ηχογράφηση του τελευταίου του δίσκου «Μέσα στον
Πόνο Είν' η Χαρά Μες στη Χαρά Είν' ο Πόνος».
Μιλήσαμε τηλεφωνικά με τον Μπάμπη Παπαδόπουλο, ο οποίος μας είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για τον τελευταίο δίσκο του, τη μουσική που γράφει για το θέατρο και τον κινηματογράφο, τη "σκηνή της Θεσσαλονίκης", τη συμβουλή του σ' ένα μικρό παιδί που έχει έφεση στη μουσική και το τι θα έκανε αν ήταν Υπουργός Πολιτισμού.
Το "μικρόφωνο" τον ίδιο:
Γιώργος Μπαλιώτης: Ο τελευταίος σου δίσκος "Μέσα στον Πόνο Είν' η Χαρά Μες στη Χαρά Είν' ο Πόνος" πήρε εξαιρετικές κριτικές το 2014. Πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο και ίσως το πιο ολοκληρωμένο album στη solo πορεία σου; Η δικιά μου γνώμη πάντως είναι ότι είναι ο καλύτερος δίσκος σου, που έχω ακούσει.
Μπάμπης Παπαδόπουλος: Δεν μπορώ να πω ότι είναι το καλύτερο, γιατί το κάθε album εκφράζει μια εποχή, οπότε στην εποχή που γίνεται σαφώς είναι το καλύτερο για αυτήν. Έχει περάσει χρόνος από το προηγούμενο κι εγώ είμαι διαφορετικός, οπότε φαντάζομαι ότι είναι πιο φρέσκο. Δεν μπορώ όμως να τα ξεχωρίσω, γιατί κάθε δίσκος κρύβει από πίσω πολλά πράγματα για μένα. Σαφως αυτός ο δίσκος έχει ξεφύγει αισθητικά από τους προηγούμενους δύο και είναι πιο εξελιγμένος.
ΓΜ: Σύμφωνα με την Εταιρεία σου Puzzlemusik, φέτος δεν αναμένεται να κυκλοφορήσεις νέα δισκογραφική δουλειά. Έχεις ξεκινήσει να σκέφτεσαι το επόμενο βήμα; Έχεις ετοιμάσει κάποια νέα τραγούδια;
ΜΠ: Πέρσι στις αρχές του καλοκαιριού κυκλοφόρησε ένα βινύλιο που έκανα μαζί με το Χρήστο Γερμένογλου, το οποίο είναι αρκετά αυτοσχεδιαστικό. Το χειμώνα έκανα ένα θεατρικό και παράλληλα δούλεύω κι άλλα πράγματα, δίνοντας τους το χρόνο τους.
ΓΜ: Πώς προέκυψε η συνεργασία για την παράσταση «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες από το ΚΘΒΕ;
ΜΠ: Μου έγινε πρόταση από το Κρατικό. Γενικότερα, μου αρέσει η διαδικασία του θεάτρου και του κινηματογράφου.
ΓΜ: Είναι η πρώτη συνεργασία με το ΚΘΒΕ;
ΜΠ: Είναι η δεύτερη. Είχα κάνει ένα παιδικό πριν από αρκετά χρόνια.
ΓΜ: Είναι πιο δύσκολο το γράψιμο μουσικής για μια θεατρική παράσταση από μια κινηματογραφική ταινία;
ΜΠ: Είναι διαφορετικό. Πάλι έχεις να κάνεις με μια μυθοπλασία, που πρέπει να την επενδύσεις με μουσική, αλλά η διαφορά είναι ότι στο θέατρο ζεις πιο ζωντανά τη διαδικασία, δηλαδή δημιουργείται επί τόπου όλο το έργο. Είναι οι ηθοποιοί εκεί, το έργο διαμορφώνεται ζωντανά, είσαι εκεί και το βλέπεις. Ο κινηματογράφος είναι λίγο πιο απόμακρος. Υπάρχει εικόνα και η μουσική γράφεται πάνω σ' αυτήν. Βέβαια, σαν διαδικασία είναι το ίδιο όμορφη και ενδιαφέρουσα για μένα.
ΓΜ: Υποθέτουμε ότι ο γιος μου κάνει μαθήματα κιθάρας και βλέπω ότι έχει έφεση σ' αυτό το όργανο και τη μουσική γενικότερα. Ήσουν καθηγητής στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου. Ποια θα ήταν η συμβουλή σου σε μένα; Τι σε είχαν συμβουλέψει οι γονείς σου όταν ήσουν μικρός;
ΜΠ: Κατ' αρχάς, εγώ είμαι αυτοδίδακτος. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν σχέση με τη μουσική και προσπαθούσαν να ζήσουν την οικογένεια τους. Ήταν μια κλασσική Ελληνική οικογένεια της Μεταπολίτευσης. Έτσι, για αυτούς υπήρχε μια ανησυχία πως θα μπορέσω να επιβιώσω με αυτό που ήθελα να κάνω. Ο πατέρας μου όταν κατάλαβε ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική, με παρότρυνε και μου έλεγε να κάνω σπουδές κλπ. Εγώ όμως ήμουν από τους φανατικούς, που δεν μπαίνουν σε Ωδεία. Εφηβεία. Βέβαια, αυτό το έκανα μεγάλος, γιατί το είχα ανάγκη. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένας κανόνας. Κάθε γονιός πρέπει να παρατηρεί το παιδί του και να ακούει τις ανάγκες του. Καμιά φορά με την πίεση που δέχεται ένα παιδί να μάθει κάτι, αυτό λειτουργεί αντίθετα. Κακά τα ψέματα, ένας κύκλος σπουδών απαιτεί μια τυπικότητα και σοβαρότητα, που δεν είναι ευχάριστη. Αυτό που προέχει λοιπόν είναι να διατηρηθεί η αγάπη για τη μουσική, που είναι το κυριότερο. Είναι τόσο μοναχικός αυτός ο δρόμος που για να τον επιλέξει κάποιος πρέπει να έχει αγάπη κι ενδιαφέρον.
ΓΜ: Αν ήσουν ο Υπουργός Πολιτισμού, θες να μας πεις ένα πράγμα που θα έκανες για να ενισχύσεις το Ελληνικό τραγούδι;
ΜΠ: Κατ' αρχάς, δεν υπάρχει περίπτωση να έχω ποτέ τέτοια θέση, γιατί δεν με ενδιαφέρει. Το Ελληνικό τραγούδι και η μουσική δε νομίζω ότι εξαρτώνται από κάποια μορφή εξουσίας. Δε νομίζω ότι μπορούν να επηρεάσουν αυτό που γίνεται στο Ελληνικό τραγούδι. Σαν δημιουργός επεμβαίνεις με τον τρόπο σου σ' αυτό που γίνεται στη χώρα. Δεν θα μας σώσει το Υπουργείο Πολιτισμού. Νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο αφορά όλη την κοινωνία.
ΓΜ: Στη Θεσσαλονίκη "μεγάλωσαν" πολλά αξιόλογα συγκροτήματα και μουσικοί. Συνεχίζει να υπάρχει η "σκηνή της Θεσσαλονίκης"; Μπορείς να συγκρίνεις την εποχή της δεκαετίας του '80 και '90 με το σήμερα εκεί;
ΜΠ: Δεν μου αρέσει ο διαχωρισμός αυτός. Η Θεσσαλονίκη είναι πιο κοντά στους ρυθμούς της επαρχείας. Είναι μια "μεγάλη επαρχεία", οπότε έχει αυτή την ευκαιρία να συναντιούνται οι άνθρωποι μεταξύ τους. Την εποχή που το κάναμε εμείς, αυτό συνέβαινε πάρα πολύ. Τώρα πιστεύω ότι συμβαίνει πάλι, αλλά στις αντίστοιχες ηλικίες, στους 20-ρηδες κλπ. Απλά, εγώ δεν είμαι πια μέσα σ' αυτό και δεν το ζω με την ίδια ένταση που το ζούσα τότε. Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι. Βέβαια, δεν πιστεύω ότι υπάρχει η σκηνή της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας κλπ.
ΓΜ: Θεωρώ ότι ο Δημήτρης Μυστακίδης κι εσύ είστε οι καλύτεροι ίσως Έλληνες κιθαρίστες σήμερα. Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο συνεργασίας σας;
ΜΠ: Νομίζω ότι έχει τις ίδιες πιθανότητες, που έχει με έναν άλλο μουσικό. Δεν έχει γίνει κάποια προσέγγιση. Έτσι κι αλλιώς με τον Μήτσο βρισκόμαστε αρκετά. Νομίζω ότι αν είναι να γίνει, θα γίνει από μόνο του.
ΓΜ: Πέρα από την προσωπική σου πορεία, σου έχει λείψει η συμμετοχή σε μια μπάντα και το γράψιμο νέας μουσικής σε συνεργασία με άλλους καλούς μουσικούς;
ΜΠ: Όχι δεν μου έχει λείψει, γιατί το έζησα πολύ καλά και για αρκετά χρόνια. Αν δημιουργηθούν οι συνθήκες, ξέρω καλά πως να λειτουργήσω σε μια ομάδα για να βγει κάτι. Αυτό το πράγμα όμως δεν μπορεί να γίνει ακριβώς όπως ήταν παλιά, γιατί είναι άλλες οι ηλικίες κι έτσι δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει με τον ίδιο τρόπο. Με κάποιον άλλο τρόπο ίσως θα μπορούσε να συμβεί. Τώρα απολαμβάνω το ότι μπορώ να υλοποιήσω τις ιδέες μου και να τις κάνω πραγματικότητα.
ΓΜ: Ποια τα σχέδια σου και τι μας ετοιμάζεις στην εμφάνιση σου στο ΙΛΙΟΝ Plus στις 24 Μαρτίου;
ΜΠ: Στις 21 του μήνα, κάναμε κάτι μαζί με την Όλια Λαζαρίδου, η οποία απήγγειλε Αναγνωστάκη κι εγώ έπαιζα ζωντανά μουσική. Έχω ιδέες αλλά δεν υπάρχει κάτι ακόμη που να πάρει μια τελική μορφή. Δεν το πιέζω βέβαια. Στις 24 του μήνα θα παίξουμε κομμάτια κι από τις 3 προσωπικές δουλειές μου, ενορχηστρωμένα για αυτή την ορχήστρα με τα έγχορδα. Πιστεύω ότι θα είναι μια πολύ ωραία βραδιά. Το Δεκέμβριο που είχαμε ξαναπαίξει στο ΙΛΙΟΝ Plus ήταν πολύ όμορφα.
Σ' ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σου και καλή επιτυχία σήμερα!
Περισσότερα για τη σημερινή εμφάνιση του Μπάμπη Παπδόπουλου στο ΙΛΙΟΝ Plus εδώ.
Μιλήσαμε τηλεφωνικά με τον Μπάμπη Παπαδόπουλο, ο οποίος μας είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για τον τελευταίο δίσκο του, τη μουσική που γράφει για το θέατρο και τον κινηματογράφο, τη "σκηνή της Θεσσαλονίκης", τη συμβουλή του σ' ένα μικρό παιδί που έχει έφεση στη μουσική και το τι θα έκανε αν ήταν Υπουργός Πολιτισμού.
Το "μικρόφωνο" τον ίδιο:
Γιώργος Μπαλιώτης: Ο τελευταίος σου δίσκος "Μέσα στον Πόνο Είν' η Χαρά Μες στη Χαρά Είν' ο Πόνος" πήρε εξαιρετικές κριτικές το 2014. Πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο και ίσως το πιο ολοκληρωμένο album στη solo πορεία σου; Η δικιά μου γνώμη πάντως είναι ότι είναι ο καλύτερος δίσκος σου, που έχω ακούσει.
Μπάμπης Παπαδόπουλος: Δεν μπορώ να πω ότι είναι το καλύτερο, γιατί το κάθε album εκφράζει μια εποχή, οπότε στην εποχή που γίνεται σαφώς είναι το καλύτερο για αυτήν. Έχει περάσει χρόνος από το προηγούμενο κι εγώ είμαι διαφορετικός, οπότε φαντάζομαι ότι είναι πιο φρέσκο. Δεν μπορώ όμως να τα ξεχωρίσω, γιατί κάθε δίσκος κρύβει από πίσω πολλά πράγματα για μένα. Σαφως αυτός ο δίσκος έχει ξεφύγει αισθητικά από τους προηγούμενους δύο και είναι πιο εξελιγμένος.
ΓΜ: Σύμφωνα με την Εταιρεία σου Puzzlemusik, φέτος δεν αναμένεται να κυκλοφορήσεις νέα δισκογραφική δουλειά. Έχεις ξεκινήσει να σκέφτεσαι το επόμενο βήμα; Έχεις ετοιμάσει κάποια νέα τραγούδια;ΜΠ: Πέρσι στις αρχές του καλοκαιριού κυκλοφόρησε ένα βινύλιο που έκανα μαζί με το Χρήστο Γερμένογλου, το οποίο είναι αρκετά αυτοσχεδιαστικό. Το χειμώνα έκανα ένα θεατρικό και παράλληλα δούλεύω κι άλλα πράγματα, δίνοντας τους το χρόνο τους.
ΓΜ: Πώς προέκυψε η συνεργασία για την παράσταση «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες από το ΚΘΒΕ;
ΜΠ: Μου έγινε πρόταση από το Κρατικό. Γενικότερα, μου αρέσει η διαδικασία του θεάτρου και του κινηματογράφου.
ΓΜ: Είναι η πρώτη συνεργασία με το ΚΘΒΕ;
ΜΠ: Είναι η δεύτερη. Είχα κάνει ένα παιδικό πριν από αρκετά χρόνια.
ΓΜ: Είναι πιο δύσκολο το γράψιμο μουσικής για μια θεατρική παράσταση από μια κινηματογραφική ταινία;
ΜΠ: Είναι διαφορετικό. Πάλι έχεις να κάνεις με μια μυθοπλασία, που πρέπει να την επενδύσεις με μουσική, αλλά η διαφορά είναι ότι στο θέατρο ζεις πιο ζωντανά τη διαδικασία, δηλαδή δημιουργείται επί τόπου όλο το έργο. Είναι οι ηθοποιοί εκεί, το έργο διαμορφώνεται ζωντανά, είσαι εκεί και το βλέπεις. Ο κινηματογράφος είναι λίγο πιο απόμακρος. Υπάρχει εικόνα και η μουσική γράφεται πάνω σ' αυτήν. Βέβαια, σαν διαδικασία είναι το ίδιο όμορφη και ενδιαφέρουσα για μένα.
ΓΜ: Υποθέτουμε ότι ο γιος μου κάνει μαθήματα κιθάρας και βλέπω ότι έχει έφεση σ' αυτό το όργανο και τη μουσική γενικότερα. Ήσουν καθηγητής στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου. Ποια θα ήταν η συμβουλή σου σε μένα; Τι σε είχαν συμβουλέψει οι γονείς σου όταν ήσουν μικρός;
ΜΠ: Κατ' αρχάς, εγώ είμαι αυτοδίδακτος. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι οι οποίοι δεν είχαν σχέση με τη μουσική και προσπαθούσαν να ζήσουν την οικογένεια τους. Ήταν μια κλασσική Ελληνική οικογένεια της Μεταπολίτευσης. Έτσι, για αυτούς υπήρχε μια ανησυχία πως θα μπορέσω να επιβιώσω με αυτό που ήθελα να κάνω. Ο πατέρας μου όταν κατάλαβε ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική, με παρότρυνε και μου έλεγε να κάνω σπουδές κλπ. Εγώ όμως ήμουν από τους φανατικούς, που δεν μπαίνουν σε Ωδεία. Εφηβεία. Βέβαια, αυτό το έκανα μεγάλος, γιατί το είχα ανάγκη. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένας κανόνας. Κάθε γονιός πρέπει να παρατηρεί το παιδί του και να ακούει τις ανάγκες του. Καμιά φορά με την πίεση που δέχεται ένα παιδί να μάθει κάτι, αυτό λειτουργεί αντίθετα. Κακά τα ψέματα, ένας κύκλος σπουδών απαιτεί μια τυπικότητα και σοβαρότητα, που δεν είναι ευχάριστη. Αυτό που προέχει λοιπόν είναι να διατηρηθεί η αγάπη για τη μουσική, που είναι το κυριότερο. Είναι τόσο μοναχικός αυτός ο δρόμος που για να τον επιλέξει κάποιος πρέπει να έχει αγάπη κι ενδιαφέρον.
ΓΜ: Αν ήσουν ο Υπουργός Πολιτισμού, θες να μας πεις ένα πράγμα που θα έκανες για να ενισχύσεις το Ελληνικό τραγούδι;
ΜΠ: Κατ' αρχάς, δεν υπάρχει περίπτωση να έχω ποτέ τέτοια θέση, γιατί δεν με ενδιαφέρει. Το Ελληνικό τραγούδι και η μουσική δε νομίζω ότι εξαρτώνται από κάποια μορφή εξουσίας. Δε νομίζω ότι μπορούν να επηρεάσουν αυτό που γίνεται στο Ελληνικό τραγούδι. Σαν δημιουργός επεμβαίνεις με τον τρόπο σου σ' αυτό που γίνεται στη χώρα. Δεν θα μας σώσει το Υπουργείο Πολιτισμού. Νομίζω ότι είναι κάτι το οποίο αφορά όλη την κοινωνία.
ΓΜ: Στη Θεσσαλονίκη "μεγάλωσαν" πολλά αξιόλογα συγκροτήματα και μουσικοί. Συνεχίζει να υπάρχει η "σκηνή της Θεσσαλονίκης"; Μπορείς να συγκρίνεις την εποχή της δεκαετίας του '80 και '90 με το σήμερα εκεί;
ΜΠ: Δεν μου αρέσει ο διαχωρισμός αυτός. Η Θεσσαλονίκη είναι πιο κοντά στους ρυθμούς της επαρχείας. Είναι μια "μεγάλη επαρχεία", οπότε έχει αυτή την ευκαιρία να συναντιούνται οι άνθρωποι μεταξύ τους. Την εποχή που το κάναμε εμείς, αυτό συνέβαινε πάρα πολύ. Τώρα πιστεύω ότι συμβαίνει πάλι, αλλά στις αντίστοιχες ηλικίες, στους 20-ρηδες κλπ. Απλά, εγώ δεν είμαι πια μέσα σ' αυτό και δεν το ζω με την ίδια ένταση που το ζούσα τότε. Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι. Βέβαια, δεν πιστεύω ότι υπάρχει η σκηνή της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας κλπ.
ΓΜ: Θεωρώ ότι ο Δημήτρης Μυστακίδης κι εσύ είστε οι καλύτεροι ίσως Έλληνες κιθαρίστες σήμερα. Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο συνεργασίας σας;
ΜΠ: Νομίζω ότι έχει τις ίδιες πιθανότητες, που έχει με έναν άλλο μουσικό. Δεν έχει γίνει κάποια προσέγγιση. Έτσι κι αλλιώς με τον Μήτσο βρισκόμαστε αρκετά. Νομίζω ότι αν είναι να γίνει, θα γίνει από μόνο του.
ΓΜ: Πέρα από την προσωπική σου πορεία, σου έχει λείψει η συμμετοχή σε μια μπάντα και το γράψιμο νέας μουσικής σε συνεργασία με άλλους καλούς μουσικούς;
ΜΠ: Όχι δεν μου έχει λείψει, γιατί το έζησα πολύ καλά και για αρκετά χρόνια. Αν δημιουργηθούν οι συνθήκες, ξέρω καλά πως να λειτουργήσω σε μια ομάδα για να βγει κάτι. Αυτό το πράγμα όμως δεν μπορεί να γίνει ακριβώς όπως ήταν παλιά, γιατί είναι άλλες οι ηλικίες κι έτσι δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει με τον ίδιο τρόπο. Με κάποιον άλλο τρόπο ίσως θα μπορούσε να συμβεί. Τώρα απολαμβάνω το ότι μπορώ να υλοποιήσω τις ιδέες μου και να τις κάνω πραγματικότητα.
ΓΜ: Ποια τα σχέδια σου και τι μας ετοιμάζεις στην εμφάνιση σου στο ΙΛΙΟΝ Plus στις 24 Μαρτίου;
ΜΠ: Στις 21 του μήνα, κάναμε κάτι μαζί με την Όλια Λαζαρίδου, η οποία απήγγειλε Αναγνωστάκη κι εγώ έπαιζα ζωντανά μουσική. Έχω ιδέες αλλά δεν υπάρχει κάτι ακόμη που να πάρει μια τελική μορφή. Δεν το πιέζω βέβαια. Στις 24 του μήνα θα παίξουμε κομμάτια κι από τις 3 προσωπικές δουλειές μου, ενορχηστρωμένα για αυτή την ορχήστρα με τα έγχορδα. Πιστεύω ότι θα είναι μια πολύ ωραία βραδιά. Το Δεκέμβριο που είχαμε ξαναπαίξει στο ΙΛΙΟΝ Plus ήταν πολύ όμορφα.
Σ' ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σου και καλή επιτυχία σήμερα!
Περισσότερα για τη σημερινή εμφάνιση του Μπάμπη Παπδόπουλου στο ΙΛΙΟΝ Plus εδώ.
Σχετικό θέμα