"Την σχέση μας με το ξένο, το “ άλλο”, το διαφορετικό πραγματεύεται η μουσική παράσταση passport, τη σχέση μας με τον ξένο μέσα μας, τους άλλους και την εξουσία, την εκάστοτε εξουσία είτε μέσα είτε έξω από την όποια πατρίδα..."
Γιάννης Κωσταρής
To Passport project, ένα έργο για την προσφυγιά και τα όρια της ανθρώπινης ελευθερίας, παρουσάζεται για τρίτη επιτυχημένη χρονιά και εμπλουτίζεται, φέτος, συναντώντας το φωτορεπόρτερ Δημήτρη Μπούρα και το οδοιπορικό του στη Μέση Ανατολή, που ξεκίνησε το 1991 με τη λήξη του πρώτου πολέμου στον Περσικό Κόλπο, συνεχίστηκε το 2003 στο Ιράκ (με τον δεύτερο πόλεμο) και το Αφγανιστάν και στη συνέχεια από το 2010 με την Αραβική Άνοιξη στην Βόρεια Αφρική και την περιοχή του Levant.
Τί είναι το Passport project;
Ο ίδιος σημειώνει: "Ποιες δυνάμεις οδηγούν στην φυγή πληθυσμούς και ποιες οι εναλλακτικές για όσους μένουν πίσω; Πως δημιουργείται το πεδίο που ευνοεί την εμπορία και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο; Εικόνες που επαναλαμβάνονται - που εμείς επιτρέπουμε να επαναλαμβάνονται. Για την ιστορία που επαναλαμβάνεται, για τον αγώνα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Για την πάλη μέσα στα ερείπια και την απόγνωση, που απλόχερα ο πόλεμος προσφέρει. Για το πως και που πρέπει να επέμβουμε για να πολεμήσουμε την εκμετάλλευση και εμπορία ανθρώπου από άνθρωπο...Μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε!"
Γιάννης Κωσταρής
To Passport project, ένα έργο για την προσφυγιά και τα όρια της ανθρώπινης ελευθερίας, παρουσάζεται για τρίτη επιτυχημένη χρονιά και εμπλουτίζεται, φέτος, συναντώντας το φωτορεπόρτερ Δημήτρη Μπούρα και το οδοιπορικό του στη Μέση Ανατολή, που ξεκίνησε το 1991 με τη λήξη του πρώτου πολέμου στον Περσικό Κόλπο, συνεχίστηκε το 2003 στο Ιράκ (με τον δεύτερο πόλεμο) και το Αφγανιστάν και στη συνέχεια από το 2010 με την Αραβική Άνοιξη στην Βόρεια Αφρική και την περιοχή του Levant.
Τί είναι το Passport project;
Το Passport project, απότελεί ένα ιδιαίτερο θέαμα που ισορροπεί ανάμεσα στο θέατρο, την αφήγηση και τη μουσική. Μιλά για το ταξίδι του ενός - αλλά και όλων μας. Από τον Κούρδο και τον Αφρικανό, μέχρι τον Μικρασιάτη του '22 και τον Έλληνα που ξενιτεύεται πάλι σήμερα. Ο μετανάστης και το αναγκαστικά βίαιο ταξίδι του γίνονται η αφορμή για να παρακολουθήσουμε μέσα από το λόγο, τη σκηνική δράση και τη μουσική, τη διαδρομή και τα πάθη του ήρωα μέσα στον χώρο και τον χρόνο.
Μετά το τέλος της παράστασης, το λόγο θα πάρει ο γνωστός φωτορεπόρτερ Δημήτρης Μπούρας παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της επιτόπιας φωτογραφικής έρευνάς του με τίτλο Συρία / Ιράκ / 1991, 2003 – 2007, 2010 – 2015: Οι συνέπειες της απελπισίας και η χαρτογράφηση της ελπίδας
σε μία προσπάθεια να εξηγήσει το «γιατί» και το «πώς» και να δώσει
απαντήσεις για το «τι μέλλει γενέσθαι», χρησιμοποιώντας πραγματικές
ιστορίες και γεγονότα.Ο ίδιος σημειώνει: "Ποιες δυνάμεις οδηγούν στην φυγή πληθυσμούς και ποιες οι εναλλακτικές για όσους μένουν πίσω; Πως δημιουργείται το πεδίο που ευνοεί την εμπορία και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο; Εικόνες που επαναλαμβάνονται - που εμείς επιτρέπουμε να επαναλαμβάνονται. Για την ιστορία που επαναλαμβάνεται, για τον αγώνα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Για την πάλη μέσα στα ερείπια και την απόγνωση, που απλόχερα ο πόλεμος προσφέρει. Για το πως και που πρέπει να επέμβουμε για να πολεμήσουμε την εκμετάλλευση και εμπορία ανθρώπου από άνθρωπο...Μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε!"
Τι έχουν να μας πουν οι ίδιοι οι συντελεστές της παράστασης;
Τι θέλετε να υπογραμμίσετε με αυτή τη δουλειά;
Βαλεντίνη Σιόβα (σκηνοθεσία):
"Σε έναν κόσμο κατακερματισμένο, με ιεραρχικό τρόπο σκέψης, με διαστρέβλωση των αξιών και τεράστια ανισότητα, οι ζωές μας δεν μας ανήκουν και είμαστε μονίμως υποχρεωμένες/οι να λογοδοτούμε σε ένα μηχανισμό που λειτουργεί υπέρ των ισχυρών. Η κατάσταση της μετανάστευσης και της προσφυγιάς -εκτός από την κυριολεξία- αφορά όλες και όλους εμάς που δεν αντέχουμε την υποθήκη των ζωών μέσα σε ανούσιες καθημερινότητες, σε σχέσεις εμπορευματοποιημένες, σε πάκα χαρτιών που από αυτά εξαρτάται η όποια «ιδιοκτησία» μας και «ασφάλεια» μας, εμάς που δεν ονειρευόμαστε μια «σύνταξη», αλλά ένα παρόν ζωντανό, ενεργό, δημιουργικό και υγιές. Τα σύνορα (όλων των ειδών) που έχουμε επινοήσει, μας καθιστούν ανελεύθερους. Ο νους και οι ψυχές μας όμως, δεν χωρούν σε αυτήν την κανονικότητα και ζητούν επιτακτικά να δραπετεύσουν από αυτήν χωρίς ένα ακόμη passport! Συνείδηση και Αγώνας, στο δικό μας passport συνιστούν τα συστατικά της ελευθερίας, για να μην είμαστε όλοι ξένοι… ούτε μέσα ούτε έξω από τις πατρίδες…"
Γιάννης Κωσταρής (τραγούδι, κείμενο, ερμηνεία):
"Τι είναι το ξένο;
Ξένος μπορείς να είσαι μες το ίδιο σου το σώμα άμα δεν μιλάς ειλικρινά με τον εαυτό σου. Ξένος μπορείς να είσαι σε μια κοινωνία άμα παρεκλίνειs από την όποια επιβεβλημένη κανονικότητα. Ξένος μπορείς να είσαι μες την ίδια σου την πατρίδα άμα δεν ακολουθείς την κατεστημένη λογική -κι άμα είσαι ξένος-πρόσφυγας-μετανάστης σε άλλη πατρίδα διπλά αποκλεισμένος, διπλά κυνηγημένος- Έτσι γεννιέται το τέρας του ρατσισμού..."
Γιατί πιστεύετε ότι ένα τόσο μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων εναντιώνεται στο θέμα των προσφύγων, αντί να συμπάσχει;
Βαλεντίνη Σιόβα:
"Υπάρχει πολύς θυμός… που δυστυχώς δεν στρέφεται εναντίων των καταπιεστών, αλλά εναντίων των πιο αδύνατων. Υπάρχει τεράστια αδυναμία να κατανοήσουμε ποια είναι η πηγή της δυστυχίας και της μιζέριας μας. Δυστυχώς, η προπαγάνδα που γίνεται μέσω της τηλεόρασης και του τύπου βοηθάει πολύ στη σύγχυση του κόσμου και την εναντίωσή τους κατά των προσφύγων."
Γιάννης Κωσταρής:
"Ο ρατσισμός προκύπτει από την αδυναμία κατανόησης τόσο του εαυτού όσο και την καταστολή που έχουν υποστεί οι άνθρωποι. Φοβούνται τόσο πολύ και τον ίδιο τον εαυτό τους… τις επιθυμίες τους… Εναντιώνονται απέναντι σε οτιδήποτε δεν τους είναι οικείο και δεν μπορούν να το ελέγξουν."
Passport Project
Τραγούδι - κείμενο- ερμηνεία: Γιάννης Κωσταρής
Ηλεκτρ. μπάσο, αναλογικά εφέ, loops, πιάνο: Απόστολος Καλτσάς
Σκηνοθεσία: Βαλεντίνη Σιόβα
Φιλική συμμετοχή (ηχογράφηση)-ney: Νίκος Παραουλάκης
Video παράστασης: Shoot The Band
Φωτογραφίες παράστασης: Πάνος Καραδήμας
Παραγωγή: Zp87
Παρασκευή 15 και Σάββατο 16 Απριλίου, στις 21:00
Είσοδος ελεύθερη:
Zp87 - Ζωοδόχου Πηγής 87, Νεάπολη- Εξάρχεια
Facebook: zita pi
Τι θέλετε να υπογραμμίσετε με αυτή τη δουλειά;
Βαλεντίνη Σιόβα (σκηνοθεσία):
"Σε έναν κόσμο κατακερματισμένο, με ιεραρχικό τρόπο σκέψης, με διαστρέβλωση των αξιών και τεράστια ανισότητα, οι ζωές μας δεν μας ανήκουν και είμαστε μονίμως υποχρεωμένες/οι να λογοδοτούμε σε ένα μηχανισμό που λειτουργεί υπέρ των ισχυρών. Η κατάσταση της μετανάστευσης και της προσφυγιάς -εκτός από την κυριολεξία- αφορά όλες και όλους εμάς που δεν αντέχουμε την υποθήκη των ζωών μέσα σε ανούσιες καθημερινότητες, σε σχέσεις εμπορευματοποιημένες, σε πάκα χαρτιών που από αυτά εξαρτάται η όποια «ιδιοκτησία» μας και «ασφάλεια» μας, εμάς που δεν ονειρευόμαστε μια «σύνταξη», αλλά ένα παρόν ζωντανό, ενεργό, δημιουργικό και υγιές. Τα σύνορα (όλων των ειδών) που έχουμε επινοήσει, μας καθιστούν ανελεύθερους. Ο νους και οι ψυχές μας όμως, δεν χωρούν σε αυτήν την κανονικότητα και ζητούν επιτακτικά να δραπετεύσουν από αυτήν χωρίς ένα ακόμη passport! Συνείδηση και Αγώνας, στο δικό μας passport συνιστούν τα συστατικά της ελευθερίας, για να μην είμαστε όλοι ξένοι… ούτε μέσα ούτε έξω από τις πατρίδες…"
Γιάννης Κωσταρής (τραγούδι, κείμενο, ερμηνεία):
"Τι είναι το ξένο;
Ξένος μπορείς να είσαι μες το ίδιο σου το σώμα άμα δεν μιλάς ειλικρινά με τον εαυτό σου. Ξένος μπορείς να είσαι σε μια κοινωνία άμα παρεκλίνειs από την όποια επιβεβλημένη κανονικότητα. Ξένος μπορείς να είσαι μες την ίδια σου την πατρίδα άμα δεν ακολουθείς την κατεστημένη λογική -κι άμα είσαι ξένος-πρόσφυγας-μετανάστης σε άλλη πατρίδα διπλά αποκλεισμένος, διπλά κυνηγημένος- Έτσι γεννιέται το τέρας του ρατσισμού..."
Γιατί πιστεύετε ότι ένα τόσο μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων εναντιώνεται στο θέμα των προσφύγων, αντί να συμπάσχει;
Βαλεντίνη Σιόβα:
"Υπάρχει πολύς θυμός… που δυστυχώς δεν στρέφεται εναντίων των καταπιεστών, αλλά εναντίων των πιο αδύνατων. Υπάρχει τεράστια αδυναμία να κατανοήσουμε ποια είναι η πηγή της δυστυχίας και της μιζέριας μας. Δυστυχώς, η προπαγάνδα που γίνεται μέσω της τηλεόρασης και του τύπου βοηθάει πολύ στη σύγχυση του κόσμου και την εναντίωσή τους κατά των προσφύγων."
Γιάννης Κωσταρής:
"Ο ρατσισμός προκύπτει από την αδυναμία κατανόησης τόσο του εαυτού όσο και την καταστολή που έχουν υποστεί οι άνθρωποι. Φοβούνται τόσο πολύ και τον ίδιο τον εαυτό τους… τις επιθυμίες τους… Εναντιώνονται απέναντι σε οτιδήποτε δεν τους είναι οικείο και δεν μπορούν να το ελέγξουν."
Passport Project
Τραγούδι - κείμενο- ερμηνεία: Γιάννης Κωσταρής
Ηλεκτρ. μπάσο, αναλογικά εφέ, loops, πιάνο: Απόστολος Καλτσάς
Σκηνοθεσία: Βαλεντίνη Σιόβα
Φιλική συμμετοχή (ηχογράφηση)-ney: Νίκος Παραουλάκης
Video παράστασης: Shoot The Band
Φωτογραφίες παράστασης: Πάνος Καραδήμας
Παραγωγή: Zp87
Παρασκευή 15 και Σάββατο 16 Απριλίου, στις 21:00
Είσοδος ελεύθερη:
Zp87 - Ζωοδόχου Πηγής 87, Νεάπολη- Εξάρχεια
Facebook: zita pi