Τι θα ακούσεις:
experimental pop, synthpop, r&b, dance pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
VV Violence, It Means I Love You, Oh No
Βαθμολογία:
7/10
Το 2013 κυκλοφόρησε ένα πολύ όμορφο πρώτο album αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια για την experimental αισθητική που έδινε στα synthpop τραγούδια της. Η Jessy Lanza κλείνει την τρίτη δεκαετία της ζωής της και έχει καταφέρει να συμμετέχει σε πολύ αξιόλογα μουσικά projects, όπως των Grimes, Caribou και Junior Boys, με τον πήχη για την ίδια να ανεβαίνει συνεχώς. Η φετινή άνοιξη φέρνει τον δεύτερο δίσκο της Καναδής με σκοπό να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό οπαδό της πειραματικής, ηλεκτρονικής μουσικής. Το album τιτλοφορείται “Oh No”, περιλαμβάνει μια δεκάδα τραγούδια και, όπως θα καταλάβεις και εσύ ακούγοντάς το, περιλαμβάνει και την ξεχωριστή έμπνευση της συγκεκριμένης τραγουδοποιού.
Η Jessy Lanza ακούγεται επηρεασμένη από αρκετές και διαφορετικές εποχές. Το “New Ogi”, που ανοίγει το δίσκο, θυμίζει δεκαετία ’90 ενώ αμέσως μετά το “VV Violence” μάς μεταφέρει στα 80’s με τα φωνητικά να ταιριάζουν γάντι με εκείνη την εποχή. Ένα ομολογουμένως όμορφο κομμάτι που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανένα οπαδό της τότε pop μουσικής. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το “Never Enough” με τα synths να εξακολουθούν να θυμίζουν εκείνα τα χρόνια. Η επιτυχία, όμως, βρίσκεται στο γεγονός ότι η Lanza δεν ξεχνάει το «τώρα» και το συνδυάζει εξαιρετικά παρουσιάζοντας και στοιχεία r&b. Η μελαγχολία κάνει την εμφάνισή της στο “I Talk BB” δίνοντας όμως μαζί και με το “Going Somewhere” και ένα ρομαντισμό στο ήδη σκηνικό που έχει δημιουργηθεί. Στη συνέχεια, γίνεται στροφή προς πιο «σύγχρονες» εποχές με το experimental να καλπάζει στα “It Means I Love You” και “Vivica”. Το ομώνυμο κομμάτι ανήκει στις όμορφες στιγμές του δίσκου οι οποίες είναι ως επί το πλείστον εκείνες που γυρίζουν τα ρολόγια στις παλαιότερες δεκαετίες.
Το “Oh No” είναι ένα αρκετά όμορφο album. Από τη μία, υπάρχουν τα τραγούδια με το πιο χαμηλό τέμπο τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα σε κουράσουν. Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνα με τα γρήγορα και δυνατά beats να σε ενθουσιάζουν. Εκτός του ότι είναι ακουστικά ωραίο, αυτό που παρουσιάζει η Jessy Lanza είναι κάτι που δείχνει να το βγάζει αληθινά από μέσα της. Τα 40 λεπτά τα οποία θα περάσεις παρέα με τα κομμάτια της Καναδής θα τα απολαύσεις και ας μην ζητήσεις στο μέλλον να τα ακούσεις ξανά.
experimental pop, synthpop, r&b, dance pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
VV Violence, It Means I Love You, Oh No
Βαθμολογία:
7/10
Το 2013 κυκλοφόρησε ένα πολύ όμορφο πρώτο album αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια για την experimental αισθητική που έδινε στα synthpop τραγούδια της. Η Jessy Lanza κλείνει την τρίτη δεκαετία της ζωής της και έχει καταφέρει να συμμετέχει σε πολύ αξιόλογα μουσικά projects, όπως των Grimes, Caribou και Junior Boys, με τον πήχη για την ίδια να ανεβαίνει συνεχώς. Η φετινή άνοιξη φέρνει τον δεύτερο δίσκο της Καναδής με σκοπό να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό οπαδό της πειραματικής, ηλεκτρονικής μουσικής. Το album τιτλοφορείται “Oh No”, περιλαμβάνει μια δεκάδα τραγούδια και, όπως θα καταλάβεις και εσύ ακούγοντάς το, περιλαμβάνει και την ξεχωριστή έμπνευση της συγκεκριμένης τραγουδοποιού.
Η Jessy Lanza ακούγεται επηρεασμένη από αρκετές και διαφορετικές εποχές. Το “New Ogi”, που ανοίγει το δίσκο, θυμίζει δεκαετία ’90 ενώ αμέσως μετά το “VV Violence” μάς μεταφέρει στα 80’s με τα φωνητικά να ταιριάζουν γάντι με εκείνη την εποχή. Ένα ομολογουμένως όμορφο κομμάτι που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανένα οπαδό της τότε pop μουσικής. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το “Never Enough” με τα synths να εξακολουθούν να θυμίζουν εκείνα τα χρόνια. Η επιτυχία, όμως, βρίσκεται στο γεγονός ότι η Lanza δεν ξεχνάει το «τώρα» και το συνδυάζει εξαιρετικά παρουσιάζοντας και στοιχεία r&b. Η μελαγχολία κάνει την εμφάνισή της στο “I Talk BB” δίνοντας όμως μαζί και με το “Going Somewhere” και ένα ρομαντισμό στο ήδη σκηνικό που έχει δημιουργηθεί. Στη συνέχεια, γίνεται στροφή προς πιο «σύγχρονες» εποχές με το experimental να καλπάζει στα “It Means I Love You” και “Vivica”. Το ομώνυμο κομμάτι ανήκει στις όμορφες στιγμές του δίσκου οι οποίες είναι ως επί το πλείστον εκείνες που γυρίζουν τα ρολόγια στις παλαιότερες δεκαετίες.
Το “Oh No” είναι ένα αρκετά όμορφο album. Από τη μία, υπάρχουν τα τραγούδια με το πιο χαμηλό τέμπο τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα σε κουράσουν. Από την άλλη, υπάρχουν και εκείνα με τα γρήγορα και δυνατά beats να σε ενθουσιάζουν. Εκτός του ότι είναι ακουστικά ωραίο, αυτό που παρουσιάζει η Jessy Lanza είναι κάτι που δείχνει να το βγάζει αληθινά από μέσα της. Τα 40 λεπτά τα οποία θα περάσεις παρέα με τα κομμάτια της Καναδής θα τα απολαύσεις και ας μην ζητήσεις στο μέλλον να τα ακούσεις ξανά.
Σχετικό θέμα