"Στην πλατεία μιας πόλης, ενας στρατιώτης βλέπει τον θάνατο να του γνέφει και φοβάται. Πάει στον βασιλέα και του λέει : ο θάνατος μου έγνεψε, φεύγω όσο γίνεται μακρύτερα, φεύγω προς τη Σαμαρκάνδη. Ο βασιλέας προσκαλεί το θάνατο για να τον ρωτήσει γιατί τρόμαξε τον πολέμαρχό του. Και ο Θάνατος του λέει: Παρεξήγηση. Δε θέλησα να τον τρομάξω. Ήθελα μόνο να του θυμίσω πως έχουμε απόψε ραντεβού στη Σαμαρκάνδη."
Η ομάδα "Κι όμΩς Κινείται" παρουσίασε από τις 9 Μαΐου έως και τη Δευτέρα 6 Ιουνίου στη σκηνή Φρυνίχου του Θεάτρου Καρόλου Κουν την παράσταση "Noir", μία performance που κινήθηκε στη λογική των φιλμ νουάρ (στυλ αστυνομικών ταινιών πού άνθισε στο Hollywood από τις αρχές της δεκαετίας του '40 έως τα τέλη της δεκαετίας του '50) αφηγούμενη μία υπόθεση που μοιράστηκε σε 14 επί μέρους σκηνές. Εντός 90 λεπτών οι συντελεστές προσπάθησαν να μας παρουσιάσουν δύο αναπάντεχους θανάτους που προκλήθηκαν από μία σειρά κωμικοτραγικών καταστάσεων.
Η συγκεκριμένη ομάδα συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τον χορό με το τσίρκο και την performance, ενώ η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν παράστασή δική της αλλά ούτε και κάτι αντίστοιχο. Οι performers καθ'όλη τη διάρκεια της παράστασης κινήθηκαν σαν ένα σώμα. Δυναμισμός, συγχρονισμός, ευρηματικότητα και ακροβατικά που κόβουν την ανάσα είναι τα βασικά σημεία της παράστασής τους. Οι χορογραφίες ήταν πολύ υψηλού επιπέδου -διεθνών προδιαγραφών θα λέγαμε- και όσο περνούσε η ώρα γίνονταν όλο και δυσκολότερες και πιο εντυπωσιακές, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως εκτελέστηκαν ακούραστα από τους συντελεστές που δεν έκαναν διάλειμμα ούτε για λίγο. Σε κάποιες στιγμές, μάλιστα, νιώσαμε τόσο έντονα την κίνησή τους ενώ με καρφωμένα τα μάτια μας παρακολουθούσαμε τους χορευτές στο ταβάνι της σκηνής Φρυνίχου.
Η χορευτική-ακροβατική πλευρά της παράστασης λοιπόν μας άρεσε πολύ. Παράλληλα, υπήρχε live ορχήστρα που "έντυνε" το θέαμα εναλλάσσοντας τη διάθεση και τα συναισθήματα κατά τις 14 σκηνές. Ωστόσο, ο ήχος δυστυχώς δεν ακουγόταν καλά, ίσως γιατί οι μουσικοί βρίσκονταν τοποθετημένοι στο βάθος, πίσω από τη σκηνή.
Τέλος, πέρα από τα χορευτικά acts, η υπόθεση και τα νοήματα της παράστασης προωθήθηκαν και μέσα από τα λόγια που ακούστηκαν τόσο από τους χορευτές όσο και από τους μουσικούς. Μέσα από τις φράσεις αυτές συμπυκνώθηκαν νοήματα που αφορούν την εξέλιξη της κοινωνίας από τα πιο ρομαντικά στα σκληρά και χωρίς τακτ χρόνια του σήμερα, την αλλοτρίωση του ανθρώπου, τον ανταγωνισμό ή τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας και με εμάς τους ίδιους. Οι φράσεις αυτές -αν και πέρα για πέρα αληθινές- ήταν τόσο πυκνές που δεν επέτρεπαν στο κοινό να τις επεξεργαστεί και να εστιάσει όσο θα έπρεπε, μια και την ίδια στιγμή έβλεπε εντυπωσιακά χορευτικά και ακροβατικά και άκουγε και τη μουσική. Αυτή η διαδικασία κούρασε και περιέπλεξε κάπως το θέαμα. Εν ολίγοις, θεωρώ πως το κοινό έπρεπε να είναι αρκετά εξοικειωμένο με κάτι τέτοιο για να μπορέσει να παρακολουθήσει την παράστασή στο σύνολό της...
Η "Κι όμΩς Κινείται" είναι αναμφίβολα μία πολύ αξιόλογη ομάδα καλλιτεχνών (διαβάστε περισσότερα γι'αυτήν εδώ). Όσο για το "Noir", υπήρξε ένα θέαμα διαφορετικό από τα συνηθισμένα, που με μερικές παραπάνω πινελιές θα ήταν -κατά την ταπεινή μου γνώμη- ακόμη καλύτερο.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία: κι όμως κινείται
Κίνηση: κι όμως κινείται σε συνεργασία με τους χορευτές
Μουσική: Αντωνίου Κλέων, Ρέλλος Θοδωρής (mode plagal) / la μπάντα de la nada
Φως: Camilo Bentancor
Σκηνικός χώρος: κι όμως κινείται
Ερμηνεία: Bentancor Camilo, Καραχανίδης Τασος, Λινάρδου Αντιγόνη, Μαλκότσης Ερμής, Παρασκευοπούλου Ιωάννα, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Αμέντας Γιώργος, Αντωνίου Κλέων, Ρελλος Θοδωρης
Διάρκεια Παράστασης: 90 λεπτά