Το 1ο Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας έριξε αυλαία την Τετάρτη έπειτα από επτά ημέρες και μετά την προβολή για πρώτη φορά στην Ελλάδα δεκατεσσάρων ταινιών παραγωγής 2014, 2015 από Αργεντινή, Εκουαδόρ, Ισπανία, Κολομβία, Κούβα, Μεξικό, Ουρουγουάη, Περού και Χιλή (δείτε αναλυτικά τις ταινίες που προβλήθηκαν εδώ).
Το Φεστιβάλ είχε διαφημιστεί καλά κυρίως μέσω facebook, ωστόσο μόνο η διαφήμιση δεν θα ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την επιτυχία του. Η διοργάνωση θεωρείται, λοιπόν, επιτυχημένη λόγω της προσέλευσης του κοινού που ήταν μεγάλη κάθε μέρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και λόγω του ότι οι περισσότεροι παρακολούθησαν παραπάνω από μία ταινία. Η πλειοψηφία των ταινιών, που κάλυψε αρκετά κινηματογραφικά ήδη, έδειξε να αρέσει ιδιαίτερα. Αυτό σημαίνει πως το αθηναϊκό κοινό αντέδρασε στο ερέθισμα και φαίνεται πως επιθυμεί να έρχεται συχνότερα σε επαφή με τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και δη με τον ισπανόφωνο, που δεν περιλαμβάνει μόνο τις κατά τα άλλα υπέροχες ισπανικές ταινίες του Pedro Almodovar. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, το Φεστιβάλ έθεσε γερές βάσεις για να συνεχιστεί και του χρόνου, ίσως και σε μεγαλύτερο χώρο. Η διοργανώτρια εταιρία MoovieReel ήταν όλες τις ημέρες σε ετοιμότητα, ενώ δεν υπήρξαν πολλά προβλήματα πέρα από το ότι η Ταινιοθήκη δεν διευκόλυνε στο θέμα της ηλεκτρονικής κράτησης εισιτηρίων και του χαλασμένου ανελκυστήρα. Με λίγα λόγια, ήταν ένα Φεστιβάλ που μας κράτησε το ενδιαφέρον και το απολαύσαμε. ¡Hasta el próximo añο!
Το Φεστιβάλ είχε διαφημιστεί καλά κυρίως μέσω facebook, ωστόσο μόνο η διαφήμιση δεν θα ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την επιτυχία του. Η διοργάνωση θεωρείται, λοιπόν, επιτυχημένη λόγω της προσέλευσης του κοινού που ήταν μεγάλη κάθε μέρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος και λόγω του ότι οι περισσότεροι παρακολούθησαν παραπάνω από μία ταινία. Η πλειοψηφία των ταινιών, που κάλυψε αρκετά κινηματογραφικά ήδη, έδειξε να αρέσει ιδιαίτερα. Αυτό σημαίνει πως το αθηναϊκό κοινό αντέδρασε στο ερέθισμα και φαίνεται πως επιθυμεί να έρχεται συχνότερα σε επαφή με τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και δη με τον ισπανόφωνο, που δεν περιλαμβάνει μόνο τις κατά τα άλλα υπέροχες ισπανικές ταινίες του Pedro Almodovar. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, το Φεστιβάλ έθεσε γερές βάσεις για να συνεχιστεί και του χρόνου, ίσως και σε μεγαλύτερο χώρο. Η διοργανώτρια εταιρία MoovieReel ήταν όλες τις ημέρες σε ετοιμότητα, ενώ δεν υπήρξαν πολλά προβλήματα πέρα από το ότι η Ταινιοθήκη δεν διευκόλυνε στο θέμα της ηλεκτρονικής κράτησης εισιτηρίων και του χαλασμένου ανελκυστήρα. Με λίγα λόγια, ήταν ένα Φεστιβάλ που μας κράτησε το ενδιαφέρον και το απολαύσαμε. ¡Hasta el próximo añο!
Επίσημη ταινία λήξης του Φεστιβάλ ήταν το "El Clan" (Η φαμίλια) του υποψήφιου για Χρυσό Φοίνικα Pablo Trapero, μία αργεντίνικη παραγωγή του 2015 που βασίζεται στην αληθινή ιστορία της οικογένειας Puccio που είχε συγκλονίσει την Αργεντινή στα μέσα της δεκαετίας του '80. Η ταινία βραβεύτηκε και προτάθηκε πολλάκις για βραβεία σε διοργανώσεις της Αργεντινής αλλά και στα βραβεία Goya, το Φεστιβάλ Βενετίας και το Φεστιβάλ του Τορόντο. Πρωταγωνιστής της ένας πολύ καλός Αργεντινός ηθοποιός, ο Guillermo Francella, γνωστός σε εμάς μέσω του ρόλου του στην ταινία "El secreto de sus ojos" (Το μυστικό στα μάτια τους).
Η ταινία κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 16 Ιουνίου από την Spentzos Film.
Η υπόθεση της ταινίας:
Η οικογένεια Puccio είναι μία πολυμελής ευυπόληπτη οικογένεια από το Σαν Ισίντρο. Pater familias είναι ο Arquímedes, αποθηκάριος εμπορίου και συνταξιούχος στρατιωτικός, που λατρεύει την σύζυγό του και εκπαιδευτικό στο επάγγελμα, Epifanía, και τα πέντε αξιολάτρευτα παιδιά του. Κάθε ένα από αυτά είναι έξυπνο με αγάπη για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας με τον μεγαλύτερο γιο, Alejandro, να ξεχωρίζει καθώς είναι το αστέρι της λέσχης ράγκπι CASI. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, όμως, γιατί ο Arquímedes Puccio είναι στην πραγματικότητα ο επικεφαλής μιας συμμορίας που οργανώνει απαγωγές πλούσιων θυμάτων, τα οποία φυλακίζει... μέσα στο ίδιο του το σπίτι με την συνεργασία και ανοχή όλης της οικογένειας. Ο Alejandro, σίγουρος ότι η φήμη του δεν θα κινήσει υποψίες, θα αρχίσει τότε να "ψαρεύει" για τον πατέρα του θύματα από τον κοινωνικό του κύκλο. Κι όλα αυτά, με τη στήριξη του κράτους!
Δείτε το trailer της ταινίας (ελληνικοί υπότιτλοι):
Η ιστορία λαμβάνει χώρα λίγα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας του Rafael Videla στην Αργεντινή, περί το 1981, την ώρα που η χώρα ξαναχτιζόταν. Οι σκοτεινές ημέρες του παρελθόντος, ωστόσο, δεν έχουν παρέλθει ολοκληρωτικά, μια και μερικοί εναπομείναντες στρατιωτικοί θα επιδοθούν στο έγκλημα με τη δικαιολογία ότι οι Αργεντίνιοι κρατούντες πούλησαν τη χώρα.
Το "El Clan" είναι άλλη μία απόδειξη πως μία μη χολυγουντιανή ταινία, αργεντίνικη εν προκειμένω, μπορεί να είναι εξαιρετικά υψηλού επιπέδου και μπορεί να στέκεται επάξια στα πόδια της στον χώρο του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ταυτόχρονα, είναι ένα θρίλερ που μας υπενθυμίζει πως τα σενάρια της ζωής ξεπερνούν σε φαντασία και φρίκη ακόμη και τα πιο τραβηγμένα σενάρια του σινεμά. O Pablo Trapero δείχνει μέσα από αυτή την ταινία ξανά πόσο ικανός σκηνοθέτης είναι. Η ταινία δεν κουράζει ούτε μισό λεπτό και μετά την πρώτη προβολή άνετα θέλει κανείς να την ξαναδεί. Γρήγορη, μυστηριώδης, με την πλοκή να εξελίσσεται ισορροπημένα χωρίς να προδίδεται εύκολα η συνέχεια και που όσο πλησιάζει προς το τέλος γίνεται όλο και πιο αγωνιώδης αλλά και σοκαριστική. Ένα από τα μεγάλα ατού της ταινίας, τα εύσημα για το οποίο πρέπει να δοθούν αρχικά στον σκηνοθέτη, είναι η σκοτεινή ατμόσφαιρά της που συνδυάζεται άψογα με τη μουσική. Η 80s εποχή αποτυπώνεται στη μεγάλη οθόνη μέσα από τα κοστούμια, τα χτενίσματα, τα παπούτσια, τον αέρα των ηρώων αλλά και το soundtrack που περιλαμβάνει καλλιτέχνες σήμα κατατεθέν της δεκαετίας όπως οι The Kinks και Credence Clearwater Revival καθώς και αργεντίνικο ροκ της εποχής.
Το καστ της ταινίας ήταν και αυτό πολύ ορθά επιλεγμένο. Ο Arquímedes Puccio, είναι ένας αδίστακτος εγκληματίας, ένας ευφυέστατος απατεώνας, που άρχει και χειραγωγεί με τεράστια δεξιοτεχνία την οικογένειά του και τους γύρω του. Ο ιδιαίτερα αγαπητός στην Αργεντινή κωμικός ηθοποιός Guillermo Franchella υποδύθηκε καθηλωτικά αυτόν τον δραματικό ρόλο. Οι κινήσεις του σώματός του, οι εκφράσεις του προσώπου του και ιδίως το διαστροφικό γαλάζιο βλέμμα του πείθουν τον θεατή χωρίς καν να χρειαστεί να μιλήσει. Ερμήνευσε τη φιγούρα του ήρωά του με τέτοια δύναμη που πράγματι έδωσε την αίσθηση πως μπορεί να πείσει τον καθένα για το οτιδήποτε. Όσο για τον νεαρό Peter Lanzani (τον είχαμε γνωρίσει σε εφηβικές σειρές που παίχτηκαν και στη χώρα μας), στον ρόλο του μεγάλου γιου του, έδειξε πως έχει το ταλέντο να σταθεί επάξια δίπλα του και αυτό φάνηκε στη χημεία των δύο. Ο Alejandro ήταν ο μόνος ήρωας που είχε συνείδηση της πραγματικότητας και έδειχνε να αντιλαμβάνεται, όμως δεν μπόρεσε ούτε αυτός να "ξεφύγει" από τις φτερούγες του μπαμπά του...
Συστήνουμε τη "Φαμίλια" ανεπιφύλακτα. Είναι μια ταινία που μόλις τη δεις, θα την σκέφτεσαι για μέρες...