Λιτό και ... περιεκτικό το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου για τον Αύγουστο του 2016. Ο μήνας ξεκινάει με το κονσέρτο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, η οποία υποδέχεται τους Bλαντιμίρ και Nτμίτρι Ασκενάζυ κλείνοντας τον κύκλο των μουσικών δρώμενων για αυτή τη χρονιά.
Στη συνέχεια, οι θεατρικές παραγωγές ολοκληρώνονται για φέτος με δύο αρχαίες κωμωδίες που θα λάβουν χώρα στην Επίδαυρο. Πρόκειται για τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού και για τους Όρνιθες, επίσης έργο του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου.
Παρόλο που τους δύο προηγούμενους μήνες είχαμε πιο γεμάτο πρόγραμμα με εικαστικά και χορευτικές παραστάσεις, τον Αύγουστο θα αρκεστούμε σε αυτές τις τρεις μόνο παραγωγές και αυτό γιατί είναι ο μήνας που σιγά σιγά θα κλείσει το, επεισοδιακό για φέτος, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου.
Ευχόμαστε τη συνέχεια του εν λόγω φεστιβάλ και του χρόνου, με πλουσιότερο ρεπερτόριο και εξίσου αξιόλογες παρουσιάσεις.
Πιο αναλυτικά:
Bλαντιμίρ Ασκενάζυ-Nτμίτρι Ασκενάζυ
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
1 Αυγούστου 2016 στις 21:00
Για την τρίτη και τελευταία φετινή της εμφάνιση στο Ηρώδειο, η ΚΟΑ υποδέχεται ένα ακόμα πρωταγωνιστικό «ντουέτο» με το ίδιο διάσημο επίθετο: Ασκενάζυ. Από τους διάσημους και διεθνώς κορυφαίους μαέστρους, ο Βλαντιμίρ Ασκενάζυ διευθύνει την Ορχήστρα στην Εισαγωγή «Προμηθέας» του Μπετόβεν, στην Τέταρτη συμφωνία του Τσαϊκόφσκι και στο Κοντσέρτο για κλαρινέτο του Μότσαρτ. Σολίστ στο τελευταίο, ο γιος του, διακεκριμένος κλαρινετίστας Ντμίτρι Ασκενάζυ.
Εθνικό Θέατρο-Μιχαήλ Μαρμαρινός
Λυσιστράτη, του Αριστοφάνη
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
5-6 Αυγούστου 2016 στις 21:00
Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός συναντάται για πρώτη φορά με τον μεγάλο κωμικό ποιητή, σκηνοθετώντας το πιο αντιπολεμικό έργο του, τη Λυσιστράτη, με ένα σύνολο έξοχων ηθοποιών. Η παράσταση ανεβαίνει σε νέα μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη, ενώ τον κεντρικό ρόλο ερμηνεύει η Λένα Κιτσοπούλου.
Ενώ ο πελοποννησιακός πόλεμος μαίνεται, κρατώντας τους άντρες μακριά από τα σπίτια τους, η Λυσιστράτη πείθει τις γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης να κάνουν αποχή από τα «συζυγικά τους καθήκοντα», με στόχο την κατάπαυση των εχθροπραξιών μεταξύ των δύο πόλεων. Ταυτόχρονα, οι γυναίκες προχωρούν σε κατάληψη του ταμείου δημοσίων πόρων, από τους οποίους χρηματοδοτούνται οι πολεμικές επιχειρήσεις. Η δράση των γυναικών έχει άμεσα αποτελέσματα, και το στρατόπεδο των ανδρών αντιδρά με όλους τους δυνατούς τρόπους. Μετά από υπαναχωρήσεις, διαπληκτισμούς και διαπραγματεύσεις, η ειρήνη επιτυγχάνεται και το γεγονός γιορτάζεται με ένα βακχικό γλέντι.
Νίκος Καραθάνος
Όρνιθες του Αριστοφάνη
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
19-20 Αυγούστου 2016 στις 21:00
Ποῦ θὰ ἤθελες νὰ ζήσεις;
Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ θέλεις;
Τί θέλεις;
Η ομάδα των καλλιτεχνών στέλνει τα συλλυπητήριά της στο φόβο, ορμώντας με αγάπη στα λόγια ενός ποιητή που «δεν ντρέπεται για τίποτα».
Η παράσταση θα παρουσιαστεί με αγγλικούς υπέρτιτλους
Έχετε παρατηρήσει πως, όταν σβήνουν τα φώτα στην Επίδαυρο, ακούγονται τα βήματα των ηθοποιών που πλησιάζουν την ορχήστρα και, κάπου στο βάθος, ο ήχος ενός γκιώνη; Αυτή τη φορά, θα ακούσετε και έναν τσαλαπετεινό, μια αηδόνα, έναν κούκο, ένα γεράκι, μια καρδερίνα, έναν ερωδιό… γιατί έρχονται οι Όρνιθες! Αποκλειστικά στην Επίδαυρο.
Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση «πετάει» για πρώτη φορά στην Επίδαυρο με τα πιο κωμικά πουλιά του Αριστοφάνη, τους Όρνιθες (414 π.Χ.), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου. Οι Όρνιθες είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει, να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο, να έρθει σε επαφή με την αληθινή του επιθυμία. Ο Νίκος Καραθάνος, μετά τη συγκλονιστική Γκόλφω του, επιστρέφει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, με ένα σπουδαίο θίασο και μια παράσταση-γιορτή των αισθήσεων, ριζωμένη στην αξεπέραστη ποιητική δύναμη της καταπληκτικής αυτής κωμωδίας.
Το έργο αφηγείται την ιστορία δύο φίλων, του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη, που εγκαταλείπουν την πόλη τους, την Αθήνα, για να αναζητήσουν μια νέα πολιτεία «μαλακιά και παχουλή σαν πουπουλένιο στρώμα ή σαν την κοιλίτσα του μωρού». Και τη βρίσκουν στη χώρα των πουλιών, που την ονομάζουν «Νεφελοκοκκυγία». Τα πουλιά δέχονται τους δύο ξένους, τους δίνουν φτερά και όλοι μαζί ρίχνονται με ενθουσιασμό στην ανοικοδόμηση ενός τείχους στους αιθέρες, που αποκόπτει την επικοινωνία ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Η ευδαιμονία της νέας πολιτείας στηρίζεται σε αυτή την πρωτόγνωρη ιδέα. Φαντασία και πραγματικότητα, άνθρωποι, θεοί και ζώα μπλέκονται μοναδικά σε έναν κόσμο που έχει τη σοβαρότητα του παιχνιδιού, τη ρευστότητα του ονείρου και τη γλυκιά μελαγχολία της ζωής. Μια παράσταση που δοκιμάζει να δει τον Αριστοφάνη με καθαρό βλέμμα, με στόχο να ακουστεί και να αγαπηθεί από την αρχή ο λόγος του κορυφαίου Αττικού κωμωδού. Ένας θίασος «που θέλει να πετάξει πέφτοντας», που αναζητά, τολμά και αναμετριέται με «μια ευτυχία άπιαστη, τόσο μεγάλη που δεν μπορείς να την πεις και δεν μπορείς να την πιστέψεις».
Περισσότερες πληροφορίες
Ο Αριστοφάνης έλαβε το δεύτερο βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια του 414 π.Χ. με τους Όρνιθες, που θεωρείται από κορυφαίους μελετητές το καλύτερο από τα σωζόμενα έργα του. Το έργο είναι γραμμένο σε μια εποχή όπου η ειρήνη δοκιμαζόταν σκληρά (Νικίειος ειρήνη), ενώ η επιχείρηση στη Σικελία ήταν σε εξέλιξη και την πολιτική κατάσταση της Αθήνας διαχειρίζονταν ακατάλληλα πρόσωπα.
Ο Αριστοφάνης (περ. 445-385 π.Χ.) είναι ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της αρχαίας κωμωδίας. Σώζονται ακέραια 11 έργα του: Αχαρνείς (425), Ιππείς (424), Νεφέλες (423), Σφήκες (422), Ειρήνη (421), Όρνιθες (414), Λυσιστράτη (411), Θεσμοφοριάζουσες (411), Βάτραχοι (405), Εκκλησιάζουσες (392), Πλούτος (388). Στις κωμωδίες του, η δράση εστιάζει συχνά στη φυγή ενός προσώπου από έναν τόπο γεμάτο σκοπιμότητες, φτώχεια, πόλεμο και μεγάλα λόγια προς χώρους φανταστικούς, όπου επιχειρεί να κάνει πραγματικότητά το όνειρό του.
Οι Όρνιθες είναι η πρώτη παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2016. Ο Νίκος Καραθάνος και η υπέροχη ομάδα του συνεργάζονται ξανά με τη Στέγη, μετά το Βυσσινόκηπο, μια παράσταση που ξάφνιασε και συζητήθηκε όσο λίγες, ανοίγοντας έναν πολύτιμο διάλογο για τη σκηνική ερμηνεία του τσεχοφικού έργου.
Σημείο αναφοράς στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής σκηνής είναι το θρυλικό ανέβασμα των Ορνίθων από τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και χορογραφίες της Ραλλούς Μάνου. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά το 1959, μετά την πρεμιέρα της απαγορεύτηκαν οι επόμενες παραστάσεις με εντολή του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Τσάτσου και ανέβηκε ξανά το 1960 στην οριστική της μορφή. Ήταν η πρώτη παράσταση με την οποία ταξίδεψε στο εξωτερικό το Θέατρο Τέχνης, που απέσπασε μάλιστα το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ των Εθνών του 1962, στο Παρίσι.
«Ο Αριστοφάνης μας φέρνει πιο κοντά στον άνθρωπο από ό,τι οποιαδήποτε άλλη μορφή έντεχνου λόγου. Αν με την τραγωδία γνωρίζουμε την ποιότητα και το περιεχόμενο των ιδεών που θεμελίωσαν τον κλασικό αιώνα, με την κωμωδία πλησιάζουμε στο είδος του ανθρώπου που μπόρεσε να τις συλλάβει και να τις πραγματοποιήσει.» – Νίκος Χουρμουζιάδης
«Οι Όρνιθες είναι ίσως το πρώτο έργο λογοτεχνικής ουτοπίας που έχουμε.» – Στάθης Δρομάζος
«Η κωμωδία είναι συχνά ο λυγμός του συγγραφέα που ξέρει ότι δεν μπορεί ή δεν του επιτρέπεται να γράψει τραγωδία.» – Παύλος Μάτεσις
Στη συνέχεια, οι θεατρικές παραγωγές ολοκληρώνονται για φέτος με δύο αρχαίες κωμωδίες που θα λάβουν χώρα στην Επίδαυρο. Πρόκειται για τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού και για τους Όρνιθες, επίσης έργο του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου.
Παρόλο που τους δύο προηγούμενους μήνες είχαμε πιο γεμάτο πρόγραμμα με εικαστικά και χορευτικές παραστάσεις, τον Αύγουστο θα αρκεστούμε σε αυτές τις τρεις μόνο παραγωγές και αυτό γιατί είναι ο μήνας που σιγά σιγά θα κλείσει το, επεισοδιακό για φέτος, Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου.
Ευχόμαστε τη συνέχεια του εν λόγω φεστιβάλ και του χρόνου, με πλουσιότερο ρεπερτόριο και εξίσου αξιόλογες παρουσιάσεις.
Πιο αναλυτικά:
Bλαντιμίρ Ασκενάζυ-Nτμίτρι Ασκενάζυ
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
1 Αυγούστου 2016 στις 21:00
Για την τρίτη και τελευταία φετινή της εμφάνιση στο Ηρώδειο, η ΚΟΑ υποδέχεται ένα ακόμα πρωταγωνιστικό «ντουέτο» με το ίδιο διάσημο επίθετο: Ασκενάζυ. Από τους διάσημους και διεθνώς κορυφαίους μαέστρους, ο Βλαντιμίρ Ασκενάζυ διευθύνει την Ορχήστρα στην Εισαγωγή «Προμηθέας» του Μπετόβεν, στην Τέταρτη συμφωνία του Τσαϊκόφσκι και στο Κοντσέρτο για κλαρινέτο του Μότσαρτ. Σολίστ στο τελευταίο, ο γιος του, διακεκριμένος κλαρινετίστας Ντμίτρι Ασκενάζυ.
Εθνικό Θέατρο-Μιχαήλ Μαρμαρινός
Λυσιστράτη, του Αριστοφάνη
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
5-6 Αυγούστου 2016 στις 21:00
Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός συναντάται για πρώτη φορά με τον μεγάλο κωμικό ποιητή, σκηνοθετώντας το πιο αντιπολεμικό έργο του, τη Λυσιστράτη, με ένα σύνολο έξοχων ηθοποιών. Η παράσταση ανεβαίνει σε νέα μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη, ενώ τον κεντρικό ρόλο ερμηνεύει η Λένα Κιτσοπούλου.
Ενώ ο πελοποννησιακός πόλεμος μαίνεται, κρατώντας τους άντρες μακριά από τα σπίτια τους, η Λυσιστράτη πείθει τις γυναίκες της Αθήνας και της Σπάρτης να κάνουν αποχή από τα «συζυγικά τους καθήκοντα», με στόχο την κατάπαυση των εχθροπραξιών μεταξύ των δύο πόλεων. Ταυτόχρονα, οι γυναίκες προχωρούν σε κατάληψη του ταμείου δημοσίων πόρων, από τους οποίους χρηματοδοτούνται οι πολεμικές επιχειρήσεις. Η δράση των γυναικών έχει άμεσα αποτελέσματα, και το στρατόπεδο των ανδρών αντιδρά με όλους τους δυνατούς τρόπους. Μετά από υπαναχωρήσεις, διαπληκτισμούς και διαπραγματεύσεις, η ειρήνη επιτυγχάνεται και το γεγονός γιορτάζεται με ένα βακχικό γλέντι.
Νίκος Καραθάνος
Όρνιθες του Αριστοφάνη
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
19-20 Αυγούστου 2016 στις 21:00
Ποῦ θὰ ἤθελες νὰ ζήσεις;
Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ θέλεις;
Τί θέλεις;
Η ομάδα των καλλιτεχνών στέλνει τα συλλυπητήριά της στο φόβο, ορμώντας με αγάπη στα λόγια ενός ποιητή που «δεν ντρέπεται για τίποτα».
Η παράσταση θα παρουσιαστεί με αγγλικούς υπέρτιτλους
Έχετε παρατηρήσει πως, όταν σβήνουν τα φώτα στην Επίδαυρο, ακούγονται τα βήματα των ηθοποιών που πλησιάζουν την ορχήστρα και, κάπου στο βάθος, ο ήχος ενός γκιώνη; Αυτή τη φορά, θα ακούσετε και έναν τσαλαπετεινό, μια αηδόνα, έναν κούκο, ένα γεράκι, μια καρδερίνα, έναν ερωδιό… γιατί έρχονται οι Όρνιθες! Αποκλειστικά στην Επίδαυρο.
Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση «πετάει» για πρώτη φορά στην Επίδαυρο με τα πιο κωμικά πουλιά του Αριστοφάνη, τους Όρνιθες (414 π.Χ.), στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου. Οι Όρνιθες είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει, να δημιουργήσει ένα νέο κόσμο, να έρθει σε επαφή με την αληθινή του επιθυμία. Ο Νίκος Καραθάνος, μετά τη συγκλονιστική Γκόλφω του, επιστρέφει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, με ένα σπουδαίο θίασο και μια παράσταση-γιορτή των αισθήσεων, ριζωμένη στην αξεπέραστη ποιητική δύναμη της καταπληκτικής αυτής κωμωδίας.
Το έργο αφηγείται την ιστορία δύο φίλων, του Πεισθέταιρου και του Ευελπίδη, που εγκαταλείπουν την πόλη τους, την Αθήνα, για να αναζητήσουν μια νέα πολιτεία «μαλακιά και παχουλή σαν πουπουλένιο στρώμα ή σαν την κοιλίτσα του μωρού». Και τη βρίσκουν στη χώρα των πουλιών, που την ονομάζουν «Νεφελοκοκκυγία». Τα πουλιά δέχονται τους δύο ξένους, τους δίνουν φτερά και όλοι μαζί ρίχνονται με ενθουσιασμό στην ανοικοδόμηση ενός τείχους στους αιθέρες, που αποκόπτει την επικοινωνία ανάμεσα στους θεούς και τους ανθρώπους. Η ευδαιμονία της νέας πολιτείας στηρίζεται σε αυτή την πρωτόγνωρη ιδέα. Φαντασία και πραγματικότητα, άνθρωποι, θεοί και ζώα μπλέκονται μοναδικά σε έναν κόσμο που έχει τη σοβαρότητα του παιχνιδιού, τη ρευστότητα του ονείρου και τη γλυκιά μελαγχολία της ζωής. Μια παράσταση που δοκιμάζει να δει τον Αριστοφάνη με καθαρό βλέμμα, με στόχο να ακουστεί και να αγαπηθεί από την αρχή ο λόγος του κορυφαίου Αττικού κωμωδού. Ένας θίασος «που θέλει να πετάξει πέφτοντας», που αναζητά, τολμά και αναμετριέται με «μια ευτυχία άπιαστη, τόσο μεγάλη που δεν μπορείς να την πεις και δεν μπορείς να την πιστέψεις».
Περισσότερες πληροφορίες
Ο Αριστοφάνης έλαβε το δεύτερο βραβείο στα Μεγάλα Διονύσια του 414 π.Χ. με τους Όρνιθες, που θεωρείται από κορυφαίους μελετητές το καλύτερο από τα σωζόμενα έργα του. Το έργο είναι γραμμένο σε μια εποχή όπου η ειρήνη δοκιμαζόταν σκληρά (Νικίειος ειρήνη), ενώ η επιχείρηση στη Σικελία ήταν σε εξέλιξη και την πολιτική κατάσταση της Αθήνας διαχειρίζονταν ακατάλληλα πρόσωπα.
Ο Αριστοφάνης (περ. 445-385 π.Χ.) είναι ο επιφανέστερος εκπρόσωπος της αρχαίας κωμωδίας. Σώζονται ακέραια 11 έργα του: Αχαρνείς (425), Ιππείς (424), Νεφέλες (423), Σφήκες (422), Ειρήνη (421), Όρνιθες (414), Λυσιστράτη (411), Θεσμοφοριάζουσες (411), Βάτραχοι (405), Εκκλησιάζουσες (392), Πλούτος (388). Στις κωμωδίες του, η δράση εστιάζει συχνά στη φυγή ενός προσώπου από έναν τόπο γεμάτο σκοπιμότητες, φτώχεια, πόλεμο και μεγάλα λόγια προς χώρους φανταστικούς, όπου επιχειρεί να κάνει πραγματικότητά το όνειρό του.
Οι Όρνιθες είναι η πρώτη παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2016. Ο Νίκος Καραθάνος και η υπέροχη ομάδα του συνεργάζονται ξανά με τη Στέγη, μετά το Βυσσινόκηπο, μια παράσταση που ξάφνιασε και συζητήθηκε όσο λίγες, ανοίγοντας έναν πολύτιμο διάλογο για τη σκηνική ερμηνεία του τσεχοφικού έργου.
Σημείο αναφοράς στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής σκηνής είναι το θρυλικό ανέβασμα των Ορνίθων από τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης, σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα, σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και χορογραφίες της Ραλλούς Μάνου. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά το 1959, μετά την πρεμιέρα της απαγορεύτηκαν οι επόμενες παραστάσεις με εντολή του Υπουργού Προεδρίας της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Τσάτσου και ανέβηκε ξανά το 1960 στην οριστική της μορφή. Ήταν η πρώτη παράσταση με την οποία ταξίδεψε στο εξωτερικό το Θέατρο Τέχνης, που απέσπασε μάλιστα το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ των Εθνών του 1962, στο Παρίσι.
«Ο Αριστοφάνης μας φέρνει πιο κοντά στον άνθρωπο από ό,τι οποιαδήποτε άλλη μορφή έντεχνου λόγου. Αν με την τραγωδία γνωρίζουμε την ποιότητα και το περιεχόμενο των ιδεών που θεμελίωσαν τον κλασικό αιώνα, με την κωμωδία πλησιάζουμε στο είδος του ανθρώπου που μπόρεσε να τις συλλάβει και να τις πραγματοποιήσει.» – Νίκος Χουρμουζιάδης
«Οι Όρνιθες είναι ίσως το πρώτο έργο λογοτεχνικής ουτοπίας που έχουμε.» – Στάθης Δρομάζος
«Η κωμωδία είναι συχνά ο λυγμός του συγγραφέα που ξέρει ότι δεν μπορεί ή δεν του επιτρέπεται να γράψει τραγωδία.» – Παύλος Μάτεσις