Στο πρώτο άρθρο της ανασκόπησης του εξαμήνου που πέρασε, παρουσιάσαμε τους δίσκους που οι συντάκτες μας ψήφισαν στις θέσεις 11 έως 30. Ποιοι δίσκοι τα κατάφεραν και μπήκαν στη δεκάδα; Ποιο δίσκο θεωρούν οι συντάκτες μας ότι είναι ο καλύτερος της χρονιάς - έστω μέχρι τα μισά της; Ποιος ήρθε δεύτερος με μικρή διαφορά; Ας δούμε το top ten ξεκινώντας από τη θέση 10:
10. M83 - Junk
Το 'Junk' είναι εκπληκτικός δίσκος για τον απλούστατο λόγο ότι από την πρώτη κιόλας ακρόαση θα σου αφήσει κομμάτια που θα ακούς ασταμάτητα. Τα έχει όλα. Χορό, κέφι, λύπη, χαλάρωμα καθώς το album μπορεί να σου ξυπνήσει έντονα συναισθήματα. Οι Μ83 είναι ένα μεγάλο συγκρότημα και το 'Junk' είναι μια φοβερή παραγωγή με πάθος και μαγεία.
-Θωμάς Τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
9. Charles Bradley - Changes
Το τρίτο album του σύγχρονου 67χρονου πλέον θρύλου της soul Charles Bradley πήρε το όνομά του από την εξαιρετική και ιδιαίτερα συναισθηματική ερμηνεία - διασκευή στο ομώνυμο τραγούδι των Black Sabbath που το έχει μεταμορφώσει και το έχει φέρει στα μέτρα του. Κορυφαίες στιγμές εκτός από αυτό, τα "Nobody but you" και "Good to be back at Home". Ολόκληρο το 'Changes' του τραγουδιστή που του έχει δοθεί και το προσωνύμιo Brooklyn’s Screaming Eagle of Soul στέκεται ισάξια δίπλα σε soul αριστουργήματα της Stax και της Atlantic από τα 60’s και τα 70’s. Ηθικοί αυτουργοί σχεδόν όλων των τραγουδιών του συνθετικά είναι οι Menahan Street Band.
-Λεωνίδας Καλμούκος
8. Iggy Pop - Post Pop Depression
Τα καλό με το συγκεκριμένο album είναι ότι, ενώ ένωσαν τις δυνάμεις τους διάφοροι εξαίσιοι μουσικοί, το τελικό αποτέλεσμα είναι τόσο Iggy Pop. Όλοι τους έχουν βάλει τόσο διακριτικά το χέρι τους στις συνθέσεις του 68χρονου, όσο χρειάζεται για να μην αλλοιωθεί η μουσική εικόνα που συνθέτει ο Pop. Το 'Post Pop Depression' είναι ένα πάρα πολύ ωραίος και χορταστικός δίσκος. Ο Iggy δήλωσε ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι και ο τελευταίος του. Αν συμβεί αυτό, τότε ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ό,τι πρέπει για να κλείσει την τρομερή και φοβερή καριέρα του.
-Θωμάς Τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
7. ANOHNI- Hopelessness
Το “Hopelessness” είναι ένα από τα ομορφότερα albums που θα ακούσεις φέτος μέχρι στιγμής. Και αυτό, διότι πολύ απλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Η Anohni γράφει και ερμηνεύει μέσα από την καρδιά της και αυτό έρχεται στα αυτιά σου με ένα μουσικό τρόπο που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο. Τα σπαρακτικά φωνητικά της Αγγλίδας δένουν τρομερά με τα σκοτεινά synths αλλά και τα ξεσηκωτικά κρουστά. Ο δίσκος σου γεννάει τόσο έντονα συναισθήματα που θα σε κάνει να θέλεις να χορέψεις με την όρεξη να διαμαρτυρηθείς και εσύ με τη σειρά σου.
-Θωμάς Τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
6. Tindersticks - The Waiting Room
Οι Tindersticks δημιουργήθηκαν πριν από 25 χρόνια και το "The Waiting Room" είναι το 11ο studio album τους. Το κοινό τους, επομένως, ξέρει τι να περιμένει από μια νέα κυκλοφορία τους, ειδικά όταν αυτής προηγούνται τα singles "Hey Lucinda" και "We Are Dreamers!". Κι όμως, όσο μεγάλες προσδοκίες κι αν είχα από την κυκλοφορία αυτή, από την πρώτη ακρόαση δοκίμασα αυτή τη γνώριμη χαρά της συνειδητοποίησης – για άλλη μια φορά – ότι η μουσική υπάρχει για να μας κάνει να νιώθουμε υπέροχα…
-Στέλλα Σκαμνέλη
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
5. Savages - Adore Life
Βάλε το “Adore Life” να παίζει και παρατήρησε πως στο αμέσως επόμενο λεπτό θα έχεις ήδη αφεθεί στον μουσικό κόσμο της γυναικείας τετράδας. Κοιτώντας την προ διετίας επιτυχία τους κατάματα, την φτύνουν δίχως κανένα δισταγμό και μας σερβίρουν ένα καινούριο χειμαρρώδες album. Χωρίς ιδιαίτερα λόγια, ο δεύτερος δίσκος των Savages είναι ένα από τα καλύτερα albums που έχω ακούσει το 2016 μέχρι στιγμής. Καταιγιστικός, γεμάτος ένταση, σπαραγμούς, συναισθήματα.
-Θωμάς τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
4. The Last Shadow Puppets - Everything You've Come To Expect
Δεν θα μπω στο δίλημμα ανάμεσα στο “The Age of The Understatement” και στο “Everything You've Come To Expect”. Ναι, το debut ήταν τόσο φανταστικό που κάνει τον φετινό δίσκο να φαίνεται μέτριος. Φυσικό επόμενο να έχουν αλλάξει πολλά μετά από 8 χρόνια. Το κυριότερο είναι πως οι Turner και Kane έχουν μεγαλώσει και έτσι, θέλουν να παρουσιάσουν κάτι που να ανήκει στο δικό τους παρόν.
-Θωμάς τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
3. PJ Harvey - The Hope Six Demolition Project
Ήρθε η πολυαγαπημένη μας Polly Jean Harvey να διαψεύσει τον ισχυρισμό ότι δεν κυκλοφορούν πλέον αριστουργήματα, αφού ξεπερνώντας τον αρχικό μου ενθουσιασμό και μετά από πολλές ακροάσεις, θεωρώ το 'The Hope Six Demolition Project' ένα από τα καλύτερα albums της τελευταίας δεκαετίας έως τώρα. Επίσης, το θεωρώ κυκλοφορία που συναγωνίζεται επάξια τα δύο κορυφαία albums της, 'To bring you my love' του 1995 και 'Stories from the city, stories from the sea' του 2000.
-Λεωνίδας Καλμούκος
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
2. Radiohead - A Moon Shaped Pool
Το "A Moon Shaped Pool” είναι το καλύτερο άλμπουμ των Radiohead τα πολλά τελευταία χρόνια. Περικλείει όλα εκείνα τα στοιχεία που τους έχουν κάνει το μεγαλύτερο σύγχρονο συγκρότημα. Όλα τα πλεονεκτήματα τους και μειονεκτήματα τους, είναι κεντημένα με πολύ μεράκι, πιο γήινα από τις θορυβώδεις, πειραματικές, ηλεκτρονικές στιγμές του “Kid A”, πιο σύγχρονα από τις βρετανικές, κιθαριστικές εποχές του “The Bends”, πιο συγκεκριμένα από τις χαοτικές, ασαφείς γωνιές του “The King of Limbs”, πιο Radiohead από ποτέ.
-Δημήτρης Καμπούρης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
1. David Bowie - Blackstar
Τα σαξόφωνα που βρίσκονται στις διακριτικές επάλξεις διατηρούν ένα ρυθμό από άλλο γαλαξία που και ένας που δεν του αρέσει η τζαζ (βλέπε εμένα) μπορεί να κάθεται και να τα χαίρεται μετά από αρκετές επαναλήψεις. Τα πνευστά έχουν γενικότερα την τιμητική τους με τον Βρετανό να επιδεικνύει με χαρισματικότατο τρόπο την μουσική του δύναμη και με μουσικές που δεν τον έχουμε συνηθίσει. Παρέα με τον συμπαραγωγό του Tony Visconti, ο Bowie ισορροπεί εκπληκτικά ανάμεσα στο rock και την jazz.
-Θωμάς Τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
Οι συντάκτες μας ψήφισαν και είδατε τα αποτελέσματα. Εσείς θα διαλέγατε τους ίδιους δίσκους; Ποιος είναι για εσάς ο καλύτερος δίσκος του πρώτου μισού του 2016;
10. M83 - Junk
Το 'Junk' είναι εκπληκτικός δίσκος για τον απλούστατο λόγο ότι από την πρώτη κιόλας ακρόαση θα σου αφήσει κομμάτια που θα ακούς ασταμάτητα. Τα έχει όλα. Χορό, κέφι, λύπη, χαλάρωμα καθώς το album μπορεί να σου ξυπνήσει έντονα συναισθήματα. Οι Μ83 είναι ένα μεγάλο συγκρότημα και το 'Junk' είναι μια φοβερή παραγωγή με πάθος και μαγεία.
-Θωμάς Τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
9. Charles Bradley - Changes
Το τρίτο album του σύγχρονου 67χρονου πλέον θρύλου της soul Charles Bradley πήρε το όνομά του από την εξαιρετική και ιδιαίτερα συναισθηματική ερμηνεία - διασκευή στο ομώνυμο τραγούδι των Black Sabbath που το έχει μεταμορφώσει και το έχει φέρει στα μέτρα του. Κορυφαίες στιγμές εκτός από αυτό, τα "Nobody but you" και "Good to be back at Home". Ολόκληρο το 'Changes' του τραγουδιστή που του έχει δοθεί και το προσωνύμιo Brooklyn’s Screaming Eagle of Soul στέκεται ισάξια δίπλα σε soul αριστουργήματα της Stax και της Atlantic από τα 60’s και τα 70’s. Ηθικοί αυτουργοί σχεδόν όλων των τραγουδιών του συνθετικά είναι οι Menahan Street Band.
-Λεωνίδας Καλμούκος
8. Iggy Pop - Post Pop Depression
Τα καλό με το συγκεκριμένο album είναι ότι, ενώ ένωσαν τις δυνάμεις τους διάφοροι εξαίσιοι μουσικοί, το τελικό αποτέλεσμα είναι τόσο Iggy Pop. Όλοι τους έχουν βάλει τόσο διακριτικά το χέρι τους στις συνθέσεις του 68χρονου, όσο χρειάζεται για να μην αλλοιωθεί η μουσική εικόνα που συνθέτει ο Pop. Το 'Post Pop Depression' είναι ένα πάρα πολύ ωραίος και χορταστικός δίσκος. Ο Iggy δήλωσε ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να είναι και ο τελευταίος του. Αν συμβεί αυτό, τότε ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ό,τι πρέπει για να κλείσει την τρομερή και φοβερή καριέρα του.
-Θωμάς Τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
7. ANOHNI- Hopelessness
Το “Hopelessness” είναι ένα από τα ομορφότερα albums που θα ακούσεις φέτος μέχρι στιγμής. Και αυτό, διότι πολύ απλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Η Anohni γράφει και ερμηνεύει μέσα από την καρδιά της και αυτό έρχεται στα αυτιά σου με ένα μουσικό τρόπο που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο. Τα σπαρακτικά φωνητικά της Αγγλίδας δένουν τρομερά με τα σκοτεινά synths αλλά και τα ξεσηκωτικά κρουστά. Ο δίσκος σου γεννάει τόσο έντονα συναισθήματα που θα σε κάνει να θέλεις να χορέψεις με την όρεξη να διαμαρτυρηθείς και εσύ με τη σειρά σου.
-Θωμάς Τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
6. Tindersticks - The Waiting Room
Οι Tindersticks δημιουργήθηκαν πριν από 25 χρόνια και το "The Waiting Room" είναι το 11ο studio album τους. Το κοινό τους, επομένως, ξέρει τι να περιμένει από μια νέα κυκλοφορία τους, ειδικά όταν αυτής προηγούνται τα singles "Hey Lucinda" και "We Are Dreamers!". Κι όμως, όσο μεγάλες προσδοκίες κι αν είχα από την κυκλοφορία αυτή, από την πρώτη ακρόαση δοκίμασα αυτή τη γνώριμη χαρά της συνειδητοποίησης – για άλλη μια φορά – ότι η μουσική υπάρχει για να μας κάνει να νιώθουμε υπέροχα…
-Στέλλα Σκαμνέλη
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
5. Savages - Adore Life
Βάλε το “Adore Life” να παίζει και παρατήρησε πως στο αμέσως επόμενο λεπτό θα έχεις ήδη αφεθεί στον μουσικό κόσμο της γυναικείας τετράδας. Κοιτώντας την προ διετίας επιτυχία τους κατάματα, την φτύνουν δίχως κανένα δισταγμό και μας σερβίρουν ένα καινούριο χειμαρρώδες album. Χωρίς ιδιαίτερα λόγια, ο δεύτερος δίσκος των Savages είναι ένα από τα καλύτερα albums που έχω ακούσει το 2016 μέχρι στιγμής. Καταιγιστικός, γεμάτος ένταση, σπαραγμούς, συναισθήματα.
-Θωμάς τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
4. The Last Shadow Puppets - Everything You've Come To Expect
Δεν θα μπω στο δίλημμα ανάμεσα στο “The Age of The Understatement” και στο “Everything You've Come To Expect”. Ναι, το debut ήταν τόσο φανταστικό που κάνει τον φετινό δίσκο να φαίνεται μέτριος. Φυσικό επόμενο να έχουν αλλάξει πολλά μετά από 8 χρόνια. Το κυριότερο είναι πως οι Turner και Kane έχουν μεγαλώσει και έτσι, θέλουν να παρουσιάσουν κάτι που να ανήκει στο δικό τους παρόν.
-Θωμάς τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
3. PJ Harvey - The Hope Six Demolition Project
Ήρθε η πολυαγαπημένη μας Polly Jean Harvey να διαψεύσει τον ισχυρισμό ότι δεν κυκλοφορούν πλέον αριστουργήματα, αφού ξεπερνώντας τον αρχικό μου ενθουσιασμό και μετά από πολλές ακροάσεις, θεωρώ το 'The Hope Six Demolition Project' ένα από τα καλύτερα albums της τελευταίας δεκαετίας έως τώρα. Επίσης, το θεωρώ κυκλοφορία που συναγωνίζεται επάξια τα δύο κορυφαία albums της, 'To bring you my love' του 1995 και 'Stories from the city, stories from the sea' του 2000.
-Λεωνίδας Καλμούκος
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
2. Radiohead - A Moon Shaped Pool
Το "A Moon Shaped Pool” είναι το καλύτερο άλμπουμ των Radiohead τα πολλά τελευταία χρόνια. Περικλείει όλα εκείνα τα στοιχεία που τους έχουν κάνει το μεγαλύτερο σύγχρονο συγκρότημα. Όλα τα πλεονεκτήματα τους και μειονεκτήματα τους, είναι κεντημένα με πολύ μεράκι, πιο γήινα από τις θορυβώδεις, πειραματικές, ηλεκτρονικές στιγμές του “Kid A”, πιο σύγχρονα από τις βρετανικές, κιθαριστικές εποχές του “The Bends”, πιο συγκεκριμένα από τις χαοτικές, ασαφείς γωνιές του “The King of Limbs”, πιο Radiohead από ποτέ.
-Δημήτρης Καμπούρης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
1. David Bowie - Blackstar
Τα σαξόφωνα που βρίσκονται στις διακριτικές επάλξεις διατηρούν ένα ρυθμό από άλλο γαλαξία που και ένας που δεν του αρέσει η τζαζ (βλέπε εμένα) μπορεί να κάθεται και να τα χαίρεται μετά από αρκετές επαναλήψεις. Τα πνευστά έχουν γενικότερα την τιμητική τους με τον Βρετανό να επιδεικνύει με χαρισματικότατο τρόπο την μουσική του δύναμη και με μουσικές που δεν τον έχουμε συνηθίσει. Παρέα με τον συμπαραγωγό του Tony Visconti, ο Bowie ισορροπεί εκπληκτικά ανάμεσα στο rock και την jazz.
-Θωμάς Τζίτζης
Διαβάστε τη δισκοκριτική εδώ.
Οι συντάκτες μας ψήφισαν και είδατε τα αποτελέσματα. Εσείς θα διαλέγατε τους ίδιους δίσκους; Ποιος είναι για εσάς ο καλύτερος δίσκος του πρώτου μισού του 2016;
Σχετικό θέμα