Τι θα ακούσεις;
Late-night love stories
Late-night love stories
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
You Say That, C'mon Baby, M & P, Big Black Coat
Βαθμολογία;
8/10
Junior Boys: Δίδυμο προερχόμενο από το Οντάριο του Καναδά, έχουν κατά τόπους δοκιμάσει μια σειρά από διαφορετικές προσεγγίσεις και εμπνεύσεις, αλλά πάντα καταλήγουν να ακούγονται κατά κύριο λόγο όπως... ο εαυτός τους: καλαίσθητοι, αλλά όχι υπερβολικά γυαλιστεροί, ταυτόχρονα mainstream και indie, εσωστρεφείς και πονηρά πνευματώδης. Το 2011 και μετά από μια σειρά δίσκων συνδυασμού χορευτικής εξωστρέφειας, pop αισθητικής και μελαγχολικής διάθεσης, οι Junior Boys είχαν φτάσει σε σημείο επανάληψης, επανάληψη η οποία ως γνωστών μπορεί να αφαιρέσει τη διασκέδαση κι έτσι ο Jeremy Greenspan και ο Matt Didemus αποφάσισαν να απέχουν για κάποιο διάστημα. Ο Greenspan έκανε παρέα με τον φίλο του Caribou για μια σειρά αξιόλογων EPs, αλλά έκανε επίσης την παραγωγή σε διάφορους άλλους καλλιτέχνες (Jessy Lanza). Ο Didemus από την άλλη μετακόμισε στο Βερολίνο και ξεκίνησε το δικό του label. Η αναγκαστική απουσία όμως έκανε την επανένωσή τους πιο γλυκιά, τόσο για τους ίδιους όσο και για εμάς.
Για τους φαν, αυτούς δηλαδή που τους έχουν ακολουθήσει από το 2004 και το Last Exit, και μετά με το So This Is Goodbye δεν υπήρχε λόγος να πιστεύουμε ότι ήταν ακόμα ενεργοί, δίνοντάς τους έτσι το τέλειο σκηνικό για μία over-the-top επιστροφή. Επιστροφή με trailer, φήμες, διαρροές και όλα τα συναφή. Όλα αυτά χωρίς περίτεχνο μάρκετινγκ, χωρίς προκατασκευασμένο μυστήριο, απλά, ανέμελα και διακριτικά μια λιτή ανακοίνωση και ένα νέο τραγούδι, καθώς το Big Black Coat δεν είναι η θριαμβευτική επιστροφή των Junior Boys, είναι ακριβώς το επόμενο κεφάλαιο σε μια τρέχουσα ιστορία.
Παρέα με την Jessy Lanza και τον Dan Snaith (Caribou), συνθέτουν ένα ασυναγώνιστο τρίπτυχο που έχει δώσει στο Οντάριο τη φήμη της πόλης που κρατάει τα σκήπτρα στην ηλεκτρονική σκηνή.
Για το πρώτο τους άλμπουμ σε πέντε χρόνια, συνεχίζουν την ερωτική σχέση τους με τη χορευτική μουσική. Έχουν απομακρυνθεί λίγο από την εσωστρεφή electro-pop των προηγούμενων δίσκων τους και εμβαθύνουν με άψογο, όπως πάντα, στυλ σε διάφορα μουσικά εδάφη, όπως στο Detroit techno, στη soul και στο R'n'B. Δύο κομμάτια που να ακούγονται παρόμοια δεν υπάρχουν, αλλά όλα ταιριάζουν μεταξύ τους. Συνδυάζουν κούφια μπάσα με εκρηκτικά synthς χτίζοντας ένα μαζικό ήχο που δεν εξασθενεί καθόλου στο 50λεπτο που διαρκεί και επικεντρώνονται στις λεπτομέρειες της παραγωγής που απελευθερώνει όλη τη δημιουργική τους ενέργεια. Η επιτυχία της παραγωγής δεν οφείλεται στο πόσο διαφορετικοί μπορούν να ακούγονται, αλλά πόσο φυσικοί μπορούν να είναι παρά τις πολλές ιδιορρυθμίες τους. Είναι στιγμές που η τρυφερότητα και τα γοητευτικά κλισέ του Greenspan ακούγονται κάπως σαν εξομολόγηση.
Όπως είπαμε οι techno επιρροές υπάρχουν έντονες σε πολλά από τα κομμάτια, αλλά δεν έχει σημασία πόσο περισσότερο ή λιγότερο από παλιά φλερτάρουν με την πίστα, όσο οι μελαγχολικοί ψίθυροι του Greenspan εξακολουθούν να καθοδηγούν τα τραγούδια, είναι αυτό που κάνει το Big Black Coat πραγματικά αξιοσημείωτο, η ικανότητά τους δηλαδή να διατηρήσουν ζωντανή αυτή την οικεία αίσθηση που τους έκανε αγαπητούς.
Το δίσκο ανοίγει ιδανικά το νευρικό electro-soul "You Say That", δίνει τη θέση του στο ρομαντισμό των φωνητικών του "Over It" και στη σχεδόν ψυχεδελική μπαλάντα "C'mon Baby" με την ανατριχιαστική κλιμάκωση στο τέλος. Κάπου στη μέση βρίσκουμε το σπινθηροβόλο remix στο κλασικού soul-jazz "What You Won’t Do For Love" του Bobby Caldwell. Αγαπημένες στιγμές: το vintage "M & P" με τα πολλαπλά samples και το χαρακτηριστικό χορωδιακό ύφος, το ελαφρώς πειραματικό "Love Is a Fire" και το αυστηρό house techno "Big Black Coat" που κλείνει με έντονο τρόπο το δίσκο.
Είναι ασυνήθιστο να βλέπεις ένα συγκρότημα με πέντε άλμπουμ στο παλμαρέ του, να πειραματίζεται με νέους ήχους και αυτό να λειτουργεί και έτσι το Big Black Coat σηματοδοτεί μια ευπρόσδεκτη επιστροφή. Είναι ένας ολοκληρωμένος, ψυχωμένος δίσκος που αποτίει φόρο τιμής στις επιρροές τους και ταυτόχρονα ανοίγει νέους δρόμους, γι' αυτό θα ανταμείψει το ίδιο τόσο τους περιστασιακούς ακροατές όσο και τους παλιότερους φίλους της μπάντας.