Στη Στέπα: Fast Food ή Fast Forward

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έβαλες ένα δίσκο να τον ακούσεις απ'την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να κάνεις κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή εκτός από ακρόαση; Πότε κάλεσες στο σπίτι φίλους για να ακούσετε μουσική;
Διαβάστηκε φορες
Πότε ήταν η τελευταία φορά που έβαλες ένα δίσκο να τον ακούσεις απ'την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να κάνεις κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή εκτός από ακρόαση; Πότε κάλεσες στο σπίτι φίλους για να ακούσετε μουσική; Για να ακούσετε κάτι καινούριο και μετά να το σχολιάσετε; Όπως κάνουμε με τις ταινίες ας πούμε. Πότε ενθουσιάστηκες τόσο από κάτι που άκουσες ώστε να πάρεις τηλέφωνο τον κολλητό σου να του το πεις;

Εγώ πάντως τα κάνω όλο και πιο σπάνια όλα αυτά. Κι αν τα κάνω εγώ σπάνια, που δεν αντέχω ούτε μία μέρα χωρίς να ασχοληθώ με τη μουσική κι έχω κι ένα αξιοπρεπές ποσό ελεύθερου χρόνου, ο τυπικός εργαζόμενος, που τρέχει απ'το πρωί ως το βράδυ, τι κάνει;

Αποζητά ένα ραδιόφωνο που δεν θα διακόπτει μονίμως κάποιος... "για να πει τις μπούρδες του", αλλά που να παίζουν τραγούδια το ένα πίσω απ'το άλλο σαν playlist. Αδιαφορεί για τους δημιουργούς ενός τραγουδιού, για το κοινωνικό (εποχή) και καλλιτεχνικό (δίσκος) πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται αυτό. Τείνει να προτιμά ανάλαφρες μουσικές και επιδερμικούς στίχους γιατί... αρκετές σκοτούρες έχει όλη τη μέρα.

Αποφεύγει να δώσει χρήματα για να αγοράσει αυθεντικούς δίσκους, αφού ένα με δύο τραγούδια θέλει να ξέρει από κάθε άλμπουμ. Και μπορεί να τα βρει από αλλού. Πηγαίνει στη συναυλία κυρίως για να "ξεδώσει", δηλαδή για να ακουστεί και όχι για να ακούσει. Τα ορχηστρικά μέρη και οι αυτοσχεδιασμοί τον κουράζουν. Ζωή fast food. Δεν έχουμε χρόνο για τέτοια.

Δεν πιστεύω στο "αυτά θέλει ο κόσμος". Έτσι μας επέβαλαν να ζούμε, έτσι ζούμε. Στα κλεφτά. Κι ο αντικατοπτρισμός στον καθρέφτη "μουσική" ή "ποδόσφαιρο" ή "γειτονιά" ή "πολυκατοικία" (και πάει λέγοντας) είναι ξεκάθαρος: προχειρότητα και επιφάνεια. Σαφώς και βγαίνουν εξαιρετικά πράγματα. Δεν έχουμε όμως χρόνο και παιδεία για να τα εκτιμήσουμε όσο θα έπρεπε.

Δεν μ'αρέσουν αυτοί οι ρυθμοί! Δεν μ'αρέσει η προχειρότητα! Θέλω να υπάρχουν 3-4 καλά περιοδικά για τη μουσική και όχι ένα που να μην πληρώνει τους συντάκτες του και να φοβόμαστε μην τυχόν και κλείσει. Θέλω το ραδιόφωνο να έχει ανθρώπους πίσω απ'τα μικρόφωνα - με γούστα, με άποψη, ακόμα και με εμμονές - γιατί μόνο έτσι ζωντανεύει αυτό το μέσο. Θέλω να μπορώ να κρατάω τον δίσκο στα χέρια μου. Με βιβλιαράκι, με πληροφορίες, με ζωγραφιές και φωτογραφίες. Θέλω να τον βάζω στο ηχοσύστημα και να τον ακούω απ'την αρχή ως το τέλος. Πολλά είναι;



Διαβάστε ακόμα