Μετά από τη γενική αναφορά στο νεό δίσκο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου "Ουράνια τόξα κυνηγώ" ακολουθεί η ανάλυσή του "τραγούδι-τραγούδι".
Ο καλλιτέχνης: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ο δίσκος: Ουράνια τόξα κυνηγώ (04/2009)
Μουσική - Ερμηνεία - Ενορχήστρωση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Το ύφος της μουσικής: Ροκ - "έντεχνο"
01 - Τα πουλιά της αγάπης
Πολύ καλή σύγχρονη ροκιά, πιθανότατα αναπόσπαστο κομμάτι των συναυλιών του Παπακωνσταντίνου στο άμεσο μέλλον. Το κομμάτι ξεκινά ρυθμικά και μελωδικά με πολύ λιτή ενορχήστρωση (πιάνο κυρίως) για να γίνει δυνατή ροκιά από το πρώτο ρεφρέν και μετά με κιθάρες και κρουστά.Οι στίχοι μιλούν για την αγάπη, όπως προδίδει και ο τίτλος, με τον ιδιαίτερο ποιητικό τρόπο του Άλκη Αλκαίου που δημιουργεί όμορφες εικόνες και κρύβει αρκετά νοήματα. Ένα από τα πολύ καλά κομμάτια του δίσκου. (***,*)
02 - Ζεϊμπέκικο της φυλακής
Ναι, καλά καταλάβατε πρόκειται για ζεϊμπέκικο. Ο σταμπαρισμένος σαν ροκάς Βασίλης Παπακωνσταντίνου μάς δίνει εδώ ένα καθαρά λαϊκό τραγούδι. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά καθώς και στο παρελθόν έχει συμπεριλάβει είτε σε δίσκους του, είτε σε συναυλίες του λαϊκά τραγούδια, ενώ υπέροχες ερμηνείες έχει δώσει στο λαϊκό δίσκο του Τάκη Σούκα "Αψέντι". Δεδηλωμένη και η πρόθεσή του να φτιάξει στο μέλλον δίσκο με λαϊκά και δημοτικά τραγούδια. Εδώ έχουμε ένα πολύ ωραίο ζεϊμπέκικο που καταστράφηκε εξαιτίας της ενορχήστρωσης. Ηλεκτρικές κιθάρες, έντονα κρουστά και synthesizer μαζί με μπουζούκι στον κλασικό ρυθμό των εννέα ογδόων είναι κάτι που φέρνει αισθητική σκυλάδικου. Τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Η ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου εξαιρετική και οι στίχοι απλοί και άμεσοι με ερωτικό περιεχόμενο, αυτό που λέμε καθαρά λαϊκοί. Κι όμως, το τραγούδι καταστράφηκε λόγω ενορχρήστρωσης. Κρίμα! Μία από τις "χαμένες ευκαιρίες" του δίσκου (**,*)
03 - Σταυρόλεξο
Ευχάριστο, εύθυμο τραγουδάκι με ωραίο, εθιστικό ρυθμό και μια ερμηνεία παιχνιδιάρικη και συνάμα σοβαρή, από αυτές που μόνο ο Παπακωνσταντίνου μπορεί να δώσει. Εδώ έχουμε επιρροές μάλλον από την περίοδο του "έντεχνου" της δεκαετίας του ’70 δοσμένο με σύγχρονο και πιο κεφάτο τρόπο. Στίχοι αλλόκοτοι αλλά ωραίοι, που ρέουν εύκολα, με θέμα-αφορμή και πάλι τον έρωτα αλλά προεκτάσεις και σε ψυχικές ταραχές και εσωτερικές σκέψεις. Μόνα αρνητικά η κακόηχη εισαγωγή με τη φλογέρα (σίνθι;) και κάποιες εκτός εποχής λέξεις στους στίχους (αγύρτισσα,, μπέσα, τσίλιες, καντρίλιες). Για όσους βαρέθηκαν τη μαυρίλα και τη σκοτεινιά ιδού ένα αξιοπρεπέστατο κεφάτο τραγούδι. Εμένα πάντως μ’άρεσε... (***)
04 - Τυφλόμυγα
Ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Έγινε επιτυχία πριν καν κυκλοφορήσει. Πολύ χαμηλότονη αλλά υπέροχη μπαλάντα από αυτές που ο Παπακωνσταντίνου τις παίζει στα δάχτυλα ερμηνευτικά. Θυμίζει έντονα πολλές μπαλάντες του από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν ("Να με κρατάς","Βρέξε Θεέ μου", "Κοιμήσου εσύ", "Να κοιμηθούμε αγκαλιά" κ.ά.). Ανδρέας Αποστόλου στο πιάνο, Βασίλης Παπακωνσταντίνου στην ερμηνεία και μέσα από αυτή τη λιτότητα όλη η τρυφερότητα και η ευαισθησία να χαϊδεύει τα αυτιά μας. Υπέροχο! (****,*)
05 - Στους πέντε ανέμους
Εδώ έχουμε κλαρίνο με ηλεκτρικές κιθάρες. Ένα από τα τραγούδια του δίσκου που δείχνουν τις επιρροές του Παπακωνσταντίνου από τη δημοτική μας παράδοση. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που το κλαρίνο πλέκεται με ηλεκτρικό ήχο. Έχουν γίνει πάμπολλες τέτοιες απόπειρες, οι περισσότερες εκ των οποίων είχαν μάλιστα σπουδαία αποτελέσματα (πχ "Της αγάπης μαχαιριά" των Κατσιμιχαίων). Νομίζω όμως ότι εδώ η απόπειρα είναι μάλλον αποτυχημένη. Το κλαρίνο χαράσσει την πολύ όμορφη μελωδική γραμμή και από ''πάνω" πέφτουν οι κιθάρες και τα κρουστά στην προσπάθεια του Παπακωνσταντίνου να κάνει το κομμάτι ροκιά. Κρίμα και πάλι γιατί η ερμηνεία του Βασίλη είναι πανέμορφη και η φωνή του ταιριάζει άψογα με τον ήχο του κλαρίνου. Άλλη μια "χαμένη ευκαιρία" λογω ενορχήστρωσης. Οι στίχοι και πάλι γύρω από τον έρωτα και την απόγνωση που αυτός φέρνει. Όχι κάτι ιδιαίτερο. (**,*)
06 - Ο χορός της πέτρας
Άλλη μια μπαλάντα, κιθαριστική αυτή τη φορά, με το σαξόφωνο όμως να κλέβει την παράσταση με το μπάσιμό του μετά το ρεφρέν. Εδώ ίσως έχουμε επιρροές από Θάνο Μικρούτσικο και τη γενικότερη "θητεία" του Παπακωνσταντίνου στο σύγχρονο "έντεχνο". Η ενορχήστρωση είναι πολύ πετυχημένη καθώς αναδεικνύει το κομμάτι. Πολύ καλή η ερμηνεία του Βασίλη, θυμίζει και πάλι παλαιότερες στιγμές του σε ανάλογες μπαλάντες. Οι στίχοι μιλούν για τον αγοραίο έρωτα με εξαίσιο τρόπο και με αφορμή αυτόν ακουμπούν ακροθιγώς άλλα νοήματα και δημιουργούν σκέψεις. Είπαμε, ο Αλκαίος είναι ποιητής. Ακόμη και την επίσκεψή του σε... ελαφρών ηθών μπαρ (όχι του ιδίου αναγκαστικά, ο καλλιτέχνης καταγράφει κυρίως) τη μετατρέπει σε τέχνη! Αξιοπρεπές τραγούδι, καλοδεμένο. (***,*)
07 - Μπολέρο
Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Σύνθεση,στίχοι, ερμηνεία, ενορχήστρωση, έμπνευση όλα εξαιρετικά! Όπως λέει και ο τίτλος, η σύνθεση στηρίζεται πάνω στο ρυθμό του ομώνυμου ισπανικού, αν δεν κάνω λάθος, παραδοσιακού ρυθμού των τριών τετάρτων. Ενορχήστρωση ηλεκτρική, μια πολύ ωραία ροκιά, μια πραγματικά σύγχρονη ματιά σε μια εν πολλοίς γνωστή μελωδία διεθνώς (νομίζω οι Scorpions και άλλα ξένα συγκροτήματα έχουν φτιάξει τραγούδια πάνω σε αυτήν). Το τραγούδι ξεκινά στα χαμηλά και κορυφώνεται όσο προχωράει, με τα γνωστά ξεσπάσματα που συναντάμε σε πολλά τραγούδια του Βασίλη, ο οποίος εδώ αποφεύγει οποιαδήποτε υπερβολή. Η καλύτερη στιγμή του Αλκαίου στο δίσκο, με στίχους που... ένα ακούς, δέκα φαντάζεσαι ("τα πιο ακριβά μας μυστικά / φτηνά στις μάντρες υλικά", "Αυτά που έχω αρνηθεί / τα συναντώ σε μια στροφή / του άδειου δρόμου", "σε όλα μέσα απ' όλα εκτός / σαρανταδυό έτη φωτός"). Εξαιρετικό! (*****)
08 - Μπουρίνι
Πολύ ιδιαίτερο τραγούδι, το δεύτερο του δίσκου που είναι σαφώς επηρεασμένο από την παραδοσιακή μας μουσική. Λύρα, τζουράδες και κιθάρες πλέκονται μεταξύ τους και αποδίδουν αρκετά καλά το ελαφρώς θαλασσινό περιεχόμενο των στίχων που έχουν και πάλι ερωτικές αναφορές. Κάτι από "Χαράτσι" Νίκου Παπάζογλου θύμισε ειδικά εκεί όπου ο ηλεκτρισμός και το σινθι συναντούν τη λύρα. Καλό, αλλά όχι κάτι το εξαιρετικό. (***)
09 - Μια καλησπέρα
Καλοί στίχοι από τον Αλκαίο ("δεν κάνεις όνειρα αν δε ζεις το τώρα / πέσε πάνω στην άνοιξη με φόρα"), αλλά η σύνθεση του Παπακωνσταντίνου δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.Μέτριο τραγούδι. (**,*)
10 - Τσουλήθρα
Εδώ η επιρροή από τη δημοτική-λαϊκή παράδοση δεν είναι έκδηλη αλλά υφέρπουσα. Μέτριο και αυτό με λειψή έμπνευση στη σύνθεση και στίχους που μοιάζουν συνέχεια του μέτριου Αλκαίου των "Τροβαδούρων της καρδιάς μου" (2007). (**,*)
11 - Μη νυχτωθείς
Η τελευταία μπαλάντα του δίσκου, ένας στίχος της οποίας έδωσε και τον γενικό τίτλο. Εξαιρετικό τραγούδι με πάρα πολύ καλούς στίχους και υπέροχη ερμηνεία από τον Παπακωνσταντίνου. Είπαμε άλλωστε ότι τέτοιου είδους μπαλάντες έχει τη φωνή και την τρυφερότητα για να τις κάνει διαμάντια. Κάποιες από τις καλύτερες στιγμές του Αλκαίου στο δίσκο ("μη νικηθείς πριν απ' την ήττα / μη νυχτωθείς πριν απ' τη νύχτα", "Ουράνια τόξα κυνηγώ / πίσω από ίσκιους τρέχω / σαν της φωνής σου την ηχώ / σε σένα επιστρέφω"). Κιθάρα και βιολί δημιουργούν μια όμορφη ατμόσφαιρα. (****)
12 - Μελόδραμα
Κακόγουστη "σύγχρονη" ματιά σε φλαμένκο. Ό,τι αξίζει απ’το τραγούδι ειναι ο στίχος "τέρμα τα όνειρα και πάμε γι’αλλα / πιο δυνατά και πιο μεγάλα". Άλλο ένα τραγούδι που το... αποτέλειωσε η κακή ενορχήστρωση. (**)
Για το δίσκο γενικά να πω ότι δεν μου άρεσε ο ήχος ο οποίος θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος και το ότι ο Παπακωνσταντίνου φοβήθηκε λίγο τη διάρκεια των τραγουδιών με αποτέλεσμα κάποια να τελειώνουν κάπως απότομα.
Μπορείτε να ακούσετε όλα τα τραγούδια του δίσκου εδώ
Ο καλλιτέχνης: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ο δίσκος: Ουράνια τόξα κυνηγώ (04/2009)
Μουσική - Ερμηνεία - Ενορχήστρωση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Το ύφος της μουσικής: Ροκ - "έντεχνο"
01 - Τα πουλιά της αγάπης
Πολύ καλή σύγχρονη ροκιά, πιθανότατα αναπόσπαστο κομμάτι των συναυλιών του Παπακωνσταντίνου στο άμεσο μέλλον. Το κομμάτι ξεκινά ρυθμικά και μελωδικά με πολύ λιτή ενορχήστρωση (πιάνο κυρίως) για να γίνει δυνατή ροκιά από το πρώτο ρεφρέν και μετά με κιθάρες και κρουστά.Οι στίχοι μιλούν για την αγάπη, όπως προδίδει και ο τίτλος, με τον ιδιαίτερο ποιητικό τρόπο του Άλκη Αλκαίου που δημιουργεί όμορφες εικόνες και κρύβει αρκετά νοήματα. Ένα από τα πολύ καλά κομμάτια του δίσκου. (***,*)
02 - Ζεϊμπέκικο της φυλακής
Ναι, καλά καταλάβατε πρόκειται για ζεϊμπέκικο. Ο σταμπαρισμένος σαν ροκάς Βασίλης Παπακωνσταντίνου μάς δίνει εδώ ένα καθαρά λαϊκό τραγούδι. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά καθώς και στο παρελθόν έχει συμπεριλάβει είτε σε δίσκους του, είτε σε συναυλίες του λαϊκά τραγούδια, ενώ υπέροχες ερμηνείες έχει δώσει στο λαϊκό δίσκο του Τάκη Σούκα "Αψέντι". Δεδηλωμένη και η πρόθεσή του να φτιάξει στο μέλλον δίσκο με λαϊκά και δημοτικά τραγούδια. Εδώ έχουμε ένα πολύ ωραίο ζεϊμπέκικο που καταστράφηκε εξαιτίας της ενορχήστρωσης. Ηλεκτρικές κιθάρες, έντονα κρουστά και synthesizer μαζί με μπουζούκι στον κλασικό ρυθμό των εννέα ογδόων είναι κάτι που φέρνει αισθητική σκυλάδικου. Τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Η ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου εξαιρετική και οι στίχοι απλοί και άμεσοι με ερωτικό περιεχόμενο, αυτό που λέμε καθαρά λαϊκοί. Κι όμως, το τραγούδι καταστράφηκε λόγω ενορχρήστρωσης. Κρίμα! Μία από τις "χαμένες ευκαιρίες" του δίσκου (**,*)
03 - Σταυρόλεξο
Ευχάριστο, εύθυμο τραγουδάκι με ωραίο, εθιστικό ρυθμό και μια ερμηνεία παιχνιδιάρικη και συνάμα σοβαρή, από αυτές που μόνο ο Παπακωνσταντίνου μπορεί να δώσει. Εδώ έχουμε επιρροές μάλλον από την περίοδο του "έντεχνου" της δεκαετίας του ’70 δοσμένο με σύγχρονο και πιο κεφάτο τρόπο. Στίχοι αλλόκοτοι αλλά ωραίοι, που ρέουν εύκολα, με θέμα-αφορμή και πάλι τον έρωτα αλλά προεκτάσεις και σε ψυχικές ταραχές και εσωτερικές σκέψεις. Μόνα αρνητικά η κακόηχη εισαγωγή με τη φλογέρα (σίνθι;) και κάποιες εκτός εποχής λέξεις στους στίχους (αγύρτισσα,, μπέσα, τσίλιες, καντρίλιες). Για όσους βαρέθηκαν τη μαυρίλα και τη σκοτεινιά ιδού ένα αξιοπρεπέστατο κεφάτο τραγούδι. Εμένα πάντως μ’άρεσε... (***)
04 - Τυφλόμυγα
Ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Έγινε επιτυχία πριν καν κυκλοφορήσει. Πολύ χαμηλότονη αλλά υπέροχη μπαλάντα από αυτές που ο Παπακωνσταντίνου τις παίζει στα δάχτυλα ερμηνευτικά. Θυμίζει έντονα πολλές μπαλάντες του από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν ("Να με κρατάς","Βρέξε Θεέ μου", "Κοιμήσου εσύ", "Να κοιμηθούμε αγκαλιά" κ.ά.). Ανδρέας Αποστόλου στο πιάνο, Βασίλης Παπακωνσταντίνου στην ερμηνεία και μέσα από αυτή τη λιτότητα όλη η τρυφερότητα και η ευαισθησία να χαϊδεύει τα αυτιά μας. Υπέροχο! (****,*)
05 - Στους πέντε ανέμους
Εδώ έχουμε κλαρίνο με ηλεκτρικές κιθάρες. Ένα από τα τραγούδια του δίσκου που δείχνουν τις επιρροές του Παπακωνσταντίνου από τη δημοτική μας παράδοση. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που το κλαρίνο πλέκεται με ηλεκτρικό ήχο. Έχουν γίνει πάμπολλες τέτοιες απόπειρες, οι περισσότερες εκ των οποίων είχαν μάλιστα σπουδαία αποτελέσματα (πχ "Της αγάπης μαχαιριά" των Κατσιμιχαίων). Νομίζω όμως ότι εδώ η απόπειρα είναι μάλλον αποτυχημένη. Το κλαρίνο χαράσσει την πολύ όμορφη μελωδική γραμμή και από ''πάνω" πέφτουν οι κιθάρες και τα κρουστά στην προσπάθεια του Παπακωνσταντίνου να κάνει το κομμάτι ροκιά. Κρίμα και πάλι γιατί η ερμηνεία του Βασίλη είναι πανέμορφη και η φωνή του ταιριάζει άψογα με τον ήχο του κλαρίνου. Άλλη μια "χαμένη ευκαιρία" λογω ενορχήστρωσης. Οι στίχοι και πάλι γύρω από τον έρωτα και την απόγνωση που αυτός φέρνει. Όχι κάτι ιδιαίτερο. (**,*)
06 - Ο χορός της πέτρας
Άλλη μια μπαλάντα, κιθαριστική αυτή τη φορά, με το σαξόφωνο όμως να κλέβει την παράσταση με το μπάσιμό του μετά το ρεφρέν. Εδώ ίσως έχουμε επιρροές από Θάνο Μικρούτσικο και τη γενικότερη "θητεία" του Παπακωνσταντίνου στο σύγχρονο "έντεχνο". Η ενορχήστρωση είναι πολύ πετυχημένη καθώς αναδεικνύει το κομμάτι. Πολύ καλή η ερμηνεία του Βασίλη, θυμίζει και πάλι παλαιότερες στιγμές του σε ανάλογες μπαλάντες. Οι στίχοι μιλούν για τον αγοραίο έρωτα με εξαίσιο τρόπο και με αφορμή αυτόν ακουμπούν ακροθιγώς άλλα νοήματα και δημιουργούν σκέψεις. Είπαμε, ο Αλκαίος είναι ποιητής. Ακόμη και την επίσκεψή του σε... ελαφρών ηθών μπαρ (όχι του ιδίου αναγκαστικά, ο καλλιτέχνης καταγράφει κυρίως) τη μετατρέπει σε τέχνη! Αξιοπρεπές τραγούδι, καλοδεμένο. (***,*)
07 - Μπολέρο
Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Σύνθεση,στίχοι, ερμηνεία, ενορχήστρωση, έμπνευση όλα εξαιρετικά! Όπως λέει και ο τίτλος, η σύνθεση στηρίζεται πάνω στο ρυθμό του ομώνυμου ισπανικού, αν δεν κάνω λάθος, παραδοσιακού ρυθμού των τριών τετάρτων. Ενορχήστρωση ηλεκτρική, μια πολύ ωραία ροκιά, μια πραγματικά σύγχρονη ματιά σε μια εν πολλοίς γνωστή μελωδία διεθνώς (νομίζω οι Scorpions και άλλα ξένα συγκροτήματα έχουν φτιάξει τραγούδια πάνω σε αυτήν). Το τραγούδι ξεκινά στα χαμηλά και κορυφώνεται όσο προχωράει, με τα γνωστά ξεσπάσματα που συναντάμε σε πολλά τραγούδια του Βασίλη, ο οποίος εδώ αποφεύγει οποιαδήποτε υπερβολή. Η καλύτερη στιγμή του Αλκαίου στο δίσκο, με στίχους που... ένα ακούς, δέκα φαντάζεσαι ("τα πιο ακριβά μας μυστικά / φτηνά στις μάντρες υλικά", "Αυτά που έχω αρνηθεί / τα συναντώ σε μια στροφή / του άδειου δρόμου", "σε όλα μέσα απ' όλα εκτός / σαρανταδυό έτη φωτός"). Εξαιρετικό! (*****)08 - Μπουρίνι
Πολύ ιδιαίτερο τραγούδι, το δεύτερο του δίσκου που είναι σαφώς επηρεασμένο από την παραδοσιακή μας μουσική. Λύρα, τζουράδες και κιθάρες πλέκονται μεταξύ τους και αποδίδουν αρκετά καλά το ελαφρώς θαλασσινό περιεχόμενο των στίχων που έχουν και πάλι ερωτικές αναφορές. Κάτι από "Χαράτσι" Νίκου Παπάζογλου θύμισε ειδικά εκεί όπου ο ηλεκτρισμός και το σινθι συναντούν τη λύρα. Καλό, αλλά όχι κάτι το εξαιρετικό. (***)
09 - Μια καλησπέρα
Καλοί στίχοι από τον Αλκαίο ("δεν κάνεις όνειρα αν δε ζεις το τώρα / πέσε πάνω στην άνοιξη με φόρα"), αλλά η σύνθεση του Παπακωνσταντίνου δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.Μέτριο τραγούδι. (**,*)
10 - Τσουλήθρα
Εδώ η επιρροή από τη δημοτική-λαϊκή παράδοση δεν είναι έκδηλη αλλά υφέρπουσα. Μέτριο και αυτό με λειψή έμπνευση στη σύνθεση και στίχους που μοιάζουν συνέχεια του μέτριου Αλκαίου των "Τροβαδούρων της καρδιάς μου" (2007). (**,*)
11 - Μη νυχτωθείς
Η τελευταία μπαλάντα του δίσκου, ένας στίχος της οποίας έδωσε και τον γενικό τίτλο. Εξαιρετικό τραγούδι με πάρα πολύ καλούς στίχους και υπέροχη ερμηνεία από τον Παπακωνσταντίνου. Είπαμε άλλωστε ότι τέτοιου είδους μπαλάντες έχει τη φωνή και την τρυφερότητα για να τις κάνει διαμάντια. Κάποιες από τις καλύτερες στιγμές του Αλκαίου στο δίσκο ("μη νικηθείς πριν απ' την ήττα / μη νυχτωθείς πριν απ' τη νύχτα", "Ουράνια τόξα κυνηγώ / πίσω από ίσκιους τρέχω / σαν της φωνής σου την ηχώ / σε σένα επιστρέφω"). Κιθάρα και βιολί δημιουργούν μια όμορφη ατμόσφαιρα. (****)
12 - Μελόδραμα
Κακόγουστη "σύγχρονη" ματιά σε φλαμένκο. Ό,τι αξίζει απ’το τραγούδι ειναι ο στίχος "τέρμα τα όνειρα και πάμε γι’αλλα / πιο δυνατά και πιο μεγάλα". Άλλο ένα τραγούδι που το... αποτέλειωσε η κακή ενορχήστρωση. (**)
Για το δίσκο γενικά να πω ότι δεν μου άρεσε ο ήχος ο οποίος θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος και το ότι ο Παπακωνσταντίνου φοβήθηκε λίγο τη διάρκεια των τραγουδιών με αποτέλεσμα κάποια να τελειώνουν κάπως απότομα.
Μπορείτε να ακούσετε όλα τα τραγούδια του δίσκου εδώ