Οθέλλος

Οθέλλος, η τραγωδία της ζήλιας στον πολυχώρο Vault

Η νεοσύστατη θεατρική ομάδα MANETUWAK ανεβάζει στο Vault ένα από τα πιο γνωστά έργα του Σαίξπηρ και μέσω αυτού εξερευνά επί σκηνής τα όρια της ανθρώπινης δράσης.
Διαβάστηκε φορες
Απο ζήλιαν στρατηγέ, Θεός να σε φυλάγη! Αυτή είναι η δρακόντισσα η πρασινοματούσα, που μέσα εις τα σπλάγχνα της ευρίσκει την τροφήν της.
Ευτυχισμένην ζει ζωή ο γελασμένος άνδρας που την κυράν δεν αγαπά, και ηξεύρει τι παθαίνει. Αλλά τι κόλασιν περνά εκείνος, ο οποίος έχει υποψίαν και αγαπά, λατρεύει κι' αμφιβάλλει!
(Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, «Οθέλλος», 1604).

Ζήλια, το νιώσαμε όλοι το άρωμά της και κάποιοι αρρωσταίνουν στο όνομά της. Είναι το τέρας με τα πράσινα μάτια που κατοικεί κρυφά στις ανθρώπινες ψυχές. Είναι μια ιδέα τρελή που φυτρώνει στο πίσω μέρος του μυαλού, αναμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να αναδυθεί από το σκοτάδι. Εάν της το επιτρέψεις έχει την δύναμη να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα, να κατασκευάσει αληθοφανείς αλήθειες, να θολώσει την κρίση και να καταστρέψει ανθρώπινες σχέσεις. Θύμα αυτής της αρρώστιας του μυαλού έπεσε και ο Οθέλλος.

Ο ανίκητος μισθοφόρος στρατηγός της Βενετίας γνώρισε τη μεγαλύτερη ήττα της ζωής του, όχι στο πεδίο της μάχης από κάποιον αντίπαλο στρατό, αλλά μέσα στην ασφάλεια των τεσσάρων τοίχων του σπιτιού του από τα άτομα που αγάπησε περισσότερο στον κόσμο. Στα μάτια του Οθέλλου, η γυναίκα του Δυσδαιμόνα και ο καλύτερος του φίλος Μιχαήλ Κάσσιος πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του και πρέπει να τιμωρηθούν. Απτές αποδείξεις για την ενοχή τους δεν υπάρχουν και η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζονται, διότι στο θολωμένο μυαλό του Οθέλλου τα λόγια των τρίτων είναι αρκετά για να δοκιμάσουν την πίστη του, να μετατρέψουν δηλητηριώδεις υποψίες σε ακλόνητες αλήθειες και να οπλίσουν το χέρι του. Ο Οθέλλος τυφλωμένος από ζήλια γίνεται δήμιος της αγάπης του, όταν όμως θα απελευθερωθεί από την τρέλα του θα είναι πλέον αργά.

Οθέλλος
Η νεοσύστατη θεατρική ομάδα MANETUWAK επέλεξε να ανεβάσει στο Vault την τραγωδία του Οθέλλου, ένα από τα πιο γνωστά έργα του Σαίξπηρ και μέσω αυτού να προσπαθήσει  να εξερευνήσει επί σκηνής τα όρια της ανθρώπινης δράσης. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος για να λάβει την εκδίκησή του ή να κερδίσει την αγάπη του προσώπου που ποθεί; Πόσα είναι έτοιμος να θυσιάσει για να πετύχει τον στόχο του;  Μπορεί η αγάπη να γεννήσει πόνο και να σκοτώσει την πηγή της γέννησής της; Η ιστορία του Οθέλλου κρύβει όλες τις απαντήσεις.

Το κείμενο της παράστασης βασίζεται στο πρωτότυπο σαιξπηρικό σε μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη. Αν και κάποιοι δευτερεύοντες ρόλοι απουσιάζουν, όλοι οι κύριοι σαιξπηρικοί χαρακτήρες που επηρεάζουν την εξέλιξη της υπόθεσης δηλώνουν το παρόν, δρώντας σ' ένα λιτό περιβάλλον, το οποίο αναδιαμορφώνεται συχνά μπροστά στα μάτια των θεατών ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε σκηνής. Η προσέγγιση της τραγωδίας του Οθέλλου διαθέτει όλα τα κλασσικά στοιχεία του έργου, ωστόσο οι σκηνοθέτες Αλέξανδρος Αχτάρ και Παναγιώτης Μπρατάκος επέλεξαν, σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένα, να προσδώσουν μια πιο σύγχρονη οπτική ματιά σε ορισμένες σκηνές, ενώ σε άλλες πρόσθεσαν κωμικά στοιχεία. Ιδιαίτερα οι σκηνές του Ιάγου και οι διάλογοι του Μιχαήλ Κάσσιου με την Μπιάνκα προσέφεραν μικρά διαλείμματα από την ένταση, αποφορτίζοντας συναισθηματικά το κοινό. Επίσης, ωραίες σκηνοθετικές πινελιές ήταν η επιλογή να λάβουν χώρα εκτός κεντρικής σκηνής κάποιοι μικροί διάλογοι, από τους οποίους οι θεατές άκουγαν μονάχα τα λόγια των ηθοποιών, αλλά και η χρήση κινηματογραφικών μέσων με μικρής διάρκειας video να προβάλλονται σε κάποια σημεία της παράστασης. Επιπροσθέτως, η συχνή εναλλαγή φωτεινών και ζεστών φωτισμών με πιο ψυχρά φωτά ή ακόμα και με το σκοτάδι, εκτός του γεγονότος ότι βοηθούσε στην μετάβαση από την μια σκηνή στη άλλη, παράλληλα δημιουργούσε μια επιπλέον δραματική ένταση. Την ιστορία του Οθέλλου ολοκλήρωσαν με τις ερμηνείες τους οι ηθοποιοί που κατόρθωσαν να μεταφέρουν στο κοινό τα συναισθήματα των ηρώων τους και την ένταση των χαρακτήρων τους, όπως στη σκηνή του μονολόγου της Βασιλικής Δρακοπούλου για την απιστία και στη σκηνή της δολοφονίας της Δυσδαιμόνας. Τέλος, ιδιαίτερη μνεία αξίζει το μακιγιάζ τους, το οποίο έδινε την αίσθηση του προσωπείου, όμοιο με εκείνο του αρχαίου θεάτρου.

Θύμα και θύτης, ο Οθέλλος της ίδιας του της ζήλιας που καταστρέφει ότι αγαπά και χάνεται στο σκοτάδι του μυαλού του υπό τις κατευθύνσεις του Ιάγου, μάς περιμένει στο Vault για να μας αφηγηθεί την τραγωδία του.


Συντελεστές παράστασης
Ηθοποιοί: Κατερίνα Αθανασιάδη, Αλέξανδρος Αχτάρ, Νίκος Γκέλια, Βασιλική Δρακοπούλου, Παναγιώτης Μπρατάκος, Άννα Χαραλάμπους.
Συγγραφέας: Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αχτάρ, Παναγιώτης Μπρατάκος
Σκηνοθεσία κινηματογραφημένων προβολών/ Φωτογραφίες: Γιώργος Βασσάλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Καρνάβα
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Άρτεμις Μπρατάκου, Παντελής Πολίτης
Σκηνογραφία - Ενδυματολογία: Ιωάννα Καραγιώργου
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Μake up artist: Γιάννα Μαρματάκη
Sound Design: Γιάννης Γιαννακόπουλος
Κάμερα: Λουδοβίκος Βάγγερ, Τάκης Μπάμπαρης

Πληροφορίες
Πολυχώρος Vault Theatre Plus,
Mελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Διάρκεια: 100 λεπτά
Ημέρες & Ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 18:15, Κυριακή στις 21:15
Παραστάσεις ως την Κυριακή 9 Απριλίου.
Εισιτήρια: 12  Γενική είσοδος, 8 Mειωμένο, 5 Ατέλειες

Αξιολόγηση Θεατρικής Παράστασης
Βαθμός Παράστασης
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα