Σε κάποιο παρακμιακό προάστιο της πόλης του Μαϊάμι εκτυλίσσεται μια ιστορία σκληρής ενηλικίωσης με ήρωα τον μελαγχολικό και σχεδόν πάντοτε αμίλητο Syron. Ζώντας σ' έναν κόσμο, ο οποίος τσακίζει και στιγματίζει ανεπανόρθωτα οτιδήποτε ξεφεύγει από τις κοινωνικές νόρμες, μ' έναν ανύπαρκτο πατέρα και μια επιρρεπή στους εθισμούς μητέρα (Naomie Harris), ισορροπώντας μεταξύ της κοινωνικής ανέχειας, της ψυχοσωματικής βίας και των ναρκωτικών, ο μικρός Syron παλεύει να δαμάσει τα κύματα, να μάθει τον εαυτό του και μέσα απ' αυτή την πολύτιμη γνώση να κατορθώσει να χαράξει το δικό του μονοπάτι στη ζωή.
Στον αγώνα της αυτογνωσίας και της τελικής αυτοπραγμάτωσης, ο ήρωάς μας δεν θα είναι ποτέ μόνος. Μέχρι το τέλος θα του κρατάνε συντροφιά οι εσωτερικοί και εξωτερικοί του δαίμονες και η συμβουλή που του είχε δώσει ένα πρωινό ο Juan (Mahershala Ali), ο άνθρωπος που στιγμιαία ανέλαβε τον ρόλο του πατέρα και του καθοδηγητή του, πως «όταν έρθει η στιγμή να καθορίσεις την ταυτότητα σου μην αφήσεις κανέναν άλλον να το πράξει για σένα».
Η κάμερα του Barry Jenkins κινηματογραφεί με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια και έναν αληθινό συναισθηματισμό την ιστορία ενός παιδιού, ομοίου με όλα τα υπόλοιπα μα συνάμα τόσο αλλιώτικου λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Μια ιδιαιτερότητα, η οποία πηγάζει εξ' ολοκλήρου από τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και τον αδύναμο του χαρακτήρα του, δυο θανάσιμα αμαρτήματα για κοινωνίες που εξοστρακίζουν το διαφορετικό, μόνο επειδή η άγνοια προς αυτό γεννά φόβο.
Το "Moonlight" δεν είναι απλά μια ταινία για την σεξουαλικότητα και την αγάπη. Είναι κυρίως ένα έργο που μιλά για την ενηλικίωση, για τις δυσκολίες που βιώνουν όλοι όσοι νιώθουν διαφορετικοί σ' έναν κόσμο που διώκει τη διαφορετικότητα. Είναι ένα κινηματογραφικό ταξίδι χωρισμένο σε 3 χρονικά κεφάλαια (Little - Syron - Black) που αναφέρεται στην αναζήτηση του εαυτού μας από την περίοδο της ανηλικότητας μέχρι την ενηλικίωση και στην συναισθηματική ωρίμανση, η οποία εν τέλει θα μας φέρει πιο κοντά στον τελικό προορισμό, στο «γνώθι σαυτόν» και στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς μας.
Το σενάριο της ταινίας που συνυπογράφει ο σκηνοθέτης με τον θεατρικό συγγραφέα Tarell Alvin McCraney (το κείμενο αρχικά ήταν θεατρικό με τον τίτλο "Ιn the moonlight black boys look blue"), αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερο, με την έννοια ότι δεν θα εντυπωσιάσει με τις ανατροπές του ή τη γρήγορη πλοκή του, εντούτοις καταφέρνει μέσα από τη απλότητα και την ειλικρίνειά του να προσεγγίσει με τέτοια ευαισθησία το θέμα, η οποία προκαλεί αναπόφευκτα έντονα συναισθήματα στους θεατές. Προσωπικά, αυτό που μου έλειψε σεναριακά ήταν μονάχα o χαρακτήρας του Juan που απουσιάζει από το δεύτερο κεφάλαιο και έπειτα.
Το "Moonlight" καθίσταται ξεχωριστό, εκτός του θέματος με το οποίο καταπιάνεται, εξαιτίας και των αληθινών ερμηνειών, οι οποίες ούτε είναι υπερβολικές ούτε προσπαθούν να εκμαιεύσουν συναισθήματα. Επάξια, τόσο η Naomie Harris όσο και ο Mahershala Ali είναι υποψήφιοι για Όσκαρ, Β' Γυναικείου και Β' Αντρικού Ρόλου, αντίστοιχα. Ένα ακόμα αξιοθαύμαστο σημείο σχετικό με τις ερμηνείες αποτελεί το γεγονός ότι αν και σε κάθε κεφάλαιο τον ρόλο του Syron υποδύεται άλλος ηθοποιός, το έργο δεν χάνει την συνοχή του, ο ήρωας εξακολουθεί να είναι σιωπηλός, να φέρει μια μελαγχολία στο βλέμμα και μια διστακτικότητα στις κινήσεις του δίνοντας πραγματικά την αίσθηση πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.
Όσον αφορά τον Jenkins, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν θα λάβει τελικά το πολυπόθητο αγαλματίδιο, εντούτοις μπορώ να πω με σιγουριά ότι η σκηνοθεσία του ήταν εξαιρετική. Θα σταθώ μονάχα σε δυο σημεία, το πρώτο είναι η χρήση σε αρκετά πλάνα κινητής κάμερας που τοποθετούσε τους θεατές μέσα στην σκηνή και δεύτερον, τα κάδρα του, που πολλά εξ' αυτών αποτελούν ζωντανοί πίνακες ζωγραφικής, τους οποίους έντυναν λυρικά οι νότες του βιολιού του Nicollas Britell.
Το "Moonlight" είναι ένα έργο που καλεί το κοινό να ρίξει τις μάσκες του, να βγει στο σεληνόφως, εκεί όπου όλοι μοιάζουν ίδιοι, και να κοιτάξει τον εαυτό του με τα μάτια της δικής του ψυχής, διότι των τρίτων είναι θολά, δεν βλέπουν σωστά και διαστρεβλώνουν την αλήθεια...
Συντελεστές:
Σενάριο: Tarell Alvin McCraney, Barry Jenkins
Σκηνοθεσία: Barry Jenkins
Μουσική: Nicholas Britell
Ηθοποιοί: Mahershala Ali, Naomie Harris, Andre Holland, Alex R. Hibbert, Janelle Monae, Ashton Sanders, Trevante Rhodes
Στον αγώνα της αυτογνωσίας και της τελικής αυτοπραγμάτωσης, ο ήρωάς μας δεν θα είναι ποτέ μόνος. Μέχρι το τέλος θα του κρατάνε συντροφιά οι εσωτερικοί και εξωτερικοί του δαίμονες και η συμβουλή που του είχε δώσει ένα πρωινό ο Juan (Mahershala Ali), ο άνθρωπος που στιγμιαία ανέλαβε τον ρόλο του πατέρα και του καθοδηγητή του, πως «όταν έρθει η στιγμή να καθορίσεις την ταυτότητα σου μην αφήσεις κανέναν άλλον να το πράξει για σένα».
Η κάμερα του Barry Jenkins κινηματογραφεί με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια και έναν αληθινό συναισθηματισμό την ιστορία ενός παιδιού, ομοίου με όλα τα υπόλοιπα μα συνάμα τόσο αλλιώτικου λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Μια ιδιαιτερότητα, η οποία πηγάζει εξ' ολοκλήρου από τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και τον αδύναμο του χαρακτήρα του, δυο θανάσιμα αμαρτήματα για κοινωνίες που εξοστρακίζουν το διαφορετικό, μόνο επειδή η άγνοια προς αυτό γεννά φόβο.
Το "Moonlight" δεν είναι απλά μια ταινία για την σεξουαλικότητα και την αγάπη. Είναι κυρίως ένα έργο που μιλά για την ενηλικίωση, για τις δυσκολίες που βιώνουν όλοι όσοι νιώθουν διαφορετικοί σ' έναν κόσμο που διώκει τη διαφορετικότητα. Είναι ένα κινηματογραφικό ταξίδι χωρισμένο σε 3 χρονικά κεφάλαια (Little - Syron - Black) που αναφέρεται στην αναζήτηση του εαυτού μας από την περίοδο της ανηλικότητας μέχρι την ενηλικίωση και στην συναισθηματική ωρίμανση, η οποία εν τέλει θα μας φέρει πιο κοντά στον τελικό προορισμό, στο «γνώθι σαυτόν» και στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς μας.
Το σενάριο της ταινίας που συνυπογράφει ο σκηνοθέτης με τον θεατρικό συγγραφέα Tarell Alvin McCraney (το κείμενο αρχικά ήταν θεατρικό με τον τίτλο "Ιn the moonlight black boys look blue"), αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιαίτερο, με την έννοια ότι δεν θα εντυπωσιάσει με τις ανατροπές του ή τη γρήγορη πλοκή του, εντούτοις καταφέρνει μέσα από τη απλότητα και την ειλικρίνειά του να προσεγγίσει με τέτοια ευαισθησία το θέμα, η οποία προκαλεί αναπόφευκτα έντονα συναισθήματα στους θεατές. Προσωπικά, αυτό που μου έλειψε σεναριακά ήταν μονάχα o χαρακτήρας του Juan που απουσιάζει από το δεύτερο κεφάλαιο και έπειτα.
Το "Moonlight" καθίσταται ξεχωριστό, εκτός του θέματος με το οποίο καταπιάνεται, εξαιτίας και των αληθινών ερμηνειών, οι οποίες ούτε είναι υπερβολικές ούτε προσπαθούν να εκμαιεύσουν συναισθήματα. Επάξια, τόσο η Naomie Harris όσο και ο Mahershala Ali είναι υποψήφιοι για Όσκαρ, Β' Γυναικείου και Β' Αντρικού Ρόλου, αντίστοιχα. Ένα ακόμα αξιοθαύμαστο σημείο σχετικό με τις ερμηνείες αποτελεί το γεγονός ότι αν και σε κάθε κεφάλαιο τον ρόλο του Syron υποδύεται άλλος ηθοποιός, το έργο δεν χάνει την συνοχή του, ο ήρωας εξακολουθεί να είναι σιωπηλός, να φέρει μια μελαγχολία στο βλέμμα και μια διστακτικότητα στις κινήσεις του δίνοντας πραγματικά την αίσθηση πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο.
Όσον αφορά τον Jenkins, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν θα λάβει τελικά το πολυπόθητο αγαλματίδιο, εντούτοις μπορώ να πω με σιγουριά ότι η σκηνοθεσία του ήταν εξαιρετική. Θα σταθώ μονάχα σε δυο σημεία, το πρώτο είναι η χρήση σε αρκετά πλάνα κινητής κάμερας που τοποθετούσε τους θεατές μέσα στην σκηνή και δεύτερον, τα κάδρα του, που πολλά εξ' αυτών αποτελούν ζωντανοί πίνακες ζωγραφικής, τους οποίους έντυναν λυρικά οι νότες του βιολιού του Nicollas Britell.
Το "Moonlight" είναι ένα έργο που καλεί το κοινό να ρίξει τις μάσκες του, να βγει στο σεληνόφως, εκεί όπου όλοι μοιάζουν ίδιοι, και να κοιτάξει τον εαυτό του με τα μάτια της δικής του ψυχής, διότι των τρίτων είναι θολά, δεν βλέπουν σωστά και διαστρεβλώνουν την αλήθεια...
Συντελεστές:
Σενάριο: Tarell Alvin McCraney, Barry Jenkins
Σκηνοθεσία: Barry Jenkins
Μουσική: Nicholas Britell
Ηθοποιοί: Mahershala Ali, Naomie Harris, Andre Holland, Alex R. Hibbert, Janelle Monae, Ashton Sanders, Trevante Rhodes