Ο Δημήτρης Κατσουρίνης κάθε πρώτη Πέμπτη του μήνα παρουσιάζει νέες soul – funk (και όχι μόνο) κυκλοφορίες και κατά περιόδους οδηγείται συνειρμικά, σε κάποιες αγαπημένες ηχογραφήσεις του παρελθόντος…
Παραμένοντας πιστοί στο ύφος που τους καθιέρωσε, οι Βρετανοί Incognito επιστρέφουν φέτος με ολοκαίνουριο, χορταστικό - απολαυστικό album. Το “Transatlantic RPM” όπως τιτλοφορείται, συμπίπτει με τα 30στα γενέθλια ενός group που στιγμάτισε όσο λίγα, την acid jazz έξαρση των αρχών της δεκαετίας του ’90. Αντίθετα όμως, με ότι συνήθως συμβαίνει στα περισσότερα σχήματα που καλώς ή κακώς ταυτίζονται με μια εποχική τάση, οι Incognito κατάφεραν να μείνουν ζωντανοί. Με όπλα το ταλέντο και την αφοσίωση σε αυτό που κάνουν, συνεχίζουν και σήμερα να προκαλούν συγκινήσεις, στα απανταχού soul – funk ακροατήρια…
Αν και το “Transatlantic RPM” έχει σαφή επετειακό χαρακτήρα, δεν καταφεύγει στην εύκολη λύση της ανακύκλωσης – υπενθύμισης χαρακτηριστικών στιγμών, της μέχρι σήμερα δισκογραφίας των Incognito. Για τη δημιουργία του, ο Jean – Paul Maunick (για τους οικείους, «σκέτο» Bluey) αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή, ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο σχέδιο. Αποτέλεσμα αυτού; Καλλιτέχνες βεληνεκούς, όπως είναι η Chaka Khan, ο θρυλικός soul man Leon Ware, ο αγαπητός Ιταλός Mario Biondi και η Ursula Rucker, συμμετέχουν με χαρά στη γιορτή που «στήνεται», χαρίζοντας τις σπουδαίες φωνές τους, σε 16 φρέσκες ηχογραφήσεις.
Είναι στιγμές που το “Transatlantic RPM” ακούγεται σαν φόρος τιμής στις αγαπημένες μουσικές του Bluey – στον Stevie Wonder, τους Rufus, τους Earth Wind & Fire… Παράλληλα, κοιτά ευθέως και αντλεί έμπνευση από την τρέχουσα nu jazz και nu soul αισθητική. Επί της ουσίας όμως, αποτελεί το απόλυτο Incognito album… τον καλύτερο τρόπο για να συνοψίσει κανείς 30 χρόνια καριέρας, σε 15 πρωτότυπες συνθέσεις και μια διασκευή. Η γεφύρωση παρελθόντος και παρόντος ήταν εδώ που τα λέμε, σταθερό ζητούμενο στους δίσκους των Incognito. Στο “Transatlantic RPM” γίνεται εμφατική, λόγω της συνεχούς εναλλαγής νεότερων μουσικών και ερμηνευτών, με τα ήδη καταξιωμένα ονόματα που αναφέρθηκαν.
Πλούσιες ενορχηστρώσεις, πνευστά που χαράζουν μελωδικές γραμμές, θετική αύρα, δυνατά grooves και αισθαντικά mid – tempos…τα στοιχεία που συνοψίζουν το μανιφέστο των Incognito, εδώ και 30 χρόνια και φυσικά κυριαρχούν στο “Transatlantic RPM”. Πρώτο single που ξεχωρίζει μέχρι στιγμής, η διασκευή στο “Lowdown” του Boz Scaggs, μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στις Η.Π.Α, για το 1976. Η εκτέλεση των Incognito αναπαράγει πιστά το χαρακτηριστικό «τσίμπημα» στο μπάσο της αυθεντικής εκτέλεσης, προσθέτει όμως περισσότερα πνευστά και παρουσιάζει ένα, αν μη τι άλλο απρόβλεπτο ντουέτο, αυτό της Chaka Khan με τον Mario Biondi. Μπορείτε να το ακούσετε εδώ:
Incognito - Lowdown
Μιλώντας για το “Lowdown”, ας πούμε δυο λόγια παραπάνω για ένα από τα εμβληματικότερα τραγούδια, αυτού που ονομάστηκε “blue – eyed soul” ή σε απλή μετάφραση «γαλανομάτα» soul.
Γεννημένος στο Ohio και μεγαλωμένος στο Texas, ο Boz Scaggs, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ήταν ήδη ένας εδραιωμένος καλλιτέχνης στην τοπική σκηνή του San Francisco. Υπήρξε μέλος των Steve Miller Band και κυκλοφορούσε σποραδικά, προσωπικά albums μικρομεσαίας εμβέλειας και επιτυχίας. Η διαδρομή San Francisco – Los Angeles δεν είναι δα και η μεγαλύτερη, οπότε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, έκανε τη μετάβαση, αναζητώντας νέες συνεργασίες, ήχους και προοπτικές.
Κάποιες γνωριμίες αποδείχτηκαν καταλυτικές. Ο Scaggs μπήκε στο studio, έχοντας τρεις μουσικούς στο πλευρό του – τον ντράμερ Jeff Porkaro, τον David Paich στα keyboards και τον David Hungate στο μπάσο. Νεαροί σε ηλικία και γεμάτοι ρυθμικές ιδέες, με τη φήμη τους να εξαπλώνεται ραγδαία στα πέριξ της Sunset Boulevard, έδωσαν ώθηση και αιχμή στις ηχογραφήσεις. Αργότερα οι μουσικοί αυτοί, μαζί με κάποιους άλλους, σχημάτισαν τους γνωστούς και μη εξαιρετέους Toto. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία…Το album Silk Degrees κυκλοφόρησε το 1976,γνωρίζοντας αρχικά χλιαρή υποδοχή. Ο Boz Scaggs αναζητούσε μια επιτυχία και αυτή τελικά ήρθε, με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Το “Lowdown” δεν προοριζόταν για single, το μαγικό ραδιόφωνο όμως έκανε για μια ακόμη φορά το θαύμα του. Ξεκινώντας από το airplay ενός dj στο Cleveland, το τραγούδι βρέθηκε στην κορυφή των προτιμήσεων όλων των r&b σταθμών της χώρας και από εκεί, στο Νούμερο 3 των singles του Billboard.
Στο Lowdown, η ώριμη, αισθησιακή και αρκούντως αυτάρεσκη soul ερμηνεία του Boz Scaggs «δένει», με το γεμάτο αυτοπεποίθηση παίξιμο των μουσικών. Παράλληλα, ο ήχος της Δυτικής Ακτής φλερτάρει με την disco – soul επίδραση των Ανατολικών Πολιτειών – εκείνα τα χρόνια άλλωστε, η Φιλαδέλφεια γεννούσε τη μια soul επιτυχία μετά την άλλη. Νομίζω ότι τα περίπου 5 λεπτά διάρκειας του, φαντάζουν στο πέρασμα του χρόνου, σαν μια στιγμή, κατά την οποία όλα λειτούργησαν ιδανικά. Εν έτει 2010, δείχνει να μην έχει χάσει τίποτα από την αρχική του αίγλη…
Boz Scaggs - Lowdown