ryan-adams-prisoner

Ryan Adams - Prisoner

Μια αξιοπρεπής δουλειά χωρίς ιδιαίτερους πειραματισμούς.
Διαβάστηκε φορες
Τι θα ακούσεις: eighties rock, folk-rock

Τραγούδια που ξεχωρίζουν: “Do You Still Love Me?”, “Prisoner”, “Shiver and Shape”

Βαθμολογία: 7/10


Ο Αμερικανός τραγουδιστής, κιθαρίστας, συνθέτης αλλά και παραγωγός (μεταξύ άλλων έχει κάνει την παραγωγή και σε άλμπουμ του country θρύλου Willie Nelson), επανήλθε τον προηγούμενο μήνα με την 15η studio κυκλοφορία του. Από το 2000 και μετά όταν και έφυγε από την alternative country μπάντα των Whiskeytown, o Adams αποδεικνύεται πολυγραφότατος και ενίοτε ιδιαίτερα εμπνευσμένος, με κυκλοφορίες όπως το “Gold” του 2001 και φυσικά το “Heartbreaker” του 2000, που ήταν και η πρώτη σόλο δουλειά του.

Από την πρώτη του εμφάνιση έως και σήμερα ο Adams παρουσιάζεται ιδιαίτερα συνεπής ως προς το είδος της μουσικής που επιλέγει να παρουσιάσει και ως προς τις μουσικές του επιρροές. Η αμερικανική country, τα ροκ των eighties, η folk, αλλά και οι alternative-rock αναφορές, αποτελούν το υπόστρωμα της εκάστοτε μουσικής του κατεύθυνσης. O Bryan Adams του “Reckless”, ο Bruce Springsteen των eighties, οι Foreigner, αλλά και ο Hank Williams μαζί με τον Willie Nelson, εξακολουθούν και είναι προφανώς τα αγαπημένα του μουσικά είδωλα και η κυριότερη πηγή έμπνευσης. Φυσικά κάτι τέτοιο μόνο ως θετικό μπορεί να εκληφθεί, απλά από ένα σημείο και μετά ίσως θα έπρεπε να πειραματιστεί λίγο περισσότερο, αφού μετά από δεκαπέντε άλμπουμ, μια κάποια αλλαγή της μουσικής του πορείας θεωρώ ότι θα αναδείκνυε περισσότερο το αναμφισβήτητο ταλέντο του.

Με το “Prisoner” επί της ουσίας συνεχίζει από εκεί που είχε σταματήσει με την προηγούμενη δουλειά του, το προ διετίας “1989”, χωρίς ωστόσο να αγγίζει τα standards του δίσκου "Ryan Adams" του 2014, της καλύτερης δισκογραφικής του παρουσίας εδώ και πολλά χρόνια. Σίγουρα το “Prisoner” είναι ένα αξιοπρεπές album και δεν στερείται κάποιων πολύ καλών κομματιών, όπως τα δύο πρώτα singles που κυκλοφόρησαν: “Do You Still Love Me?” (θυμίζει αρκετά Whitesnake του “1987”) και “To Be Without You”. Σίγουρα θα έχει την απαραίτητη εμπορική επιτυχία ικανοποιώντας τον δημιουργό του, από την άλλη πλευρά όμως πολύ δύσκολα θα θεωρείται στο μέλλον από τις κορυφαίες δουλειές του Ryan. Λίγο η μονοτονία κάποιων συνθέσεων με επαναλαμβανόμενα κιθαριστικά μοτίβα όπως τα low tempo “Broken Anyway” και “Tightrope”, λίγο η απουσία έμπνευσης σε συνθέσεις όπως το “We Disappear”, που κλείνει και το δίσκο, συνηγορούν στο να μη θεωρώ το “Prisoner” ως κάτι πολύ σπουδαίο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σας αποτρέπω ή ότι δεν αξίζει να το ακούσετε.

Μιλώντας με όρους βινυλίου, νομίζω ότι το πρώτο μισό του δίσκου είναι πολύ καλύτερο από το δεύτερο. Εκεί εξάλλου βρίσκεται η φυσαρμόνικα σε κομμάτια όπως το “Prisoner” και το organ στο “Shiver and Shape”, που τα κάνουν να ξεχωρίζουν, παραπέμποντας ευθέως στον μεγάλο Bruce Springsteen.

Tέλος, πιστεύω ότι το avant-garde καλλιτεχνικό εξώφυλλο ίσως θα έπρεπε να συνοδεύεται από μια περισσότερο avant-garde μουσική προσέγγιση. Κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται με το “Prisoner”, αλλά πολύ πιθανό να επιτευχθεί στο μέλλον.



Tags
Αξιολόγηση δίσκων
Βαθμός δίσκου
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα