Τι θα ακούσεις:
υψηλού επιπέδου rap πάνω σε ένα ευχάριστο στρώμα industrial ήχων
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Call Tricketron", "Hey Kids (Bunmaye)", "Thieves! (Screamed th Ghost)", "Thursday in the Danger Room", "Panther Like a Panther"
Βαθμός: 8/10
Ένα είναι σίγουρο: ο Killer Mike και ο El-P δεν το περίμεναν αυτό. Στον τρίτο κατά σειρά δίσκο τους ως κοινό project Run The Jewels, αποκαλύπτεται ότι το αρχικά σχεδιασμένο ως side project των δυο θηρίων της rap ξεπέρασε τις προσδοκίες τους. Όταν το 2011 ο Killer Mike, που είχε ήδη χτίσει καριέρα ξεπηδώντας από τη σκηνή της Atlanta με τις ευχές των Outkast, συνάντησε τον El-P, ο οποίος με τη σειρά του αναγνωριζόταν ως ένας από τους πιο σημαντικούς παραγωγούς και χαρισματικούς rapper, δεν περίμεναν ότι η κοινή τους αγάπη για το hip hop θα τους οδηγήσει εδώ.
Μήπως όμως οι RTJ -σαν κοινό project- ξεπερνούν τα επιμέρους μέλη Killer Mike και El-P; Φτάνει η κοινή αγάπη για τη μουσική να ενώσει με τέτοιο τρόπο δυο ξεχωριστούς καλλιτέχνες; Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο εκφράζονται με ένταση, χιούμορ, πολιτικό λόγο, ιδιαίτερες αναφορές στην pop κουλτούρα και εξαιρετικά ρυθμική και to-the-beat ροή. Κι όμως, ακούγοντας τα κομμάτια μπορείς να βρεις τις διαφορές τους. O Killer Mike με την ιδιαίτερη χροιά του χρησιμοποιεί τα σύμφωνα για νότες, ενώ ο El-P χρησιμοποιεί την ένταση και το βάθος της φωνής του για να δώσει χρώμα στους εξαιρετικούς στίχους.
Και οι δύο μιλάνε πολιτικά. Μην περιμένετε να ακούσετε όμως το όνομα του Trump συνοδευόμενο από την f-word σε αυτό το δίσκο. Η αγανάκτησή τους για την πολιτική εκφράζεται ελεύθερα αλλά όχι επιθετικά. Η πολιτική για την οποία μιλούν δεν περιλαμβάνει μόνο τις άδικες αποφάσεις των κυβερνήσεων αλλά και την πολιτιστική υποβάθμιση, την αστυνομική βία, τη φτώχεια. Δεν θα δυσκολευτείτε να ανθολογήσετε στίχους για ένα επαναστατικό, πολιτικά αντιδραστικό μανιφέστο αλλά αυτός δεν είναι ο σκοπός των Run The Jewels. Αφού έχουν ξεσπάσει και απελευθερώσει την αντίθεσή τους σε όλα τα παραπάνω γράφουν και κομμάτια με διασκεδαστικούς στίχους και ήχο γεμάτο ζωή έτσι απλά για το συναυλιακό χαβαλέ (βλ. "Call Tricketron", "Legend Has It").
Ο δίσκος ακούγεται απνευστί. Η σειρά των τρίλεπτων (το πολύ τετράλεπτων) κομματιών έχει επιλεγεί έτσι ώστε να αναγκάζεσαι να τσεκάρεις το media player σου για να επαληθεύσεις ότι ακούς το επόμενο κομμάτι, γεγονός που προδίδει μόνο ένα μικρό χρονικό κενό. Ήχοι που καταλαμβάνουν το περισσότερο τμήμα ενός κομματιού ακούγονται στην αρχή του επόμενου πριν μπει ο νέος ρυθμός και τα νέα industrial beats. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλα τα τραγούδια είναι ίδια. Κάθε άλλο. Το κάθε ένα έχει τη δική του αίσθηση και το δικό του νόημα στο δίσκο. Σε αυτό συμβάλλουν και μερικοί guests που προσφέρουν το δικό τους στίγμα και ήχο: η εκ της R&B σκηνής προερχόμενη Joi, ο Danny Brown με την ιδιαίτερη φωνή, ο Tunde Adebimpe των TV On The Radio, η σταθερή αξία της rap Trina και ο εξαιρετικά ταλαντούχος σαξοφωνίστας Kamashi Washington που απογειώνει το "Thursday in the Danger Room".
Ένας δίσκος με νόημα και ουσία χωρίς όμως ψυχοπλάκωμα, με θυμό και μαχητικό λόγο χωρίς όμως niggaz, bitches, guns και drugs. Μιας και οι αριθμοί έχουν τη σημασία τους, ο βαθμός του δίσκου: 8. Το άριστα παίρνει μόνο ο Θεός, το 9 παίρνουν οι A Tribe Called Quest.
υψηλού επιπέδου rap πάνω σε ένα ευχάριστο στρώμα industrial ήχων
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Call Tricketron", "Hey Kids (Bunmaye)", "Thieves! (Screamed th Ghost)", "Thursday in the Danger Room", "Panther Like a Panther"
Βαθμός: 8/10
Ένα είναι σίγουρο: ο Killer Mike και ο El-P δεν το περίμεναν αυτό. Στον τρίτο κατά σειρά δίσκο τους ως κοινό project Run The Jewels, αποκαλύπτεται ότι το αρχικά σχεδιασμένο ως side project των δυο θηρίων της rap ξεπέρασε τις προσδοκίες τους. Όταν το 2011 ο Killer Mike, που είχε ήδη χτίσει καριέρα ξεπηδώντας από τη σκηνή της Atlanta με τις ευχές των Outkast, συνάντησε τον El-P, ο οποίος με τη σειρά του αναγνωριζόταν ως ένας από τους πιο σημαντικούς παραγωγούς και χαρισματικούς rapper, δεν περίμεναν ότι η κοινή τους αγάπη για το hip hop θα τους οδηγήσει εδώ.
Μήπως όμως οι RTJ -σαν κοινό project- ξεπερνούν τα επιμέρους μέλη Killer Mike και El-P; Φτάνει η κοινή αγάπη για τη μουσική να ενώσει με τέτοιο τρόπο δυο ξεχωριστούς καλλιτέχνες; Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο εκφράζονται με ένταση, χιούμορ, πολιτικό λόγο, ιδιαίτερες αναφορές στην pop κουλτούρα και εξαιρετικά ρυθμική και to-the-beat ροή. Κι όμως, ακούγοντας τα κομμάτια μπορείς να βρεις τις διαφορές τους. O Killer Mike με την ιδιαίτερη χροιά του χρησιμοποιεί τα σύμφωνα για νότες, ενώ ο El-P χρησιμοποιεί την ένταση και το βάθος της φωνής του για να δώσει χρώμα στους εξαιρετικούς στίχους.
Και οι δύο μιλάνε πολιτικά. Μην περιμένετε να ακούσετε όμως το όνομα του Trump συνοδευόμενο από την f-word σε αυτό το δίσκο. Η αγανάκτησή τους για την πολιτική εκφράζεται ελεύθερα αλλά όχι επιθετικά. Η πολιτική για την οποία μιλούν δεν περιλαμβάνει μόνο τις άδικες αποφάσεις των κυβερνήσεων αλλά και την πολιτιστική υποβάθμιση, την αστυνομική βία, τη φτώχεια. Δεν θα δυσκολευτείτε να ανθολογήσετε στίχους για ένα επαναστατικό, πολιτικά αντιδραστικό μανιφέστο αλλά αυτός δεν είναι ο σκοπός των Run The Jewels. Αφού έχουν ξεσπάσει και απελευθερώσει την αντίθεσή τους σε όλα τα παραπάνω γράφουν και κομμάτια με διασκεδαστικούς στίχους και ήχο γεμάτο ζωή έτσι απλά για το συναυλιακό χαβαλέ (βλ. "Call Tricketron", "Legend Has It").
Ο δίσκος ακούγεται απνευστί. Η σειρά των τρίλεπτων (το πολύ τετράλεπτων) κομματιών έχει επιλεγεί έτσι ώστε να αναγκάζεσαι να τσεκάρεις το media player σου για να επαληθεύσεις ότι ακούς το επόμενο κομμάτι, γεγονός που προδίδει μόνο ένα μικρό χρονικό κενό. Ήχοι που καταλαμβάνουν το περισσότερο τμήμα ενός κομματιού ακούγονται στην αρχή του επόμενου πριν μπει ο νέος ρυθμός και τα νέα industrial beats. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όλα τα τραγούδια είναι ίδια. Κάθε άλλο. Το κάθε ένα έχει τη δική του αίσθηση και το δικό του νόημα στο δίσκο. Σε αυτό συμβάλλουν και μερικοί guests που προσφέρουν το δικό τους στίγμα και ήχο: η εκ της R&B σκηνής προερχόμενη Joi, ο Danny Brown με την ιδιαίτερη φωνή, ο Tunde Adebimpe των TV On The Radio, η σταθερή αξία της rap Trina και ο εξαιρετικά ταλαντούχος σαξοφωνίστας Kamashi Washington που απογειώνει το "Thursday in the Danger Room".
Ένας δίσκος με νόημα και ουσία χωρίς όμως ψυχοπλάκωμα, με θυμό και μαχητικό λόγο χωρίς όμως niggaz, bitches, guns και drugs. Μιας και οι αριθμοί έχουν τη σημασία τους, ο βαθμός του δίσκου: 8. Το άριστα παίρνει μόνο ο Θεός, το 9 παίρνουν οι A Tribe Called Quest.