Ο Thomas (Tom) Ripley γεννημένος το 1955 από την πένα της Patricia Highsmith είναι ένας χαρακτήρας που απολαύει της δικής του σειράς βιβλίων με πέντε συνολικά ιστορίες, οι τρεις από τις οποίες παρουσιάστηκαν στη μεγάλη οθόνη.
Με μία πρώτη προσέγγιση πρόκειται για έναν φανταστικό χαρακτήρα που μπορεί κάλλιστα να ενταχθεί στην κατηγορία των James Bond (δημιουργός Ian Fleming, 1953) και Sherlock Holmes (Sir Arthur Conan Doyle, 1887). Αν και οι δύο τελευταίοι είναι «παιδιά» Βρετανών συγγραφέων και δη ανδρών, ενώ ο Ripley είναι δημιούργημα Αμερικανίδας, διακρίνουμε αρκετά κοινά στα χαρακτηριστικά τους. Οι περιπέτειές τους καταγράφηκαν σε σειρά ή και ολόκληρες σειρές βιβλίων/διηγημάτων, πολλές από τις οποίες έχουν μεταφερθεί στο σινεμά, στην τηλεόραση, αλλά και στο θέατρο. Ταυτόχρονα αποτελούν αρσενικούς χαρακτήρες που διακρίνονται για το μυστηριώδες, χαρισματικό, δυσπρόσιτο προφίλ τους, είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί στο γυναικείο φύλο (καμιά φορά και στο αντρικό), ενώ ταυτόχρονα δεν μπορεί ποτέ κανείς να τους γνωρίσει στο σύνολό τους. Τα κοινά στοιχεία, βέβαια, και η επιδερμική διασταύρωσή τους σε καμία περίπτωση δεν μας κάνουν να τους συγχέουμε περισσότερο αφού οι περιπέτειες και η ζωή τους είναι καθόλα διάφορες, ενώ σίγουρα υπάρχουν και άλλοι λογοτεχνικοί χαρακτήρες που θα μπορούσαν να ανήκουν σε αυτή την ομάδα.
Ο λόγος που γίνεται αυτός ο παραλληλισμός στα πλαίσια του αφιερώματός μας είναι το γεγονός ότι ενώ πρόκειται για τρεις ήρωες που ενσαρκώθηκαν από πληθώρα ηθοποιών, βλέποντας κανείς μια ταινία με τον James Bond ή τον Sherlock Holmes και παρά τις εναλλαγές των πρωταγωνιστών που τους υποδύθηκαν ανά τα χρόνια, ποτέ δε δημιουργείται η αίσθηση, πως ο εκάστοτε μυστικός πράκτορας της μίας ταινίας ή ο ντετέκτιβ της άλλης αντίστοιχα είναι διαφορετικός από τον Bond και τον Holmes που ξέρουμε, τον χαρακτήρα, όπως έχει επικρατήσει να τον έχουμε στο μυαλό μας ως θεατές/αναγνώστες στο πέρασμα του χρόνου. Γιατί μπορεί να έχει ο καθένας γνώμη για το αν ο Daniel Craig ή ο Sean Connery είναι ο καλύτερος James Bond όλων των εποχών και αν ο Cumberbatch ξεπέρασε όλους τους προηγούμενους Sherlock της εκατονταετίας αλλά πάντα καταλήγει να αποδέχεται το γεγονός ότι ο τάδε ηθοποιός «είναι» ο James Bond, πιθανώς σε μια κακή του βερσιόν. Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με το πολύ συγκεκριμένο background των προαναφερθέντων ηρώων, όπως για παράδειγμα το αμάξι που μπορεί να οδηγούν, το ντύσιμό τους, τους συνεργάτες τους, τον τόπο όπου κατοικούν, τις αδυναμίες τους, τις φοβίες τους μέχρι και το πώς πίνουν τον αγαπημένο τους ρόφημα, το κατοικίδιό τους κ.ο.κ. Εν ολίγοις, ίσως αυτό το τόσο καθιερωμένο πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται ο ήρωας, μάς κάνει να τον αναγνωρίζουμε κιόλας.
Εδώ έγκειται η μεγάλη διαφορά του Tom Ripley της Highsmith. Μετά από πέντε βιβλία και πέντε διαφορετικούς ηθοποιούς που τον υποδύθηκαν στις ταινίες -στο παρόν αφιέρωμα αφήσαμε εκτός τις τηλεοπτικές του εκδοχές- δεν μπορούμε με ασφάλεια να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιος είναι τελικά ο Tom Ripley. Είναι αμφίβολο, αν χωρίς να γνωρίζει κάποιος πως η καθεμία από τις πέντε ταινίες αποτελεί ιστορία του συγκεκριμένου ήρωα θα μπορούσε με βεβαιότητα να το αντιληφθεί μόνος του. Οι δεσμοί του με το περιβάλλον του είναι τόσο χαλαροί και οι πληροφορίες που λαμβάνουμε για εκείνον σε κάθε ταινία τόσο σκόρπιες και διαφορετικές, που φαίνεται πως μόνο η Highsmith θα μπορούσε να μας αποδελτιώσει ικανοποιητικά τον χαρακτήρα που δημιούργησε, στην περίπτωση που κι εκείνη τελικά τον είχε με συγκεκριμένο τρόπο στο μυαλό της…
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να καταστεί σαφές πως δεν έχουμε διαβάσει δυστυχώς κανένα από τα βιβλία της σειράς κι επομένως τέτοιου είδους διαπιστώσεις γίνονται με γνώμονα τις ταινίες και με κάθε επιφύλαξη προς τα βιβλία. Στο παρόν άρθρο συγκεντρώνουμε πληροφορίες που μας δόθηκαν στις πέντε ταινίες και που αφορούν την καταγωγή, την οικογένεια, τα ταλέντα, την προσωπικότητα και τον ψυχικό κόσμο του Tom Ripley, όπως τον είδαμε μέσα από τις ερμηνείες των Alain Delon, Dennis Hopper, Matt Damon, John Malcovich και Barry Pepper, ανά ταινία και με χρονολογική σειρά με στόχο να αποκρυπτογραφήσουμε, ει δυνατόν, τον Tom Ripley και να αποφασίσουμε ποιος ήταν αυτός που μας άρεσε περισσότερο.
Plein Soleil/Γυμνοί στον Ήλιο (1960) – Alain Delon: Ο σαγηνευτικός κύριος Ρίπλεϊ
O πρώτος Tom Ripley που είδαμε στη μεγάλη οθόνη ήταν ο αστέρας του παγκόσμιου σινεμά, Alain Delon, σε μία από τις αρχικές ταινίες της καριέρας του και στην πρώτη του επιτυχημένη συμμετοχή σε πρωταγωνιστικό ρόλο, στη γαλλική μεταφορά του πρώτου βιβλίου της σειράς, του "The Talented Mr. Ripley", αποδεικνύοντας σε αυτή πως είχε όλα τα φόντα για την καθιέρωσή του ως ζεν πρεμιέ στην Ευρώπη.
Στο "Plein Soleil" ο Ripley δεν έχει προσωπική ταυτότητα. Ο Delon υποδύεται έναν απατεώνα με άγνωστες οικογενειακές ρίζες και κοινωνικό περίγυρο δανεισμένο εξ ολοκλήρου από το θύμα του. Κυκλοφορεί στους δρόμους της Ιταλίας ως άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Πρόκειται με διαφορά για τον ομορφότερο και πιο σαγηνευτικό Tom Ripley από τους πέντε. Είναι τόσο γοητευτικός σε μάλλον μεγαλύτερο βαθμό και από αυτόν που επιτάσσει ο χαρακτήρας (γιατί και στις πέντε ταινίες ο Ripley είναι δεινός γόης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι εξ ορισμού αυτό που έχει επικρατήσει να λέμε … «Alain Delon»!), ενώ εκπέμπει καθόλη τη διάρκεια της ταινίας ένα πηγαίο star quality. Είναι αρχοντικός, χωρίς κανένα στοιχείο «απατεωνίσκου» και τυχοδιώκτη, όπως θα ήθελαν κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν. Στιλάτος και καλοντυμένος, είναι ένα γνήσιο αποτύπωμα της γαλλικής φινέτσας. Με άλλα λόγια, δικαιολογείται απόλυτα ο «μύθος» γύρω από το πρόσωπο του Alain Delon.
Αυτός ο Ripley όμως δεν διαθέτει μόνο εμφάνιση. Ο Γάλλος ηθοποιός είναι πειστικός στο ρόλο του και καταφέρνει να στήσει περίτεχνα εξαφανίσεις, δολοφονίες, καθώς και μια διπλή ζωή στη Ρώμη. Όντας επίμονος στις λεπτομέρειες μετατρέπεται στον πιο ταλαντούχο εκ των Ripley. Ο χαρακτήρας του επιδίδεται στην πλαστογραφία, τις μιμήσεις, την παραπλάνηση τόσο της αστυνομίας, όσο και των φίλων του. Είναι ο πολυμήχανος Tom που πάντα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από τους διώκτες του, ακόμα και όταν ο χρόνος κυλά εις βάρος του.
Ομοφυλοφιλικές υπόνοιες για την σεξουαλικότητά του δεν υπάρχουν μιας και από την πρώτη σκηνή τον βλέπουμε να κάνει τα… παιχνίδια του με τις γυναίκες. Μοιάζει να έχει ευαισθησίες, ενώ δημιουργείται η αίσθηση πως ό,τι κάνει μπορεί να βασίζεται στα αισθήματά του για την Marz, όπως φαίνεται, για παράδειγμα, από τον τρόπο που την κοιτά και την προσέχει. Δε φαίνεται να ζηλεύει τόσο το θύμα του, τον Philippe, για τα πλούτη και την κοινωνική του θέση, όσο για το γεγονός ότι έχει κατακτήσει την καρδιά της Marz, ενώ θυμώνει μαζί του επειδή τον υποτιμά και τον εμπαίζει συνεχώς. Τέλος, έχει μία χαλαρότητα και μία άνεση ακόμη και την ώρα που διαπράττει τα εγκλήματά του, χωρίς να δημιουργεί άγχος στον θεατή, αλλά τη σιγουριά πως θα ξεγλιστρήσει. Διαφέρει σε πολλά σημεία από τον αδέξιο και σαν από άλλο πλανήτη Matt Damon στην αντίστοιχη αμερικανική παραγωγή. Η ίδια η Patricia Highsmith είχε χαρακτηρίσει τον Delon ως «εξαιρετικό» στον ρόλο του.
Οι συντάκτες βαθμολόγησαν τον Alain Delon ως Tom Ripley με: 8,2
Der amerikanische Freund/Ενας Αμερικάνος φίλος (1977): Πού είναι ο κύριος Ρίπλεϊ;
Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Ripley, ο πολυτάλαντος και αξιόλογος Dennis Hopper υποδύθηκε τον ήρωα της Highsmith σε μία επίσης ευρωπαϊκή παραγωγή της δεύτερης κατά σειρά ιστορίας της, «Ripley’s Game».
O Hopper εμφανίζεται ως ο πιο μοναχικός της παρέας των Ripley, καθώς φαντάζει σαν να ξεβράστηκε στην άλλη πλευρά του ωκεανού έχοντας απολέσει όλα τα ταξιδιωτικά του έγγραφα. Ζει χωρίς φίλους και οικογένεια στο χιονισμένο Αμβούργο με μοναδική συντροφιά τη μοναξιά του.
Αυτή είναι η μόνη ταινία εκ των πέντε στην οποία ο Tom Ripley δεν είναι πρωταγωνιστής, αλλά έχει έναν ξεκάθαρα δευτερεύοντα–έως και ανύπαρκτο- ρόλο, στο πρώτο μισό της ταινίας, που μεγαλώνει όσο πλησιάζει το τέλος, όπου και αποκαλύπτεται πως ήταν εκείνος που κινούσε τα νήματα στην υπόθεση. Για την ακρίβεια, ακόμη και ο τίτλος της ταινίας που δεν περιλαμβάνει το όνομά του θα μπορούσε να αναφέρεται στον χαρακτήρα του Zimmermann, στο στήσιμο του οποίου επικεντρώνεται τόσο πολύ ο σκηνοθέτης χωρίς μάλιστα ξεκάθαρο λόγο. Σε αυτήν την ταινία θα χαρακτηρίζαμε τον Ripley ως μυστηριώδη και διαφθορέα, κάτι που διαφαίνεται και από τις πρώτες σκηνές. Το ότι είναι περήφανος κι εκδικητικός γίνεται σαφές μάλλον προς το τέλος. Είναι ίσως ο πιο ανθρώπινος Ripley όλων, αφού τον βλέπουμε σε διάφορες στιγμές να είναι μπερδεμένος, να πίνει, να κάμπτει τους εγωισμούς του για να βοηθήσει τον Zimmermann χωρίς αντάλλαγμα, ή να πλησιάζει με τρυφερό τρόπο τον μικρό γιο του δεύτερου. Όσον αφορά τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, βλέπουμε τους δύο πρωταγωνιστές να κοροϊδεύουν ανοικτά την (υποτιθέμενη ή πραγματική) υποβόσκουσα ομοφυλοφιλική τάση του, χωρίς να προσδιορίζεται κάτι σαφέστερα. Εμφανισιακά θυμίζει λίγο καουμπόυ ή σερίφη και γι’ αυτό ευθύνεται το total denim look με το χαρακτηριστικό καπέλο καθώς και τα μαλλιά του. Αν και καλός ηθοποιός ο Hopper, δεν ήταν ο πιο ταιριαστός, αλλά μάλλον ο πιο αδύναμος Tom Ripley που είδαμε. Ο Ripley είναι μίμος, ηθοποιός, πλαστογράφος, μέντορας, σφετεριστής, δολοφόνος με στυλ, πολυμήχανος, και ο Dennis Hopper δεν ήταν τίποτα από τα παραπάνω! Παρακολουθώντας την ταινία, δυστυχώς, δε διακρίνεται πίσω από τον άνθρωπο-σκιά ο ταλαντούχος Μr. Ripley. Στη συγγραφέα των μυθιστορημάτων ο Hopper δεν άρεσε στον ρόλο του Ripley την πρώτη φορά που είδε την ταινία. Σε μία δεύτερη προβολή είπε τελικά πως «είχε πιάσει την αίσθηση του χαρακτήρα».
Οι συντάκτες βαθμολόγησαν τον Dennis Hopper ως Tom Ripley με: 4,6
The Talented Mr. Ripley/Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ: Ο Χολυγουντιανός κύριος Ρίπλεϊ
To 1999 το Hollywood έφερε τους περισσότερους από εμάς σε επαφή με τον Tom Ripley με μία δεύτερη μεταφορά του πρώτου ομώνυμου βιβλίου σε μία ταινία που προτάθηκε για πέντε Όσκαρ και μέχρι σήμερα παραμένει η πιο δημοφιλής ταινία της σειράς με ένα all star cast αποτελούμενο από τους Matt Damon, Jude Law και Gwyneth Paltrow.
Ο "Talented Mr.Ripley" έρχεται για να κλέψει λίγη από την κατάθλιψη του Ηopper και συνάμα να ξεδιαλύνει το μυστήριο του Delon. Είναι η μοναδική ταινία που μας αποκαλύπτει πτυχές του παρελθόντος του, παρέχοντας μας πληροφορίες για τη σχετικά κακή οικονομική κατάσταση του ήρωα και την προϋπηρεσία του στην εξαπάτηση.
Ο Ripley σε αυτήν την ταινία προσαρμόζεται γρήγορα στις καινούργιες καταστάσεις, κλέβει επιδέξια τη ζωή του Dickie, αποπλανεί και παραπλανεί με ευκολία τους γύρω του και παρασύρει τον θεατή χωρίς, ωστόσο, ο Damon να είναι τέλειος στον ρόλο του. Παρουσιάζεται αδέξιος, ζηλιάρης, κτητικός, αδίστακτος, φαίνεται χαμένος και κοινωνικά απροσάρμοστος, ενώ σε αρκετά σημεία το παίξιμό του είναι τόσο υπερβολικό, που ο Ripley φαντάζει αυτιστικός. Ο ήρωας που υποδύεται ο Damon είναι ο πιο «αρρωστημένος» όλων στην επίσης πιο επιδραστική ταινία εκ των πέντε που κάνει τον θεατή να αγωνιά και να νιώθει ένα συναισθηματικό σφίξιμο κατά τη διάρκειά της. Οι ομοφυλοφιλικές τάσεις του Ripley είναι για πρώτη φορά έκδηλες, επιλογή που μάλλον σχετίζεται με την εποχή που επιτέλους επιτρέπει (;) να μιλά κανείς ανοιχτά για το ζήτημα. Εν κατακλείδι, σε αντίθεση με άλλες ταινίες που ο Ripley είναι καλύτερος από την ταινία, στο «The Talented Mr. Ripley» έχουμε μάλλον την καλύτερη ριπλεϊκή ταινία με έναν μέτριο, αλλά σίγουρα όχι κακό Matt Damon-Ripley.
Οι συντάκτες βαθμολόγησαν τον Matt Damon ως Tom Ripley με: 6,7
Ripley’s Game/Το παιχνίδι του κυρίου Ρίπλεϊ (2002): Ο «απόλυτος» Mr. Ripley ή απλά Ο κύριος Ρίπλεϊ με το Κ κεφαλαίο
Ο John Malcovich που παραλίγο να σκηνοθετούσε τον «Ταλαντούχο κύριο Ρίπλεϊ» του ’99 -κάτι που έκανε ο Anthony Minghella- τελικά πρωταγωνίστησε στην ομώνυμη μεταφορά του «Ripley’s Game» τρία χρόνια αργότερα και ήταν κατά τη σύμφωνη γνώμη όλων των συντακτών του Mixgrill ο καλύτερος Tom Ripley που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα.
Με το πέρασμα της χιλιετίας, βλέπουμε τον Ripley να αποκτά οικογένεια και φίλους. Όταν δεν εμπορεύεται πίνακες ή δεν σκοτώνει, απολαμβάνει ένα ειδυλλιακό οικογενειακό περιβάλλον και δημιουργεί μια αληθινή φιλία με τον Jonathan Τrevanny.
Σε αντίθεση με τον «Αμερικάνο φίλο» σε αυτή την ταινία –ευτυχώς για όλους μας– ο Tom Ripley είναι πρωταγωνιστής και είναι απίθανος. Μπορούμε να πούμε πολλά γι’ αυτήν την ερμηνεία. Είναι καυστικός και ερειστικός, ελιτιστής και σνομπ, έχει αυτοπεποίθηση, μεγάλη πειθώ, υποκριτικές ικανότητες και μπορεί να παίξει με όλους και όλα, πλην μίας, της γυναίκας του. Την αγαπά υπερβολικά με έναν δικό του ξεχωριστό τρόπο χωρίς να γίνεται γραφικός. Θα έκανε τα πάντα γι’ αυτήν και εκείνη γι’ αυτόν και η σχέση τους αποτυπώνεται με πολύ όμορφο τρόπο. Ο θεατής νιώθει πως μόνο εκείνη μπορεί να του βγάλει τον καλύτερο του εαυτό, κι αυτό αντικατοπτρίζεται, μεταξύ άλλων, στο χαμόγελό του. Απόλυτα δικαιολογημένο, λοιπόν, το γεγονός ότι είναι η μόνη ταινία που στο ελάχιστο δεν αφήνει χώρο για τις όχι-και-ποτέ-ξεκάθαρες ομοφυλοφιλικές τάσεις του πρωταγωνιστή της. Ο Ripley που υποδύεται ο Malcovich είναι απόκοσμος, διαθέτει ηρεμία χειρούργου, βλέμμα σίγουρο, λειτουργεί με κινήσεις μεθοδικές, παρότι κάποιες –λίγες– φορές χάνει την ψυχραιμία. Είναι ο δάσκαλος που θα σε παρασύρει να εξερευνήσεις τα όρια σου ακολουθώντας τον πιστά, είναι παράλληλα ο άνθρωπος που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο πριν καν αυτός εκδηλωθεί και προετοιμάζει επιμελώς τις άμυνές του. Από τις διακυμάνσεις της ήρεμης φωνής του έως τον τρόπο που μιλά και κινείται, ο Malcovich είναι άξιος συγχαρητηρίων. Απογείωσε πραγματικά τον ρόλο.
Οι συντάκτες βαθμολόγησαν τον John Malcovich ως Tom Ripley με: 9,1
Ripley Under Ground/Η επιστροφή του κυρίου Ρίπλεϊ (2005): Ο διασκεδαστικός playboy Mr. Ripley
H τελευταία ταινία με πρωταγωνιστή τον Tom Ripley που είδαμε στη μεγάλη οθόνη είναι το «Ripley Under Ground», το δεύτερο βιβλίο της σειράς, και πρόκειται για την πιο ευχάριστη και cult ταινία από όλες, μία μαύρη κωμωδία των '00s και όχι ένα σκοτεινό θρίλερ μυστηρίου, όπως μας είχαν συνηθίσει οι προηγούμενες. Αυτή τη φορά ο Ripley είναι ξανθός μακρυμάλλης –αλά Hercules– playboy και τον υποδύεται ο Barry Pepper.
Τρία χρόνια μετά τον Malcovich, ο Pepper θα κερδίσει επάξια τον τίτλο του πιο κοινωνικού Ripley. Εξυπακούεται πως και σ' αυτή την κινηματογραφική μεταφορά δεν ανακαλύψαμε τίποτα για την αμερικανική ζωή του ήρωα, ωστόσο στο Λονδίνο δείχνει να αγαπά το θεατρικό σανίδι, τα τετράποδα και την ζωγραφική.
Eδώ ο Ripley εμφανίζεται αποφασιστικός, τολμηρός και χωρίς κανένα ίχνος ντροπής μεν, πολύ άνετος δε, τόσο που δεν είναι καν προσηλωμένος στο να κρύψει τα εγκλήματά του. Είναι ένας πλαστογράφος με έφεση στην υποκριτική, αλλά το πραγματικό του ταλέντο κρύβεται στην ταχύτητα και στον τρόπο που την τελευταία στιγμή καλύπτει τα ίχνη του. Μία από τις ειδοποιούς διαφορές αυτής της ιστορίας είναι ότι δε σκοτώνει εκ δόλου, αλλά εξ αμελείας (ή αν μη τι άλλο, με ενδεχόμενο δόλο, όπως θα λέγαμε με νομικούς όρους). Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας γίνονται διάφορες γκάφες και μάλλον μπορούμε να κάνουμε λόγο για τον πιο διασκεδαστικό κύριο Ρίπλεϊ, ο οποίος προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα (σαν να βλέπαμε ώρες ώρες τον Peter Sellers!), σκηνοθετώντας μ' ευφάνταστο τρόπο ατυχήματα και ξεγλιστρώντας επιδέξια από τις αρχές. Όσον αφορά τη σχέση του με τις γυναίκες, αυτή είναι αρκετά καλή αφού τον βλέπουμε να ερωτεύεται με την πρώτη ματιά την γλυκιά και καπάτσα Heloise με την οποία δένεται μαζί της ακόμη κι εγκληματικά. Στη συζήτηση μας διαφωνήσαμε για την επιλογή του Pepper ως Tom Ripley, καθώς σε άλλους άρεσε σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα και το ύφος της ταινίας, ενώ για άλλους δεν ήταν τόσο πειστικός.
Οι συντάκτες βαθμολόγησαν τον Barry Pepper ως Tom Ripley με: 6,6
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Πέντε ταινίες, πέντε αρκετά διαφορετικοί Tom Ripley. Εμφανισιακά μάλιστα δε μοιάζει κανείς με κανένα. Από τον φαλακρό John Malcovich και τον ξανθό μακρυμάλλη Barry Pepper, μέχρι τον «καουμπόυ» Dennis Hopper και τον πανέμορφο Alain Delon είδαμε πέντε οπτικά ανόμοιους χαρακτήρες σε έναν ρόλο, που από ταινία σε ταινία παρουσίαζε και άλλα χαρακτηριστικά. Η ίδια η συγγραφέας τον έχει χαρακτηρίσει ως «έναν συμπαθητικό, ευχάριστο και χωρίς ηθική συνείδηση απατεώνα και κατά συρροή δολοφόνο που πάντα αποφεύγει τη δικαιοσύνη».
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο ήρωας της Highsmith είναι ένας χαρισματικός άνδρας με πολλές ικανότητες, ελκυστικός με έναν δικό του τρόπο, ικανός για τα πάντα, αλλά και για τίποτα, που φλερτάρει συνεχώς με την παρανομία, δρα στα όρια της λογικής και της παράνοιας, με αυτοπεποίθηση, εγωισμό και δύναμη και που, ό,τι κι αν κάνει, σε όποια χώρα και αν βρεθεί, με όποιους ανθρώπους κι αν συναναστραφεί, παραμένει πάντα κύριος... ο κύριος Ρίπλεϊ.