Τι θα ακούσεις:
Pop/Rock, Country Rock
Τραγούδια που ξεχωρίζουν:
“Alone In The Dark”, "Strangers Again", "Heartbeat Away"
Βαθμολογία:
7/10
Βάζοντας τον τελευταίο δίσκο της Sheryl Crow σε ένα οποιοιδήποτε στερεοφωνικό, με το πρώτο κουπλέ του "Alone In The Dark" κοιτάς ξανά τη θήκη που έχεις στα χέρια σου για να σιγουρευτείς ότι δεν μπέρδεψες τα cd. Αυτό συμβαίνει γιατί ο καινούριος δίσκος της Sheryl χρησιμοποιεί τη μανιέρα των "Globe Sessions" και "Sheryl Crow" αλλά και ψήγματα του "C’mon C’mon". Ο στόχος της Crow είναι να δώσει στους ακροατές της, τον ήχο με τον οποίο την αγαπήσανε, δηλαδή τo mainstream ραδιοφωνικό rock που μεσουρανούσε τη δεκαετία του 90'.
Η καριέρα της Crow έχει εξελιχθεί από τότε που γέμιζε τις συχνότητες των FM με το "All I Wanna Do" και το "Soak Up The Sun". Άλλωστε οι δισκογραφικές της περιπέτειες μετράνε εικοσιτέσσερα χρόνια. Στο "Be Myself" κουβαλάει μικρά κομμάτια από τα country και soul μονοπάτια που περπάτησε στις τελευταίες της δισκογραφικές δουλείες. Η έντονη soul ηχώ που συμπληρώνεται με horn section και backing vocals στο "Halfway There" είναι αποτέλεσμα αυτών των επιρροών. Εδώ μάλιστα έχει βάλει και το χέρι του ο Gary Clark Jr.
Το "Be Myself" στον πυρήνα του έχει κομμάτια όπως το "Love Will Save The Day" και το "Long Way Back" που ενώ η παραγωγή παραπέμπει στις παλιές καλές εποχές, το αποτέλεσμα είναι απλά διεκπεραιωτικό και δεν πείθει τον ακροατή. Ακόμα και το "Woo Woo" που κλείνει τον δίσκο, είναι μεν κεφάτο αλλά βεβιασμένο. Αυτό ευτυχώς δεν ισχύει για ολόκληρο το δίσκο. Τα δροσερά "Roller Skate" και "Grow Up" περνάνε στον ακροατή την ανεμελιά με την οποία γνωρίσαμε τη Sheryl Crow.
Οι περιπέτειες υγείας της και η σχέση της με τον Lance Armstrong έχουν συμβάλει σε μια ελαφρώς πιο σκοτεινή στιχουργική προσέγγιση. Όχι όμως για πολύ αφού οι ηλιόλουστες στιγμές παραμένουν. Με το γνώριμο νεανικό ύφος της επιστρέφει στο παλιό της bar και τα βάζει με τα social media στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, κρύβοντας πονηρά τα πενηνταπέντε της χρόνια. Το "Heartbeat Away" συμβάλει σε αυτό το κλίμα όντας μία rock κούρσα με πολιτικές προεκτάσεις που ξεσηκώνει τον ακροατή. Η πιο όμορφη στιγμή του δίσκου ίσως είναι το "Strangers Again", μία διασταύρωση του "My Favorite Mistake" και του "If It Makes you happy".
Απ τους country πειραματισμούς η Sheryl γυρνάει στην Pop/Rock που την έκανε γνωστή. Το "Be Myself" δεν θα καταφέρει να επαναλάβει τα πρώτα χιτάκια της Crow. Αυτό δεν αναιρεί το πόσο ευχάριστο και διασκεδαστικό είναι, έχοντας τους παραγωγούς του ντεμπούτου της να προσέχουν τις λεπτομέρειες. Με αρκετά κομμάτια να ακούγονται λες και είναι ακόμα 1996, για τα δεδομένα της Sheryl το "Be Myself" είναι ένα παλιομοδίτικο album.
Pop/Rock, Country Rock
Τραγούδια που ξεχωρίζουν:
“Alone In The Dark”, "Strangers Again", "Heartbeat Away"
Βαθμολογία:
7/10
Βάζοντας τον τελευταίο δίσκο της Sheryl Crow σε ένα οποιοιδήποτε στερεοφωνικό, με το πρώτο κουπλέ του "Alone In The Dark" κοιτάς ξανά τη θήκη που έχεις στα χέρια σου για να σιγουρευτείς ότι δεν μπέρδεψες τα cd. Αυτό συμβαίνει γιατί ο καινούριος δίσκος της Sheryl χρησιμοποιεί τη μανιέρα των "Globe Sessions" και "Sheryl Crow" αλλά και ψήγματα του "C’mon C’mon". Ο στόχος της Crow είναι να δώσει στους ακροατές της, τον ήχο με τον οποίο την αγαπήσανε, δηλαδή τo mainstream ραδιοφωνικό rock που μεσουρανούσε τη δεκαετία του 90'.
Η καριέρα της Crow έχει εξελιχθεί από τότε που γέμιζε τις συχνότητες των FM με το "All I Wanna Do" και το "Soak Up The Sun". Άλλωστε οι δισκογραφικές της περιπέτειες μετράνε εικοσιτέσσερα χρόνια. Στο "Be Myself" κουβαλάει μικρά κομμάτια από τα country και soul μονοπάτια που περπάτησε στις τελευταίες της δισκογραφικές δουλείες. Η έντονη soul ηχώ που συμπληρώνεται με horn section και backing vocals στο "Halfway There" είναι αποτέλεσμα αυτών των επιρροών. Εδώ μάλιστα έχει βάλει και το χέρι του ο Gary Clark Jr.
Το "Be Myself" στον πυρήνα του έχει κομμάτια όπως το "Love Will Save The Day" και το "Long Way Back" που ενώ η παραγωγή παραπέμπει στις παλιές καλές εποχές, το αποτέλεσμα είναι απλά διεκπεραιωτικό και δεν πείθει τον ακροατή. Ακόμα και το "Woo Woo" που κλείνει τον δίσκο, είναι μεν κεφάτο αλλά βεβιασμένο. Αυτό ευτυχώς δεν ισχύει για ολόκληρο το δίσκο. Τα δροσερά "Roller Skate" και "Grow Up" περνάνε στον ακροατή την ανεμελιά με την οποία γνωρίσαμε τη Sheryl Crow.
Οι περιπέτειες υγείας της και η σχέση της με τον Lance Armstrong έχουν συμβάλει σε μια ελαφρώς πιο σκοτεινή στιχουργική προσέγγιση. Όχι όμως για πολύ αφού οι ηλιόλουστες στιγμές παραμένουν. Με το γνώριμο νεανικό ύφος της επιστρέφει στο παλιό της bar και τα βάζει με τα social media στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, κρύβοντας πονηρά τα πενηνταπέντε της χρόνια. Το "Heartbeat Away" συμβάλει σε αυτό το κλίμα όντας μία rock κούρσα με πολιτικές προεκτάσεις που ξεσηκώνει τον ακροατή. Η πιο όμορφη στιγμή του δίσκου ίσως είναι το "Strangers Again", μία διασταύρωση του "My Favorite Mistake" και του "If It Makes you happy".
Απ τους country πειραματισμούς η Sheryl γυρνάει στην Pop/Rock που την έκανε γνωστή. Το "Be Myself" δεν θα καταφέρει να επαναλάβει τα πρώτα χιτάκια της Crow. Αυτό δεν αναιρεί το πόσο ευχάριστο και διασκεδαστικό είναι, έχοντας τους παραγωγούς του ντεμπούτου της να προσέχουν τις λεπτομέρειες. Με αρκετά κομμάτια να ακούγονται λες και είναι ακόμα 1996, για τα δεδομένα της Sheryl το "Be Myself" είναι ένα παλιομοδίτικο album.