Yann Tiersen

Το «σπίτι» του Yann Tiersen στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Η συναυλία ήταν μια μεταφορά στο σπίτι και την πατρίδα του καλλιτέχνη.
Διαβάστηκε φορες
Ο Yann Tiersen, από τους πιο καταξιωμένους Γάλλους συνθέτες της γενιάς του, μας χάρισε ίσως την πιο εσωτερική συναυλία που έχει κάνει ποτέ με 5.000 θεατές παρόντες την Πέμπτη 13 Ιουλίου.

Στη σκηνή βρισκόταν ένα πιάνο, σε δεσπόζουσα θέση και γύρω του ένα βιολί, η αγαπημένη του μελόντικα που χρησιμοποιεί σε πολλά κομμάτια, μια παλιά μπομπίνα με ταινία καθώς και δύο παιδικά πιανάκια ακουμπισμένα στην άκρη του πάλκου. Ο φωτισμός ήταν χαμηλός σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας και πιο συγκεκριμένα επικρατούσε ένα κίτρινο φως που προερχόταν μόνο από φαναράκια και λάμπες τοποθετημένες κυκλικά γύρω απο τα όργανα.

Όταν βγήκε στη σκηνή το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα, εκείνος σχεδόν αμήχανα μας καλησπέρισε και κάθισε στο πιάνο, άνοιξε το μαγνητόφωνο και έπαιξε το "Pern", το πρώτο κομμάτι του τελευταίου του δίσκου που τιτλοφορείται "Eusa". Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2016 και η ονομασία του είναι τοπωνύμιο, συγκεκριμένα το νησί όπου διαμένει ο Yann Tiersen το οποίο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Βρετάνη. Πρόκειται για τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ο δίσκος αποτελείται από δέκα κομμάτια για πιάνο που το καθένα αναφέρεται και σε μια αγαπημένη του περιοχή της Βρετάνης. Η ιδιαιτερότητα  του είναι ότι μαγνητοφώνησε τους φυσικούς ήχους του εξωτερικού περιβάλλοντος, πάνω στους οποίους έπαιξε και την μουσική του.

Η συναυλία ουσιαστικά ήταν μια μεταφορά στο σπίτι του και στην πατρίδα του. Μέσα σε μιάμιση ώρα έπαιξε όλα τα κομμάτια του συγκεκριμένου δίσκου όπως και κάποια παλιά αγαπημένα της δεκαετίας του ενενήντα, που έγιναν αργότερα γνωστά στο ευρύ κοινό από την ταινία του Ζαν-Πιερ Ζενέ, «Αμελί».

Καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας ακούγονταν απο το παλιό μαγνητόφωνο, πουλιά, κύματα, θρόισμα φύλλων ενώ εκείνος έπαιζε πότε πιάνο πότε βιολί, κάνοντας με πολλές φορές να νιώθω πως κοιτάζω κρυφά πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα του. Το θέαμα δεν ήταν καθόλου σύνηθες και η αίσθηση ήταν παράξενη καθώς ήταν πολύ εσωστρεφές. Η φυσικότητα της κίνησης, η σιωπή και η αφοσίωση του στη μουσική έδιναν την εικόνα ότι ίσως είχε ξέχασει πως 10.000 αυτιά τον άκουγαν και άλλα τόσα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω του. 

Ωστόσο, αν κάποιος πήγαινε ανυποψίαστος χωρίς να έχει ακούσει τον δίσκο και να ξέρει περί τίνος πρόκειται, αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να εκτιμήσει την ατμόσφαιρα στην ολότητα της, καθώς δεν υπήρξε καμία αναφορά με τον οποιονδήποτε τρόπο στο concept του δίσκου.

Παραταύτα, ο κόσμος ήταν θερμός και ενθουσιώδης με χειροκροτήματα διαρκείας που τον έφεραν στο τέλος της βραδιάς πίσω στην σκηνή για να μας αποχαιρετήσει ξανά με τρία κομμάτια ακόμα, μέσα στα οποία και το εκρηκτικό "Sur le fil".

Δεν μπορώ να μην αναφέρω πως μέσα σε όλες τις υπέροχες νότες που ακούγαμε υπήρξαν και κάποιες παραφωνίες, όχι προερχόμενες από τη σκηνή αλλά από μια παρέα εκ του διαζώματος, που μάλλον επέλεξε να δειπνήσει μασουλώντας πατατάκια, χαχανίζοντας και μιλώντας δυνατά. Τέτοιες συμπεριφορές καλό είναι να μην αποσιωπούνται και να μην παραβλέπονται, αλλά ούτε και να προκαλείται καβγάς εν μέσω του όποιου θεάματος. Μια διακριτική παρατήρηση κατά τη διάρκεια της συναυλίας, είτε μετα το πέρας της είναι αρκετή καθώς προσβάλλουν τον καλλιτέχνη αλλά και τους υπόλοιπους θεατές.

Τέλος να αναφέρω πως αναμένουμε σύντομα νέα δισκογραφική δουλειά απο τον Yann Tiersen , την οποία σκοπεύει να ηχογραφήσει κάνοντας τον γύρο του κόσμου. Θα περιμένουμε με ανυπομονησία.
Αξιολόγηση Συναυλιών
Βαθμός συναυλίας
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα