Το να βρεθείς στην Αθήνα, με τον ηγέτη των σπουδαίων Eyeless In Gaza, Martyn Bates, και να σε θεωρεί μάλιστα, έναν καλό προσωπικό φίλο πλέον, είναι σίγουρα τύχη.
Ο Martyn, ολοκληρώνει κομμάτι - κομμάτι, το νέο άλμπουμ της εξαιρετικής αυτής Βρετανικής μπάντας, και ο δρόμος αυτός οδηγεί μέχρι τα μέρη μας. Την Εύβοια συγκεκριμένα.
Υπάρχουν νέα λοιπόν...και είναι αρκετά σημαντικά.
Θα αφήσω στην άκρη τις καταπληκτικές ιστορίες που μοιράστηκε μαζί μου, όπως για παράδειγμα για το βράδυ που βρέθηκε στη σκηνή, πριν απο κάποια χρόνια, στα βραβεία του περίφημου περιοδικού ''MOJO'', με τους Nick Cave, John Lydon, Robert Plant και αρκετούς ακόμη ανάμεσα στους καλεσμένους εκείνης της βραδιάς, και θα μπω στο...ψητό...
Ο Bates, ετοιμάζει μια συνεργασία - έκπληξη (αν όλα κυλήσουν στρωτά) μέσα στην επόμενη χρονιά, που αληθινά του αξίζει. Περισσότερα, δεν μπορώ να γράψω για την ώρα, όμως αν αυτή πραγματοποιηθεί, θα μιλάμε για κάτι αληθινά σπάνιο και σημαντικό. Γνωρίζει πολύ καλά που βρίσκεται άλλωστε, σε ποιό....πλάνήτη να το πω πιο απλά (...) και πολύ σοφά, έχει επιλέξει εδώ και χρόνια να ακολουθήσει ένα αυστηρά προσωπικό μονοπάτι, μακριά απο ευκολίες και άλλα τέτοια μιζερα. Είναι περίπτωση ο Martyn Bates.
Ξέρω απο πρώτο χέρι, 2 συγκεκριμένες προτάσεις που έχει αρνηθεί, για εμφανίσεις στην χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, γιατί πολύ απλά, δεν μπορεί το πρόχειρο. Και είναι λογικό, μετά απο μια ιδιαίτερη διαδρομή δεκαετίων, οι απαιτήσεις για το οτιδήποτε, να είναι πια πολύ συγκεκριμένες.
Η σχεδόν συγγενική, προσωπική του σχέση με τη σπουδαία Anne Clark, παραμένει ζωντανή, για όσους αναρωτιούνται, καθώς οι συνεργασίες τους «έγραψαν» με δύο λόγια, ήταν σημαντικές συναντήσεις αληθινών δημιουργών και κάτι που «πέρασε» και στο κοινό της χώρας μας...
Κλείνοντας, να πω πως μπορώ άνετα να τον φανταστώ να ρίχνει μια δυνατή μπουνιά στον... Lawrence, των Felt, αν υπήρξαν όντως σοβαροί λόγοι στο παρελθόν, και πιστέψτε με, υπήρξαν...
Βέβαια, αυτό ανήκει στα off the record μιας κουβέντας, όμως το γράφω για να χαμογελάσει όταν το διαβάσει και ο ίδιος περισσότερο....
Μπύρες, βόλτες, πολλά χαμόγελα, ατέλειωτες συζητήσεις για μουσική, απο το ''Exposure'' του Robert Fripp (αγαπημένο άλμπουμ και των δύο), μέχρι την Μαρία Κάλλας και τα post αδιέξοδα της σημερικής ροκ σκηνής στον πλανήτη, το απόγευμα μας βρήκε σε ένα υπέροχο δισκάδικο, με τον ήλιο της πόλης να καίει ακόμη δυνατά έξω.
«Δεν μαζεύω τίποτα» μου λέει, «αντικείμενα εννοώ», «ούτε κι εγώ Martyn, ούτε κι εγώ, στιγμές μόνο...» του απάντησα και βγήκαμε παρέα για ακόμη ένα περίπατο.
Ο Martyn, ολοκληρώνει κομμάτι - κομμάτι, το νέο άλμπουμ της εξαιρετικής αυτής Βρετανικής μπάντας, και ο δρόμος αυτός οδηγεί μέχρι τα μέρη μας. Την Εύβοια συγκεκριμένα.
Υπάρχουν νέα λοιπόν...και είναι αρκετά σημαντικά.
Θα αφήσω στην άκρη τις καταπληκτικές ιστορίες που μοιράστηκε μαζί μου, όπως για παράδειγμα για το βράδυ που βρέθηκε στη σκηνή, πριν απο κάποια χρόνια, στα βραβεία του περίφημου περιοδικού ''MOJO'', με τους Nick Cave, John Lydon, Robert Plant και αρκετούς ακόμη ανάμεσα στους καλεσμένους εκείνης της βραδιάς, και θα μπω στο...ψητό...
Ο Bates, ετοιμάζει μια συνεργασία - έκπληξη (αν όλα κυλήσουν στρωτά) μέσα στην επόμενη χρονιά, που αληθινά του αξίζει. Περισσότερα, δεν μπορώ να γράψω για την ώρα, όμως αν αυτή πραγματοποιηθεί, θα μιλάμε για κάτι αληθινά σπάνιο και σημαντικό. Γνωρίζει πολύ καλά που βρίσκεται άλλωστε, σε ποιό....πλάνήτη να το πω πιο απλά (...) και πολύ σοφά, έχει επιλέξει εδώ και χρόνια να ακολουθήσει ένα αυστηρά προσωπικό μονοπάτι, μακριά απο ευκολίες και άλλα τέτοια μιζερα. Είναι περίπτωση ο Martyn Bates.
Ξέρω απο πρώτο χέρι, 2 συγκεκριμένες προτάσεις που έχει αρνηθεί, για εμφανίσεις στην χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, γιατί πολύ απλά, δεν μπορεί το πρόχειρο. Και είναι λογικό, μετά απο μια ιδιαίτερη διαδρομή δεκαετίων, οι απαιτήσεις για το οτιδήποτε, να είναι πια πολύ συγκεκριμένες.
Η σχεδόν συγγενική, προσωπική του σχέση με τη σπουδαία Anne Clark, παραμένει ζωντανή, για όσους αναρωτιούνται, καθώς οι συνεργασίες τους «έγραψαν» με δύο λόγια, ήταν σημαντικές συναντήσεις αληθινών δημιουργών και κάτι που «πέρασε» και στο κοινό της χώρας μας...
Κλείνοντας, να πω πως μπορώ άνετα να τον φανταστώ να ρίχνει μια δυνατή μπουνιά στον... Lawrence, των Felt, αν υπήρξαν όντως σοβαροί λόγοι στο παρελθόν, και πιστέψτε με, υπήρξαν...
Βέβαια, αυτό ανήκει στα off the record μιας κουβέντας, όμως το γράφω για να χαμογελάσει όταν το διαβάσει και ο ίδιος περισσότερο....
Μπύρες, βόλτες, πολλά χαμόγελα, ατέλειωτες συζητήσεις για μουσική, απο το ''Exposure'' του Robert Fripp (αγαπημένο άλμπουμ και των δύο), μέχρι την Μαρία Κάλλας και τα post αδιέξοδα της σημερικής ροκ σκηνής στον πλανήτη, το απόγευμα μας βρήκε σε ένα υπέροχο δισκάδικο, με τον ήλιο της πόλης να καίει ακόμη δυνατά έξω.
«Δεν μαζεύω τίποτα» μου λέει, «αντικείμενα εννοώ», «ούτε κι εγώ Martyn, ούτε κι εγώ, στιγμές μόνο...» του απάντησα και βγήκαμε παρέα για ακόμη ένα περίπατο.