Για έβδομη συνεχή χρονιά διεξήχθη με απόλυτη επιτυχία το Φεστιβάλ της Βρύσης Τυρνάβου. Σε μια ιδανική από φυσικής ομορφιάς τοποθεσία, στις 25 και 26 Αυγούστου, μια ατελείωτη γιορτή της μουσικής έλαβε χώρα, ικανοποιώντας απόλυτα όλους όσοι παραβρέθηκαν. Σε γενικές γραμμές η διοργάνωση ήταν άψογη, ενώ δόθηκε στο μουσικόφιλο κοινό που κατέφθασε από πολλά μέρη της Ελλάδας, η ευκαιρία να απολαύσει ορισμένα από τα καλύτερα ελληνικά, και όχι μόνο, συγκροτήματα.
Αυτοί που είχαν την τιμή να ανοίξουν το φεστιβάλ, ήταν οι Λαρισαίοι Secret Theory. Πρόκειται για μια σχετικά νέα μπάντα, που κινείται κυρίως στο χώρο του classic-heavy rock ήχου, με κάποια garage στοιχεία. Για σαράντα περίπου λεπτά μας παρουσίασαν κυρίως υλικό από την επικείμενη πρώτη κυκλοφορία τους, αποδυκνείοντας ότι έχουν όλα τα φόντα να γράψουν τη δικιή τους ιστορία στην αγγλόφωνη rock.
Ακολούθησαν οι punk-rockers από τη Θεσσαλονίκη Ψύλλοι στ' Άχυρα. Η μακροχρόνια παράδοση της πόλης στο ελληνόφωνο punk, αντικατοπτρίστηκε κατά τον καλύτερο τρόπο στη live εμφάνιση των Ψύλλων, που απέδειξαν ότι αποτελούν μια από τις κορυφαίες μπάντες του συγκεκριμένου είδους, που ειδικά στη χώρα μας εξακολουθεί να έχει φανατικούς οπαδούς.
Το party συνεχίστηκε με τους Λαρισαίους Hidden In The Basement, που πραγματοποίησαν μια εμφάνιση αντάξια της φήμης και του status που απολαμβάνουν ως ένα από τα κορυφαία ελληνικά συγκροτήματα στο χώρο του stoner-heavy-rock. Όντας αρκετά χρόνια μαζί, οι Hidden έπαιξαν πραγματικά σαν μια μεγάλη μπάντα. Ιδιαίτερα δεμένοι μεταξύ τους μετά από τόσες live εμφανίσεις και με πολύ καλό ήχο, κατατάσσονται στις κορυφαίες στιγμές του διημέρου.
Με τους Fundracar που ακολούθησαν, αλλάξαμε λίγο ήχο, αφού περάσαμε στο αλά Manu Chao ska-punk. Αν και «τράβηξαν» διαφορετικό κοινό από τα σχήματα που προηγήθηκαν, το κέφι και η θετική αύρα του κοινού εξακολούθησαν να διατηρούνται με τον κόσμο να αυξάνεται μάλιστα καθώς προχωρούσε η ώρα.
Ο επίλογος της πρώτης μέρας γράφτηκε με τους Vodka Juniors, που δικαιολογημένα είχαν τον άτυπο τίτλο του headliner. Ο περισσότερος κόσμος γι' αυτούς συγκεντρώθηκε και οι Αθηναίοι φρόντισαν να τους αποζημιώσουν και με το παραπάνω. Το κατά βάση Green Day-Offspring rock ιδίωμα των Vodka έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις των οπαδών τους και αυτοί με τη σειρά τους δίνουν στις live εμφανίσεις τους τον καλύτερό τους εαυτό. Αυτό ακριβώς έκαναν και την προηγούμενη Παρασκευή κλείνοντας ιδανικά την πρώτη φεστιβαλική μέρα.
Πολύ ευχάριστα ξεκίνησε και η δεύτερη μέρα της διοργάνωσης, με την τοπική φιλαρμονική του Τυρνάβου να εκτελεί κάποιες classic-rock και όχι μόνο, διασκευές. Οι The Dead Ends από την Καβάλα ανέλαβαν εν συνεχεία τη σκυτάλη, μεταφέροντάς μας στους ήχους των The Doors, με τη ρετρό ψυχεδέλειά τους.
Οι The Banksters, ήταν το συγκρότημα που ακολούθησε αλλάζοντας τη μουσική ρότα με το swing-rock'n'roll style τους. Οι χορευτικοί ρυθμοί ανέβηκαν, όπως και το κέφι του κοινού, που συμμετείχε ενεργά σε κάθε τους κομμάτι.
Οι Oldschool Rednex επανέφεραν την πανκίζουσα ατμόσφαιρα στρώνοντας ιδανικά το χαλί για τη λαίλαπα που θα επακολουθούσε. Και αναφέρομαι φυσικά στους Γκούλαγκ του υπέρτατου Αλέκου Κανταρτζή.
Για μιάμιση περίπου ώρα, το punk-hardcore των Θεσσαλονικιών, παρέσυρε τους πάντες και τα πάντα. Μπορεί να έχουν αρκετά χρόνια να εμφανιστούν στη δισκογραφία, όμως οι live εμφανίσεις τους εξακολουθούν να μη στερούνται τίποτα από την αίγλη του παρελθόντος. Ο Αλέκος έδωσε για ακόμα μία φορά ρέστα, κινούμενος ακατάπαυστα εντός και εκτός της σκηνής, αποδυκνείοντας ότι εξακολουθεί να παραμένει ίσως ο κορυφαίος performer του χώρου του.
Ο επίλογος της διήμερης μουσικής γιορτής, έμελε να γραφτεί από την μπάντα που μεγάλωσε γενιές και γενιές Ελλήνων ροκάδων και εξακολουθεί να το κάνει μετά την επανασύνδεσή της, προς τέρψιν όλων μας. Αναφέρομαι στους Last Drive, που πραγματοποίησαν μια εμφάνιση μεγαλειώδη, αντάξια της ιστορίας τους. Δεν ήταν μόνο τα κλασσικά τους κομμάτια όπως π.χ., τα "Overloaded", "Chain Train", "I Love Cindy" ή και το "Glass Of Broken Dreams" που δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα ατελείωτου party, αλλά και τα καινούρια που παρουσίασαν, τα οποία στέκονται ισάξια δίπλα στα έπη του παρελθόντος. Τρία κομμάτια έπαιξαν από την πολυαναμενόμενη δισκογραφική επιστροφή τους και μπορεί ήδη να γίνεται λόγος για μια σπουδαία κυκλοφορία.
Στα highlights της εμφάνισης των Drive, συμπεριλαμβάνεται η εκτέλεση του "No Fun" των Stooges με τον Αλέκο Κανταρτζή να αναλαμβάνει τα φωνητικά παρδίδοντας μαθήματα rock'n'roll-dog attitude και επίσης η συμμετοχή του frontman των Roundlights, Παναγιώτη Γιαννακόπουλου, στο "Baby It's Real", που όπως το συνηθίζει, έδωσε μια περισσότερο vibrant χροιά στο ρεφρέν. Όταν οι τίτλοι τέλους έπεσαν με το "Blue Moon", προσωπικά είχα βιώσει μια από τις ωραιότερες συναυλιακές εμπειρίες της ζωής μου.
Χίλια μπράβο επομένως στους διοργανωτές, που όλα αυτά τα χρόνια κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να υλοποιείται ετησίως, ένα από τα πλέον αξιοπρεπή rock-fests της χώρας.
Αυτοί που είχαν την τιμή να ανοίξουν το φεστιβάλ, ήταν οι Λαρισαίοι Secret Theory. Πρόκειται για μια σχετικά νέα μπάντα, που κινείται κυρίως στο χώρο του classic-heavy rock ήχου, με κάποια garage στοιχεία. Για σαράντα περίπου λεπτά μας παρουσίασαν κυρίως υλικό από την επικείμενη πρώτη κυκλοφορία τους, αποδυκνείοντας ότι έχουν όλα τα φόντα να γράψουν τη δικιή τους ιστορία στην αγγλόφωνη rock.
Ακολούθησαν οι punk-rockers από τη Θεσσαλονίκη Ψύλλοι στ' Άχυρα. Η μακροχρόνια παράδοση της πόλης στο ελληνόφωνο punk, αντικατοπτρίστηκε κατά τον καλύτερο τρόπο στη live εμφάνιση των Ψύλλων, που απέδειξαν ότι αποτελούν μια από τις κορυφαίες μπάντες του συγκεκριμένου είδους, που ειδικά στη χώρα μας εξακολουθεί να έχει φανατικούς οπαδούς.
Το party συνεχίστηκε με τους Λαρισαίους Hidden In The Basement, που πραγματοποίησαν μια εμφάνιση αντάξια της φήμης και του status που απολαμβάνουν ως ένα από τα κορυφαία ελληνικά συγκροτήματα στο χώρο του stoner-heavy-rock. Όντας αρκετά χρόνια μαζί, οι Hidden έπαιξαν πραγματικά σαν μια μεγάλη μπάντα. Ιδιαίτερα δεμένοι μεταξύ τους μετά από τόσες live εμφανίσεις και με πολύ καλό ήχο, κατατάσσονται στις κορυφαίες στιγμές του διημέρου.
Με τους Fundracar που ακολούθησαν, αλλάξαμε λίγο ήχο, αφού περάσαμε στο αλά Manu Chao ska-punk. Αν και «τράβηξαν» διαφορετικό κοινό από τα σχήματα που προηγήθηκαν, το κέφι και η θετική αύρα του κοινού εξακολούθησαν να διατηρούνται με τον κόσμο να αυξάνεται μάλιστα καθώς προχωρούσε η ώρα.
Ο επίλογος της πρώτης μέρας γράφτηκε με τους Vodka Juniors, που δικαιολογημένα είχαν τον άτυπο τίτλο του headliner. Ο περισσότερος κόσμος γι' αυτούς συγκεντρώθηκε και οι Αθηναίοι φρόντισαν να τους αποζημιώσουν και με το παραπάνω. Το κατά βάση Green Day-Offspring rock ιδίωμα των Vodka έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις των οπαδών τους και αυτοί με τη σειρά τους δίνουν στις live εμφανίσεις τους τον καλύτερό τους εαυτό. Αυτό ακριβώς έκαναν και την προηγούμενη Παρασκευή κλείνοντας ιδανικά την πρώτη φεστιβαλική μέρα.
Πολύ ευχάριστα ξεκίνησε και η δεύτερη μέρα της διοργάνωσης, με την τοπική φιλαρμονική του Τυρνάβου να εκτελεί κάποιες classic-rock και όχι μόνο, διασκευές. Οι The Dead Ends από την Καβάλα ανέλαβαν εν συνεχεία τη σκυτάλη, μεταφέροντάς μας στους ήχους των The Doors, με τη ρετρό ψυχεδέλειά τους.
Οι The Banksters, ήταν το συγκρότημα που ακολούθησε αλλάζοντας τη μουσική ρότα με το swing-rock'n'roll style τους. Οι χορευτικοί ρυθμοί ανέβηκαν, όπως και το κέφι του κοινού, που συμμετείχε ενεργά σε κάθε τους κομμάτι.
Οι Oldschool Rednex επανέφεραν την πανκίζουσα ατμόσφαιρα στρώνοντας ιδανικά το χαλί για τη λαίλαπα που θα επακολουθούσε. Και αναφέρομαι φυσικά στους Γκούλαγκ του υπέρτατου Αλέκου Κανταρτζή.
Για μιάμιση περίπου ώρα, το punk-hardcore των Θεσσαλονικιών, παρέσυρε τους πάντες και τα πάντα. Μπορεί να έχουν αρκετά χρόνια να εμφανιστούν στη δισκογραφία, όμως οι live εμφανίσεις τους εξακολουθούν να μη στερούνται τίποτα από την αίγλη του παρελθόντος. Ο Αλέκος έδωσε για ακόμα μία φορά ρέστα, κινούμενος ακατάπαυστα εντός και εκτός της σκηνής, αποδυκνείοντας ότι εξακολουθεί να παραμένει ίσως ο κορυφαίος performer του χώρου του.
Ο επίλογος της διήμερης μουσικής γιορτής, έμελε να γραφτεί από την μπάντα που μεγάλωσε γενιές και γενιές Ελλήνων ροκάδων και εξακολουθεί να το κάνει μετά την επανασύνδεσή της, προς τέρψιν όλων μας. Αναφέρομαι στους Last Drive, που πραγματοποίησαν μια εμφάνιση μεγαλειώδη, αντάξια της ιστορίας τους. Δεν ήταν μόνο τα κλασσικά τους κομμάτια όπως π.χ., τα "Overloaded", "Chain Train", "I Love Cindy" ή και το "Glass Of Broken Dreams" που δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα ατελείωτου party, αλλά και τα καινούρια που παρουσίασαν, τα οποία στέκονται ισάξια δίπλα στα έπη του παρελθόντος. Τρία κομμάτια έπαιξαν από την πολυαναμενόμενη δισκογραφική επιστροφή τους και μπορεί ήδη να γίνεται λόγος για μια σπουδαία κυκλοφορία.
Στα highlights της εμφάνισης των Drive, συμπεριλαμβάνεται η εκτέλεση του "No Fun" των Stooges με τον Αλέκο Κανταρτζή να αναλαμβάνει τα φωνητικά παρδίδοντας μαθήματα rock'n'roll-dog attitude και επίσης η συμμετοχή του frontman των Roundlights, Παναγιώτη Γιαννακόπουλου, στο "Baby It's Real", που όπως το συνηθίζει, έδωσε μια περισσότερο vibrant χροιά στο ρεφρέν. Όταν οι τίτλοι τέλους έπεσαν με το "Blue Moon", προσωπικά είχα βιώσει μια από τις ωραιότερες συναυλιακές εμπειρίες της ζωής μου.
Χίλια μπράβο επομένως στους διοργανωτές, που όλα αυτά τα χρόνια κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να υλοποιείται ετησίως, ένα από τα πλέον αξιοπρεπή rock-fests της χώρας.