Το πρώτο φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο με τη μέρα να μικραίνει ολοένα και περισσότερο και το αεράκι να δροσίζει σιγά σιγά, κατέφτασαν στην Αθήνα οι La Femme. Δεν έχασα τον χρόνο μου, πήρα καλή παρέα και πήγα να υποδεχτώ μαζί τους την λεγόμενη “cuffing season”, την περίοδο του φθινοπώρου που οι άνθρωποι ψάχνουν τα ταίρια τους για τους κρύους μήνες του χειμώνα, όπως υποστηρίζουν μερικοί ψυχολόγοι. Τι καλύτερο λοιπόν από το να αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι τραγουδώντας “De profiter de la fin, de la fin de l'été” του τραγουδιού “Septembre”, να χορέψουμε το άγχος μας για την δουλειά και την εξεταστική και να συνειδητοποιήσουμε πως ήρθε η ώρα να «ντυθούμε» μετά από καιρό.
Έχοντας κέφι να γιορτάσω την επιστροφή στην αθηναϊκή ρουτίνα, φτάνω κατά τις εννέα στην Τεχνόπολη και τη βρίσκω μισοάδεια! Και η ώρα περνούσε και σκεφτόμουν πως δεν είναι δυνατόν! Και ο κόσμος αργούσε και αναρωτιόμουν μήπως ο χώρος της Τεχνόπολης ήταν λάθος επιλογή, ώσπου ξαφνικά σαν να είχαν όλοι κάποιο ραντεβού που εγώ αγνοούσα μαζεύτηκαν με τις μπύρες ανά χείρας έτοιμοι για χορό.
Την συναυλία άνοιξαν οι “devamp Javu”, ελληνικό alternative rock συγκρότημα με ψυχεδελικά γκρουβαρίσματα, funk indie post rock επιρροές και ελληνικό στίχο. Μια μπάντα με εξαιρετική σύμπνοια και ενσυναίσθηση για το τι παίζει ο καθένας, με έναν τραγουδιστή - κιθαρίστα διονυσιακό, ήταν ό,τι χρειαζόταν για να ζεστάνει το κοινό γι' αυτό που θα ακολουθούσε.
Λίγο μετά τις δέκα, οι La Femme ανέβηκαν στη σκηνή με άρωμα Ελλάδας. Η ντελικάτη Clémence Quélennec (στα φωνητικά) φορούσε ένα κόκκινο αρχαιοελληνικό φόρεμα και στεφάνι ελιάς στα μαλλιά, ο κιθαρίστας Sacha Got μας εξέπληξε με τις πενιές του παίζοντας με μπουζούκι την εισαγωγή του «Sphynx», με το οποίο και άνοιξαν την συναυλία, ενώ ο κιμπορντίστας Marlon Magnée χοροπηδούσε αλλόφρονα χτυπώντας το ντέφι ανελέητα. Εξελληνίστηκαν με κάθε τρόπο, είτε μετρώντας αποτυχημένα με κάτι που έμοιαζε σαν «ένα τρία πέντερα», είτε φωνάζοντας «γειά μας», μέχρι που ο κιθαρίστας έκανε σόλο με μπουζούκι στο «Wake Up» ενώ παράλληλα απολαμβάναμε και ένα σουρεαλιστικό συρτάκι. Αν και ήταν μόνο λίγες ώρες στην Ελλάδα πρόφτασαν να μάθουν το «πουτάνα όλα» και το βροντοφώναζαν σε κάθε ευκαιρία, ουρλιαχτά και χαμός από το κοινό σε κάθε τους πρόκληση. Αποκορύφωμα της βραδιάς το crowd surfing μερικών από το κοινό στα τραγούδια «Tatiana» και «Sur La Planche». Τα σώματα δεν ελέγχονταν, κινήσεις σχεδόν ασυντόνιστες, καμιά φορά κάπως ρομποτικές παρ' όλα αυτά απόλυτα ταιριαστές, ένα μουσικοχορευτικό κομφούζιο που σε έκανε να νιώθεις ελεύθερος. Μέσα σε όλο αυτό το ξέφρενο πάρτι, απίστευτη ήταν η γαλλομάθεια του αθηναϊκού κοινού, ειδικά στο «Où va le monde», που είναι και το τραγούδι που τους έκανε ευρέως γνωστούς.
Καθώς ήταν αναγκαίο να μειωθούν λίγο τα επίπεδα αδρεναλίνης πλησιάζοντας προς το τέλος, μας ημέρωσαν παίζοντας σε πιο ήπιους τόνους και προσπάθησαν να μας αποχαιρετίσουν κάτι που φυσικά και δεν κατάφεραν με την πρώτη. Επέστρεψαν λοιπόν για encore χορέψαμε και πάλι το «Antitaxi» και η βραδιά έκλεισε με τον βασικό πληκτρά σε αμόκ να γελάει υστερικά και τα υπόλοιπα μέλη να προσπαθούν να τον μαζέψουν.
Μια μπάντα που παντρεύει την ποπ κουλτούρα με την ροκ με μια τάση διπολισμού, προκλητική και λίγο κιτς, με αριστερές τοποθετήσεις και ελευθεριάζουσες διαθέσεις. Θα τους ακούσεις στα Εξάρχεια, θα τους ακούσεις και στο Κολωνάκι, σε καφετέρια-αλυσίδα αλλά και σε συνοικιακό καφενέ. Η εμπορικότητα τους και το προσωπικό τους στίγμα συνθέτουν την επιτυχία ενώ φαίνεται να ξέρουν τι ζητάει το κοινό τους και λειτουργούν προς τέρψιν του.