Gimme 10: Οι επιλογές της Μαρίας Παπαγεωργίου

Σήμερα έχω τη χαρά να φιλοξενώ μια από τις πιο αξιόλογες και ιδιαίτερες νέες φωνές. Η Μαρία Παπαγεωργίου γράφει για τους 10 αγαπημένους της δίσκους.
Διαβάστηκε φορες
Η Μαρία Παπαγεωργίου είναι μία από τις νέες ερμηνεύτριες που ξεχωρίζουν για τη δύναμη, την εκφραστικότητα και το ιδιαίτερο ηχόχρωμα της φωνής τους. Μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει, κάνοντας φωνητικά και ερμηνεύοντας, σε δίσκους όπως το Μέχρι Το Τέλος των Θέμη Καραμουρατίδη, Γεράσιμου Ευαγγελάτου και Νατάσας Μποφίλιου, το Homo Logotypus της Δανάης Παναγιωτοπούλου και το Γκόλεμ # του Νίκου Χαλβατζή. Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ, το Όμορφοι & Ηττημένοι, από κοινού με τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη. Σήμερα είναι φιλοξενούμενη της στήλης και μας παρουσιάζει 10 αγαπημένους της δίσκους.

1. Little Earthquakes - Tori Amos
(1992)

Οι πρώτες μου φοιτητικές μέρες στην Αθήνα. Έξω κρύο και εγώ μέσα στο λεωφορείο 131 με τα γουόκμαν στα αυτιά να ακούω το δίσκο στο repeat και να αναρωτιέμαι πώς θα είναι η ζωή μου από εδώ και πέρα.

2. Ainda - Madredeus (1995)

Ίσως είναι ο δίσκος που έχω ακούσει πιο πολλές φορές στη ζωή μου. Για ένα χρόνο, κάπου στα 16 μου, ο ύπνος με έπαιρνε με την ακρόασή του. Η φωνή της Salgueiro είναι σαν χάδι.

3. No Code - Pearl Jam (1996)

Ο δίσκος της εφηβείας μου. Ο πρώτος μου έρωτας, η πρώτη μου σχέση και ο δίσκος αυτός να με κάνει να ονειρεύομαι, να ‘χτυπιέμαι’, να ιδρώνω και να μελαγχολώ. Το τραγούδι Smile ακόμα και σήμερα μπορεί να μου αλλάξει τη διάθεση μέσα σε ένα λεπτό.

4. Metropolis Part 2: Scenes From A Memory - Dream Theater (1999)

Το progressive metal είναι ένα είδος μουσικής αρκετά εγκεφαλικό, όπως πιστεύουν πολλοί. Ίσως να έχουν και δίκιο. Εγώ πάντως σε αυτόν το δίσκο βρήκα πολύ όμορφες μελωδίες , μια πολύ πρωτοπόρα και δεμένη μπάντα και μουσικές ιδέες που μου άλλαξαν πολύ τον τρόπο που σκέφτομαι μουσικά.

5. White Chalk - P.J. Harvey (2007)

Μέχρι πριν από ένα χρόνο δεν είχε τύχει να ακούσω κάποια δουλειά της P.J. Harvey. Αυτόν τον δίσκο μου τον έκανε δώρο ένας αγαπημένος μου άνθρωπος. Φταίει η εκπληκτική παραγωγή (που πάντα ονειρεύομαι), φταίει η απλότητα και η φυσικότητα της φωνής της; Είναι για μένα ένας δίσκος που τον ακούω από την αρχή μέχρι το τέλος, απομονωμένη.

6. Μέρες Αδέσποτες - Συνήθεις Ύποπτοι (1996)

Ο πρώτος ελληνικός δίσκος που αγόρασα, μόλις απέκτησα το πρώτο μου ραδιοσιντί. Για πρώτη μου φορά πρόσεξα πρώτα τους στίχους και μετά τη μουσική. Το Ημερολόγιο, το Κορώνα-Γράμματα, Ο Γορίλας... Ωραίες ενορχηστρώσεις, μελωδικότατος δίσκος και αποκάλυψη για μένα η φωνή του Θηβαίου.

7. Οίκος Αντοχής - Δανάη Παναγιωτοπούλου (2007)

Την πρώτη φορά που άκουσα τραγούδι στο ραδιόφωνο από αυτό το ντεμπούτο άλμπουμ της Δανάης, με ξένισε. Τη δεύτερη φορά είπα να ακούσω λίγο πιο προσεκτικά. Μετά από πέντε-έξι ακροάσεις άρχιζα να μπαίνω στον κόσμο της. O λόγος της Δανάης σε τρυπάει. Κανονικά. Και όταν τον πλαισιώνει με δυο απίστευτους πιανίστες, τότε μιλάμε για έναν δίσκο που σε κάθε του ακρόαση θα ανακαλύψεις και κάτι καινούργιο.

8. Χαράτσι - Νίκος Παπάζογλου (1984)

Πρέπει να ήμουν Τρίτη δημοτικού όταν οι γονείς μου μου πήραν δώρο ένα τουμπερλέκι. Ο αδερφός, που έπαιζα πιάνο , μου έμαθε να κρατώ το ρυθμό σε όλα τα τραγούδια αυτού του δίσκου. Τα παίζαμε λοιπόν κάθε μέρα, τραγουδούσε μαζί μας και όλη η οικογένεια και στήναμε γλέντι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι!

9. The Space Between Us - Craig Armstrong (1998)

Δε θυμάμαι πώς βρέθηκε στα χέρια μου. Ξέρω όμως πως όταν με κυριεύουν έντονα συναισθήματα και πρέπει να τα ερμηνεύσω, τον βγάζω από τη βιβλιοθήκη και τον ακούω πολλές, πολλές φορές.

10. The House Carpenter's Daughter - Natalie Merchant (2003)

Μια συλλογή φολκλορικής μουσικής, με μια μελαγχολική Natalie Merchant και τραγούδια που με πάνε πραγματικά σε άλλη εποχή. Τώρα που τελείωσα τις μικρές μου ιστορίες για τους δέκα πιο αγαπημένους μου δίσκους, θα πάω να τον ακούσω. Sally Ann...

Διαβάστε ακόμα