Η Ζωή Τηγανούρια είναι συνθέτρια και σολίστ του ακορντεόν, με αξιοζήλευτες συνεργασίες με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό και με πολλές τιμητικές διακρίσεις. Οι νότες του ακορντεόν της, ακούγονται σε περισσότερα από χίλια κομμάτια της ελληνικής δισκογραφίας, ενώ συνθέσεις της κοσμούν πολλές συλλογές με διεθνή εμβέλεια.
Τα τελευταία χρόνια την απολαμβάνουμε σε παραστάσεις με δική της καλλιτεχνική επιμέλεια. Ελίσσεται με γοητεία από το τάνγκο και το λάτιν ως την παραδοσιακή μουσική, ενώ το θεατρικό στοιχείο έχει έντονη παρουσία σε κάθε performance.
Η Ζωή Τηγανούρια μετά από σειρά επιτυχημένων εμφανίσεων, βρίσκεται στο πυρετό των ηχογραφήσεων κι έτσι βρήκαμε μία όμορφη αφορμή για συζήτηση για τα σχέδια της και όχι μόνο.
Η ενασχόληση σου με τη μουσική ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία, το ακορντεόν βέβαια σου προέκυψε αρκετά αργότερα. Τι σε οδήγησε σε αυτό;
Ξεκίνησα τη μουσική μου πορεία με πολλή αγάπη και μπόλικο ακατέργαστο ταλέντο. Δεν ήξερα πού να διοχετεύσω τον πλούσιο κόσμο της μουσικής, που έβραζε μέσα μου προς πολλαπλές κατευθύνσεις και που μου μιλούσε κάθε βράδυ… Μέχρι που ήρθε το ακορντεόν στη ζωή μου και όλα άλλαξαν, μπήκαν οι ανησυχίες μου στη θέση τους, καταστάλαξε πρόσκαιρα η ανασφάλεια, η ζωή μου άρχισε να παίρνει χρώμα, βρήκε η λογική μου την ισορροπία της, μπήκε σε τάξη και πρόγραμμα και το συναίσθημα μου σε μια σταθερότητα.
Ως βιρτουόζος στο ακορντεόν, με αρκετές τιμητικές διακρίσεις και σίγουρα μέσα στις πιο σπουδαίες, εκείνη στο 5ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ακορντεόν και πολλές άλλες, δεν σκέφτηκες ποτέ να συνεχίσεις την καριέρα σου στο εξωτερικό;
Δεν παίζει ρόλο αν το σκέφτηκα ή όχι. Σημασία έχει ότι περνώ πολύ καλά με αυτό που κάνω τώρα με τη ζωή μου. Μένω και «παλεύω» σε αυτή τη βασανισμένη χώρα, αλλά με τις δικές μου επιλογές και συνθήκες, που έχω φτιάξει γύρω μου. Πάω εξωτερικό όποτε έχω συναυλία ή οτιδήποτε άλλο επαγγελματικό να διευθετήσω και επιστρέφω. Η ζωή μου είναι στα καλύτερα επίπεδα που ήταν ποτέ.
Πέρα, όμως, από ακορντεονίστα, σημαντικό κομμάτι της μουσικής σου διάστασης είναι και η σύνθεση. Μοιράσου μαζί μας τη στιγμή που ανακάλυψες αυτή τη πλευρά σου. Είναι πλέον αδιάσπαστο κομμάτι σου;
Είναι ιερή στιγμή και όταν έρχεται η έμπνευση απλά ανοίγουν οι ουρανοί και γίνομαι ένα με το σύμπαν. Τυχαίνει να είναι η δουλειά μου και πολλές φορές να πρέπει απλά να «μπω σε τρυπάκι». Πίστεψε με, όμως, σχεδόν αυτόματα πατώ το κουμπί και μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία χωρίς προσπάθεια και κόπο. Διαχειρίζομαι τη μουσική και τη δημιουργία έτσι ώστε, να φτάνει σε μαγικά επίπεδα μέσα μου σχεδόν πάντα και όχι σαν υποχρέωση και αγγαρεία.
Εξάλλου, αυτή είναι η ουσία να δημιουργούμε αρμόνια και αγάπη προς πάσα κατεύθυνση μέσα μας, χαρά στο κόσμο και διοχετεύοντας γαλήνη και ευφορία στο σύμπαν. Αυτή και μόνο η σκέψη, ανάγει την δημιουργία σε κάτι που χωρίς να το καταλάβεις μέσα σε δευτερόλεπτα μετατρέπεται σε μεγαλειώδες.
Από το 2006, που ξεκίνησες την προσωπική σου δισκογραφία, στις συνθέσεις σου συναντούμε τζαζ, λάτιν και φολκ στοιχεία. Μίλησέ μας για τις επιρροές σου.
Οι μουσικές επιρροές μου βασίστηκαν σε ανησυχίες για ετερόκλητα είδη μουσικής που μέσα από τα δικά μου φίλτρα γίνονται ένα. Είναι πολλές οι δημιουργίες μου που φανερώνουν αυτή την τάση χωρίς υπερβολές και τερατουργήματα, αλλά με σεβασμό και κατάθεση ψυχής κάθε φορά.
Το ακορντεόν βίωσε, ως μουσικό όργανο, ιδιαίτερη άνθιση τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Πώς σου φάνηκε αυτό το γεγονός, θεωρείς ότι είναι στα πλαίσια κάποιας μόδας που θα περάσει;
Δεν ασχολούμαι με τη μόδα, εξάλλου ποτέ δεν ασχολήθηκα και ποτέ δεν επηρεάστηκα. Για τα δικά μου δεδομένα ή να το πω πιο ωμά στο δικό μου το κεφάλι, το ακορντεόν είναι μόδα από τότε που εγώ το γνώρισα και άρχισα να το πιστεύω και εκείνο να πιστεύει εμένα. Όλα τα υπόλοιπα είναι φυσικά επακόλουθα.
Παρόλα αυτά, ελπίζω να έχω βάλει και εγώ λίγο το χεράκι μου στην λεγομένη μόδα μετά από 19 ορχηστρικά CD περίπου 100 ορχηστρικά κομμάτια, άλλα νέες συνθέσεις και άλλα διασκευές μου, σε μια παρθένα αγορά σαν την ελληνική που ήταν μαθημένη, σε παραγωγές που επένδυαν μόνο σε τραγούδια με έναν τραγουδιστή μπροστάρη και σχεδόν ποτέ ή με ελάχιστες εξαιρέσεις σε μουσικά ορχηστρικά θέματα με κάποιον σολίστα μπροστά.
Εξ ου και ηχεί ακόμα στα αφτιά μου η ερώτηση από δισκογραφικές εταιρείες «γιατί δε τραγουδάς για να κάνεις καριέρα». Τουλάχιστον σήμερα, βλέπω με μεγάλη χαρά πόσα και πόσα νέα παιδιά να τολμούν και να βγάζουν τις ιδέες τους στη φόρα με cd που φτιάχνουν μόνα σε φυσικό η ψηφιακό προϊόν, χωρίς να περιμένουν τον από μηχανής θεό να τα μανατζάρει για να κάνουν τη «μεγάλη καριέρα».
Τι θα έλεγες σε μουσικούς που «τραβούν» μια σόλο καριέρα; Τι θέση έχει ένας οργανίστας στην ελληνική μουσική πραγματικότητα;
Σχεδόν ήδη απάντησα «Τράβα μπρος και μη σε νοιάζει» σύμφωνα με το υπέροχο όλο νοήματα σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου και σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, αλλά κάτι ακόμα που το λέω με τη ψυχή μου στους νέους και πάντα το έλεγα για να το ακούω εγώ η ίδια -και μου βγήκε σε καλό- έστω και αν πέρασα φάσεις της ζωής μου δύσκολες που οι συνθήκες προσωπικά με είχαν πρόσκαιρα καταβάλει: Το μέλλον μπορείς να το ανακαλύψεις να το δημιουργήσεις και να το πλάσεις όπως εσύ θες και όχι να υποταχτείς σε αυτό!
Έχεις χαρακτηριστεί «Βανέσσα Μέι της Ελλάδας και του ακορντεόν», έχεις κάνει πολλές συνεργασίες με τρανταχτά ονόματα της μουσικής σκηνής και τα τελευταία χρόνια χαράζεις μια «μοναχική» πορεία με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Πώς προέκυψε αυτή η στροφή;
Όλο αυτό μεταφράζεται σε αγάπη για τη μουσική, με άγνοια κινδύνου, (στην άγουρη ακόμα ηλικία που υπερίσχυε η φλόγα και ο αυθορμητισμός), με στόχο, πείσμα, όραμα, ανάγκη επιβίωσης , αγανάκτηση από τα δεδομένα μουσικά στάτους.
Εδώ θέλω να σταθώ κάπως, λέγοντας πως πολλά από αυτά μου δημιουργούσαν τότε που ξεκίνησα τον μοναχικό -όπως λες- δρόμο, εμετικές τάσεις. Από τη μια μεριά αυτή η εκκωφαντική φασαρία που είναι της μόδας με τα αισχρά σκυλάδικα -τόσο για το στίχο τους όσο και για τη μουσική τους- που εξάπτει τη λαγνεία, την τεμπελιά, το ξενύχτι, τη μέθη, τις απαγορευμένες ουσίες, τις βωμολοχίες, και ένα σωρό άλλα κατώτερα ένστικτα. Ενώ από την άλλη πλευρά, τα δήθεν έντεχνα που μου παρουσιάζουν τη μουσική στα δικά μου μάτια σαν μια ατημέλητη, αξύριστη, άπλυτη, γυναίκα με ταγάρι, αλλά παρόλα αυτά τίμια δήθεν - αν κλείσω τα ματιά ακούγοντας ένα από αυτά τα άσματα, αυτή η εικόνα και άλλες παρόμοιες μου έρχονται στο μυαλό- και όλο αυτό να παρουσιάζεται με τη ξεκούρδιστη δισκογραφημένη παρόλα αυτά κιθάρα και ένα τουμπερλέκι… τον εμετικό κουλτουριάρικο ασύνδετο στίχο και τον εκάστοτε άφωνο τραγουδιστή-στρια στην ερμηνεία ως έντεχνο τραγούδι και αυτό της μόδας.
Πως να μην αντιδράσω και να μην παλέψω με τις λίγες ή όσες τέλος πάντων δυνάμεις έχω αφού βιάζουν τη μουσική και την εξευτελίζουν; Ήθελα και εξακολουθώ να θέλω, να πάψει αυτή η κοροϊδία που ο κόσμος τη τρώει και την αναμεταδίδει σαν μόδα. Και το χειρότερο την έχει κάνει τρόπο ζωής…
Μέσα σε όλα, τα τελευταία χρόνια έχεις και την εταιρεία παραγωγής "Zoe Music Ltd.". Ποιά ανάγκη σε οδήγησε σε αυτό;
Η ανάγκη της ανεξαρτησίας της απουσίας από το πλευρό μου κάποιου ψευτο- μάνατζερ. Εάν είχα συναντήσει και συνεργαστεί με σωστούς έντιμους μάνατζερ παραγωγούς και γνώστες της δουλειάς ασφαλώς δε θα έμπαινα σε διαδικασία δικής μου εταιρίας, που είναι σπαζοκεφαλιά για έναν καλλιτέχνη δημιουργό που θέλει την ηρεμία του, το χρόνο του και την άνεση του, για να δημιουργήσει. Ωστόσο, η έλλειψη τέτοιων ανθρώπων με οδήγησε το 2008, δέκα χρόνια πριν, στην δημιουργία της εταιρίας μου, την οποία με τα χρόνια έμαθα να διαχειρίζομαι, μετά από πολλά στραπάτσα που πέρασα, μέχρι να κατανοήσω πως λειτούργει. Σήμερα την διαχειρίζομαι μαζί με τον σύζυγο μου και φέρνουμε εις πέρας άψογα μαζί όλες τις καλλιτεχνικές μας δραστηριότητες με τη σύμπραξη εξωτερικών συνεργατών όποτε και όταν χρειαζόμαστε.
Αυτό τον καιρό τι σχέδια έχεις;
Μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις μου τον προηγούμενο μήνα με τίτλο «Έτσι είναι η Ζωή», σειρά έχει το στούντιο, νέες παραγωγές, νέοι καλλιτέχνες, καινούρια τραγούδια και ορχηστρικές δημιουργίες που μου δίνουν ανάσα από Live εμφανίσεις. Τρελαίνομαι να συναναστρέφομαι με νέα ταλαντούχα παιδά, να τους γράφω μουσικές, να μπαίνω στούντιο να ενορχηστρώνω, να έρχονται οι μουσικοί, να παίζουν, να βάζουν ιδέες , μεράκι, να έρχεται μετά ο τραγουδιστής να ολοκληρώνεται μια παραγωγή, να κυκλοφορεί και να αρχίζει όλο αυτό να ζωντανεύει να φτάνει στα αφτιά του κόσμο, όσων μπορεί να φτάσει ασφαλώς που δεν κολλάνε σαν πρόβατα σε ότι τους ταΐζει το σύστημα.
Επίσης αυτή τη περίοδο γίνεται το μοντάζ του καινούριου μου video clip στο "Last Tango by Ζoe" του οποίου τα γυρίσματα έγιναν στο εκπληκτικό μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας που είναι χορηγός μας, σε σκηνοθεσία των: Μάνος Αντωνίου και Γιώργος Ευαγγελόπουλος.
Επίσης, θέλω να αναφέρω πως πριν λίγες μέρες κάναμε και μια υπέροχη συναυλία φιλανθρωπικού χαρακτήρα στο Ειδικό επαγγελματικό σχολείο - Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ) Αγίου Δημητρίου για τα υπέροχα αυτά παιδιά που αγκάλιασαν την μουσική μας, χόρεψαν και διασκέδασαν με τη ψυχή τους.
Είναι μεγαλείο να δίνεις χαρά και να την εισπράττεις μαζί με ευγνωμοσύνη στα βλέμματα αυτών των υπέροχων πλασμάτων. Τέλος, την άνοιξη ξεκινάμε πάλι οι συναυλίες μας σε όλη την Ελλάδα.
Σ'ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη κουβέντα που είχαμε!
Σ'ευχαριστώ πολύ Τραϊάνα για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη.