Κατερίνα Κυρμιζή: Δεν είναι τόσο εναλλακτικό κι ελεύθερο το διαδίκτυο

Κατερίνα Κυρμιζή: Δεν είναι τόσο εναλλακτικό κι ελεύθερο το διαδίκτυο

Κάτι διαφορετικό ετοιμάζουν η Κατερίνα Κυρμιζή & ο Νίκος Γρηγοριάδης στο Μουσικό Κουτί, αυτή την Παρασκευή. Πριν λίγες ημέρες, είχα τη χαρά να γνωρίσω την Κατερίνα Κυρμιζή, έναν τόσο όμορφο και ξεχωριστό άνθρωπο, όσο και η φωνή της.
Διαβάστηκε φορες
Κάτι διαφορετικό ετοιμάζουν η Κατερίνα Κυρμιζή & ο Νίκος Γρηγοριάδης στο Μουσικό Κουτί, αυτή την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου. Έχουν διασκευάσει για δυο κιθάρες παραδοσιακά τραγούδια, κομμάτια των Cohen, Cash, Feist, Amos, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σαββόπουλου κ.α. και τα τραγούδια τους και μας τα παρουσιάζουν με τη γνωστή αμεσότητα και ευθύτητα που τους διακρίνει.

Πριν λίγες ημέρες, είχα τη χαρά να γνωρίσω την Κατερίνα Κυρμιζή, έναν τόσο όμορφο και ξεχωριστό άνθρωπο, όσο και η φωνή της.

Το «μικρόφωνο» στην ίδια:

Γιώργος Μπαλιώτης: Το τραγούδι «Της καρδιάς μου οι κάκτοι» ψηφίστηκε στα καλύτερα Ελληνικά τραγούδια του 2017 από το Mix Grill. Οι προσδοκίες μας είναι πολλές. Πότε θα είναι έτοιμος ο νέος δίσκος σου; Σε ποια φάση βρίσκεται;

Κάτι διαφορετικό ετοιμάζουν η Κατερίνα Κυρμιζή & ο Νίκος Γρηγοριάδης στο Μουσικό ΚουτίΚατερίνα Κυρμιζή: Χαίρομαι πολύ που το ξεχωρίσατε, όπως χαίρομαι που έχετε πολλές προσδοκίες για τη δουλειά που ετοιμάζω. Η σιωπή μου σαν τραγουδοποιός ήταν αρκετά μεγάλη και ό,τι βγαίνει πλέον από μένα θα ήθελα να έχει μια σπερματική δυναμική. Για αυτό προβληματίζομαι αρκετά με το αν θα  κυκλοφορήσει δίσκος ή κάθε τραγούδι σαν single. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Πάντως είμαστε σε φάση μίξεων, ήδη έχουν ολοκληρωθεί τέσσερα τραγούδια, αλλά είμαι ανήσυχη. Σε μια εποχή που το ακροατήριο γίνεται όλο πιο παθητικό και αδιάφορο, που προτιμά να ακούσει μια διασκευή παρά πρωτότυπο υλικό από δημιουργούς που καταγράφουν το σήμερα -σημειώνω εδώ πως πολλές νέες μουσικές προτάσεις μου ακούγονται σαν διασκευές, σαν οι δημιουργοί τους να μην έχουν διάθεση να ψαχτούν λίγο, σαν να προτιμούν να μοιάζουν με κάτι που έχει ήδη υπάρξει, σαν να μην στοχεύουν σε μια ελάχιστη πρωτοτυπία- δεν ξέρω πια πως πρέπει να κινηθεί ένας καλλιτέχνης που δημιουργεί άκρως προσωπικά τραγούδια και που μάλιστα δεν κατατάσσεται σε καμιά κατηγορία : είναι μεν ποπ αισθητικής αλλά ταυτόχρονα δεν είναι τόσο ποπ, πολύ ροζ για να είναι ροκ, πολύ φωτεινό κι αέρινο για να είναι έντεχνο, γενικώς πολύ από κάτι που δεν μιλάει στην καρδιά ανθρώπων που δεν την κρατούν ανοιχτή στις ιστορίες που έχει να πει κάνεις απ’ την προσωπική του μυθολογία! 

ΓΜ: Θα ακούσουμε νέα τραγούδια την ερχόμενη Παρασκευή 2/2 στο Μουσικό Κουτί;

ΚΚ:
Αναλόγως τη διάθεση και το κοινό. Αν είναι οι «δικοί μου ξένοι», όπως λέω τα σκληροπυρηνικά φανάκια μου, ίσως. Αλλά θέλω να περιμένω για να τα παρουσιάσω με μεγάλη μπάντα όταν έρθει η ώρα και η στιγμή.

ΓΜ: Πώς συνδυάζεται η μουσική, η δουλειά και το να είσαι μια καλή μαμά για το παιδί σου; Πώς τα καταφέρνεις όλα;

ΚΚ: Δεν είναι εύκολος συνδυασμός. Αισθάνομαι τόσο κατακερματισμένη. Από ‘δώ η δασκάλα της κιθάρας από εκεί ο καλλιτέχνης που λαχταρά να είναι δημιουργικός, στο κέντρο η μητέρα και η σύζυγος και κάπου σε μιαν άκρη η σπουδάστρια για το δίπλωμα της κλασσικής κιθάρας.  Δεν τα καταφέρνω τόσο καλά. Όποτε δίνω την προσοχή μου στο ένα υστερώ στο άλλο. Απλά εύχομαι το παιδί μου να καταλάβει κάποια στιγμή ότι κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε φορά προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ.

Κατερίνα Κυρμιζή: Δεν είναι τόσο εναλλακτικό κι ελεύθερο το διαδίκτυοΓΜ: Σε έχει εμπνεύσει το παιδί σου; Υπάρχει κάποιο τραγούδι που απευθύνεται σ' αυτό;

ΚΚ:
Η κόρη μας είναι ό, τι καλύτερο μου έχει συμβεί στη ζωή. Μετασχημάτισα όλο μου το είναι για χάρη της,  να είμαι αντάξιά της. Από τη στιγμή που ήρθε στη ζωή μου έφυγε η κατάθλιψη, η αμφιβολία, οι περιττές λύπες. Έμεινε η ουσία, γυμνώθηκε η αλήθεια μου και μπήκα στην πιο δημιουργική φάση της ζωής μου. Της έχω γράψει ένα σωρό τραγουδάκια, παιχνιδοτράγουδα. Αλλά είναι μόνο για εκείνη. Κάθε τραγούδι, στον δικό μου κόσμο, έχει αρχικό αποδέκτη και ανήκει σε μένα και σε εκείνον/νη  για τον οποίο το έγραψα. Είναι λοιπόν τα δικά μας τραγούδια και είμαι πολύ διστακτική στο να τα μοιραστώ.

ΓΜ: Τι σου είπε όταν σε είδα για πρώτη φορά σε συναυλία;

ΚΚ:
Με κοίταξε σαν να έβγαλα δυο κεφάλια.  Ίσως διαισθάνθηκε ότι είχα μιαν άλλη ζωή πριν από εκείνη, έναν άλλον εαυτό που δεν είχε γνωρίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

ΓΜ: Τα τελευταία χρόνια, το παιχνίδι έχει αλλάξει και πολλά νέα ονόματα βρίσκουν τον τρόπο να προωθήσουν τη μουσική τους με διάφορους εναλλακτικούς τρόπους (Internet, social media κ.α.) και να εμφανιστούν σε «καλούς» συναυλιακούς χώρους. Έχεις ζήσει και τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 και τις επόμενες. Θεωρείς ότι σήμερα είναι καλύτερα τα πράγματα σ' αυτόν τον τομέα;

ΚΚ:
Η μεγάλη αλλαγή ήρθε με το διαδίκτυο και την διάδοση του οικιακού υπολογιστή με σκοπό όχι την εργασία αλλά την ψυχαγωγία και την ενημέρωση.  Εκεί άλλαξαν όλα στη μουσική βιομηχανία, στη διάδοση της μουσικής, στη μουσική καθαυτή, στον τρόπο που ακούμε… Για κάποια χρόνια σκεφτόμουν ότι έτσι ίσως θα υπάρχει περισσότερη δημοκρατία και πλουραλισμός : ο ακροατής επιλέγει τι θέλει να ακούσει και το καλόγουστο θα ξεχωρίσει. Αμ δε! Λυπάμαι που το λέω αλλά πιστεύω πως το σύστημα μπορεί να σάστισε πρόσκαιρα από τις ραγδαίες αλλαγές αλλά ενσωμάτωσε τα νέα μέσα γρήγορα και ξαναβρήκε τρόπο να κινεί τα νήματα. Ο πλουραλισμός έγινε μια θάλασσα θορύβου που αποσυντονίζει και απομακρύνει τον μέσο ακροατή που σαν παιδί περιμένει να του υποδείξουν τι είναι αυτό που αξίζει! Και φυσικά -όπως πάντα άλλωστε, το χρήμα, η κοινωνική τάξη, οι γνωριμίες και οι αλληλοεξυπηρετήσεις καθορίζουν νέους παίκτες και διαμορφώνουν γούστο και αξίες. Με απλά λόγια δεν είναι τόσο εναλλακτικό κι ελεύθερο το διαδίκτυο πλέον όσο έχει περάσει στην κοινή αντίληψη.

ΓΜ: Θα μας πεις 2 ξένες τραγουδίστριες, με τις οποίες θα ήθελες να πεις ένα τραγούδι;

Κάτι διαφορετικό ετοιμάζουν η Κατερίνα Κυρμιζή & ο Νίκος Γρηγοριάδης στο Μουσικό ΚουτίΚΚ: Όχι, γιατί να θέλω να πω μαζί τους ένα τραγούδι; Αγαπώ πολύ πάρα πολλές τραγουδοποιούς : η Joni Mitchel, η Kate Bush, η Tori Amos, η Bjork (μέχρι ενός σημείου), η Saint Vincent είναι από τις αγαπημένες μου και υπήρξαν  2 τραγουδίστριες που θαυμάζω απεριόριστα : την Ella Fitzgerald και τη δική μας Τζένη Βάνου. Μου φαίνεται κάπως αστεία ερώτηση. Ζητώ συγγνώμη που δεν μπορώ να απαντήσω όπως θα έπρεπε στο ερώτημά σας αλλά στον δικό μου κόσμο δεν υπάρχει αυτή η φιλοδοξία, η νοοτροπία αν θέλεις. Θέλω να πω πως με ενδιαφέρει να φτιάξω ένα δικό μου σύμπαν και να πω τις δικές μου ιστορίες. Πολλοί με έχουν χαρακτηρίσει ακατάδεχτη ή, χαζή ή, έχουν πει ότι ο Νίκος (Γρηγοριάδης) δεν με αφήνει, όταν αρνήθηκα συνεργασίες. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα ήταν πολύ μεγάλα ονόματα. Τους ευχαριστώ θερμά όλους για αυτό το άπλωμα του χεριού, αλλά καλώς ή κακώς, δεν είναι ο δικός μου δρόμος. Μπορεί να είναι μια δική μου αναπηρία, μπορεί να είναι η τάση μου να βρίσκομαι πάντα σε οξεία γωνία με την πραγματικότητα. Όπως και να έχει, πληρώνω με απόλυτη συναίσθηση και συγκατάβαση το τίμημα για αυτή μου την επιλογή. Αυτό ακριβώς περιγράφω στο  τραγούδι «Της καρδιά μου οι κάκτοι».  «Αν πρέπει να χάσω, ας χάσω!».

ΓΜ: Τι το ξεχωριστό για σένα είχε η εναλλακτική σκηνή ελαφρού τραγουδιού που δημιούργησαν οι Γιάννης Πετρίδης και Κώστας Ζουγρής στη δισκογραφική Virgin στα τέλη των 90ς;

ΚΚ:
Ο Γιάννης Πετρίδης και ο Κώστας Ζουγρής, είναι μεγάλο κεφάλαιο στο ραδιόφωνο. Γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενό τους και το γούστο τους είναι αδιαμφισβήτητο. Έχουν γαλουχήσει γενιές και γενιές σε εποχές μάλιστα που η μουσική πληροφορία ήταν περιορισμένη αν μη τι άλλο. Δεν γνωρίζω το έργο τους στη Virgin πριν το 1996, αλλά μπορώ να σας πω πως είχαν εντελώς διαφορετική άποψη από τις άλλες ελληνικές δισκογραφικές εταιρίες της εποχής. Πρώτα- πρώτα επιλέγανε τραγουδοποιούς ή, μπάντες κι όχι τόσο τραγουδιστές και το πιο σημαντικό… αγαπούσαν την μουσική πέρα από ταμπέλες και κατηγορίες. Κακά τα ψέματα δεν νομίζω ότι θα είχα καμιά τύχη με τα τραγούδια μου σε άλλη εταιρία και θα είμαι πάντα ευγνώμων για την ευκαιρία που μου έδωσαν πριν καν κλείσω τα 20 χρόνια μου. Ο Γιώργος Δημητριάδης και οι Μικροί Ήρωες, οι Μπλε με την Θεοδοσία Τσάτσου, η Ηρώ, εγώ και ο Νίκος Γρηγοριάδης, και πολλοί άλλοι – ας με συγχωρέσουν που δεν τους αναφέρω, ήμασταν δική τους επιλογή, με τα Ξύλινα Σπαθιά και τις Τρύπες να είναι η αιχμή μιας άλλης εναλλακτικής προσέγγισης στο τι έχει σημασία να ειπωθεί στο ελληνικό τραγούδι και με ποιον τρόπο. Είχαν ένα όραμα που όμως ελλείψει πρακτικότητας; –οι ίδιοι ήταν περισσότερο καλλιτέχνες παρά έμποροι, επενδύσεων; κατάλληλης συγκυρίας; αστόχησαν να το επιβάλλουν και να το εδραιώσουν. Ίσως ήταν πολύ νωρίς, ίσως το ελληνικό ακροατήριο ήταν ανέτοιμο ή, πολύ απλά να προτιμούσε άλλα ακούσματα.  Οι προθέσεις τους όμως ήταν να αφήσουν έργο πίσω τους και εν μέρει το κατάφεραν.

ΓΜ: Ακούς μουσική μέσα από το Spotify ή άλλες αντίστοιχες πλατφόρμες ή επιμένεις στη φυσική μορφή της μουσικής;

ΚΚ:
Ακούω από παντού τα πάντα. Η μουσική είναι άυλη, ταξιδεύει στον αιθέρα, είναι ένα αηδονάκι που δεν το βλέπεις αλλά το ακούς μέσα από το δάσος. Το από πού θα την ακούσω δεν με ενδιαφέρει, δεν έχω κανενός είδους φετιχισμό με το format.

ΓΜ: Τι το διαφορετικό θα έχει αυτή η συνύπαρξη σου με το Νίκο Γρηγοριάδη στο Μουσικό Κουτί; Τι να περιμένουμε να ακούσουμε;

ΚΚ: Θα ακούσετε τα τραγούδια μας, τραγούδια παραδοσιακά και τραγούδια πολύ σπουδαίων τραγουδοποιών και συνθετών σε διασκευή για κλασσική και ακουστική κιθάρα. Κρατώντας την ουσία των μελωδικών γραμμών έχουμε πειράξει τις αρμονίες ή τη ρυθμική αγωγή και παρουσιάζουμε τη δική μας ματιά. Κάποια από τα δικά μας τα παίζουμε στην αρχική τους εκδοχή, έτσι όπως τα συνθέσαμε πάνω στην κιθάρα μας ο καθένας. Αλλα τα παρουσιάζουμε με προηχογραφημένο υλικό. Το πρώτο μέρος του προγράμματος είναι φιξαρισμένο, από εκεί και μετά αρχίζει η ουσία του Live που είναι η αλληλεπίδραση και η μετοχή σε ένα κοινό βίωμα που μας αποκαλύπτει. 

Πολλά ευχαριστώ!!!
Κι εγώ!

Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
10,0 / 10 (σε 3 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα