Τα τραγούδια και τα ποιήματα της Μαρίας Μπεθάνη, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Μετρονόμος» αγγίζουν το σύγχρονο άνθρωπο και όλες τις φάσεις της ζωής του. Έγνοιες, φόβοι, ανησυχίες, ελπίδες και όνειρα που έχει ένας νέος άνθρωπος στη σημερινή κοινωνία και ταλανίζουν την καρδιά και το μυαλό του είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, και σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Γεωργίου μάς δίνουν τους καρπούς από το δέντρο της δικής τους σύγχρονης πραγματικότητας.
Μέσα σε ένα ατμοσφαιρικό και παρεΐστικο κλίμα γίναμε μια συντροφιά και τραγουδήσαμε στο σκοπό στον οποίο μας παρέσυραν οι δύο πρωταγωνιστές της βραδιάς. Γελάσαμε, λυπηθήκαμε, φοβηθήκαμε, ανησυχήσαμε. Τα παράπονα και ο θυμός για την κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε έμειναν για λίγες ώρες πίσω, καθώς η αλληλεπίδρασή όλων με όλους ήταν μεγάλη και μετέδωσε μια εύθυμα σκεπτόμενη ατμόσφαιρα. Το παιχνίδι μεταξύ των δύο νεαρών καλλιτεχνών δεν είχε τέλος και λεπτό δεν μας άφησε να βαρεθούμε. Τουναντίον, ευχόμασταν να μη σταματήσει!
Ξορκίσαμε μέσα από τη μουσική όσα φοβόμασταν κι ύστερα αναρωτιόμασταν: «Γιατί να φοβόμαστε;».
Στην πορεία ακολούθησαν και άλλοι καλλιτέχνες, που μας έκαναν περάσουμε υπέροχα και μας παρέσυραν κι αυτοί με τη σειρά τους στο δικό τους ρυθμό. Ερωτήματα και σκέψεις βγήκαν διαφυγή, έστω και προσωρινά, για να δώσουν θέση στο τραγούδι και στο γέλιο. Η μεταδοτικότητα και ο θεατρικός διάλογος είχαν σημαντική θέση σε όλη τη διάρκεια της διαδραστικής παράστασης που παρακολουθήσαμε. Το επικοινωνιακό αντάμωμα της Μαρίας Μπεθάνη με τον Κωνσταντίνο Γεωργίου επί σκηνής ήταν μια απολαυστική παράσταση στην οποία, όπως έλεγε και ο τίτλος της, ο φόβος δεν είχε θέση, αφού τους είχαμε μπροστά μας να ερμηνεύουν ρόλους, θα μπορούσαμε να πούμε, βγαλμένους από τη σύγχρονη ζωή.
Οι στίχοι της Μπεθάνη μιλούν για τα συναισθήματα του ανθρώπου σε μοντέρνα μουσική. Σου θυμίζουν κάτι από τη δική σου ζωή και τους δικούς σου προβληματισμούς. Στίχοι που σε κάνουν κομμάτι τους, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι «Εγώ τι θα έκανα;», γιατί πραγματικά μπορεί κι εσύ να βρεθείς σε ανάλογη κατάσταση ή να θυμηθείς κάτι ανάλογο που έχεις βιώσει.
Ένα από τα τραγούδια που ακούσαμε στην παράσταση ήταν το «Θα Ανθίσω», σε στίχους και μουσική Μαρίας Μπεθάνη, σε ένα ντουέτο με τον Βασίλη Ράλλη. Έπειτα, ακολούθησε το τραγούδι της με τίτλο «Άλλα». Το κομμάτι που περιγράφει τη σύγχρονη ερωτική ζωή των ανθρώπων, όπου οι προσδοκίες κάποιες φορές παίζουν τα δικά τους παιχνίδια και σε ξεγελάνε όπως και οι ίδιοι οι άνθρωποι. Τα μεγάλα λόγια φαντάζουν ωραία μα δυστυχώς δεν ανταποκρίνονται πάντα στην πραγματικότητα. Με το τραγούδι «Γιατί Να φοβόμαστε;», που έδωσε και τον τίτλο στην παράσταση, πήραμε δύναμη. Οι συγκεκριμένοι στίχοι,
«Δε βλέπεις τη γη που ανοίγει στα δυο
Πονάει, μα μοιράζεται…»,
πόση αλήθεια κρύβουν μα και δύναμη και αισιοδοξία. Όλα αυτά τα μοιράσανε απλόχερα σε όλους όσους ήμασταν εκεί και τους απολαύσαμε ζωντανά.
Το σκηνικό, σε κόκκινες-ροζ αποχρώσεις, έδινε μια υποτονική ρομαντική ατμόσφαιρα και έκανε το κλίμα μεταξύ όλων μας ακόμα πιο φιλικό. Τα τραπέζια σε κάποια απόσταση μεταξύ τους αλλά συγχρόνως και τόσο κοντά, ώστε να μπορούν οι παρέες, αν το επιθυμούσαν, να γίνονται μια συντροφιά. Το όλο σκηνικό έδινε την εντύπωση μιας συναυλίας φίλων. Κάπου-κάπου έκλεινες τα μάτια και σκεφτόσουν πως είσαι με την παρέα σου σε μια παραλία και χορεύετε, τραγουδάτε και συζητάτε τις εμπειρίες σας και ανταλλάσσετε απόψεις για τη ζωή.
Είναι μεγάλη δύναμη και δίνει ανάσες ζωής να βλέπεις νέα παιδιά να προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο, και μέσα, ο καθένας, από το δικό του πόστο και τις δικές του δυνάμεις, να δίνει ώθηση και κίνητρο σε καθέναν από εμάς να παλέψει για τα όνειρά του. Όποιες δυσκολίες και αν είχαμε, εκείνη την κυριακάτικη βραδιά τις αφήσαμε πίσω για να απολαύσουμε τη Μαρία Μπεθάνη και τον Κωνσταντίνο Γεωργίου σε μια παράσταση άκρως δυναμική και επικοινωνιακή.