Για λίγα Δευτερότριτα ακόμα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε τους «Κάτω απ' τα αστέρια» στο θέατρο Άλφα Ιδέα. Ξεκίνησαν να διηγούνται την ιστορία τους στην Πάτρα (γενέτειρα τόσο της πρωταγωνίστριας Λίλας Μπακλέση όσο και του Τηλέμαχου Τσαρδάκα, ο οποίος υπογράφει το έργο), συνέχισαν με παραστάσεις σε ανοικτά θέατρα ανά την Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία και τώρα βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας για να μας μεταφέρουν στο νησί όπου μεγάλωσαν και ερωτεύτηκαν οι δύο πρωταγωνιστές, η Ασημένια και ο Νικολής.
Η ιστορία τους αυτή ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του '90, χωρίς Ίντερνετ και τα εργαλεία του, με κασέτες και γράμματα, σε κάποιο νησί της χώρας, όταν είναι μόλις 14 και πολύ μικροί για να συνειδητοποιήσουν τι είναι αυτή η πρωτοφανής έλξη που μπορεί να αισθάνεται ένα αγόρι για ένα κορίτσι και ένα κορίτσι για ένα αγόρι αντίστοιχα. Στα 16 όμως θα καταλάβουν για πρώτη φορά πώς είναι να είσαι ερωτευμένος: όταν απλά αισθάνεσαι και αφήνεις την καρδιά να σε οδηγεί όπως μόνο εκείνη ξέρει, όταν έρχεσαι σε επαφή για πρώτη φορά με άγνωστες πτυχές του εαυτού σου, όταν μάταια προσπαθείς να σκεφτείς ορθολογικά, όταν όταν όταν... Έκτοτε, η ιστορία τους θα κρατήσει για καιρό, ίσως και για πάντα, εάν βέβαια συμφωνήσουμε ότι υπάρχει το πάντα. Ενθουσιασμός, αγάπη, οργή, ανησυχία, ανυπομονησία, θυμός, απόρριψη, απογοήτευση, στενοχώρια, θλίψη, νοσταλγία, είναι μόνο μερικά από αυτά που θα αισθανθούν ο ένας για τον άλλον, που κάτω από τον έναστρο ουρανό, γίνονται πιο έντονα και πιο αληθινά.
Ας ξεκινήσω με το ότι η παράσταση διαδραματίζεται με τους 100 περίπου θεατές που χωρούν κάθε φορά πάνω στη σκηνή και τους δύο ηθοποιούς στο κέντρο. Είναι δυνατόν να βρίσκονται ανεβασμένοι στη σκηνή τόσοι άνθρωποι και στην πραγματικότητα τη σκηνή να γεμίζουν μονάχα οι δύο πρωταγωνιστές; Ναι, είναι, όπως απεδείχθη. Όπως αναφέρουν άλλωστε κατά τη διάρκεια της παράστασης τα δύο παιδιά, «σε αυτόν τον κόσμο, είναι μονάχα οι δυο τους». Η σκηνοθετική επιλογή αυτή βέβαια πετυχαίνει απόλυτα γιατί η Λίλα Μπακλέση και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής, οι οποίοι έχουν σκηνοθετήσει μαζί το έργο με την συνεργασία της Άρτεμις Γρύμπλα, έχουν την ικανότητα να κάνουν τον θεατή να μην παίρνει τα μάτια του από τους ίδιους.
Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής είναι ο ευέξαπτος Νικολής, ο ατίθασος αλητάκος του νησιού, ο γοητευτικός, που δύσκολα παραδέχεται και εκδηλώνεται γιατί κατά βάθος δεν είναι παρά δειλός. Αεικίνητος πάνω στη σκηνή, έντονος πολλές στιγμές, με χιούμορ άλλες, μεστός, πείθει στον ρόλο του μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Η Λίλα Μπακλέση είναι η Μένια, η Μενήτα του, το καλό αλλά ταυτόχρονα δυναμικό κορίτσι που θα αργήσει μέχρι να πάρει τελικά τη ζωή του στα χέρια του. Ομολογώ ότι αν και την είδα πρώτη φορά στο θέατρο, επιβεβαιώθηκε η αίσθηση που έχω για το πόσο ταλαντούχα είναι. Είναι μετρημένη σε όλα της, αλλάζει μορφές στον χαρακτήρα της όταν χρειάζεται, έχει εξαιρετική κίνηση, άρθρωση και υποκριτική δεινότητα. Η Λίλα Μπακλέση είναι ξεκάθαρα το κορίτσι εκείνο που θα ήθελες να είναι φίλη σου! Η χημεία των δύο, εκρηκτική. Σίγουρα σε αυτό συνηγορεί το γεγονός ότι είναι ταυτόχρονα και οι σκηνοθέτες των εαυτών τους, όπως ανέφερα. Το ξεκίνημα του έργου κατά το οποίο ο Νικολής μονολογεί για είκοσι λεπτά περίπου και η Μένια τον κοιτάζει χωρίς να μιλάει, μόνο με εκφράσεις και βλέμματα, ήταν για εμένα το καλύτερο σημείο του έργου και κάτι που αντίστοιχο δεν είχα ξαναδεί. Η Λίλα Μπακλέση καταφέρνει να δίνει χίλια νοήματα στη σιωπή και άλλα τόσα ο Κωνσταντίνος Μπιμπής στα λόγια του.
Και μια που μίλησα για λόγια, οι δύο ηθοποιοί έχουν στη διάθεσή τους ένα κείμενο τόσο άμεσο, γεμάτο συναισθήματα και εικόνες που κάνει τον θεατή να βιώσει την παράσταση μέσα από τις δικές του προσωπικές εμπειρίες. Ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας γράφει για τον πρώτο έρωτα, τον αγνό, τον παντοτινό ή και ανεκπλήρωτο και προτρέπει ηθελημένα ή άθελά του, -μάλλον το πρώτο-, να επιστρέψουμε στους δικούς μας έρωτες, στα δικά μας καλοκαίρια, πράγμα σε καμία περίπτωση εύκολο, γι' αυτό και το κείμενο αποτελεί κεφαλαιώδη παράγοντα της επιτυχίας της παράστασης.
Δεν θα κρύψω ότι εάν έπρεπε να συμπυκνώσω την παράσταση σε ένα τραγούδι, αυτό θα ήταν το «Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο» των Πυξ Λαξ με στίχους δανεισμένους διάσπαρτα από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Μάρως Βαμβουνάκη. Σε καμία περίπτωση δεν συγχέω την ιστορία τους με το βιβλίο. Απλά ο στίχος «στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω» νομίζω ότι περιγράφει με ακρίβεια τον έρωτα των δύο ηρώων.
Εάν θέλεις και εσύ να αναλογιστείς για εκείνη την αγάπη που θα μπορούσε αλλά τελικά δεν, να ξαναβιώσεις για λίγο εκείνο το σκίρτημα που σε γαργαλούσε στην κοιλιά, να ξανανιώσεις 16 χρονών, ανέμελος ένα καλοκαίρι, δεν έχεις παρά να ακούσεις τους «Κάτω απ' τα αστέρια». Πίστεψέ με, θα είναι γλυκόπικρο, αλλά αξίζει τον κόπο! Ποιος ξέρει; Μπορεί να είσαι από εκείνους τους τυχερούς που το βιώνουν ακόμα γιατί δεν φοβήθηκαν και τόλμησαν στον έρωτα!
Συντελεστές παράστασης
Ερμηνεύουν: Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνοθεσία: Λίλα Μπακλέση, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Συνεργασία στη σκηνοθεσία: Άρτεμις Γρύμπλα
Πληροφορίες παράστασης
Θέατρο Άλφα Ιδέα, 28ης Οκτωβρίου 37, Αθήνα
Διάρκεια: 70 λεπτά
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15
Τελευταία παράσταση: Τρίτη 30 Οκτωβρίου
Τιμή εισιτηρίου: 10 €(προπώληση), 15 €(ταμείο), 12 € (ΑΜΕΑ, φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων)