Πρώτα ήταν η “Παρέλαση”, μετά “Η ζωή μόνο έτσι ειν' ωραία”, αργότερα το “Χάλια” και ακόμα πιο μετά ο “Καθρέφτης”. Τέλος, το "Έξω”(2007) και φέτος ο “Αόρατος άνθρωπος”. Ω ναι! Ο έκτος δίσκος (έβδομος αν βάλεις και τoν live “Οι απίθανες περιπέτειες του Φοίβου Δεληβοριά”) του Φοίβου Δεληβοριά μόλις κυκλοφόρησε και για άλλη μια φορά επέλεξα να τον ακούσω όσο περιμένω να γίνει το φαγητό και για άλλη μια φορά έμεινα νηστική...
Θυμάσαι που ακούσαμε πέρσι στο Μετρό και στις καλοκαιρινές του συναυλίες μερικά καινούργια τραγούδια; Θυμάσαι που λέγαμε ότι ο νέος του δίσκος θα πρέπει να είναι πολύ πολύ καλός; Ε τελικά καλά τα λέγαμε. Σε αυτό το σημείο οφείλω να γράψω λεπτομέρειες για το δίσκο, να χαρακτηρίσω τα κομμάτια ξεχωριστά και τον δίσκο στο σύνολό του, να τον συγκρίνω με τον προηγούμενο για να σου δώσω ένα στίγμα... Αυτό το νόημα, λέει, έχει η δισκοκριτική...
Έλα όμως που δεν θέλω να στο χαλάσω λέγοντάς σου όλα αυτά! Βρίσκω μαγική την όλη...”διαδικασία” αγοράς-ακρόασης ενός δίσκου για πρώτη φορά: Να καταφέρνεις ν' ανοίξεις τον δίσκο χωρίς να κοπείς, να βάζεις το cd να play και να χαζεύεις το βιβλιαράκι, τα κομμάτια να σου συστήνονται το ένα μετά το άλλο και το μυαλό σου να στροφάρει διαρκώς και να προβληματίζεται... Έτσι έγινε με μένα και τον “Αόρατο άνθρωπο” και είναι σπάνιο να συμβαίνει. Θα το ξέρεις...
Και τα 11 κομμάτια του δίσκου τα χαρακτηρίζω με ευκολία καταπληκτικά και βάζω στο ριπίτ (που λέει η γιαγιά μου): την “Αμφιβολία” (μοιάζει με τραγούδι πολύ προσωπικό, με μουσική που αποδίδει την ένταση των στίχων... αχ... ... “θα αμφιβάλω γιατί έτσι πρέπει να παίξω κι εγώ, η φαντασία μου θα βάζει στην αγάπη σου εμπόδια, είναι ο άγραφος κώδικας, είναι το κοινό μυστικό, είναι μια βόλτα στα σύννεφα που πάντα γυρνάς με τα πόδια”),“Το αποκηρυγμένο” και “Το καταφύγιο” (την κατακλείδα του δίσκου “...δεν ξέρω πώς σε βλέπω κι όταν σβήνουμε το φως και θησαυρίζει ο κόσμος ο χρυσός”).
Όταν πάρεις λοιπόν το δίσκο, γράψε μου, εδώ στα σχόλια, τη γνώμη σου, να συζητήσουμε... θα χει ενδιαφέρον! Τι λες;
Αν πάλι, θες με το ζόοοορι να στα έχει μαρτυρήσει κανείς όοοολα, για να πάρεις ένα δίσκο, τότε οκ, θα στα πω!!! Νομίζω ότι ο “Αόρατος άνθρωπος” ήρθε σαν συνέχεια από τις περσινές εμφανίσεις του Φοίβου μας. Αν συγκρίνω τις δυο τελευταίες του δουλειές, το “Έξω” με τον “Αόρατο άνθρωπο” τις βρίσκω εκ διαμέτρου αντίθετες σε κάθε “τομέα”. Ο στίχος, ο ήχος, ακόμα και το 'αρτγουόρκ' (που λέει η γιαγιά) είναι αντίθετα! Από τη μια ακούγοντας το “Έξω” έχουμε έναν Φοίβο εξωστρεφή, δυναμικό, χαρούμενο. Από την άλλη ακούγοντας τον “Αόρατο άνθρωπο”, ο Φοίβος μοιάζει πιο εσωστρεφής, σκεπτικός, με έναν διαφορετικό δυναμισμό και τέλος, αρκετά μελαγχολικός.
Άκουσε εδώ, στη MySpace σελίδα του Φοίβου τρία τραγούδια από τον "Αόρατο Άνθρωπο".
(Εδώ ο Φοίβος γράφει για τoν "Αόρατο άνθρωπο" κλουκ και το Δελτίο Τύπου του δίσκου κλικ)
Καλή ακρόαση και... ραντεβού στο πάρτυ στο Fuzz την Τετάρτη 22/12 (κλακ)!
Θυμάσαι που ακούσαμε πέρσι στο Μετρό και στις καλοκαιρινές του συναυλίες μερικά καινούργια τραγούδια; Θυμάσαι που λέγαμε ότι ο νέος του δίσκος θα πρέπει να είναι πολύ πολύ καλός; Ε τελικά καλά τα λέγαμε. Σε αυτό το σημείο οφείλω να γράψω λεπτομέρειες για το δίσκο, να χαρακτηρίσω τα κομμάτια ξεχωριστά και τον δίσκο στο σύνολό του, να τον συγκρίνω με τον προηγούμενο για να σου δώσω ένα στίγμα... Αυτό το νόημα, λέει, έχει η δισκοκριτική...
Έλα όμως που δεν θέλω να στο χαλάσω λέγοντάς σου όλα αυτά! Βρίσκω μαγική την όλη...”διαδικασία” αγοράς-ακρόασης ενός δίσκου για πρώτη φορά: Να καταφέρνεις ν' ανοίξεις τον δίσκο χωρίς να κοπείς, να βάζεις το cd να play και να χαζεύεις το βιβλιαράκι, τα κομμάτια να σου συστήνονται το ένα μετά το άλλο και το μυαλό σου να στροφάρει διαρκώς και να προβληματίζεται... Έτσι έγινε με μένα και τον “Αόρατο άνθρωπο” και είναι σπάνιο να συμβαίνει. Θα το ξέρεις...
Και τα 11 κομμάτια του δίσκου τα χαρακτηρίζω με ευκολία καταπληκτικά και βάζω στο ριπίτ (που λέει η γιαγιά μου): την “Αμφιβολία” (μοιάζει με τραγούδι πολύ προσωπικό, με μουσική που αποδίδει την ένταση των στίχων... αχ... ... “θα αμφιβάλω γιατί έτσι πρέπει να παίξω κι εγώ, η φαντασία μου θα βάζει στην αγάπη σου εμπόδια, είναι ο άγραφος κώδικας, είναι το κοινό μυστικό, είναι μια βόλτα στα σύννεφα που πάντα γυρνάς με τα πόδια”),“Το αποκηρυγμένο” και “Το καταφύγιο” (την κατακλείδα του δίσκου “...δεν ξέρω πώς σε βλέπω κι όταν σβήνουμε το φως και θησαυρίζει ο κόσμος ο χρυσός”).Όταν πάρεις λοιπόν το δίσκο, γράψε μου, εδώ στα σχόλια, τη γνώμη σου, να συζητήσουμε... θα χει ενδιαφέρον! Τι λες;
Αν πάλι, θες με το ζόοοορι να στα έχει μαρτυρήσει κανείς όοοολα, για να πάρεις ένα δίσκο, τότε οκ, θα στα πω!!! Νομίζω ότι ο “Αόρατος άνθρωπος” ήρθε σαν συνέχεια από τις περσινές εμφανίσεις του Φοίβου μας. Αν συγκρίνω τις δυο τελευταίες του δουλειές, το “Έξω” με τον “Αόρατο άνθρωπο” τις βρίσκω εκ διαμέτρου αντίθετες σε κάθε “τομέα”. Ο στίχος, ο ήχος, ακόμα και το 'αρτγουόρκ' (που λέει η γιαγιά) είναι αντίθετα! Από τη μια ακούγοντας το “Έξω” έχουμε έναν Φοίβο εξωστρεφή, δυναμικό, χαρούμενο. Από την άλλη ακούγοντας τον “Αόρατο άνθρωπο”, ο Φοίβος μοιάζει πιο εσωστρεφής, σκεπτικός, με έναν διαφορετικό δυναμισμό και τέλος, αρκετά μελαγχολικός.
Άκουσε εδώ, στη MySpace σελίδα του Φοίβου τρία τραγούδια από τον "Αόρατο Άνθρωπο".
(Εδώ ο Φοίβος γράφει για τoν "Αόρατο άνθρωπο" κλουκ και το Δελτίο Τύπου του δίσκου κλικ)
Καλή ακρόαση και... ραντεβού στο πάρτυ στο Fuzz την Τετάρτη 22/12 (κλακ)!