Κλείνεις τα μάτια και νιώθεις τον αέρα να γεμίζει τα ρουθούνια σου. Νιώθεις ασφυξία αλλά μόλις το συνηθίσεις αφήνεις την ταχύτητα να σε παρασύρει και να σε οδηγήσει σε έναν γλυκό ίλιγγο.
Πόσες διαδρομές κάναμε, μέρα και νύχτα. Πότε πότε μετά την δουλειά, η αγαπημένη ώρα να χαζεύω τα ροζ σύννεφα και να ατενίζω το ηλιοβασίλεμα, με τέρμα τη μουσική.
Άλλοτε, μετά από ξενύχτι, όταν όλα είναι ήσυχα και μόνο εμείς προκαλούσαμε θόρυβο, να κοιτάω από ψηλά την πόλη, με τα φωτάκια της να αστράφτουν σταθερά σαν μικρές πυγολαμπίδες σε λιβάδι. Και το δροσερό αεράκι να εισβάλλει κάτω από τα ρούχα μας.
Πόσες διαδρομές με μουσική, μία δική μας μοναδική ιεροτελεστία.
Η φωτογραφία εξωφύλλου προέρχεται από την σελίδα https://gr.pinterest.com/pin/281193570463604782/