God Is An Astronaut, Head On @ Fuzz, 06.10.2018

Η post-rock σκηνή στην χώρα μας είναι αρκετά δημοφιλής. Οι Explosions In The Sky και οι God Speed You Black Emperor γέμισαν το Gagarin 205 και το Gazi Music Hall αντίστοιχα, με αξιομνημόνευτες εμφανίσεις. Δεν ήταν, λοιπόν,  παράδοξο το ότι οι God Is an Astronaut έπαιξαν σε ένα κατάμεστο Fuzz, αφήνοντας, όμως, ανάμεικτες εντυπώσεις για πολλούς λόγους.

Λόγω του ατμοσφαιρικού 'Epitaph' που κυκλοφόρησε πέρσι (το οποίο έχει γραφτεί σαν φόρο τιμής για τον μικρό ξάδελφο των αδελφών Kinsella που έφυγε ξαφνικά) η ατμόσφαιρα ήταν μεν κατανυκτική αλλά υπήρξαν κομμάτια της συναυλίας που ήταν σχετικά υποτονικά. Το 'Epitaph' είναι μία από τις καλύτερες δουλειές των God.. και τους έχει επαναφέρει στο προσκήνιο της post-rock σκηνής. Όμως το τίμημα είναι πως δεν είναι τόσο συναυλιακός δίσκος με αποτέλεσμα η ομορφιά κομματιών όπως το "Mortal Coil" και το "Medea" να χάνεται στους διαδρόμους του Fuzz. Παρόλα αυτά όταν η μπάντα επέστρεφε στους δίσκους της 'All Is Violent, All Is Bright' με το "Suicide By Star" αλλά και στο 'Heleios Erebus' με το ομώνυμο κομμάτι στο φινάλε, το κοινό ξεθάρρευε και οι αντιδράσεις ήταν πιο έντονες. 

Το συγκρότημα είχε διαφημίσει ότι αυτή τη φορά θα έρθει με ολόκληρο το show του το οποίο περιλάμβανε ένα ωραία στημένο light show συνδυασμένο με σκοτεινούς φωτισμούς που σε έβαζε μέσα στον μουσικό κόσμο τους. Αν και η μπάντα λειτουργούσε σαν δεμένο σύνολο κιθάρα-μπάσο-πλήκτρα-drums, ο Torsten Kinsella με τα λιγοστά φωνητικά (όπου και όταν χρειάζονταν) ήταν αυτός που είχε τον άτυπο ρόλο του frontman. Η σκηνική τους παρουσία δεν είχε ιδιαίτερα ξεσπάσματα και ενώ διατήρησαν τον επαγγελματισμό τους κατά τη διάρκεια του set, η εμφάνιση τους ήταν συγκρατημένη.

Και εδώ φτάνουμε στο περιστατικό που χρωμάτισε τη συναυλία των God Is An Astronaut, κάτι που συνέβη πριν ανέβει το συγκρότημα στη σκηνή και όσο έπαιζε το support group, οι Έλληνες Head On. Ενώ οι Head On είχαν ξεκινήσει το set τους και είχαν βάλει τα δυνατά τους να κερδίσουν τις πρώτες σειρές, ο Torsten Kinsella βγήκε στη σκηνή και έπιασε τον frontman της μπάντας από τον λαιμό, λέγοντας στο μικρόφωνο πως το live τελείωσε.

Όπως μας εξήγησε και μετά (όσο η σκηνή στηνόταν για να βγουν οι God Is..) φοβήθηκε πως οι απότομες κινήσεις του τραγουδιστή των Head On θα προκαλούσαν ζημίες στον πολύ ακριβό και εύθραυστο εξοπλισμό του. Όμως και έτσι να ήταν, που από ότι φάνηκε καμία ζημιά δεν έγινε, θα μπορούσε να στείλει κάποιον roadie να το διαχειριστεί και όχι να βγει σαν τον τραμπούκο δημιουργώντας άσχημο κλίμα για το υπόλοιπο της βραδιάς και προσβάλλοντας το support group.

Δυστυχώς, όσος κόσμος ήταν ήδη στο Fuzz στους Head On, μαζί με την ανάμνηση του live των God Is An Astronaut θα θυμάται και αυτό το περιστατικό - το οποίο φυσικά τους ρίχνει στα μάτια μας. Ελπίζουμε να ήταν μία ατυχής στιγμή εκνευρισμού, αν και οι Head On που το live τους κόπηκε στη μέση με τον χειρότερο τρόπο, δε νομίζω να έχουν την ίδια άποψη.

Ίσως το περιστατικό με το support group που περιγράφεται παραπάνω, να είχε σβηστεί γρηγορότερα από την μνήμη μας, αν οι God Is An Astronaut παρουσιάζονταν με το ίδιο νεύρο και στο show τους. Το κοινό, πάντως,  έμοιαζε ευχαριστημένο από αυτό που είδε και άκουσε στο Fuzz.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν, είναι που κάνει τόσο αγαπητό αυτό το σχήμα στην Ελλάδα. Με τον εξοπλισμό, που έφεραν -και που τόσο πολύ πάσχισαν να προστατεύσουν- σε μεγάλο βαθμό κατάφεραν να καθοδηγήσουν την διάθεση του κοινού στα μονοπάτια τους. Ο ήχος στο Fuzz ήταν, επίσης, καλός, γεμάτος κάτι που προσέθετε στο show των 'godiaa'.

Στο πρώτο μισό του live, οι Ιρλανδοί post rockers, εμφανίστηκαν κάπως μουδιασμένοι. Η αλήθεια είναι πως και τα κομμάτια που επέλεξαν στη αρχή δεν βοήθησαν ιδιαίτερα στη αλληλεπίδραση με το κοινό, το οποίο επιδόθηκε σε ένα ελαφρύ κούνημα του κεφαλιού. Από την άλλη στο δεύτερο μισό, στο οποίο κυριάρχησαν τραγούδια από το αριστουργηματικό 'All Is Violent, All Is Bright' και από το “Helios/Erebus” τα πράγματα, κάπως άλλαξαν. Τα riffs, σε σημεία, έγιναν δυνατότερα και πιο τραχιά, η μουσική τους και το παίξιμό τους είχαν ξεσπάσματα και το κοινό «εισχωρούσε» πιο βαθιά στη μουσική τους.

Προσωπικά δεν μπορώ να πω πως έφυγα το ίδιο ευχαριστημένος με το υπόλοιπο κοινό. To τρίο των God Is An Astronaut, μπόρεσε να ευχαριστήσει τους fan του(;) αλλά δεν νομίζω πως έκανε ένα live στο οποίο θα κέρδιζε νέους. Φάνηκαν χλιαροί σε πολλά σημεία. Σε μια συναυλιακή χρονιά γεμάτη post rock με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της σκηνής (ήδη GY!BE και περιμένουμε Crippled Black Phoenix, MONO και Mogwai), η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη και αν οι God Is An Astronaut θέλουν να συζητιούνται ανάμεσα σε αυτά, οφείλουν να κάνουν και αντάξιες εμφανίσεις.

Σχετικό θέμα

Better Call Rampas

Better Call Rampas: Οι Ύποπτες Συναυλιακές Φήμες του 2024