Τι θα ακούσεις.
Indie Pop, indie rock, new soul
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις.
Big God, Sky full of Song, Hunger
Βαθμολογία. 5,5/10
Το άλμπουμ αυτό είναι ατμοσφαιρικό, αισθαντικό, με πιο ήρεμες μελωδίες και περισσότερη έμφαση στους στίχους. Υπάρχει φθίνουσα πορεία της έντασης που στοχεύει σε μία εντυπωσιακή λιτότητα.
Αυτό είναι το 'High As Hope' των Florence & The Machine. Ένας δίσκος που ακούω ξανά και ξανά προσπαθώντας να αντιληφθώ τι συμβαίνει. Εν τέλει η Florence ακολουθεί τη δική της πορεία προς την ωρίμανση θεωρώντας μας συνοδοιπόρους. Προβαίνει, λοιπόν, σε διαφορετικά εγχειρήματα μεταξύ τους, που όμως βρίσκονται σε έναν διάλογο, κάτι που κατέστησε σαφές με τον προηγούμενο δίσκο της 'How Big, How Blue, How Beautiful'. Για να καταλάβει κανείς την πορεία της αυτή, πρέπει να ακούσει όχι μόνο τους δίσκους της με τη σειρά, αλλά και τις ζωντανές εμφανίσεις της. Τότε θα αντιληφθεί ότι ο τελευταίος δίσκος αποτελεί μία καλλιτεχνική δημιουργία η οποία πρέπει να ληφθεί υπόψη στο σύνολό της (συμπεριλαμβανομένων στίχων, μουσικής, βίντεο, χορογραφιών).
Στον δίσκο αυτόν αυξάνεται η συμμετοχή της χορωδίας, της οποίας τα φωνητικά κάποτε εντυπωσιάζουν, το πιάνο και τα κρουστά συνεχίζουν να έχουν τον πρώτο ρόλο, ενώ η άρπα, το δεύτερο σημαντικότερο στοιχείο του συγκροτήματος, περιορίζεται αισθητά. Η μουσική φαίνεται να ακολουθεί την Florence, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι σύμπλευση της μουσικής και των στίχων. Όλος ο δίσκος διακρίνεται από μία μελαγχολία, που ολοκληρώνοντας την ακρόαση μάλλον έχει κουράσει. Οι μονολεκτικοί στην πλειοψηφία τους τίτλοι είναι ενδεικτικοί του απότομου.
Το 'Big God' είναι μακράν το καλύτερο κομμάτι. Αποτελεί απόδειξη της φοβερής δυναμικής της Florence και όλων όσων πρεσβεύει. Μαρτυρά το βεληνεκές της και αποτελεί την ακμή, μετά την οποία ακολουθεί η φθίνουσα πορεία. 'Sky full Of Song'. Το κομμάτι σύνδεσμος με τον προηγούμενο δίσκο. Κάθε δίσκος διαδέχεται τον προηγούμενο σε μία πορεία προς την αυτογνωσία. Υπάρχουν ένα ή περισσότερα κομμάτια που φέρουν στοιχεία που δεσπόζουν στον προηγούμενο δίσκο. Το 'Patricia' και το 'Hunger είναι πιο δυναμικά τραγούδια, χωρίς να έχουν την ένταση προηγούμενων παραγωγών. Το 'Grace', από την άλλη, είναι πιο χαμηλών τόνων και το 'No Choir' έχει εντυπωσιακό ξεκίνημα.
Σύμφωνα με τα παραπάνω θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για έναν πολύ καλό δίσκο. Ωστόσο για έναν καλλιτέχνη που έχει θέσει τον πήχη τόσο ψηλά δεν είναι παρά ένας δίσκος αδύναμος με ελάχιστα κομμάτια να ξεχωρίζουν.
Σαφώς μπορεί να δώσει πολλά περισσότερα και να υλοποιήσει τη σύλληψη περί μίας ολοκληρωμένης καλλιτεχνικής δημιουργίας χωρίς να περιορίζεται η συνθετότητά της. Ο δίσκος είναι απλός, χωρίς ο χαρακτηρισμός μου αυτός να φέρει θετικό πρόσημο. Έχρηζε περαιτέρω επεξεργασίας και συμπλήρωσης. Κάτι, κάπου χωλαίνει, όταν ένας πιστός ακροατής δεν μπορεί να ακούσει με την πρώτη ολόκληρο τον δίσκο. Ο δίσκος δεν ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες μας. Αναμένουμε κάτι καλύτερο.
Άκουσε τον δίσκο στο Spotify!
Άκουσε τον δίσκο στο Spotify!
Σχετικό θέμα