Eίχα την τύχη να συναντήσω τον μοναδικό Peppy και να με τιμά έτσι σήμερα με τη φιλία του. Οι Blues Magoos σίγουρα υπήρξαν ένα έξοχο σχήμα στα sixties, γεμάτο απίστευτες περιπέτειες (!!) μέσα στον μαγικό κόσμο του Rock & Roll, σε μια εποχή έτσι κι αλλιώς πάρα πολύ διαφορετική από την σημερινή. Περισσότερο αυθόρμητη και έντονη σίγουρα... Το να ζεις ανάλογες καταστάσεις στο πλάϊ του θρυλικού Keith Moon άλλωστε, μοιάζει σήμερα σαν ένα παραμύθι γεμάτο αστρόσκονη. Να κλέψουμε λοιπόν σήμερα λίγη μέσα από την πένα του Peppy Castro. Την χρειαζόμαστε...
Γεια σας. Είμαι ο Peppy Castro. Ήμουν ένας εφηβικός ροκ αστέρας στις ΗΠΑ το 1967 με το πρώτο μου συγκρότημα που ονομάζεται The Blues Magoos. Ήμασταν σε μια περιοδεία. Ήταν ένα "πακεταρισμένο show" με 3 πράξεις. Οι Blues Magoos, The Who και Hermans Hermits. Ταξιδέψαμε όλοι μαζί στο ίδιο αεροπλάνο.
Η περιοδεία πήγε για όλο το καλοκαίρι. Αυτή ήταν η περιοδεία που ανέβασε τους "The Who" στις ΗΠΑ και έγινα πολύ φιλικός με όλους, συμπεριλαμβανομένου και του Keith Moon. Μετά από μια εβδομάδα ή δύο, οι άνθρωποι σταμάτησαν να είναι φιλικοί με τον Keith. Νομίζω ότι ήμουν ο τελευταίος που θα μπορούσε να βγει μαζί του. Βλέπετε o Keith, όπως μας δείχνει η ιστορία ήταν πολύ τρελός. Έτσι, η περιοδεία φτάνει στην Chattanooga του Tennessee και εμείς μπαίνουμε στο ξενοδοχείο.
Θα πάρει κάποιο χρόνο για να κάνουν όλοι check-in στο ξενοδοχείο κι έτσι ο Keith μου ζητά να πάμε να πιούμε ένα ποτό σε ένα μπαρ απέναντι από το ξενοδοχείο. Βέβαια θυμίζω ότι είμαστε στο 1967 στο βαθύ νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι, μπήκαμε μέσα στο μπαρ και μέσα εκεί ήταν περίπου 10 άνδρες που κάθονται σε σκαμνιά και πίνουν. Ήμουν πάρα πολύ νέος για να πιω ποτό. Θα μπορούσες να ακούσεις μια καρφίτσα να πέφτει τη στιγμή που μπήκαμε μέσα. Ξαφνικά ένα από τα παιδιά στο μπαρ λέει με πολύ βαριά νότια προφορά "Hey Ya'll get a load of these two fairies". Ο Keith, χωρίς κανένα δισταγμό παίρνει την πλησιέστερη καρέκλα και την σπάει πάνω στην πλάτη του.
Ξαφνικά όλα έγιναν κόλαση και ο Keith και εγώ τις "τρώγαμε" από όλους στο μπαρ. Οι ιδιοκτήτες των μπαρ προσπαθούσαν να σταματήσουν τον τσακωμό και εγώ βρέθηκα έξω από το μπαρ με μια μύτη να τρέχει αίμα και φορούσα τα μισά από τα ρούχα μου. Έτρεξα πάνω στο lobby του ξενοδοχείου για να πω όλους τους Roadies να πάνε να πάρουν τον Keith. Τον έφεραν πίσω σε ένα κομμάτι. Πραγματικά, αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές ιστορίες με τον Keith Moon, που θυμάμαι από εκείνη την περιοδεία. Θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο ακριβώς για αυτό και μόνο. Αναπαύσου εν ειρήνη, διότι ήσουν ένας τρελός Mother F--ker.
Γεια σας. Είμαι ο Peppy Castro. Ήμουν ένας εφηβικός ροκ αστέρας στις ΗΠΑ το 1967 με το πρώτο μου συγκρότημα που ονομάζεται The Blues Magoos. Ήμασταν σε μια περιοδεία. Ήταν ένα "πακεταρισμένο show" με 3 πράξεις. Οι Blues Magoos, The Who και Hermans Hermits. Ταξιδέψαμε όλοι μαζί στο ίδιο αεροπλάνο.
Η περιοδεία πήγε για όλο το καλοκαίρι. Αυτή ήταν η περιοδεία που ανέβασε τους "The Who" στις ΗΠΑ και έγινα πολύ φιλικός με όλους, συμπεριλαμβανομένου και του Keith Moon. Μετά από μια εβδομάδα ή δύο, οι άνθρωποι σταμάτησαν να είναι φιλικοί με τον Keith. Νομίζω ότι ήμουν ο τελευταίος που θα μπορούσε να βγει μαζί του. Βλέπετε o Keith, όπως μας δείχνει η ιστορία ήταν πολύ τρελός. Έτσι, η περιοδεία φτάνει στην Chattanooga του Tennessee και εμείς μπαίνουμε στο ξενοδοχείο.Θα πάρει κάποιο χρόνο για να κάνουν όλοι check-in στο ξενοδοχείο κι έτσι ο Keith μου ζητά να πάμε να πιούμε ένα ποτό σε ένα μπαρ απέναντι από το ξενοδοχείο. Βέβαια θυμίζω ότι είμαστε στο 1967 στο βαθύ νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι, μπήκαμε μέσα στο μπαρ και μέσα εκεί ήταν περίπου 10 άνδρες που κάθονται σε σκαμνιά και πίνουν. Ήμουν πάρα πολύ νέος για να πιω ποτό. Θα μπορούσες να ακούσεις μια καρφίτσα να πέφτει τη στιγμή που μπήκαμε μέσα. Ξαφνικά ένα από τα παιδιά στο μπαρ λέει με πολύ βαριά νότια προφορά "Hey Ya'll get a load of these two fairies". Ο Keith, χωρίς κανένα δισταγμό παίρνει την πλησιέστερη καρέκλα και την σπάει πάνω στην πλάτη του.
Ξαφνικά όλα έγιναν κόλαση και ο Keith και εγώ τις "τρώγαμε" από όλους στο μπαρ. Οι ιδιοκτήτες των μπαρ προσπαθούσαν να σταματήσουν τον τσακωμό και εγώ βρέθηκα έξω από το μπαρ με μια μύτη να τρέχει αίμα και φορούσα τα μισά από τα ρούχα μου. Έτρεξα πάνω στο lobby του ξενοδοχείου για να πω όλους τους Roadies να πάνε να πάρουν τον Keith. Τον έφεραν πίσω σε ένα κομμάτι. Πραγματικά, αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές ιστορίες με τον Keith Moon, που θυμάμαι από εκείνη την περιοδεία. Θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο ακριβώς για αυτό και μόνο. Αναπαύσου εν ειρήνη, διότι ήσουν ένας τρελός Mother F--ker.
