Από τη μέρα που ανακοινώθηκε η συναυλία των Φόβων του Πρίγκηπα στην Αθήνα από την Goodheart Productions, επικράτησε ενθουσιασμός στο μουσικόφιλο κοινό του ελληνόφωνου ροκ, μιας και η επιστροφή τους στην πρωτεύουσα θα γινόταν μετά από 17 ολόκληρα χρόνια. Η συναυλία αυτή έφερε «άγραφα», ήδη από την ανακοίνωσή της, τον χαρακτηρισμό του ιστορικού live, αφού πρόκειται για ένα συγκρότημα που δραστηριοποιήθηκε έντονα από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 90 και μετά, ενώ «εξαφανίστηκε το 2002», με την τότε συναυλία τους στο An Club να είναι – χωρίς να το γνωρίζουν και οι ίδιοι – η τελευταία τους, όπως μπορείτε να διαβάσετε και στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν. Από τότε κάποιοι είχαν την ευκαιρία να τους δουν το 2011 στη Λάρισα και, πρόσφατα, το 2018 στο Φεστιβάλ Βρύσης Τυρνάβου, αλλά η ανακοίνωση της συναυλίας στο Six Dogs το Σάββατο που μας πέρασε (12.01.2019) είχε μια άλλη δυναμική, τρελό ενθουσιασμό και μεγάλη ανυπομονησία.
Η ανυπομονησία αυτή έγινε αισθητή από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο Six Dogs, όπου ακόμη και τα φώτα έμοιαζαν να «συνωμοτούν» στο γεγονός της βραδιάς, αφού ήταν ιδιαίτερα χαμηλά, δημιουργώντας μια σκοτεινή, μυστηριακή και ροκ, θα έλεγα, ατμόσφαιρα. Έντονη αγωνία από όλους, άτομα που καταλάβαινες ότι μεγάλωσαν μαζί με τη μπάντα και πρόσωπα που φαίνονταν πως θα τους έβλεπαν για πρώτη φορά – κι εγώ μία εξ αυτών. Μα είναι λογικό, γιατί αν τους είχες ανακαλύψει αλλά ήταν αργά, αν τους είχες ακούσει δισκογραφικά αλλά δεν τους πρόλαβες ζωντανά, αν οι χρονολογίες ή οι ηλικίες δεν σου επέτρεψε να βρεθείς σε παλιό τους live, τότε σίγουρα δεν θα έχανες τη συγκεκριμένη ευκαιρία. Κι έτσι, καθώς ήταν έτοιμη η μπάντα να αναβιώσει επί αθηναϊκής σκηνής, οι παρέες αναμόχλευαν το παρελθόν και σκάλιζαν μνήμες. Σαν να είχαν όλοι επιστρέψει στην εφηβική ή φοιτητική τους ηλικία, συζητούσαν για τη δεκαετία του 90 και του 00. Σε μια παρέα άκουσα κάποιον να λέει για τις αγαπημένες του μπάντες τότε, κάνοντας αναφορά στους Φόβους και τους Ενδελέχεια, ενθυμούμενος στιγμές από συναυλίες και τραγούδια στο ραδιόφωνο, ενώ σε μια άλλη παρέα κάποιος είπε πως είχε φέρει μαζί του το original CD του 1997 για να του το υπογράψουν τα μέλη.
(Φωτογραφία: Merlin's Music Box)
Εν μέσω θερμών και ειλικρινών χειροκροτημάτων, οι Φόβοι του Πρίγκηπα ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησαν το live τους με το «Κοίτα», ένα σχετικά αργό μα δυναμικό τραγούδι. Μόλις τελείωσε, ο τραγουδιστής, Ανδρέας Αλμπάνης, καλωσόρισε τον κόσμο: «Γεια σας παιδιά! Εσείς είστε ο λόγος που είμαστε εδώ σήμερα μετά από 17 χρόνια. Πάμε να τα σπάσουμε, ναι;». Και τότε… μπουμ! Το live ξεκίνησε για τα καλά! Τα όργανα πήραν φωτιά, η μπάντα ξεχύθηκε στη σκηνή και το κοινό από εκείνη τη στιγμή μέχρι και το τέλος, δεν σταμάτησε να το απολαμβάνει, να τραγουδά, να «χτυπιέται», να δείχνει τον ενθουσιασμό και την αγάπη του. Ακούσαμε την «Απορία» και αμέσως μετά το «Είναι ωραία εδώ», με τον frontman να ρωτά λίγο πριν την έναρξη του τραγουδιού «Τι είναι εδώ;» και τον κόσμο να απαντά «Ωραία!», ενώ ακολούθησαν τα «Ειρωνικόν» και «Κολασμένη ανδρεία». Ένα από τα πιο εκπληκτικά στοιχεία (που ήταν πραγματικά πολλά!) της συναυλίας, ήταν η φοβερή επικοινωνία συγκροτήματος και κοινού, αφού ο Ανδρέας Αλμπάνης είχε συνεχώς – ουσιαστική και όχι απλώς οπτική – επαφή με τον κόσμο, κάτι το οποίο φαινόταν πως του έβγαινε αβίαστα. Άλλωστε, μετά από τόσο καιρό, σίγουρα την αμφίδρομη επικοινωνία και την επαφή τις είχαν ανάγκη τόσο οι Φόβοι του Πρίγκηπα όσο και το κοινό τους.
Κάποια στιγμή κάποιος από το κοινό φώναξε να πουν το «21 μαχαίρια» και με τον τραγουδιστή να ψάχνει να δει ποιος είναι, αφού, όντως, αυτό ήταν το επόμενο τραγούδι που έπαιξε η μπάντα, με το «Οι Φόβοι του Πρίγκηπα» - από όπου πήραν το όνομά τους οι ίδιοι αλλά και ο πρώτος τους δίσκος - να ακολουθεί και να κάνει τον κόσμο να ξεσπά σε χειροκροτήματα. Αμέσως μετά, ήρθε η «Χωμάτινη κούκλα» και εκείνη, ίσως, να ήταν η πιο έντονη στιγμή του live. Ένα από τα πιο γνωστά τους και αγαπημένα τραγούδια, που φάνηκε ότι το περίμενε ανυπόμονα ο κόσμος, αφού η συμμετοχή ήταν μεγάλη και καθολική. Άλλοι σιγοψιθύριζαν τους στίχους, άλλοι τους τραγουδούσαν δυνατά, ωστόσο, όλοι κουνούσαν τα κεφάλια πέρα δώθε και πάνω κάτω! Όλα τα χρόνια απουσίας, όλη η αναμονή, όλος ο ενθουσιασμός της επιστροφής, όλη η αγάπη προς τη μπάντα, καθρεφτίστηκαν στα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του κόσμου το βράδυ εκείνο και δη τη στιγμή που ακούστηκε το συγκεκριμένο τραγούδι. Το «Σαν να γδέρνω σε δέντρο» και το «Δεν θα κρυφτώ» έκλεισαν πανηγυρικά το set των Φόβων, αλλά για καλή μας τύχη η συναυλία δεν σταμάτησε εκεί.
(Φωτογραφία: Merlin's Music Box)
«Θα παίξουμε μερικά κομμάτια ακόμα, δεν είμαστε έτοιμοι ακόμη για όλη τη δισκογραφία. Θα παίξουμε το κομμάτι που αγαπάμε. Το αδικήσαμε, αδικήθηκε, θα το παίξουμε τίμια», ανέφεραν και έπαιξαν το «Μυρωδιά για ν' αναπνέω» από τον τρίτο ολοκληρωμένο τους δίσκο που έχει ιδιαίτερο ήχος και τίτλο «Ο Τελευταίος Διαστημοταυρομάχος», ενώ ακολούθησε το «Αγάπα με τώρα αν μπορείς». «Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε τι συμβαίνει μέσα μας τώρα εδώ πάνω», εξομολογήθηκε ο Ανδρέας, εμφανώς συγκινημένος, και συνέχισε: «Όχι για δίσκο, αλλά ένα καινούργιο κομμάτι έχουμε! Το ετοιμάσαμε λίγο, δεν έχει τίτλο ακόμη και τους στίχους δεν τους θυμάμαι απ’ έξω, τους έχω εδώ γραμμένους. Οι στίχοι ήταν παρατημένοι σε ένα τετράδιο, γράψαμε και κάποιους ακόμα και συμπληρώθηκαν με μουσική». Το κοινό ξέσπασε με μεγάλη χαρά σε θερμά χειροκροτήματα και οι Φόβοι του Πρίγκηπα μοιράστηκαν μαζί μας, σε μια ωραία και γεμάτη ευγνωμοσύνη ατμόσφαιρα, το νέο «άτιτλο» τραγούδι τους που ήταν πραγματικά πολύ όμορφο, με τον στίχο «Μην σου πάρουν τα μάτια απ’ αυτό που αγαπάς» να ξεχωρίζει και να μένει χαραγμένος στο κεφάλι μας ακόμη και μετά το τέλος του live.
Το κοινό δεν μπορούσε να «χορτάσει» τη βραδιά και, έτσι, παρόλο που οι Φόβοι του Πρίγκηπα έλειψαν για λίγο από τη σκηνή, επανήλθαν για μια ακόμη μουσική στιγμή, με την οποία θα έκλεινε η συναυλία. «Δεν ξέρουμε πότε θα ξαναγίνει αυτό. Ας το χαρούμε!» μας είπαν και έπαιξαν το “Keep on rocking in the free world” του Neil Young, το οποίο τραγούδησε ο drummer της μπάντας, ο Αντώνης Αντωνίου. Η συναυλία ολοκληρώθηκε σε ένα πολύ ευχάριστο και συγκινητικό κλίμα, που είχε, όμως, περίσσια τη δύναμη, την ένταση και την απίστευτη ενέργεια των Φόβων του Πρίγκηπα. Η μπάντα είχε χημεία στη σκηνή, ουσιαστική επικοινωνία με τον κόσμο, ήταν δεμένη, έπαιξε πολύ καλά, το χάρηκε πραγματικά και χάρισε στο κοινό της μια απολαυστική συναυλία. Οι Φόβοι του Πρίγκπα τα «έσπασαν» στο Six Dogs και απέδειξαν πως οι πρίγκηπες δεν φοβούνται απολύτως τίποτα! Όσοι βρέθηκαν το Σάββατο στην επιστροφή τους επί αθηναϊκού εδάφους, θα θυμούνται με πολύ θετικά συναισθήματα αυτή τη συναυλία, όπως θα θυμούνται και τον θαυμαστή μπροστά στη σκηνή με το φούτερ των Διάφανων Κρίνων και τη μπλούζα των Ξύλινων Σπαθιών, που σχολίασε με χιούμορ και αγάπη ο τραγουδιστής της μπάντας, χαρίζοντάς μας – συν τοις άλλοις – και στιγμές γέλιου!
Πολλά ευχαριστώ στο Merlin's Music Box για την παραχώρηση των φωτογραφιών και του βίντεο με ολόκληρο το live, το οποίο μπορείτε να δείτε και να ακούσετε παρακάτω: