Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τους χώρους τέχνης και τις εκθέσεις... Διαβάζοντας όμως γι αυτήν την έκθεση κάτι μου τράβηξε το ενδιαφέρον! Φαίνεται να μας αφορά όλους! Δες κι εσύ:
Δελτίο Τύπου
The R3turn Call : Singularities in Transit
Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Γιαννάκης, Παύλος Νικολακόπουλος, Michail Pirgelis
Εγκαίνια: 20 Ιανουαρίου 2011, 19:00 - 22:00
Διάρκεια: 20 Ιανουαρίου – 5 Μαρτίου, 2011
Επιμέλεια: Ελένη Γαρουφαλιά
Το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς μας το περνάμε σε πολυσύχναστους χώρους δημόσιας χρήσης: σταθμοί τρένων, αεροδρόμια, τράπεζες, πολυκαταστήματα, ξενοδοχεία, στο δρόμο καλύπτοντας αποστάσεις. Το internet, τα κοινωνικά blogs και οι online υπηρεσίες εξυπηρέτησης πελατών αποτελούν μια άλλη μορφή τόπων δημόσιας χρήσης και αναμονής. Η ομαδική έκθεση The R3turn Call: Singularities in Transit παρουσιάζει έργα πρωτότυπα και πραγματεύεται το μεταβατικό στάδιο της αναμονής σε χώρους τακτικής επισκεψιμότητας. Η αναμονή εμπεριέχει την απουσία, αφού περιμένουμε κάτι που δεν έχουμε. Ο τίτλος, The Return Call, αναφέρεται στην ανταπόκριση της αναμονής. Πρόκειται για την ανταπάντηση, την ανταπόδοση, την επιστροφή από εμένα σ’ εσένα και πάλι πίσω. Την ανάληψη της ευθύνης να απαντήσεις στο προσωπικό σου κάλεσμα.
Οι παραπάνω χώροι, ή όπως αλλιώς ονομάζονται ‘μη-τόποι’ (non-places), δεν μπορούν να οριστούν ως ιστορικοί και δεν συνδέονται με την έννοια της ταυτότητας. Οι μη-τόποι προσεγγίζονται ως το αντίθετο της ουτοπίας, υπάρχουν αλλά δεν περιέχουν οργανικά στοιχεία ̇ οι πορείες των ανθρώπων διασταυρώνονται ενώ το άτομο, ως μονάδα, παραμένει έμμεσα συνδεδεμένο με τους υπόλοιπους και τους στόχους τους.
Τι νόημα μπορούμε να βγάλουμε όταν ένα αποσυρμένο Airbus 320 μυρίζει σαν το σπίτι του παππού; Όταν ένα υπερμέγεθες ρολόι καλωσορίζει το αναπάντεχο και τη μοναξιά; Όταν ένας virtual κήπος καλλιεργείται σκόπιμα από το τυχαίο του κυβερνοχώρου? O Pirgelis έχει εμμονή με τα αεροπλάνα, χρησιμοποιεί μέρη αποσυρθέντων αεροσκαφών επαναπροσδιορίζοντας τη λειτουργία τους. Η επεξεργασία δεν είναι πάντα εμφανής, κάτι που δίνει στα έργα του την αύρα των ready-made. Ο Νικολακόπουλος επιλέγει την αφαίρεση για να υπολογίσει τον χρόνο. Γυναικεία και αντρικά ετερόκλητα μέρη σώματος δείχνουν την ώρα, μετασχηματίζοντας την έννοια του χρόνου. Τη στιγμή που ο Pirgelis υπογραμμίζει την απουσία, ο Νικολακόπουλος αναφέρεται στη σύμπτωση, την ασυνέχεια της παρουσίας και ο Γιαννάκης εικονοποιεί την τυχαιότητα, την αταξία της παρουσίας στον κυβερνοχώρο. Στήνει έναν κήπο χρησιμοποιώντας μια γλώσσα προγραμματισμού. Η πορεία του virtual κήπου διαμορφώνεται από τις δράσεις των χρηστών και την αντίδραση του διαδικτύου ερήμην τους.
H έκθεση εστιάζει στις ‘μοναδικότητες’ (singularities), που αποτελούν αντίβαρο στις διαδικασίες επιτάχυνσης της σύγχρονης εποχής. Τα έργα των καλλιτεχνών αποτελούν μοναδικότητες σε διακίνηση, εμείς αποτελούμε μοναδικότητες σε διέλευση. Τι ακριβώς σημαίνει υπάρχουμε μεταξύ μας; Τι νόημα μπορεί να βγει από τη συνύπαρξη μέσω προσωπικών αναχωρήσεων; Προϋπόθεση της επαφής είναι η απόσταση, και είναι αυτή ακριβώς η ανομοιομορφία στην επιφάνεια－ο διαφορετικός ήχος της ταυτότητας των έργων－που δημιουργεί την επικοινωνία μεταξύ τους-μεταξύ μας.
Ομιλητής: Dr. Irit Rogoff
Διάλεξη: Participation: A User’s Guide
Διεξαγωγή: 22 Φεβρουαρίου 2011 – 19:00 – Βρετανική Σχολή Αθηνών - θα ακολουθήσει μικρή δεξίωση
Με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνουμε την επίσκεψη της Dr. Irit Rogoff, Καθηγήτριας στον τομέα Visual Culture του Goldsmiths College-University of London, η οποία θα πλαισιώσει τη λήξη της έκθεσης με διάλεξη σχετική με τις μορφές συμμετοχής σε εικαστικά περιβάλλοντα. Η εκδήλωση οργανώνεται με την υποστήριξη της Βρετανικής Σχολής Αθηνών και του Βρετανικού Συμβουλίου.
Τι σημαίνει το να συμμετέχει κανείς σε μια ζωντανή κουλτούρα -υπερβαίνοντας συγχρόνως τους ρόλους που προδιαγράφουν οι κοινωνικοί καταμερισμοί- πέρα από την θέση μας ως παρατηρητής, ψηφοφόρος, ακροατής, διαδηλωτής, επισκέπτης και αντικομφορμιστής; Ανακαλύπτουμε άραγε νέους τρόπους συμμετοχής στους τόπους της σύγχρονης τέχνης, αφυπνίζοντας ίσως το είδος της προσοχής που αυτοί απαιτούν, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορούμε να οραματιστούμε έναν άλλο τρόπο κατοίκησης; Η έρευνα των τελευταίων χρόνων σχετικά με τη συμμετοχικότητα οδήγησε την ομιλήτρια στην εξής διαπίστωση: Σε πόσο μεγάλο βαθμό έννοιες όπως τέχνη, έκθεση, κοινό αδυνατούν να συλλάβουν τις επείγουσες δυναμικές στον διευρυνόμενο χώρο της τέχνης.
Η συγκεκριμένη διάλεξη διερευνά επαναπροσδιοριστικούς τρόπους συμμετοχής, οι οποίοι σφυρηλατούνται μέσω ανοιχτών αλληλοεπηρεαζόμενων συλλογικοτήτων, χώρων συνάντησης του παράδοξου και του αναπάντεχου, τόπων παραγωγής και διακίνησης γνώσης－ανταλλαγής απόψεων. Σκοπός είναι η δημιουργία ενός νέου λεξιλογίου, με το οποίο θα μπορέσουμε να δουλέψουμε κριτικά.
Η Dr. Irit Rogoff είναι θεωρητικός, επιμελήτρια και συγγραφέας ̇ το έργο της οποίας διερευνά τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις πρακτικές της κριτικής, της πολιτικής και της σύγχρονης τέχνης. Είναι Καθηγήτρια στο τμήμα Visual Culture του Goldsmiths College-University of London, τμήμα που η ίδια ίδρυσε το 2002. Η δουλειά της στο πλαίσιο μιας σειράς νέων διδακτορικών προγραμμάτων-«δεξαμενών σκέψης» στο Goldsmiths College (Ερευνητική αρχιτεκτονική, Επιμελητικές πρακτικές/γνώση) εστιάζει στη δυνατότητα εντοπισμού, δανεισμού και ανταλλαγής της γνώσης μεταξύ διαφορετικών επαγγελματικών πεδίων και πρακτικών, αυτοτροφοδοτούμενων χώρων διαλόγου, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και ατόμων. Οι μελέτες της περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τις: "Museum Culture" (1997), "Terra Infirma - Geography's Visual Culture" (2001), "A.C.A.D.E.M.Y" (2006), "Unbounded - Limits Possibilities" (2008) και "Looking Away - Participating Singularities, Ontological Communities" (2009) ενώ στο επιμελητικό έργο της συγκαταλέγονται τα: De-Regulation with the work of Kutlug Ataman (2005-8), ACADEMY (2006), Summit - Non Aligned Initiatives in education Culture (2007).
Η Βρετανική Σχολή Αθηνών ιδρύθηκε το 1886. Προάγει την έρευνα σε όλους τους τομείς σχετικούς με την ελληνικότητα, από τις εικαστικές μορφές μέχρι την αρχαιoμετρία και σε όλες τις περιόδους μέχρι την σύγχρονη εποχή. Το στούντιο φιλοξενίας καλλιτεχνών θα εγκαινιαστεί με αφορμή τη διάλεξη της Irit Rogoff. Το British Council είναι ο κύριος οργανισμός της Βρετανίας για τις διεθνείς πολιτιστικές σχέσεις. Προσφέρει σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο ευκαιρίες για γνώση και δημιουργικές ιδέες από τη Βρετανία και χτίζει αμοιβαία εποικοδομητικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Γκαλερί Qbox
Αρμοδίου 10, 1ος όροφος
Βαρβάκειος αγορά, Αθήνα
T: +30 211 1199 991
W: http://www.qbox.gr
E: info@qbox,gr
The British School at Athens
Σουηδίας 52, Κολωνάκι,
Αθήνα
T: +30 210 7292146
W: http://www.bsa.ac.uk
Δελτίο Τύπου
The R3turn Call : Singularities in Transit
Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Γιαννάκης, Παύλος Νικολακόπουλος, Michail Pirgelis
Εγκαίνια: 20 Ιανουαρίου 2011, 19:00 - 22:00
Διάρκεια: 20 Ιανουαρίου – 5 Μαρτίου, 2011
Επιμέλεια: Ελένη Γαρουφαλιά
Το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς μας το περνάμε σε πολυσύχναστους χώρους δημόσιας χρήσης: σταθμοί τρένων, αεροδρόμια, τράπεζες, πολυκαταστήματα, ξενοδοχεία, στο δρόμο καλύπτοντας αποστάσεις. Το internet, τα κοινωνικά blogs και οι online υπηρεσίες εξυπηρέτησης πελατών αποτελούν μια άλλη μορφή τόπων δημόσιας χρήσης και αναμονής. Η ομαδική έκθεση The R3turn Call: Singularities in Transit παρουσιάζει έργα πρωτότυπα και πραγματεύεται το μεταβατικό στάδιο της αναμονής σε χώρους τακτικής επισκεψιμότητας. Η αναμονή εμπεριέχει την απουσία, αφού περιμένουμε κάτι που δεν έχουμε. Ο τίτλος, The Return Call, αναφέρεται στην ανταπόκριση της αναμονής. Πρόκειται για την ανταπάντηση, την ανταπόδοση, την επιστροφή από εμένα σ’ εσένα και πάλι πίσω. Την ανάληψη της ευθύνης να απαντήσεις στο προσωπικό σου κάλεσμα. Οι παραπάνω χώροι, ή όπως αλλιώς ονομάζονται ‘μη-τόποι’ (non-places), δεν μπορούν να οριστούν ως ιστορικοί και δεν συνδέονται με την έννοια της ταυτότητας. Οι μη-τόποι προσεγγίζονται ως το αντίθετο της ουτοπίας, υπάρχουν αλλά δεν περιέχουν οργανικά στοιχεία ̇ οι πορείες των ανθρώπων διασταυρώνονται ενώ το άτομο, ως μονάδα, παραμένει έμμεσα συνδεδεμένο με τους υπόλοιπους και τους στόχους τους.
Τι νόημα μπορούμε να βγάλουμε όταν ένα αποσυρμένο Airbus 320 μυρίζει σαν το σπίτι του παππού; Όταν ένα υπερμέγεθες ρολόι καλωσορίζει το αναπάντεχο και τη μοναξιά; Όταν ένας virtual κήπος καλλιεργείται σκόπιμα από το τυχαίο του κυβερνοχώρου? O Pirgelis έχει εμμονή με τα αεροπλάνα, χρησιμοποιεί μέρη αποσυρθέντων αεροσκαφών επαναπροσδιορίζοντας τη λειτουργία τους. Η επεξεργασία δεν είναι πάντα εμφανής, κάτι που δίνει στα έργα του την αύρα των ready-made. Ο Νικολακόπουλος επιλέγει την αφαίρεση για να υπολογίσει τον χρόνο. Γυναικεία και αντρικά ετερόκλητα μέρη σώματος δείχνουν την ώρα, μετασχηματίζοντας την έννοια του χρόνου. Τη στιγμή που ο Pirgelis υπογραμμίζει την απουσία, ο Νικολακόπουλος αναφέρεται στη σύμπτωση, την ασυνέχεια της παρουσίας και ο Γιαννάκης εικονοποιεί την τυχαιότητα, την αταξία της παρουσίας στον κυβερνοχώρο. Στήνει έναν κήπο χρησιμοποιώντας μια γλώσσα προγραμματισμού. Η πορεία του virtual κήπου διαμορφώνεται από τις δράσεις των χρηστών και την αντίδραση του διαδικτύου ερήμην τους. H έκθεση εστιάζει στις ‘μοναδικότητες’ (singularities), που αποτελούν αντίβαρο στις διαδικασίες επιτάχυνσης της σύγχρονης εποχής. Τα έργα των καλλιτεχνών αποτελούν μοναδικότητες σε διακίνηση, εμείς αποτελούμε μοναδικότητες σε διέλευση. Τι ακριβώς σημαίνει υπάρχουμε μεταξύ μας; Τι νόημα μπορεί να βγει από τη συνύπαρξη μέσω προσωπικών αναχωρήσεων; Προϋπόθεση της επαφής είναι η απόσταση, και είναι αυτή ακριβώς η ανομοιομορφία στην επιφάνεια－ο διαφορετικός ήχος της ταυτότητας των έργων－που δημιουργεί την επικοινωνία μεταξύ τους-μεταξύ μας.
Ομιλητής: Dr. Irit Rogoff
Διάλεξη: Participation: A User’s Guide
Διεξαγωγή: 22 Φεβρουαρίου 2011 – 19:00 – Βρετανική Σχολή Αθηνών - θα ακολουθήσει μικρή δεξίωση
Με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνουμε την επίσκεψη της Dr. Irit Rogoff, Καθηγήτριας στον τομέα Visual Culture του Goldsmiths College-University of London, η οποία θα πλαισιώσει τη λήξη της έκθεσης με διάλεξη σχετική με τις μορφές συμμετοχής σε εικαστικά περιβάλλοντα. Η εκδήλωση οργανώνεται με την υποστήριξη της Βρετανικής Σχολής Αθηνών και του Βρετανικού Συμβουλίου.
Τι σημαίνει το να συμμετέχει κανείς σε μια ζωντανή κουλτούρα -υπερβαίνοντας συγχρόνως τους ρόλους που προδιαγράφουν οι κοινωνικοί καταμερισμοί- πέρα από την θέση μας ως παρατηρητής, ψηφοφόρος, ακροατής, διαδηλωτής, επισκέπτης και αντικομφορμιστής; Ανακαλύπτουμε άραγε νέους τρόπους συμμετοχής στους τόπους της σύγχρονης τέχνης, αφυπνίζοντας ίσως το είδος της προσοχής που αυτοί απαιτούν, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορούμε να οραματιστούμε έναν άλλο τρόπο κατοίκησης; Η έρευνα των τελευταίων χρόνων σχετικά με τη συμμετοχικότητα οδήγησε την ομιλήτρια στην εξής διαπίστωση: Σε πόσο μεγάλο βαθμό έννοιες όπως τέχνη, έκθεση, κοινό αδυνατούν να συλλάβουν τις επείγουσες δυναμικές στον διευρυνόμενο χώρο της τέχνης.
Η συγκεκριμένη διάλεξη διερευνά επαναπροσδιοριστικούς τρόπους συμμετοχής, οι οποίοι σφυρηλατούνται μέσω ανοιχτών αλληλοεπηρεαζόμενων συλλογικοτήτων, χώρων συνάντησης του παράδοξου και του αναπάντεχου, τόπων παραγωγής και διακίνησης γνώσης－ανταλλαγής απόψεων. Σκοπός είναι η δημιουργία ενός νέου λεξιλογίου, με το οποίο θα μπορέσουμε να δουλέψουμε κριτικά.
Η Dr. Irit Rogoff είναι θεωρητικός, επιμελήτρια και συγγραφέας ̇ το έργο της οποίας διερευνά τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις πρακτικές της κριτικής, της πολιτικής και της σύγχρονης τέχνης. Είναι Καθηγήτρια στο τμήμα Visual Culture του Goldsmiths College-University of London, τμήμα που η ίδια ίδρυσε το 2002. Η δουλειά της στο πλαίσιο μιας σειράς νέων διδακτορικών προγραμμάτων-«δεξαμενών σκέψης» στο Goldsmiths College (Ερευνητική αρχιτεκτονική, Επιμελητικές πρακτικές/γνώση) εστιάζει στη δυνατότητα εντοπισμού, δανεισμού και ανταλλαγής της γνώσης μεταξύ διαφορετικών επαγγελματικών πεδίων και πρακτικών, αυτοτροφοδοτούμενων χώρων διαλόγου, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και ατόμων. Οι μελέτες της περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τις: "Museum Culture" (1997), "Terra Infirma - Geography's Visual Culture" (2001), "A.C.A.D.E.M.Y" (2006), "Unbounded - Limits Possibilities" (2008) και "Looking Away - Participating Singularities, Ontological Communities" (2009) ενώ στο επιμελητικό έργο της συγκαταλέγονται τα: De-Regulation with the work of Kutlug Ataman (2005-8), ACADEMY (2006), Summit - Non Aligned Initiatives in education Culture (2007).
Η Βρετανική Σχολή Αθηνών ιδρύθηκε το 1886. Προάγει την έρευνα σε όλους τους τομείς σχετικούς με την ελληνικότητα, από τις εικαστικές μορφές μέχρι την αρχαιoμετρία και σε όλες τις περιόδους μέχρι την σύγχρονη εποχή. Το στούντιο φιλοξενίας καλλιτεχνών θα εγκαινιαστεί με αφορμή τη διάλεξη της Irit Rogoff. Το British Council είναι ο κύριος οργανισμός της Βρετανίας για τις διεθνείς πολιτιστικές σχέσεις. Προσφέρει σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο ευκαιρίες για γνώση και δημιουργικές ιδέες από τη Βρετανία και χτίζει αμοιβαία εποικοδομητικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Γκαλερί Qbox
Αρμοδίου 10, 1ος όροφος
Βαρβάκειος αγορά, Αθήνα
T: +30 211 1199 991
W: http://www.qbox.gr
E: info@qbox,gr
The British School at Athens
Σουηδίας 52, Κολωνάκι,
Αθήνα
T: +30 210 7292146
W: http://www.bsa.ac.uk