Wanderer above the Sea of Fog

Whatever makes us happy on a Sunday morning: Κάτι διαφορετικό

«[...] δεν μπορούσε να αναστείλει τον παραγωγικό μηχανισμό μέσα του –εκείνο το «motus animi  continuus», ουσιώδες κατά τον Κικέρωνα γνώρισμα της ευγλωττίας– [...]»
Διαβάστηκε φορες
Την Παρασκευή αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό απ' ό,τι συνήθως. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ήσυχη νύχτα. Κάτι με απασχολούσε συνέχεια και άλλαζα πλευρό. Κάποια στιγμή το πήρα απόφαση ότι δεν επρόκειτο να κοιμηθώ. Σηκώθηκα, πλύθηκα, ντύθηκα στα τυφλά για να μην ανάψω φως, τσίμπησα κάτι στα πεταχτά κι έφυγα για τη δουλειά. Κάτι τέτοιες μέρες που ξεκινούν στραβά συνήθως δεν εξελίσσονται καλά. Όμως κλείνοντας την πόρτα του σπιτιού πίσω μου δεν είχα αυτή την αίσθηση. Το σκοτάδι κάλυπτε ακόμα τα πάντα. Οι λιγοστοί περαστικοί ήταν σκυθρωποί. Οι ξαφνικές αναλαμπές από τα φώτα των αυτοκινήτων φώτιζαν την διαδρομή μου ως το γραφείο. Δεν είχα ξαναπάει τόσο νωρίς. Όπως το περίμενα, δεν ήταν κανείς εκεί. Και κανείς δεν αναμενόταν για αρκετή ώρα ακόμα. Ήπια τον πρώτο καφέ της ημέρας, διάβασα τα καθιερωμένα ειδησιογραφικά sites και στρώθηκα στη δουλειά. Στο μεσημεριανό διάλειμμα οι συνάδελφοί μου φαίνονταν απορημένοι με την ξαφνική μου διάθεση για συζήτηση. Μιλήσαμε για τα πλάνα μας για το σαββατοκύριακο. Ο Χάρης ήταν αγχωμένος γιατί θα γνώριζε τα μελλοντικά πεθερικά του. Η Ελπίδα θα πήγαινε στα εγκαίνια μιας περίεργης εικαστικής έκθεσης που δεν πολυκατάλαβα. Η Σοφία είχε να βάψει το δωμάτιο του γιου της και ο Άγγελος σκόπευε να κάνει μαραθώνιο τηλεοπτικών σειρών με τους φίλους του. Εγώ δεν είχα σχέδια. Ίσως πήγαινα για τρέξιμο, ίσως έβλεπα καμιά ταινία ή πήγαινα θέατρο. Ίσως να έμενα και σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιέφερε ιδιαιτέρως. Η αλήθεια επίσης είναι ότι αυτή την Παρασκευή δεν έκανα τίποτα διαφορετικό, πέραν του να πάω αξημέρωτα στη δουλειά. Ένιωθα, όμως, διαφορετικά. Ένιωθα ότι δε χρειαζόταν να κάνω κάτι διαφορετικό για να νιώθω όμορφα. Το απόγευμα αποχαιρέτησα μ' ένα χαμόγελο όσους είχαν απομείνει στο γραφείο, πήγα σπίτι κι έβαλα μουσική. Δε θυμάμαι ακριβώς ποια τραγούδια άκουσα ούτε με ποια σειρά. Ίσως να είναι τα παρακάτω ίσως και όχι. Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιαφέρει ιδιαιτέρως ποια είναι, αρκεί να καταφέρουν να διατηρήσουν το χαμόγελο στο πρόσωπό μου.



Τα τραγούδια

1. The Lightning Seeds - You Showed Me
2. Chris Eckman & Anita Lipnicka - Who Will Light Your Path?
3. Texas - I'll See It Through
4. Suede - Everything Will Flow
5. Dido - Hurricanes
6. The Irrepressibles - In This Shirt
7. Woodkid - Ghost Lights
8. Teenage Fanclub - Your Love Is the Place Where I Come From
9. The National - Carin at the Liquor Store
10. Wolf Alice - Matilda (alt-J cover)
11. Jens Lekman - Your Arms Around Me
12. Jack Peñate - Pull My Heart Away
13. The Kooks - She Moves In Her Own Way
14. Phoenix - One Time Too Many
15. Maximo Park - Leave This Island
16. The Wombats - Lemon To A Knife Fight
17. The Vaccines - Post Break-Up Sex
18. She Wants Revenge - Tear You Apart
19. Alabama Shakes - Don't Wanna Fight
20. The Flaming Lips - Fight Test

* Στο εξώφυλλο τμήμα από τον πίνακα "Der Wanderer über dem Nebelmeer" («Οδοιπόρος επάνω από τη θάλασσα της ομίχλης») του Γερμανού ζωγράφου Caspar David Friedrich (1774 – 1840). Βρίσκεται στη συλλογή της Kunsthalle του Αμβούργου.

* Στην περίληψη του άρθρου απόσπασμα από το βιβλίο «Θάνατος στη Βενετία» του Thomas Mann, σε μετάφραση Βασίλη Τσαλή (εκδ. Μεταίχμιο 2017).

Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα