Οι Sound Explosion είναι μία μπάντα που δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Με το εφηβικό τους έντονο ταπεραμέντο έχεουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην εγχώρια garage rock σκηνή και διανύουν την τρίτη δεκαετία τους στο σανίδι (με ένα μικρό διάλλειμα ανάμεσα).
Με τον τελευταίο τους (δεύτερο!) δίσκο να έχει κυκλοφορήσει μόλις πέρσι και τις ζωντανές τους εμφανίσεις να πληθαίνουν, μιλήσαμε μαζί τους για πολλά θέματα όπως τους φανατικούς οπαδούς της garage σκηνής στην Ελλάδα, τα καινούρια συγκροτήματα αλλά και τις ασχολίες τους εκτός σκηνής. Ο Γιάννης Αλεξόπουλος και ο Δημήτρης Δημόπουλος συζήτησαν μαζί μας και μας προετοίμασαν για τη συναυλία τους στο Gagarin205 στις 13 Απριλίου.
Ξενοφών Καράμπαλης: Οι συναυλίες της μπάντας έχουν αρχίσει να πληθαίνουν το τελευταίο καιρό αναλογικά με τα live που κάνατε. Το 'The Explosive Sounds Of...' σας άλλαξε ώστε να επιδιώκετε περισσότερη επαφή με το κοινό;
Γιάννης Αλεξόπουλος: Σίγουρα ο νέος δίσκος έχει παίξει και αυτός το ρόλο του. Ο βασικός λόγος όμως είναι ότι για κάποια απροσδιόριστη αιτία ευχαριστιόμαστε πιο πολύ από ποτέ να βρισκόμαστε και να παίζουμε. Ίσως να το έχουμε πλέον πιο πολύ ανάγκη μέσα μας.
Δημήτρης Δημόπουλος: Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Γιάννη, πιο πολύ είναι η επαφή να βρισκόμαστε να παίζουμε μεταξύ μας και να περνάμε καλά με τους φίλους μας! Είναι και ο νέος δίσκος που σε οδηγεί στο να παίξεις, να τον κάνεις γνωστό σε ανθρώπους που δεν το έχουν ακούσει!
Ξ.Κ.: Τι ήταν αυτό που τροφοδότησε την επιστροφή σας στο μουσικό στερέωμα στις αρχές της δεκαετίας του 2000;
Γ.Α.: Η πορεία μας είχε πολλά σκαμπανεβάσματα και πολλά διαλείμματα (1998-2004 και 2008-2015). Οφειλόταν κυρίως σε υποχρεώσεις της καθημερινότητας που είχε ο καθένας από εμάς αλλά και σε κάποιες προσωπικές διαφωνίες. Αυτό που παρέμενε όμως ήταν η αγνή αγάπη μας για αυτή τη μουσική και τη μπάντα. Όταν βρήκε λοιπόν ο καθένας μας ένα τρόπο να ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια, μπορέσαμε να επιστρέψουμε.
Δ.Δ.: Ξέρεις πόσες φορές σκεφτήκαμε ότι αφήσαμε κάτι στην μέση και ειδικά που είχαμε τόσα τραγούδια που δεν τα είχαμε ηχογραφήσει; Πάνω από όλα όμως ήταν ότι κανείς δεν είχε ξεχάσει το πόσο καλά περνούσαμε στις πρόβες ακόμη και όταν καβγαδίζαμε για απίθανους λόγους.
Με τον τελευταίο τους (δεύτερο!) δίσκο να έχει κυκλοφορήσει μόλις πέρσι και τις ζωντανές τους εμφανίσεις να πληθαίνουν, μιλήσαμε μαζί τους για πολλά θέματα όπως τους φανατικούς οπαδούς της garage σκηνής στην Ελλάδα, τα καινούρια συγκροτήματα αλλά και τις ασχολίες τους εκτός σκηνής. Ο Γιάννης Αλεξόπουλος και ο Δημήτρης Δημόπουλος συζήτησαν μαζί μας και μας προετοίμασαν για τη συναυλία τους στο Gagarin205 στις 13 Απριλίου.
Ξενοφών Καράμπαλης: Οι συναυλίες της μπάντας έχουν αρχίσει να πληθαίνουν το τελευταίο καιρό αναλογικά με τα live που κάνατε. Το 'The Explosive Sounds Of...' σας άλλαξε ώστε να επιδιώκετε περισσότερη επαφή με το κοινό;
Γιάννης Αλεξόπουλος: Σίγουρα ο νέος δίσκος έχει παίξει και αυτός το ρόλο του. Ο βασικός λόγος όμως είναι ότι για κάποια απροσδιόριστη αιτία ευχαριστιόμαστε πιο πολύ από ποτέ να βρισκόμαστε και να παίζουμε. Ίσως να το έχουμε πλέον πιο πολύ ανάγκη μέσα μας.
Δημήτρης Δημόπουλος: Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Γιάννη, πιο πολύ είναι η επαφή να βρισκόμαστε να παίζουμε μεταξύ μας και να περνάμε καλά με τους φίλους μας! Είναι και ο νέος δίσκος που σε οδηγεί στο να παίξεις, να τον κάνεις γνωστό σε ανθρώπους που δεν το έχουν ακούσει!
Ξ.Κ.: Τι ήταν αυτό που τροφοδότησε την επιστροφή σας στο μουσικό στερέωμα στις αρχές της δεκαετίας του 2000;
Γ.Α.: Η πορεία μας είχε πολλά σκαμπανεβάσματα και πολλά διαλείμματα (1998-2004 και 2008-2015). Οφειλόταν κυρίως σε υποχρεώσεις της καθημερινότητας που είχε ο καθένας από εμάς αλλά και σε κάποιες προσωπικές διαφωνίες. Αυτό που παρέμενε όμως ήταν η αγνή αγάπη μας για αυτή τη μουσική και τη μπάντα. Όταν βρήκε λοιπόν ο καθένας μας ένα τρόπο να ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια, μπορέσαμε να επιστρέψουμε.
Δ.Δ.: Ξέρεις πόσες φορές σκεφτήκαμε ότι αφήσαμε κάτι στην μέση και ειδικά που είχαμε τόσα τραγούδια που δεν τα είχαμε ηχογραφήσει; Πάνω από όλα όμως ήταν ότι κανείς δεν είχε ξεχάσει το πόσο καλά περνούσαμε στις πρόβες ακόμη και όταν καβγαδίζαμε για απίθανους λόγους.
Ξ.Κ.: Η ελληνική garage σκηνή έχει ένα φανατικό πυρήνα οπαδών που την υποστηρίζει ανεξάρτητα από καινούρια μουσικά ρεύματα. Πώς αυτό έχει επηρεάσει την εξέλιξη της μπάντας;
Γ.Α.: Η αλήθεια είναι ότι η μπάντα έχει ένα σκληρό πυρήνα που αποτελείται από φανατικούς οπαδούς του garage. Ωστόσο πιστεύω ότι στην περίπτωσή μας η πλειονότητα αυτών που μας ακούν αποτελείται από άτομα που ακούν διάφορα πράγματα, οι οποίοι μας ακολουθούν επειδή εκτιμούν αυτό που κάνουμε. Στις συναυλίες μας έχω δει τύπους να φορούν t-shirt από Bathory μέχρι Happy Mondays. Πάντως δεν πιστεύω ότι το κοινό διαμορφώνει την μπάντα, αλλά η μπάντα το κοινό. Πάντα παίζαμε με βάση το ένστικτο και τα ακούσματά μας και όχι με το τι μπορεί να είναι η εκάστοτε μόδα ή ακόμα και με το τι μπορεί να θέλει ή να περιμένει το κοινό από εμάς. Εάν και στη δική μας περίπτωση υπάρχει μια ιδιόμορφη ταύτιση μπάντας και κοινού, μια κοινή πορεία με τα ίδια βιώματα και παραστάσεις, ανεξαρτήτως ηλικίας, ακουσμάτων και προέλευσης. Το motto μας είναι «είμαστε όλοι Sound Explosion». Είναι κάτι που λέμε αρκετά συχνά στα live μας και δεν είναι κάτι που το λέμε επειδή είναι «πιασάρικο» ή για να προκαλέσει εντύπωση, αλλά επειδή το πιστεύουμε μέσα από την καρδιά μας και το διαπιστώνουμε συνέχεια όταν ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο που μας κάνει την τιμή και έρχεται στις συναυλίες μας.
Δ.Δ.: Η υπέροχη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι έχεις μεγαλώσει και μαζί σου είναι ακόμη εκείνοι οι γνωστοί και φίλοι που έρχονταν τόσα χρόνια στις συναυλίες μόνο απέραντη ευγνωμοσύνη σε γεμίζει! Και μαζί τους αρκετός νέος κόσμος από διαφορετικά μουσικά είδη και ηλικίες που έρχεται και περνά καλά στα πάρτι που κάνουμε. Εμείς απλά βάζουμε τη μουσική ως μπάντα. Θα ήταν ψέματα να πω πως δεν μας επηρεάζει θετικά η αγάπη των ανθρώπων που λαμβάνουμε σε κάθε συναυλία ή δραστηριότητα μας! RESPECT!
Ξ.Κ.: Τώρα που όλο και περισσότερες μπάντες ψάχνουν για έμπνευση στο παρελθόν, υπάρχει μία αναβίωση στη σκηνή του garage για άλλη μια φορά. Σίγουρα όχι με τον ίδιο τρόπο που υπήρχε τη δεκαετία του 90' και πολλές φορές με μία δόση επιτήδευσης. Πιστεύετε ότι υπάρχει χώρος για εξέλιξη του είδους ή πως οι νέες μπάντες μπορούν απλά να ανακυκλώνουν παλιά μοτίβα;
Γ.Α.: Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν μπάντες που παίζουν garage. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι το garage ποτέ δεν ήταν mainstream, ώστε να απογειωθεί κάποια στιγμή και μετά να ξεφουσκώσει, όπως έχει γίνει κατά καιρούς με άλλα είδη. Ως προς την εξέλιξη που αναφέρεις, νομίζω αυτή μπορεί να έλθει μόνο εάν οι μπάντες ασχοληθούν πιο σοβαρά με τον τομέα της σύνθεσης και όχι τόσο με το στυλ και τη φόρμα. Υπάρχουν μπάντες που ασχολούνται πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε με το εάν ο ήχος τους είναι αναλογικός ή εάν το μικρόφωνο που χρησιμοποιούν είναι vintage, χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις συνθέσεις τους. Το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται τετριμμένο και σε κάποιες περιπτώσεις ο ήχος να είναι vintage garage, αλλά τα τραγούδια να θυμίζουν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Για να μην παρεξηγηθώ, να πω ότι μια μπάντα πρέπει να δίνει σε όλα σημασία. Και εμείς δίνουμε σημασία στο τι όργανα και ενισχυτές θα χρησιμοποιήσουμε και σε ποιες τεχνικές ηχογράφησης θα ακολουθήσουμε. Απλά πιστεύω ότι στο τέλος τα τραγούδια είναι αυτά που μένουν και καθορίζουν την πορεία και την εξέλιξη μιας μπάντας. Από αυτά μπορεί να έλθει η εξέλιξη και να αποτραπεί η ανακύκλωση παλιών μοτίβων, όπως αναφέρεις.
Δ.Δ.: Όπως είπε παραπάνω ο Γιάννης, απόλυτος τρόπος ή μοτίβο σε όλο αυτό που ονομάζεται garage σκηνή ή σε άλλες μουσικές δεν υπάρχει. Έχοντας περάσει πάνω από τριάντα χρόνια στον χώρο ως ακροατής και αλλά τόσα περίπου ως μουσικός, το μόνο που έχω να πω είναι πως η ανάλωση στο dressing code και τo vintage application χωρίς να επενδυθεί απόλυτος χρόνος στις συνθέσεις της μπάντας δεν οδηγεί πουθενά!
Καλό είναι να βγαίνουν νέες μπάντες σε αυτό το ταλαίπωρο είδος και ειδικά από εδώ αυτό τον τόπο που έχει δείξει χρόνια τώρα πως το garage - ως ήχο - το ξέρει καλά! Χώρος υπάρχει και πάντα θα υπάρχει.
Γ.Α.: Η αλήθεια είναι ότι η μπάντα έχει ένα σκληρό πυρήνα που αποτελείται από φανατικούς οπαδούς του garage. Ωστόσο πιστεύω ότι στην περίπτωσή μας η πλειονότητα αυτών που μας ακούν αποτελείται από άτομα που ακούν διάφορα πράγματα, οι οποίοι μας ακολουθούν επειδή εκτιμούν αυτό που κάνουμε. Στις συναυλίες μας έχω δει τύπους να φορούν t-shirt από Bathory μέχρι Happy Mondays. Πάντως δεν πιστεύω ότι το κοινό διαμορφώνει την μπάντα, αλλά η μπάντα το κοινό. Πάντα παίζαμε με βάση το ένστικτο και τα ακούσματά μας και όχι με το τι μπορεί να είναι η εκάστοτε μόδα ή ακόμα και με το τι μπορεί να θέλει ή να περιμένει το κοινό από εμάς. Εάν και στη δική μας περίπτωση υπάρχει μια ιδιόμορφη ταύτιση μπάντας και κοινού, μια κοινή πορεία με τα ίδια βιώματα και παραστάσεις, ανεξαρτήτως ηλικίας, ακουσμάτων και προέλευσης. Το motto μας είναι «είμαστε όλοι Sound Explosion». Είναι κάτι που λέμε αρκετά συχνά στα live μας και δεν είναι κάτι που το λέμε επειδή είναι «πιασάρικο» ή για να προκαλέσει εντύπωση, αλλά επειδή το πιστεύουμε μέσα από την καρδιά μας και το διαπιστώνουμε συνέχεια όταν ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο που μας κάνει την τιμή και έρχεται στις συναυλίες μας.
Δ.Δ.: Η υπέροχη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι έχεις μεγαλώσει και μαζί σου είναι ακόμη εκείνοι οι γνωστοί και φίλοι που έρχονταν τόσα χρόνια στις συναυλίες μόνο απέραντη ευγνωμοσύνη σε γεμίζει! Και μαζί τους αρκετός νέος κόσμος από διαφορετικά μουσικά είδη και ηλικίες που έρχεται και περνά καλά στα πάρτι που κάνουμε. Εμείς απλά βάζουμε τη μουσική ως μπάντα. Θα ήταν ψέματα να πω πως δεν μας επηρεάζει θετικά η αγάπη των ανθρώπων που λαμβάνουμε σε κάθε συναυλία ή δραστηριότητα μας! RESPECT!
Ξ.Κ.: Τώρα που όλο και περισσότερες μπάντες ψάχνουν για έμπνευση στο παρελθόν, υπάρχει μία αναβίωση στη σκηνή του garage για άλλη μια φορά. Σίγουρα όχι με τον ίδιο τρόπο που υπήρχε τη δεκαετία του 90' και πολλές φορές με μία δόση επιτήδευσης. Πιστεύετε ότι υπάρχει χώρος για εξέλιξη του είδους ή πως οι νέες μπάντες μπορούν απλά να ανακυκλώνουν παλιά μοτίβα;
Γ.Α.: Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν μπάντες που παίζουν garage. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι το garage ποτέ δεν ήταν mainstream, ώστε να απογειωθεί κάποια στιγμή και μετά να ξεφουσκώσει, όπως έχει γίνει κατά καιρούς με άλλα είδη. Ως προς την εξέλιξη που αναφέρεις, νομίζω αυτή μπορεί να έλθει μόνο εάν οι μπάντες ασχοληθούν πιο σοβαρά με τον τομέα της σύνθεσης και όχι τόσο με το στυλ και τη φόρμα. Υπάρχουν μπάντες που ασχολούνται πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε με το εάν ο ήχος τους είναι αναλογικός ή εάν το μικρόφωνο που χρησιμοποιούν είναι vintage, χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις συνθέσεις τους. Το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται τετριμμένο και σε κάποιες περιπτώσεις ο ήχος να είναι vintage garage, αλλά τα τραγούδια να θυμίζουν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Για να μην παρεξηγηθώ, να πω ότι μια μπάντα πρέπει να δίνει σε όλα σημασία. Και εμείς δίνουμε σημασία στο τι όργανα και ενισχυτές θα χρησιμοποιήσουμε και σε ποιες τεχνικές ηχογράφησης θα ακολουθήσουμε. Απλά πιστεύω ότι στο τέλος τα τραγούδια είναι αυτά που μένουν και καθορίζουν την πορεία και την εξέλιξη μιας μπάντας. Από αυτά μπορεί να έλθει η εξέλιξη και να αποτραπεί η ανακύκλωση παλιών μοτίβων, όπως αναφέρεις.
Δ.Δ.: Όπως είπε παραπάνω ο Γιάννης, απόλυτος τρόπος ή μοτίβο σε όλο αυτό που ονομάζεται garage σκηνή ή σε άλλες μουσικές δεν υπάρχει. Έχοντας περάσει πάνω από τριάντα χρόνια στον χώρο ως ακροατής και αλλά τόσα περίπου ως μουσικός, το μόνο που έχω να πω είναι πως η ανάλωση στο dressing code και τo vintage application χωρίς να επενδυθεί απόλυτος χρόνος στις συνθέσεις της μπάντας δεν οδηγεί πουθενά!
Καλό είναι να βγαίνουν νέες μπάντες σε αυτό το ταλαίπωρο είδος και ειδικά από εδώ αυτό τον τόπο που έχει δείξει χρόνια τώρα πως το garage - ως ήχο - το ξέρει καλά! Χώρος υπάρχει και πάντα θα υπάρχει.
Ξ.Κ.: Βγάλατε το δεύτερο δίσκο σας μόλις πέρσι, εικοσιέξι χρόνια μετά το ξεκίνημα σας. Τώρα που έγινε η αρχή και η επανεκκίνηση της μπάντας δισκογραφικά, θα ακούσουμε νέα μουσική σύντομα από εσάς;
Γ.Α.: Πέρα από κάποια δικά μας κομμάτια που μας άρεσαν πολύ αλλά δεν χώρεσαν στο δίσκο, ήδη έχουμε καινούργιο υλικό το οποίο ευελπιστούμε σταδιακά να παρουσιάζουμε στις επερχόμενες συναυλίες μας. Εξάλλου ήταν ιδιαίτερα θερμή η ανταπόκριση του κόσμου στο νέο μας LP και μας δίνει το κίνητρο να συνεχίσουμε. Θα θέλαμε λοιπόν κάποια στιγμή, όταν ο νέος δίσκος κάνει τον κύκλο του, να ξαναμπούμε στο στούντιο και να ξαναηχογραφήσουμε.
Δ.Δ.: Μακάρι να μπορέσουμε να ηχογραφήσουμε τα νέα κομμάτια που έχουμε ήδη έτοιμα σε χρόνο μικρότερο των εικοσιέξι ετών (γέλια!). Και πέραν της πλάκας θα θέλαμε πολύ να κάνουμε ένα νέο δίσκο αρκετά σύντομα διότι αυτό είναι που μένει τελικά για ένα συγκρότημα και όχι μερικές καλές συναυλίες!
Ξ.Κ.: Με ποια ελληνικά συγκροτήματα θα μπορούσατε να συνεργαστείτε; Τι πιθανότητες δίνετε για μία σύμπραξη στη σκηνή με τους Bullets στο Gagarin205 στην επερχόμενη συναυλία;
Γ.Α.: Έχουμε ήδη παίξει με τα περισσότερα ελληνικά συγκροτήματα με τα οποία έχουμε κοινές αξίες και ίδια ή παρεμφερή ακούσματα. Σίγουρα κάπου θα συναντηθούμε και με τα υπόλοιπα στο μέλλον. Είμαστε ανοικτοί σε κάθε συνεργασία, ακόμα και με μπάντες που εκ πρώτης όψεως μπορεί να μην κολλάμε, αλλά που μπορεί να μοιραζόμαστε την ίδια φιλοσοφία για τη μουσική.
Είναι μεγάλη μας χαρά που θα μοιραστούμε την σκηνή για άλλη μια φορά με τους Bullets. Η συναυλία που δώσαμε μαζί στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Δεκέμβριο δεν ήταν συναυλία, αλλά μια πραγματική γιορτή που την ευχαριστηθήκαμε με όλη μας την ψυχή. Αυτό το πάρτι θα επαναλάβουμε στο Gagarin205 τον Απρίλιο, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Στην περίπτωσή τη δική μας (και των Bullets) άλλωστε, τίποτε δεν είναι προγραμματισμένο και ό,τι γίνεται, γίνεται εντελώς αυθόρμητα.
Δ.Δ.: Oι Bullets είναι απόλυτα τρελοκομεία και ως μπάντα και ως χαρακτήρες. Η ενέργεια που βγάζουν στην σκηνή είναι μαγική και πολύ χαιρόμαστε που ξανασυνεργαζόμαστε μετά την συναυλία της Θεσσαλονίκης!
Ξ.Κ.: Ποια είναι η ρουτίνα σας πριν την ώρα της συναυλίας; Είχα ακούσει πως ο Robert Plant σιδερώνει πριν βγει στη σκηνή γιατί αυτό τον ηρεμεί!
Γ.Α.: Η κλασσική ιεροτελεστία είναι στην τελευταία πρόβα πριν από κάθε συναυλία, όπου συνήθως γίνεται ένας τεράστιος καυγάς μεταξύ μας. Είναι κάτι σαν το γούρι μας! Παλιότερα είχαμε τη συνήθεια πριν από τη συναυλία να πηγαίνουμε σε ένα συγκεκριμένο φαστφουντάδικο στη Σόλωνος, όπου πλακωνόμασταν στα burger και φτιάχναμε τη λίστα του live. Πλέον δεν κάνουμε κάτι ιδιαίτερο την ώρα πριν από τη συναυλία. Ούτε θέλουμε να είμαστε ήρεμοι, οπότε το ξεχνάμε το σίδερο. Θέλουμε να είμαστε ανήσυχοι, ανήμεροι και εξαγριωμένοι, όπως είμαστε συνήθως...
Δ.Δ.: Απόλυτη ταύτιση με τα παραπάνω γραφόμενα του Γιάννη! Αλλά πιο σύνηθες είναι να μιλάμε με τους φίλους μας κάτω στην αρένα ή παρακολουθώντας την μπάντα που συμμετέχει στην συναυλία και ήδη παίζει ζωντανά!
Γ.Α.: Πέρα από κάποια δικά μας κομμάτια που μας άρεσαν πολύ αλλά δεν χώρεσαν στο δίσκο, ήδη έχουμε καινούργιο υλικό το οποίο ευελπιστούμε σταδιακά να παρουσιάζουμε στις επερχόμενες συναυλίες μας. Εξάλλου ήταν ιδιαίτερα θερμή η ανταπόκριση του κόσμου στο νέο μας LP και μας δίνει το κίνητρο να συνεχίσουμε. Θα θέλαμε λοιπόν κάποια στιγμή, όταν ο νέος δίσκος κάνει τον κύκλο του, να ξαναμπούμε στο στούντιο και να ξαναηχογραφήσουμε.
Δ.Δ.: Μακάρι να μπορέσουμε να ηχογραφήσουμε τα νέα κομμάτια που έχουμε ήδη έτοιμα σε χρόνο μικρότερο των εικοσιέξι ετών (γέλια!). Και πέραν της πλάκας θα θέλαμε πολύ να κάνουμε ένα νέο δίσκο αρκετά σύντομα διότι αυτό είναι που μένει τελικά για ένα συγκρότημα και όχι μερικές καλές συναυλίες!
Ξ.Κ.: Με ποια ελληνικά συγκροτήματα θα μπορούσατε να συνεργαστείτε; Τι πιθανότητες δίνετε για μία σύμπραξη στη σκηνή με τους Bullets στο Gagarin205 στην επερχόμενη συναυλία;
Γ.Α.: Έχουμε ήδη παίξει με τα περισσότερα ελληνικά συγκροτήματα με τα οποία έχουμε κοινές αξίες και ίδια ή παρεμφερή ακούσματα. Σίγουρα κάπου θα συναντηθούμε και με τα υπόλοιπα στο μέλλον. Είμαστε ανοικτοί σε κάθε συνεργασία, ακόμα και με μπάντες που εκ πρώτης όψεως μπορεί να μην κολλάμε, αλλά που μπορεί να μοιραζόμαστε την ίδια φιλοσοφία για τη μουσική.
Είναι μεγάλη μας χαρά που θα μοιραστούμε την σκηνή για άλλη μια φορά με τους Bullets. Η συναυλία που δώσαμε μαζί στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Δεκέμβριο δεν ήταν συναυλία, αλλά μια πραγματική γιορτή που την ευχαριστηθήκαμε με όλη μας την ψυχή. Αυτό το πάρτι θα επαναλάβουμε στο Gagarin205 τον Απρίλιο, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Στην περίπτωσή τη δική μας (και των Bullets) άλλωστε, τίποτε δεν είναι προγραμματισμένο και ό,τι γίνεται, γίνεται εντελώς αυθόρμητα.
Δ.Δ.: Oι Bullets είναι απόλυτα τρελοκομεία και ως μπάντα και ως χαρακτήρες. Η ενέργεια που βγάζουν στην σκηνή είναι μαγική και πολύ χαιρόμαστε που ξανασυνεργαζόμαστε μετά την συναυλία της Θεσσαλονίκης!
Ξ.Κ.: Ποια είναι η ρουτίνα σας πριν την ώρα της συναυλίας; Είχα ακούσει πως ο Robert Plant σιδερώνει πριν βγει στη σκηνή γιατί αυτό τον ηρεμεί!
Γ.Α.: Η κλασσική ιεροτελεστία είναι στην τελευταία πρόβα πριν από κάθε συναυλία, όπου συνήθως γίνεται ένας τεράστιος καυγάς μεταξύ μας. Είναι κάτι σαν το γούρι μας! Παλιότερα είχαμε τη συνήθεια πριν από τη συναυλία να πηγαίνουμε σε ένα συγκεκριμένο φαστφουντάδικο στη Σόλωνος, όπου πλακωνόμασταν στα burger και φτιάχναμε τη λίστα του live. Πλέον δεν κάνουμε κάτι ιδιαίτερο την ώρα πριν από τη συναυλία. Ούτε θέλουμε να είμαστε ήρεμοι, οπότε το ξεχνάμε το σίδερο. Θέλουμε να είμαστε ανήσυχοι, ανήμεροι και εξαγριωμένοι, όπως είμαστε συνήθως...
Δ.Δ.: Απόλυτη ταύτιση με τα παραπάνω γραφόμενα του Γιάννη! Αλλά πιο σύνηθες είναι να μιλάμε με τους φίλους μας κάτω στην αρένα ή παρακολουθώντας την μπάντα που συμμετέχει στην συναυλία και ήδη παίζει ζωντανά!
Ξ.Κ.: Με τι ασχολούνται οι Sound Explosion εκτός σκηνής όταν δεν κάνουν πρόβες;
Γ.Α.: Πέρα από τις δουλείες μας και τις οικογένειές μας, ο καθένας από εμάς έχει διάφορα χόμπι που αρχίζουν από το χουλιγκανισμό και φτάνουν στην έρευνα και συλλογή περίεργων και αστείων επωνύμων. Προσωπικά στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να κάνω δίσκο-ανασκαφές, να ψάχνω για άγνωστα συγκροτήματα και σπάνιους δίσκους, στους οποίους κανείς δεν δίνει σημασία. Εάν και πλέον δεν το κάνω με την ίδια συχνότητα που το έκανα παλιότερα, καθώς όλοι πλέον ανεβάζουν τους δίσκους τους στο internet, σε εξωφρενικές συνήθως τιμές. Κατά τα άλλα βλέπω μετά μανίας ταινίες cult και exploitation (70’s αμερικανικά grindhouse, βρετανικά horror της Hammer και Amicus, ιταλικά giallo, spaghetti western, γερμανικά krimi κλπ). Έχω μεγαλώσει από τα παιδικά μου χρόνια με αυτές τις ταινίες και ακόμα με συναρπάζουν αυτά τα «σκουπιδάκια». Επίσης μου αρέσουν τα παλιά comics από το 1940 έως το 1980, κυρίως τα αμερικανικά horror, αλλά και ευρωπαϊκά από 60’s-80’s (Μπλεκ, Ζαγκορ, 2000 AD κλπ).
Δ.Δ.: Πολύ καλή ερώτηση! Με κόμικς (Φαντομ, Κοκομπιλ Τζονυ Λογκαν, Μπλεκ, Περιπέτεια Μάχη, Μικρός Σερίφης, Δίκαιος και πολλά άλλα. Επίσης ασχολούμαι με πολλές ταινίες - ειδικά ελληνικές που έχω γύρω στις 1600, έως τα τέλη του '80. Οι δίσκοι επίσης είναι πάντα πρώτη προτίμηση μαζί με διάφορες συλλογές, από απίθανες έως και αστείες. Όπως είπε για παράδειγμα και ο Γιάννης για τα αστεία επώνυμα, που είχαμε κολλήσει στο 7+7 με έναν αγαπημένο συνάδελφο τον Γκρεγκ αρχές του '90 (και με έχει ξεπεράσει κατά κράτος). Ταξίδια επίσης πολλά, όσο μπορούμε και αντέχουμε.
Οι άλλοι δυο της μπάντας, Σταύρος και Στέλιος, έχουν λόξες που εκτείνονται από μουσικά όργανα μέχρι ατέλειωτες ώρες «ποδοσφαιροσυζητήσεων» και πολλά άλλα.
Ξ.Κ.: Σας έχουν μείνει συναυλιακά απωθημένα από τις επιρροές σας; Ποιους θα θέλατε να δείτε Live;
Γ.Α.: Οι περισσότερες μπάντες που θα θέλαμε να δούμε δεν υπάρχουν πια. Τουλάχιστον προλάβαμε και είδαμε κάποιες αγαπημένες μπάντες και μάλιστα παίξαμε και με μερικές από αυτές. Προσωπικά μιλώντας θα ήθελα να δω κάποιες μπάντες από τα 60’s όταν ήταν στο peak τους. Εάν αναφέρω όμως ονόματα θα πρέπει να γράψω ολόκληρο βιβλίο!
Δ.Δ.: Δεν υπάρχουν απωθημένα πια ευτυχώς ή δυστυχώς. Ζήσαμε το Revival του '80 και μεγαλώσαμε μέσα σε αυτό. Είδαμε και ακούσαμε σχεδόν τα πάντα από τότε έως τώρα, ακόμη και ανέλπιστα πράγματα που δεν ανήκουν αποκλειστικά στην garage σκηνή. Θεωρώ την γενιά μας απόλυτα τυχερή για όσα είδε, άκουσε και έχει ζήσει μέσα στα μουσικά αυτά χρόνια. Οπωσδήποτε υπάρχουν ακόμη μπάντες που δεν είδαμε, άλλα ευτυχώς πολύ λίγες σε σχέση με όσες είδαμε, οπότε δεν με πειράζει καθόλου.
Ξ.Κ.: Υπήρχε περίπτωση οι Sound Explosion στο ξεκίνημα να έπαιζαν οποιοδήποτε είδος εκτός από garage;
Γ.Α.: Κατηγορηματικά όχι! Ξεκινήσαμε την μπάντα ακριβώς επειδή θέλαμε να παίξουμε αυτή τη μουσική με τον συγκεκριμένο τρόπο. Όλοι μας τότε ακούγαμε σχεδόν αποκλειστικά αυτό το είδος μόνο και τίποτε άλλο. Αυτές ήταν οι επιρροές μας από την αρχή, οπότε δεν υπήρχε οποιαδήποτε σκέψη για κάτι άλλο.
Δ.Δ.: Όχι δεν υπάρχει!
Ξ.Κ.: Ευχαριστούμε για το χρόνο σας!
Γ.Α.: Και εμείς για τη φιλοξενία!
Δ.Δ.: Ευχαριστούμε να είσαστε καλά πάντα!
Οι Sound Explosion θα εμφανιστούν στη σκηνή του Gagarin205 το Σάββατο 13 Απριλίου μαζί με τους Bullets.
Γ.Α.: Πέρα από τις δουλείες μας και τις οικογένειές μας, ο καθένας από εμάς έχει διάφορα χόμπι που αρχίζουν από το χουλιγκανισμό και φτάνουν στην έρευνα και συλλογή περίεργων και αστείων επωνύμων. Προσωπικά στον ελεύθερό μου χρόνο μου αρέσει να κάνω δίσκο-ανασκαφές, να ψάχνω για άγνωστα συγκροτήματα και σπάνιους δίσκους, στους οποίους κανείς δεν δίνει σημασία. Εάν και πλέον δεν το κάνω με την ίδια συχνότητα που το έκανα παλιότερα, καθώς όλοι πλέον ανεβάζουν τους δίσκους τους στο internet, σε εξωφρενικές συνήθως τιμές. Κατά τα άλλα βλέπω μετά μανίας ταινίες cult και exploitation (70’s αμερικανικά grindhouse, βρετανικά horror της Hammer και Amicus, ιταλικά giallo, spaghetti western, γερμανικά krimi κλπ). Έχω μεγαλώσει από τα παιδικά μου χρόνια με αυτές τις ταινίες και ακόμα με συναρπάζουν αυτά τα «σκουπιδάκια». Επίσης μου αρέσουν τα παλιά comics από το 1940 έως το 1980, κυρίως τα αμερικανικά horror, αλλά και ευρωπαϊκά από 60’s-80’s (Μπλεκ, Ζαγκορ, 2000 AD κλπ).
Δ.Δ.: Πολύ καλή ερώτηση! Με κόμικς (Φαντομ, Κοκομπιλ Τζονυ Λογκαν, Μπλεκ, Περιπέτεια Μάχη, Μικρός Σερίφης, Δίκαιος και πολλά άλλα. Επίσης ασχολούμαι με πολλές ταινίες - ειδικά ελληνικές που έχω γύρω στις 1600, έως τα τέλη του '80. Οι δίσκοι επίσης είναι πάντα πρώτη προτίμηση μαζί με διάφορες συλλογές, από απίθανες έως και αστείες. Όπως είπε για παράδειγμα και ο Γιάννης για τα αστεία επώνυμα, που είχαμε κολλήσει στο 7+7 με έναν αγαπημένο συνάδελφο τον Γκρεγκ αρχές του '90 (και με έχει ξεπεράσει κατά κράτος). Ταξίδια επίσης πολλά, όσο μπορούμε και αντέχουμε.
Οι άλλοι δυο της μπάντας, Σταύρος και Στέλιος, έχουν λόξες που εκτείνονται από μουσικά όργανα μέχρι ατέλειωτες ώρες «ποδοσφαιροσυζητήσεων» και πολλά άλλα.
Ξ.Κ.: Σας έχουν μείνει συναυλιακά απωθημένα από τις επιρροές σας; Ποιους θα θέλατε να δείτε Live;
Γ.Α.: Οι περισσότερες μπάντες που θα θέλαμε να δούμε δεν υπάρχουν πια. Τουλάχιστον προλάβαμε και είδαμε κάποιες αγαπημένες μπάντες και μάλιστα παίξαμε και με μερικές από αυτές. Προσωπικά μιλώντας θα ήθελα να δω κάποιες μπάντες από τα 60’s όταν ήταν στο peak τους. Εάν αναφέρω όμως ονόματα θα πρέπει να γράψω ολόκληρο βιβλίο!
Δ.Δ.: Δεν υπάρχουν απωθημένα πια ευτυχώς ή δυστυχώς. Ζήσαμε το Revival του '80 και μεγαλώσαμε μέσα σε αυτό. Είδαμε και ακούσαμε σχεδόν τα πάντα από τότε έως τώρα, ακόμη και ανέλπιστα πράγματα που δεν ανήκουν αποκλειστικά στην garage σκηνή. Θεωρώ την γενιά μας απόλυτα τυχερή για όσα είδε, άκουσε και έχει ζήσει μέσα στα μουσικά αυτά χρόνια. Οπωσδήποτε υπάρχουν ακόμη μπάντες που δεν είδαμε, άλλα ευτυχώς πολύ λίγες σε σχέση με όσες είδαμε, οπότε δεν με πειράζει καθόλου.
Ξ.Κ.: Υπήρχε περίπτωση οι Sound Explosion στο ξεκίνημα να έπαιζαν οποιοδήποτε είδος εκτός από garage;
Γ.Α.: Κατηγορηματικά όχι! Ξεκινήσαμε την μπάντα ακριβώς επειδή θέλαμε να παίξουμε αυτή τη μουσική με τον συγκεκριμένο τρόπο. Όλοι μας τότε ακούγαμε σχεδόν αποκλειστικά αυτό το είδος μόνο και τίποτε άλλο. Αυτές ήταν οι επιρροές μας από την αρχή, οπότε δεν υπήρχε οποιαδήποτε σκέψη για κάτι άλλο.
Δ.Δ.: Όχι δεν υπάρχει!
Ξ.Κ.: Ευχαριστούμε για το χρόνο σας!
Γ.Α.: Και εμείς για τη φιλοξενία!
Δ.Δ.: Ευχαριστούμε να είσαστε καλά πάντα!
Οι Sound Explosion θα εμφανιστούν στη σκηνή του Gagarin205 το Σάββατο 13 Απριλίου μαζί με τους Bullets.